Αυτες τις ημερες μου λειπει το Μωρουλι μου πολυ,κι ας μην μου λεει πως με αγαπαει,κι ας με νευριαζει πολλες φορες με την αργοπορια του,κι ας μην θελει να με παντρευτει.
Την κοπανησε οπως κανει καθε χρονο σχεδον με παρεα στα νησια και με αφησε εδω μοναχο να μην ξερω τι να κανω με τις ελευθερες ωρες μου και τις Κυριακες μου.
Να μου πεις μονο για τις ελευθερες ωρες και τις Κυριακες το θελεις το Μωρουλι σου?
Οχι οχι το θελω και για τις υπολοιπες ημερες αλλα δεν ειναι εφικτο αυτο,αλλα με αποζημιωνει με τα τριημερα,τα διημερα τις εβδομαδες των διακοπων μαζι.
Εκει λοιπον θα βρει την ευκαιρια να ξενυχταει ως τις 6 οπως μου ειπε χθες και να λικνιζετε στο ρυθμο της μουσικης,αν κανει τιποτα αλλο το ειπα θα το σφαξω σαν τραγι να μαθει.
Μου λειπει και του αφιερωνω το -Εμεις οι δυο- της Αλκηστις με αγαπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου