Ο τελευταιος χρονος μ'εχει κανει ρακος απο πλευρας υγειας,οχι οτι οι προηγουμενοι ηταν καλυτεροι αλλα το φετεινο ειναι απιστευτο.
Κατ'αρχην μετα την επιστροφη απο το Παρισι αρχισε να με ενοχλει το στομαχι μου πολυ,αντε φαρμακα,περασε για λιγο και παλι φαρμακα και ταλαιπωρια μια και εγω συνεχιζα να τρωω οτι εβρισκα μπροστα μου.
Τελικα μετα απο μια γαστροσκοπηση βρεθηκε οτι εχω αυτο το βακτηριδιο που προκαλει το ελκος και πολλα αλλα χειροτερα,και αρχισε η διαιτα και δεν τρωω τιποτα απο οσα μου αρεσαν ουτε αυτα που τρωω ειναι οπως μ'αρεσουν.
Και κυριως μου χαλασε η διαθεση ολους αυτους τους μηνες και οταν λεω μου χαλασε η διαθεση εννοω περισσοτερα απο την γενικη διαθεση μου.
Και τωρα ελπιζοντας οτι με το τελος αυτης της θεραπειας θα εχει φυγει αυτο το καλλιαρντο κουκου απο μεσα μου,αισθανομαι σαν την Σιγκουρνι Γουηβερ στο Αλιεν και περιμενω ποτε το τερας αυτο θα ξεπεταχτει και θα τρεχει.
Φανταστειτε με σας παρακαλω το τριημερο στην Θεσσαλονικη να τρυγυρναω εξω απο του Τερκενλη,του Αγαπητου και τα υπολοιπα ζαχαροπλαστεια και να μην μπορω να φαω τιποτα απο εκει μεσα παρα μονο να μυριζω.
Καταραμενο αροξολ!!!
Α ναι.....το εμεις οι λιγοι ειναι αφιερωμενο σε οσους αγαπουν και με το μυαλο εκτος απο το σωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου