Οτι καθε φορα που καποιος απο τους απατεωνες αγοραζε ενα νεο ακινητο,καπου στην Ελλαδα σε μια επαρχιακη πολη ισως ενα παιδι πεθαινε γιατι η δεν υπηρχε ασθενοφορο,η δεν υπηρχε εντατικη,η εκαναν λαθος διαγνωση οι γιατροι απο ελλειψη μηχανηματων.
Οτι καθε φορα που καποιος γελοιος πολιτικος επαιρνε 10.000.000 ευρω μιζα,στις εθνικες οδους του θανατου καποιοι συμπατριωτες μου εχαναν την ζωη τους απο ατυχηματα λογω κακης κατασκευης των δρομων,η ακομη χειροτερα οπως στην Κορινθου-Πατρων,απο την εγκληματικη αδιαφορια.
Οτι καθε φορα που μεταφεροντουσαν τα εκατομμυρια σε σακουλες η παμπερς,χιλιαδες νεοι απο ελλειψη οραματος και προστασιας αφηνονταν ερμαιο στους πασαδορους των ναρκωτικων ουσιων,καθε φορα αφημενοι στα πεζοδρομια μιας απονης και αδιαφορης πολης.
Οτι καθε φορα που εδιναν ασυλια στους κλεφτες,καποιοι εργαζομενοι δουλευαν με κινδυνο της ζωης τους η εχαναν την ζωη τους γιατι κανεις τους δεν ενδιαφεροταν για την προστασια τους και την εφαρμογη των εργασιακων συνθηκων και νομων.
Οτι καθε φορα που οι εξεταστικες τους αθωωναν τους παντες,καποιοι συμπολιτες μου κυνηγημενοι απο τις τραπεζες για χρεη αυτοκτονουσαν αφηνοντας πισω οικογενειες σε απογνωση,παιδια ορφανα.
Οτι καθε φορα που εκεινοι επαιρναν δωρακια και περνουσαν καλα,οι συνταξιουχοι δικοι μας, η διπλανοι μας,σκεφτοντουσαν πως θα βγαλουν τον μηνα με τις πενιχρες συνταξεις τους.
Οτι καθε φορα που εκεινοι βολευαν τους συγγενεις και φιλους τους στην βουλη η σε καιριες θεσεις,χιλιαδες νεοι,η μεγαλυτεροι ανεργοι,ζουσαν με την αγωνια και το αγχος της επιβιωσης.
Θυμωνω οταν σκεφτομαι,τι να κανω για να το αποφυγω?
Ισως να μην σκεφτομαι....δεν το βρισκω δυνατον αυτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου