Το γράμμα της ηθοποιού Γωγώς Ατζολετάκη στον Αντώνη Σαμαρά:Φοβάμαι πως έχετε μπερδέψει τις χώρες, ίσως αγωνίζεστε να σώσετε μιαν άλλη χώρα, ή ίσως ζείτε σ” άλλη χώρα...

Αναλυτικά η επιστολή της ηθοποιού προς τον Αντώνη Σαμαρά:

"Παρακολούθησα τις θριαμβολογίες σας για τα αποτελέσματα του πρόσφατου Eurogroup, που αφορούν στην επιτυχή έκβαση της παροχής οικονομικής βοήθειας προς την χειμαζόμενη χώρα μας.

Και άκουσα δια των πρωθυπουργικών χειλέων σας, πως πλέον αρχίζει μια «καινούργια μέρα» για την Ελλάδα, πως πλέον η πατρίδα μας θα μπει σε τροχιά ανάπτυξης!

Ασφαλώς πολλοί σας πίστεψαν, επειδή ήθελαν να σας πιστέψουν. Και άλλοι χειροκρότησαν, επειδή αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντά τους. Όμως ο πολύς, ο μεγάλος σε όγκο ΛΑΟΣ, αυτός ο λαός τον οποίον εκπροσωπείτε, αναρωτιέται:

Για ποιά ανάπτυξη μιλάτε; Δεν έχετε συνειδητοποιήσει ότι το καράβι βυθίζεται ; Τα αμπάρια έχουν πάρει πολύ νερό και ήδη -εκεί στα βάθη- πνίγονται πολλοί, αβοήθητοι… κι άλλοι πηδούν αλλόφρονες από τη γέφυρα σε απονενοημένα διαβήματα διαφυγής.

Χαμογελάτε και επαίρεστε για τη σωτηρία της χώρας. Ποιας χώρας, αλήθεια;… Φοβάμαι πως έχετε μπερδέψει τις χώρες, ίσως αγωνίζεστε να σώσετε μιαν άλλη χώρα, ή ίσως ζείτε σ” άλλη χώραΕμείς- ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ, ο μεγάλος σε όγκο ΛΑΟΣ- μιλάμε για την ΕΛΛΑΔΑ. Την πατρίδα μας ! Κι αυτή η χώρα βρίσκεται στην πυρά. Την καίτε κομμάτι-κομμάτι και ούτε την καμένη σάρκα της αντιλαμβάνονται τα ευγενή ρουθούνια σας, ούτε η αιθάλη φαίνεται να ερεθίζει τους ταλαιπωρημένους οφθαλμούς σας Ίσως ακούτε για τον λαό, που υποφέρει. Για την ένδεια. Για τα συσσίτια. Για τα χιλιάδες σπιτικά που διαβιούν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα… Πληροφορίες – έτσι κύριε Σαμαρά ; Νούμερα ! Αριθμοί ! Στατιστικές… Όμως δεν είμαστε αριθμοί, κύριε Πρωθυπουργέ της Ελλάδας. Είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Με συγκεκριμένες ανάγκες.

Πρόσφατα, στην περιοχή που μένω, δημιουργήσαμε μια ομάδα δράσης για βοήθεια σε άπορες οικογένειες και ιδρύματα. Κάνουμε κάτι πολύ απλό : Παραλαμβάνουμε από μερικούς φούρνους ψωμί και αρτοσκευάσματα που δεν διατέθηκαν στη διάρκεια της ημέρας, και τα προωθούμε σε ανθρώπους που δυσκολεύονται ακόμα και για το ψωμί, καθώς και σε ιδρύματα που παρέχουν συσσίτια σε δυσπραγούντες και άστεγους. 

Κάθε βράδυ γίνεται η ίδια διαδικασία. Η ομάδα μου -και εγώ προσωπικά- εργαζόμαστε μέχρι αργά τη νύχτα, ώσπου να γίνει ο διαχωρισμός των προϊόντων και η παράδοση σ” αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε για μια φρατζόλα ψωμί… Και ξέρετε, κύριε Πρωθυπουργέ, με τι αγωνία περιμένουν τη σακκουλίτσα τους ; 

Άνθρωποι νοικοκυραίοι μέχρι χθες, γυναίκες με άνεργους άντρες που μεγαλώνουν παιδιά με 300 και 400 ευρώ, παππούδες που φυλάνε το κουλούρι ή το κέικ για να το δώσουν την άλλη μέρα στο εγγόνι κολατσιό για το σχολείο… 

Τους ξέρετε αυτούς τους ανθρώπους, κύριε Πρωθυπουργέ της Ελλάδας ; Ζουν εδώ, είναι ΕΛΛΗΝΕΣ ! Τους έχετε συναντήσει ποτέ ; Και το σπουδαιότερο : Αν τους.........
συναντήσετε, ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΑΞΕΤΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ;… Γιατί εγώ τους κοιτώ κατάματα κάθε βράδυ, κύριε Σαμαρά. Και βλέπω στο βλέμμα τους να λαμπυρίζει η χαρά για μια φρατζόλα και ένα σταφιδόψωμο.

Μπορείτε να φανταστείτε, κύριε Πρωθυπουργέ, τη ζωή σας αν ξυπνήσετε αύριο το πρωί και δεν έχετε ηλεκτρικό για να φτιάξετε τον καφέ σας – και δεν μπορείτε να επικοινωνήσετε με κανέναν, γιατί θα σας έχουν κόψει το τηλέφωνο – και δεν έχετε πετρέλαιο για να ζεσταθείτε – και τα παιδιά σας πηγαίνουν στο σχολείο με ξεσκισμένη τσάντα, με τρύπια παπούτσια και άδειο στομάχι… και πρέπει να περιμένετε στη στάση μέσ” στ” αγιάζι τρία τέταρτα για να έρθει το λεωφορείο, γιατί τα δρομολόγια έχουν μειωθεί… και να πέφτετε στο κρεβάτι νηστικός, γιατί το τελευταίο ξεροκόμματο το δώσατε στα παιδιά σας… Φανταστείτε μια μέρα τη ζωή σας έτσι ! Φοβάμαι πως όσο ευφάνταστος (!) κι αν είστε, δεν θα τα καταφέρετε. Όμως – ξέρετε- αυτή είναι η καθημερινότητα πάρα πολλών Ελλήνων. Ελλήνων που ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ μέχρι τώρα εσείς και οι όμοιοί σας ΣΩΣΑΤΕ !!!

Κι αυτοί οι ΕΛΛΗΝΕΣ είμαστε εδώ, και βολοδέρνουμε μέσ΄ στην απελπισία, γιατί δεν έχουμε άλλη πατρίδα. Ακόμα και οι Μικρασιάτες, μετά την Καταστροφή, είχανε μια πατρίδα να πάνε. Εμείς εγκλωβιστήκαμε. Πού να αναζητήσουμε πατρίδα ; Πού βρίσκεται η πατρίδα μας ;…

Χαρείτε όσο θέλετε, που μας σώσατε. Χαρείτε πάνω στ΄ αποκαΐδια του λαού. Μπορεί να βαυκαλίζεστε ότι σώσατε τη χώρα, όμως ο λαός έχει καταποντιστεί. Και ξέρετε κάτι, κύριε Πρωθυπουργέ; Μια χώρα είναι ΧΩΡΑ με το λαό της. Χωρίς το λαό της είναι απλώς μια γεωγραφική έκταση. Δεν σας το διδάξανε αυτό εκεί στα επιφανή πανεπιστήμια που σπουδάσατε ;… 

Αν σώσατε κάτι, αν «θεωρείτε» ότι σώσατε κάτι, σώσατε μια γεωγραφική έκταση. Ας μη μιλάμε όμως για την ΕΛΛΑΔΑ….
Μετά τιμής

Γωγώ Ατζολετάκη

http://lalipouli.blogspot.com/2012/11/blog-post_30.html

Greece the Land of Nothing

ΤΡΑΓΙΚΟΣ (ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ)

 

Δε μπορείς να είσαι κρυμμένος τόσους μήνες, έτοιμος να λακίσεις μόλις στραβώσουν τα πράγματα και ξαφνικά να βγαίνεις και να δηλώνεις «Τη διαπραγμάτευση την κάνεις και την κερδίζεις. Δεν την διαφημίζεις εκ των προτέρων. Δεν την ξεφωνίζεις σε κάθε ευκαιρία. Και κυρίως, δεν την μπερδεύεις με τα εσωτερικά κομματικά σου παιγνίδια».

Ούτε ο Σαμαράς είναι άγνωστος στο … κοινό, ούτε εμείς ζούμε την εξαπάτηση για πρώτη φορά. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Σαμαράς απουσίαζε από παντού και η μόνη που μπορούσε να τον βρει όποια ώρα ήθελε ήταν η Μέρκελ. Τη διαπραγμάτευση που ΔΕΝ έκανε ποτέ ο Σαμαράς, δυστυχώς τη διαφήμισε σε υπερβολικό βαθμό προεκλογικά. Την ξεφώνιζε σε κάθε ομιλία του. Τη μπέρδευε χρησιμοποιώντας την ως επιχείρημα σε κάθε κριτική που δεχόταν εντός του κόμματός του.

Δε μπορεί να είσαι φτυσμένος από παντού, να μην έχεις εκφράσει ούτε μία φορά το σχέδιο και τη στρατηγική σου, να μην έχεις ψελλίσει ούτε μια απαίτηση προς τις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ, να λες μονίμως «ναι» σε ό,τι σου ζητούν και ένα πρωί να δηλώνεις «Όλα αυτά ασφαλώς δεν έγιναν ούτε απλά, ούτε εύκολα. Ήταν αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης – πολύ σκληρής διαπραγμάτευσης, σε διαδοχικές φάσεις, σε πολλά επίπεδα και σε όλα τα σημεία του κόσμου».

Ο Σαμαράς ήταν απών. Κι όταν τύχαινε να δηλώνει την παρουσία του σε συναντήσεις ευρωπαίων ηγετών, το έκανε ως παρατηρητής. Ακόμη και όποτε το θέμα των Συνόδων ήταν η Ελλάδα, ο Σαμαράς δε μίλησε, δε διεκδίκησε, δε διαπραγματεύτηκε. Σιωπούσε και ήλπιζε να τον λυπηθούν. Να του δώσουν μια ανάσα διακυβέρνησης. Ακόμη και στο τελευταίο Eurogroup όπου παιζόταν το κεφάλι του, αυτός περίμενε το αποτέλεσμα τρώγοντας πίτσες στο Μαξίμου και το διέρρευσε λες και ήταν τεράστια η θυσία του που δεν κοιμήθηκε νωρίς.

Όσο κι αν αρνείται ο Σαμαράς ότι παρακάλεσε να του δώσουν ένα χαρτζιλίκι λέγοντας πως αν δεν έπαιρνε τίποτα, η κυβέρνησή του θα έπεφτε, δε μπορεί να γίνει πιστευτός. Το είπε με λέξεις και με πράξεις. Το έλεγε καθημερινά. Το είπε στη συνέντευξη Τύπου, ύστερα από εκείνη τη Σύνοδο Κορυφής «Στις 16 Νοεμβρίου τελειώνουν τα αποθεματικά, η Ελλάδα πτωχεύει». Τέτοια έλεγε, εκβιάζοντας εμάς αλλά κοιτάζοντας με βλέμμα δαρμένου σκύλου τη Μέρκελ.

Δε μπορείς να λες: «Αλλάξαμε την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Δεν ήταν απλό αυτό. Μετατρέψαμε πολλούς εχθρούς σε φίλους» και να το λες ως κάτι θετικό. Πράγματι άλλαξε η εικόνα της Ελλάδας. Είναι σαφέστατο αυτό. Η εποπτεία από τους Γερμανούς ακόμη και στο τελευταίο ευρώ έγινε επίσημη κρατική πολιτική. Οι φόροι των Ελλήνων, τα χαράτσια, οι θυσίες τους, δε θα πηγαίνουν για να στηθεί ένα Δημόσιο Σύστημα Υγείας και μια αξιοπρεπής Δημόσια Παιδεία, αλλά σε έναν «ειδικό λογαριασμό» τα έσοδα του οποίου θα πηγαίνουν κατευθείαν στους ξένους τραπεζίτες. Επισήμως αποικία, δηλαδή.

Σαφώς και άλλαξε η εικόνα της Ελλάδας. Τόσο πολύ, που χάθηκε. Την άλλαξαν οι φαιδροί ηγέτες της, οι θλιβεροί ταγοί της κι ο τραγικός τελευταίος πρωθυπουργός της. Σε σκληρές διαπραγματεύσεις δεν αποκτάς φίλους. Συνήθως αποκτάς εχθρούς. Εχθρούς που σε σέβονται. Ο Σαμαράς χαίρεται που απέκτησε φίλους. Φίλους που τον σφαλιαρώνουν. Και μαζί μ’ εκείνον, σφαλιαρώνουν κι όλους εμάς. Οι εκβιαστές δεν είναι φίλοι. Οι τοκογλύφοι δεν είναι φίλοι. Οι «ισότιμοι εταίροι» δεν είναι φίλοι όταν υποχρεώνουν το λαό σου σε μετανάστευση ή εξαθλίωση. Όταν όλους αυτούς τους αποκαλείς «φίλους» δύο τινά συμβαίνουν. Ή είσαι εντελώς ηλίθιος ή ανήκεις στην ίδια συμμορία που καταληστεύει το λαό σου.

http://kartesios.com/?p=104399

Αντώνη Σαμαρά, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν

Ναι μπορούμε πλέον να το πούμε… 

Με θαυμασμό θα αντικρύσει ο ιστορικός του μέλλοντος τη μορφή του Αντώνη Σαμαρά.
Η Ιστορία στέκεται δίπλα του έκθαμβη, και παρατηρεί τον άνθρωπο που ξεδιπλώνει το μεγαλείο του.
Είναι εκείνος που έβαλε τις Σιδηρές Κυρίες να τσακωθούν για πάρτη του.
Είναι εκείνος που ότι κι αν είπε ήταν ψέμμα και όποιο στόχο κι αν έθεσε δεν τον πέτυχε..Αλλά παρ’όλα αυτά πανηγυρίζει αναγγέλοντας τον ερχομό μιας νέας μέρας για τη χώρα.
Είναι ο άνθρωπος που αν δε κρατούσε γερά το τιμόνι, η χώρα θα είχε μεγάλες περιπέτειες!
Είναι ο άνθρωπος που χάρη στη σκληρή του διαπραγμάτευση, κατάφερε να πετύχει όσα οι Δανειστές του επέβαλλαν.
Ναι, η Ιστορία συγκινημένη τολμά να τον συγκρίνει μόνο με ένα άλλο ιστορικό ηγέτη.
Τον Γιώργο Παπανδρέου.
Αντώνη Σαμαρά, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν.

Υ.Γ: Στο μόνο που είχε απόλυτο δίκιο ήταν ότι τα μέτρα που έλαβε ήταν τα τελευταία:Τα επόμενα θα τα πάρουν οι Βρυξέλλες κατευθείαν.

Πηγή:kostasxan.blogspot.com
http://www.press-gr.blogspot.gr/2012/11/blog-post_763.html

Η θλιβερή εικόνα μιας κυβέρνησης υπό επιτροπεία

Εντάξει, τα ξημερώματα το δράμα τελείωσε. Τη δόση θα την πάρουμε και θα είναι και «σούπερ». Περισσότερα από 43,5 δισ. είναι αυτά, έστω κι αν θα καταβληθούν σε  δόσεις.

Αν και προσεκτικά, το Μαξίμου έχει ήδη ξεκινήσει τους πανηγυρισμούς. Ο πρωθυπουργός έσπευσε να βγει για δηλώσεις στους δημοσιογράφους, στις 3 τα ξημερώματα, για να μας ενημερώσει ότι «από αύριο ξεκινά μια καινούργια μέρα».
Εξάλλου, τις προηγούμενες 12 ώρες, απλώς περίμενε. Όπως ακριβώς και οι δημοσιογράφοι. Είχε, βέβαια, προνομιακή ενημέρωση, αφού του τηλεφωνούσε ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας. Όμως, κατά βάση, ο πρωθυπουργός περίμενε. Και ο «σιωπηλός» υπουργός του, κατέγραφε τα διαμειβόμενα στο Eurogroup και τον ενημέρωνε. Όπως ένας δημοσιογράφος την κοινή γνώμη.

Δράμα χωρίς τέλος

Με την απόφαση του Eurogroup δεν μπαίνει τέλος στο «ελληνικό δράμα». Ίσα ίσα. Η απόφαση, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις οικονομολόγων και πολιτικών στελεχών, «μπάζει», έχει αστερίσκους, «άπιαστες» ρήτρες ανάπτυξης και κινδυνεύει σε πολλά σημεία της να τιναχτεί στον αέρα.
Αν κάτι επισφραγίστηκε, λοιπόν, μετά το χθεσινό Eurogroup –εκτός της δόσης, προφανώς- δεν ήταν το τέλος της «ελληνικής εκκρεμότητας». Το δημόσιο χρέος, παρά τις «μαγειρεμένες» μεταξύ Λαγκάρντ και Σόιμπλε μακροοικονομικές προβολές, δεν είναι διαχειρίσιμο. Ούτε τώρα, ούτε το 2015, ούτε το 2020. Επισφραγίστηκε η εικόνα μιας κυβέρνησης που παρακολουθεί, άβουλη και άφωνη, τις εξελίξεις. Παρακολουθεί τους πιστωτές να κανονίζουν τα του οίκου της, να παίρνουν αποφάσεις γι’ αυτήν, χωρίς αυτήν.
Η εικόνα της Ελλάδας από την αρχή των διαπραγματεύσεων με την τρόικα ήταν ένας μακρόσυρτος χορός προς τον εξευτελισμό. Η κυβέρνηση δεχόταν ό,τι έλεγε η τρόικα, ο Αντώνης Σαμαράς φλέρταρε –για λίγο- με την ιδέα της «πολιτικής διαπραγμάτευσης» και μετά την επίσκεψη Μέρκελ στην Αθήνα, ήρθε το δόγμα της πλήρους υποταγής. Της συμμόρφωσης «προς τας υποδείξεις».
Η ελληνική κυβέρνηση, όλο αυτόν τον καιρό, δεν τόλμησε καν να ψελλίσει τι θα ήθελε η ίδια. Αν θέλει ή δεν θέλει κούρεμα του «επίσημου τομέα». Πώς βλέπει η ίδια το χρέος να γίνεται μακροπρόθεσμα διαχειρίσιμο. Δέχθηκε τη ρήτρα «αυτόματων περικοπών» -σε μηνιαία βάση, μάλιστα-, δέχθηκε απίστευτα μέτρα που θα εξαθλιώσουν την κοινωνία, αποδέχθηκε ακόμη και ειδικό λογαριασμό στον οποίο θα κατατίθενται τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις (και ένα μεγάλο μέρος του προσδοκώμενου πρωτογενούς πλεονάσματος) για την κατά προτεραιότητα εξόφληση των δανειστών.

Κοινώς, τα δέχθηκε όλα. Και τι πήρε; Τίποτα. Μια μεσοβέζικη συμφωνία, η οποία δεν λύνει κανένα πρόβλημα και απλώς δίνει πολιτικό χρόνο. Όχι στην κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά στην κυβέρνηση Μέρκελ ως τις εκλογές του 2013.
Βεβαίως, υπάρχει πάντα και αντίλογος. Τι θα μπορούσε να κάνει η αδύναμη Ελλάδα μπροστά στην σκληροπυρηνική και άτεγκτη στάση του Βερολίνου; Δε θα ήταν λίγο επικίνδυνο να ρισκάρει ρήξη με τον ευρωπαϊκό Βορρά συντασσόμενη με τη θέση του ΔΝΤ υπέρ «κουρέματος»; Ακόμη κι αν επεδίωκε συμμαχίες με τους υπόλοιπους υπερχρεωμένους ή με το Παρίσι, μήπως τελικά στο μπρα ντε φερ με τη Γερμανία έχαναν όλοι μαζί; Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Τα παραπάνω ερωτήματα προφανώς και έχουν λογική. Όμως, το τι θα συνέβαινε, δε θα το μάθουμε ποτέ. Γιατί από το μυαλό του Αντώνη Σαμαρά δεν πέρασε ποτέ η ιδέα της πραγματικής και δυναμικής διαπραγμάτευσης.

http://www.matrix24.gr

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας… Αντώνιος Πινόκιο!

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012 πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες το πολυπόθητο για τον Αντώνη Σαμαρά και την τρικομματική κυβέρνησή του, Eurogroup των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, όπου σίγουρα αναμενόταν να δοθεί η έγκριση της εκταμίευσης της δόσης των 31,5 δις ευρώ. Αυτή η σιγουριά εκφραζόταν ανεπιφύλακτα από την Ελληνική κυβέρνηση και τα φερέφωνά της ΜΜΕ, από τη στιγμή που η μειοδοτική κυβέρνηση των πολιτικών τσαρλατάνων, είχε εξασφαλίσει με 153 βουλευτικές ψήφους, «γενναίους ψήφους» κατά τον Άδωνη Γεωργιάδη, την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου των οικονομικών και εργασιακών μέτρων, των οποίων η εφαρμογή θα εξαθλιώσει ολοκληρωτικά την Ελληνική κοινωνία και θα δημιουργήσει στην αγορά εργασίας, συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα.
Δυστυχώς, όμως, για την οσφυοκαμπτική κυβέρνηση Σαμαρά, στη μαραθώνια συνεδρίαση του Eurogroup σημειώθηκε εμπλοκή με αποτέλεσμα να μην υπάρξει συμφωνία για την εκταμίευση της δόσης και έτσι να δοθεί νέα αναβολή της αποφάσεως, μεταθέτοντάς την σε νέο Eurogroup που θα γίνει την ερχόμενη εβδομάδα.
Κατ΄ αυτόν τον τρόπο συνεχίστηκε το «κρύο ντους» στο οποίο υποβάλουν από τον Ιούνιο, την Ελληνική κυβέρνηση η κ. Μέρκελ και τα άλλα ανδρείκελα Πρωθυπουργοί των μελών-κρατών της Ευρωζώνης, οι οποίοι αθετούν συνεχώς τις υποσχέσεις τους για την εκταμίευση της δόσης, παρ΄ ότι το πειθήνιο όργανό τους, δηλαδή η Ελληνική κυβέρνηση χωρίς καμία διαπραγμάτευση υλοποίησε όλους αυτούς τους μήνες τις ορέξεις τους, εις βάρος, βεβαίως, της ευημερίας του λαού μας.
Εδώ, είναι χρήσιμο να θυμόμαστε πως αμέσως μετά τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου, η Κυβέρνηση Σαμαρά τρομοκρατούσε τον Ελληνικό λαό, διακηρύσσοντας με όλους τους τρόπους και σε όλους τους τόνους, πως εάν δεν πάρουμε τη δόση των 31,5 δις ευρώ από την τρόικα, τότε η Ελλάδα θα πτωχεύσει. Στους ίδιους δραματικούς τόνους κινήθηκε, ο κ. Σαμαράς και μετά την 22η Σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες στις 18 Οκτωβρίου 2012, όταν δήλωνε κατά την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, από την Πρωτεύουσα του Βελγίου και της ΕΕ: «Βρήκα κατανόηση από την πλευρά των άλλων ηγετών. Ζήτησα μόλις υπάρξει συμφωνία με την τρόικα να προχωρήσει η εκταμίευση της δόσης (των 31,5 δις ευρώ). Τους είπα ότι η κοινωνία είναι στα όριά της. Η ρευστότητα είναι στο μηδέν και η ανεργία είναι εφιαλτική, ενώ σβήνεται το δικαίωμα των νέων να έχουν όνειρα. Κάθε Έλληνας, κάθε ώρα, περνά ένα προσωπικό δράμα. Αυτό δεν είναι Ευρώπη. Όσο αυξάνεται η ύφεση και κυρίως η ανεργία, τόσο τροφοδοτείται ο λαϊκισμός και ο εξτρεμισμός, φαινόμενα που είναι απαράδεκτο και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Τα ταμειακά αποθέματα της χώρας τελειώνουν στις 16 Νοεμβρίου. Δεν θα χρειαστεί και άλλη Σύνοδος Κορυφής για την εκταμίευση της δόσης». 
Οι παραπάνω δηλώσεις έχουν ιδιαίτερη σημασία, γιατί αυτή η πολιτική αγυρτεία του Πρωθυπουργού εξακολουθεί να υφίσταται και έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο της κοινωνίας. Ο κ. Σαμαράς, έχει διαψευσθεί επανειλημμένα για το σύνολο των υποσχέσεων που έδωσε στον Ελληνικό λαό προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά. Επί της συγκεκριμένης, όμως, υποθέσεως η μύτη του εκ νέου μεγάλωσε, ως σύγχρονου Πινόκιο, γιατί η προχθεσινή εμπλοκή της απόφασης εκταμίευσης των 31,5 δις ευρώ, αποδεικνύει, πως οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν τον κατανοούν και τον αφήνουν να εκτίθεται ακόμη και στους φανατικότερους θαυμαστές του, πως θα υπάρξει νέα Σύνοδος Κορυφής για την εκταμίευση και πως παρ΄ ότι παρήλθε η 16η Νοεμβρίου, όπου θα τελείωναν τα ταμειακά αποθέματα, εν τούτοις η Ελλάδα κατέβαλε μισθούς και συντάξεις.
Έτσι, μπροστά στη διαμορφούμενη εφιαλτική κατάσταση, ο κ. Σαμαράς έντρομος, ανέβαλε το προγραμματισμένο, από τη στιγμή που θεωρούσε σίγουρη την εκταμίευση της δόσεως, ταξίδι του στο Κατάρ, από όπου θα μας έφερνε και τις επενδύσεις και κατεπειγόντως ταξίδεψε για «τας Ευρώπας». Ο κ. Σαμαράς ως καλός εταίρος και ως υπάκουος μαθητής, γονυπετής θα παρακαλέσει τους δανειστές και επικυρίαρχούς μας, για την εκταμίευση της δόσεως από τη στιγμή που εκείνος τήρησε τις υποχρεώσεις του απέναντί τους, παρ΄ ότι το τίμημα ήταν η δολοφονία ενός κυρίαρχου λαού, έτσι, τώρα θα πρέπει και αυτοί να τηρήσουν τις δικές τους. Θα τους ζητήσει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις τους, γιατί δεν μπορεί, αφού ήταν τόσο υπάκουος, να συνεχίζουν αυτοί να τον ξευτελίζουν.
Στο σημείο αυτό θα ήταν χρήσιμο να δούμε πως και ο ημερήσιος Ελληνικός τύπος της Πέμπτης 22 Νοεμβρίου 2012, τον ξεφτιλίζει αφού τα πρωτοσέλιδά τους είναι περιπαιχτικά και ειρωνικά μετά το ναυάγιο εκταμίευσης της περιβόητης δόσεως στη συνεδρίαση του Eurogroup της Τετάρτης. 
Η Ελλάδα αύριο: «Μετά το Βατερλό του Eurogroup και του Στουρνάρα, ο Σαμαράς απαιτεί καθαρή λύση από τους εταίρους».
Δημοκρατία: «Ραγδαίες εξελίξεις μετά το ναυάγιο των Βρυξελλών, συννεφιασμένα πρόσωπα στη συγκυβέρνηση για τη διάψευση των ελπίδων στο Eurogroup δυστυχώς κατέρρευσαν οι προσδοκίες ότι η μονομερής εκπλήρωση όλων των υποχρεώσεων θα έφερνε τη δόση και τη λύση».
Ποντίκι: «Οι εταίροι προκαλούν πολιτική ασφυξία στην κυβέρνηση. Σούπερ δόση ξεφτίλας, ενώ η συγκυβέρνηση ισοπέδωσε κοινωνία και θεσμούς, οι δανειστές την αφήνουν με άδεια χέρια».
Εφημερίδα Συντακτών: «Μετεξεταστέος στις Βρυξέλλες» 
6 μέρες: «Μόνο για μέτρα είναι ικανοί. Το φιάσκο του Eurogroup. Σαμαράς και Στουρνάρας πέρασαν τους Έλληνες δια πυρός και μνημονίου για μια λύση χωρίς προοπτική. Σοκάρει και προσβάλλει η έλλειψη διαπραγμάτευσης και διεκδίκησης».
Έθνος: «Κατακραυγή για την ανικανότητα να δώσουν λύση στο Ελληνικό πρόβλημα, είναι ηγέτες περιορισμένης ευθύνης». 
Από την άλλη μεριά, ο σημερινός Πρωθυπουργός της Ελλάδας, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι ο ίδιος πολιτικός άνδρας, ο οποίος το 1993 “μαχαίρωσε” πισώπλατα τον πολιτικό του πατέρα (Κωνσταντίνο Μητσοτάκη) και έριξε την κυβέρνησή του, τάχατες για το αδιαπραγμάτευτο από μέρους του, της σύνθετης δηλαδή ονομασίας της γείτονας χώρας (ΠΓΔΜ), ενώ σήμερα είναι υπέρμαχος αυτής της προδοτικής για τα Εθνικά μας θέματα, σύνθετης ονομασίας. Ή μήπως, ο πραγματικός λόγος ήταν η πρόθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, για τη μη ανάθεση στις εταιρείες Siemens-Intracom, του τεράστιου για την εποχή έργου, της μετάβασης δηλαδή, των αναλογικών γραμμών σε ψηφιακές γραμμές, η οποία αφορούσε 1 εκ. εκατό χιλιάδες γραμμές του ΟΤΕ. Όπως, επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή η κυβέρνηση προήλθε από τις ψήφους των κεντροδεξιών ψηφοφόρων και εξελέγη μετά από συνεχόμενες επαναληπτικές εκλογές, παρ΄ ότι κατέγραψε απίστευτα εκλογικά αποτελέσματα (ελέω του εκλογικού νόμου Κουτσόγιωργα). Αυτός, λοιπόν, ο πολιτικός άνδρας, επί της ουσίας “μαχαίρωσε” όλους τους κεντροδεξιούς πολίτες, οι οποίοι με απόλυτη συσπείρωση, κατάφεραν μετά από 9 χρόνια πασοκικής λαίλαπας (1981-1990) να αποτινάξουν από πάνω τους τον ζυγό των «αυριανιστών» που κατατρομοκρατούσαν, μέσω των «κλαδικών» του ΠΑΣΟΚ, το δημόσιο τομέα και επανέφερε στην εξουσία για άλλα 11 χρόνια, τους κλέφτες και τους λωποδύτες, προκειμένου να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο.
Είναι ο ίδιος, ο οποίος ως αρχηγός πλέον της ΝΔ, παρ΄ ότι κάποτε δήλωνε πως ούτε νεκρός δεν θα επέστρεφε, σήκωσε το λάβαρο του αντιμνημονιακού αγώνα και μέσω των διακηρύξεών του στο «Ζάππειο 1» και «Ζάππειο 2», υποσχέθηκε στους Έλληνες «κουράγιο, αλήθεια, ελπίδα και προοπτική», καθώς επίσης, εξεταστική επιτροπή για εκείνους που συνειδητά οδήγησαν τη χώρα στις δαγκάνες του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ.
Είναι ο ίδιος, ο οποίος στη συνέχεια συγκυβερνά με αυτούς που μετά βδελυγμίας αποκήρυσσε και καταδικάζει σε γενοκτονία τον Ελληνικό λαό συμπράττοντας και συμφωνώντας με όλες τις παράλογες απαιτήσεις των τροικανών. Όμως, αυτή η πανθομολογούμενη εξάρτησή του από το γερμανικό άξονα τρομάζει όλους μας. Γιατί, πρωτίστως σχετίζεται με την πολυεθνική Siemens, καθ΄ ότι στην Γερμανία είναι η ναυαρχίδα της βαριάς οικονομίας της, αλλά και με την Intracom, προϊόν της ενοποίησης των δυο Γερμανιών στα τέλη της δεκαετίας του ΄80, μετά την πτώση του τείχους.
Συνεπώς, ο σημερινός Πρωθυπουργός είναι άκρως επικίνδυνος για την Ελλάδα και μια ρεαλιστική πρόταση θα ήταν να παραμείνει στο εξωτερικό ως οικονομικός μετανάστης, προκειμένου να νιώσει στο ελάχιστο στο πετσί του, τι σημαίνει να εγκαταλείπεις πατρίδα και οικογένεια σε αναζήτηση καλύτερης τύχης, την οποία ο ίδιος απέκλεισε από τους Έλληνες λόγω της δειλίας του, της αναποφασιστικότητάς του και της ανικανότητάς του, τουλάχιστον!
Επικοινωνία με τον συντάκτη: egerssi@otenet.gr
 
