Και οπως περναει ακομη μια βραδυα εγω ειμαι σπιτι και αισθανομαι τελειως βαρετα,ολη την μερα την περασα ετσι οπως και πολλες απο τις ημερες των τελευταιων 4 μηνων.
Αυτο το συναισθημα του "δεν θελω να κανω τιποτα"το εχω εδω και πολυ καιρο,ακομη και να μαγειρεψω δεν εχω διαθεση πολλες φορες.
Διαβαζω διαφορα στο διαδυκτιο,ακουω τι δυσκολιες εχουμε να περασουμε,γραφω στο ιστολογιο μου,νευριαζω με πραγματα που σκεφτομαι...σκεφτομαι....σκεφτομαι.
Τι απομενει σκεπτομαι....απο το καλυτερο εως και το χειροτερο,κανω σχεδια και για το ενα και για το αλλο.
Μιλαω με φιλους,αλλοι εργαζονται αλλοι οχι,ελα απο εδω μου λενε,μπα δεν εχω ορεξη να παω πουθενα.
Εκπλησομαι με την αφανταστη ελαφροτητα διαφορων παρουσιαστων που κανουν εκπομπες στην τηλεοραση,σαν να ζουν σε αλλη χωρα,να μου πεις παντα σε αλλη χωρα ζουσαν αυτοι-αυτες.
Λεω να κοψω το τσιγαρο,δεν κανει καλο σε τιποτα,μετα ψαχνω το πακετο,η τρεχω να παρω οταν τελειωσει,μαλλον εχω γινει απροβλεπτος,αναποφασιστος,ισως και αχρηστος,τα τρια αλφα.
Σαν τους πολιτικους μας λεω και χαμογελω.
Τι απομενειο στην ζωη καποιου που περναει τα 50,χωρις δουλεια σε μια χωρα που καποιοι εχουν σαν προτυπο την κουνελομανα και οι αγγελιες εργασιας ζητανε ατομα εως 35 το πολυ?
Δεν υπαρχει τιποτα χειροτερο απο μια χωρα με πολιτες που εχουν χασει την ελπιδα τους για καλυτερη ζωη,δεν υπαρχει τιποτα χειροτερο απο ανθρωπους που χανουν την ελπιδα τους και την επιθυμια τους να συνεχισουν να ζουν ετσι.
Τι απομενει σκεπτομαι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου