Ψαχνοντας δουλεια

Απο την ημερα που εμαθα οτι η επιχειρηση που εργαζομουν θα κλεισει αρχισα να ψαχνω για δουλεια,πανε σχεδον δυο χρονια τωρα,ρωτησα σε ολους τους πιθανους χωρους μεσα στο πολυκαταστημα που εργαζομουν,το ανεφερα στον διευθυντη του πολυκαταστηματος για να εισπραξω μια τεραστια αδιαφορια,το ειπα σε συναδελφους που εργαζονταν σε αλλες εταιρειες στο ιδιο πολυκαταστημα.....τιποτα.

Εισαι μεγαλος μου ελεγαν,δεν θα σε δουν οι υπευθυνοι των εταιρειων μας ουτε καν για συνεντευξη.
Μπηκα στο ανεργιας και συνεχισα να ψαχνω,αδιεξοδο,κανενα απο τα βιογραφικα που εστειλα δεν ειχε μια απαντηση,μονο μια φορα με καλεσαν για εκπαιδευση σε μια μεγαλη εταιρεια,χαρηκα τοτε,ενα μικρο φως μεσα στο σκοταδι.
Κριμα που οι εταιρειες εδω στην Ελλαδα θεωρουν οτι οι εργαζομενοι ειναι αντικειμενα και οχι ανθρωποι,πως αλλοιως θα χαρακτηριζα την επιμονη της εταιρειας αυτης μεσα στην εκπαιδευση να εχει αντι την εκμαθηση του προιοντος...ερωτησεις προσωπικου χαρακτηρα οπως....αν χρησιμοποιουμε πλαστικα αντικειμενα κατα την διαρκεια της σεξουαλικης επαφης,εφυγα,ξεφτιλα και μαυρο χαλι.

Η απογοητευση μαζι με ολα τα υπολοιπα που ειχα να ξεπερασω με φερνει σιγα-σιγα στο αδιεξοδο και την καταθλιψη,δεν ειναι ευκολο για πολλους συνανθρωπους μου αυτο που γινεται,δουλειες για ατομα ανω των 45 ετων δεν υπαρχουν,πολιτικη υποστηριξης δεν υπαρχει,δεκαδες νεωτεροι απολυονται καθε μερα απο τις δουλειες τους και στην συνεχεια ακομη και αυτοι που τωρα εργαζονται θα ζουν με τον φοβο της απολυσης...και τοτε αλοιμονο με την κριση στο εμποριο και την αγορα πολυ δυσκολα θα μπορεσουν να επανελθουν σε εργασια.

Συνεχιζω να στελνω βιογραφικα,απαντηση δεν παιρνω οποτε αδικα το κανω,επιστολες αναπαντητες εχω καταθεσει και στο γραφειο της υπουργου,απο εκει μαλλον δεν πρεπει να εχω καμια ελπιδα.
Αλλαξε ο διαχειριστης τον εργασιακο μεσαιωνα και τον εκανε κολαση,κανεις πλεον δεν θα εχει την σιγουρια οτι αυριο θα εργαζεται,καλα να μας κανουν,αφου τα φαγαμε μαζι τους πρεπει να πληρωσουμε τωρα το μεριδιο μας.

Διαβαζω δεκαδες εκλησεις ανθρωπων που στην ηλικια μου δεν βρισκουν και εκεινοι εργασια,που θα παει η κατασταση?
Αν δηλαδη μας εχει μεινει λιγη αξιοπρεπεια τι πρεπει να κανουμε?
Κοινωνικο δυχτι προστασιας ειχε εξαγγειλει ο διαχειριστης μας,μαλλον για τους τραπεζιτες θα το ελεγε,διοτι για ολους τους υπολοιπους φυλαγε ενα χειροτερο σεναριο.Ενα σεναριο φρικης.

Ο ιδιος αδιαφορος και απομακρος συνεχιζει να μιλαει για την προστασια των αδυναμων ομαδων του πληθυσμου,μαλλον το λεει για να τι πιστεψει και εκεινος διοτι ολο παιρνουν απο τον λαο και τιποτα δεν δινουν.
Δεκαδες ανθρωποι σαν εμενα ειναι στο ιδιο αδιεξοδο,μικροτεροι η μεγαλυτεροι,τι κανουν για αυτο?

Ποιος τελικα ειναι ο σκοπος ενος κρατους...να ζηταει μονο και οχι να βοηθαει,και λεγεται κρατος αυτο?
Τους επομενους μηνες και χρονια η κατασταση θα γινει αφορητη,καταφερε μεσα σε ενα χρονο να υλοποιησει την εντολη ....καταργηστε την μεσαια ταξη,δημιουργηστε παγκοσμια κυβερνηση.
Θα μεινουμε τελικα δυο ομαδες σε αυτη την χωρα,αυτοι που πεινανε και αυτοι που τα εφαγαν ολα.

Ψαχνοντας για δουλεια,αδικα..χαμενος χρονος και εχω πολυ απο αυτον.