Πηγή:kostasxan.blogspot.com

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ

Το παραμύθι συνεχίζεται. «Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ο δημόσιος τομέας». Όχι ότι δεν είναι πρόβλημα η νοσηρότητά του και οι παθογένειές του, αλλά έχει γίνει κουραστικό το επιχείρημα ότι αυτός κατέστρεψε τη χώρα.

Λένε όσοι εκμεταλλεύονται το δικαίωμα στην ανοησία ότι το Δημόσιο καταπίνει τα χρήματα των φορολογουμένων. Όμως μόνο την τελευταία 3ετία έξι τράπεζες κατάπιαν σε ρευστό και εγγυήσεις το ίδιο ποσό που κοστίζει ολόκληρη η λειτουργία του δημόσιου τομέα επί 12 χρόνια. Και αυτό το ποσό, οι τράπεζες το κατάπιαν από τους φορολογούμενους.

Ο Δημόσιος τομέας κουτσά – στραβά κάτι παράγει. Οι τράπεζες δεν παράγουν. Διαχειρίζονται χρήμα που το αγοράζουν φτηνά, το πουλάνε ακριβά και κερδοσκοπούν. Όμως ο ελληναράς ποτέ δε θα τολμούσε να εμφανιστεί μπροστά στον Λάτση και στον Σάλλα και να τους πει «Ακούστε ρε ρεμάλια, τεμπελχανάδες, εγώ σας πληρώνω οπότε θα μου δώσετε χαμηλότοκο δάνειο μην τα γαμήσω όλα».

Αντιθέτως, ο ελληναράς που πονάει το νύχι του ποδιού του θα εμφανιστεί στα επείγοντα ενός νοσοκομείου στις 3 το ξημέρωμα κι επειδή θα του έχει «πάρει τη σειρά» κάποιος τραυματίας από τροχαίο είναι ικανός να θιχτεί και να τα σπάσει όλα με το επιχείρημα ότι «εγώ σας πληρώνω ρε άχρηστοι γιατροί και νοσοκόμοι, εγώ θα μπω πρώτος».

Έτσι του έμαθαν, έτσι κάνει. Το καλύτερο είναι ότι μαγκιές πουλούσαν και οι ασφαλισμένοι του ΟΓΑ που μέχρι πρότινος είχαν μηδενικές ασφαλιστικές εισφορές. Παρ’ όλα αυτά, ένιωθαν κι εκείνοι ιδιοκτήτες του ΕΣΥ και εργοδότες του προσωπικού των νοσοκομείων.

Νιώθει μάγκας, λοιπόν ο ελληναράς όταν πληρώνει φόρους για τη λειτουργία του δημόσιου τομέα, αλλά νιώθει κότα όταν πληρώνει τα δεκαπλάσια για να κερδοσκοπεί ο ιδιωτικός τομέας και δη οι τράπεζες.

Δείτε έναν ελληναρά πώς πλησιάζει το γραφείο του διευθυντή ενός υποκαταστήματος τράπεζας για να ζητήσει συμβιβασμό στην αποπληρωμή του δανείου του. Σταχτί χρώμα και ιδρωμένος. Φοβισμένο ανθρωπάκι. Τραυλίζει. Στην τράπεζα κωλώνει, στα νοσοκομεία ξεσπαθώνει. Το δικαίωμα στην ηλιθιότητα. Το χρησιμοποιεί σε κάθε ευκαιρία.

Πάμε γι’ άλλα. Στο επόμενο επιχείρημα του κώλου. «Οι φόροι των πολιτών πηγαίνουν όλοι για τους μισθούς του Δημοσίου». Γελοιότητα. Οι μισθοί στο Δημόσιο μειώθηκαν τα 2 τελευταία χρόνια κατά 35%. Πόσο μειώθηκαν οι φόροι του ελληναρά; Λογικά θα έπρεπε να μειωθούν εφόσον οι φόροι πάνε εξ ολοκλήρου στη μισθοδοσία. Δε λέω ότι θα έπρεπε να μειωθούν κατά 35%, αλλά ένα 5%, ένα 10% δε θα έπρεπε; Κι όμως, παρά τη μείωση του μισθολογικού κόστους στο Δημόσιο, οι φόροι αυξήθηκαν 100% μαζί με νέα χαράτσια. Πού πάνε αυτά τα χρήματα; Έλα ντε ελληναρά. Πού είναι η μαγκιά σου; Άντε βρες το. Αποκλείεται να το βρεις μόνος σου, οπότε αν έχεις κότσια να μάθεις την αλήθεια διάβασε αυτό και ξεμπερδέψου λίγο. Αν βαριέσαι να διαβάσεις, δεν πειράζει, μείνε με το δικαίωμα στην ηλιθιότητα. Αυτό θέλουν.

Να πούμε και για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα; Άλλο μεγάλο παραμύθι. Οι μειώσεις στους μισθούς θα κάνουν την Ελλάδα ανταγωνιστική, λέει το κρατικοδίαιτο νεοφιλελεύθερο μπουλούκι λαμογιών. Και πολλοί τους πιστεύουν. Μέχρι και κάποιοι απολυμένοι και άνεργοι που νιώθουν μέρος της δικαιολογημένης θυσίας για την πατρίδα. Το δικαίωμα στην ηλιθιότητα το έχουν όλοι. Πάρε, λοιπόν έναν πίνακα.

Χώρα              Κατώτερος μισθός     Κύρωσης της τελευταίας συμφωνίας

Λουξεμβούργο      1.757,56 ευρώ                      01/01/2011
Βέλγιο                   1.,498,87 ευρώ                     05/01/2011
Ιρλανδία                1.499,33 ευρώ                      01/07/2011
Ολλανδία              1.,424,40 ευρώ                      01/01/2011
Γαλλία                  1.,365,00 ευρώ                      01/01/2011
Αυστρία                1.000,00 ευρώ                       01/01/2009
Κύπρος                    909,00 ευρώ                       01/04/2011
Ελλάδα                   739,56 ευρώ                      15/07/2010
Μάλτα                     664,95 ευρώ                       01.01.2011
Ισπανία                    653 ευρώ                            01/03/2011
Πορτογαλία             485 ευρώ                            01/01/2011
Σλοβακία                 317,00 ευρώ                       01/01/2011
Εσθονία                   278,02 ευρώ                       01/01/2008

(Τα στοιχεία της Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Εργοδοτικών Οργανώσεων (FedEE) για το οικονομικό έτος 2011- Στον πίνακα δεν αναφέρονται η Γερμανία, η Ιταλία και η Φινλανδία διότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία από την FedEE)

Λοιπόν; Η Ολλανδία είναι πιο ανεπτυγμένη και ανταγωνιστική ή η Εσθονία; Η Γαλλία είναι πιο ανεπτυγμένη και ανταγωνιστική ή η Σλοβακία; Είναι εμφανές ότι οι 9 στις 10 χώρες που βρίσκονται στην πρώτη δεκάδα της λίστας έχουν υψηλότερο, μέσο αλλά και βασικό μισθό.

Μια ακόμη απόδειξη περί του μεγέθους της παπαριάς ότι η μείωση μισθολογικού κόστους φέρνει ανάπτυξη είναι και το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην 90η θέση της παγκόσμιας κατάταξης της ανταγωνιστικότητας ανάμεσα σε 142 χώρες από όλο τον κόσμο, σύμφωνα με έρευνα του World Economic Forum . Η έρευνα δείχνει επίσης ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση σε ανταγωνιστικότητα μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρώτη στην κατάταξη έρχεται η Ελβετία, ακολουθούμενη από την Σιγκαπούρη που παραγκώνισε την Σουηδία στην τρίτη θέση . Στην συνέχεια της λίστας βρίσκονται η Φιλανδία, οι Η.Π.Α., η Γερμανία, η Ολλανδία, η Δανία, η Ιαπωνία και η Βρετανία καταλαμβάνοντας τις θέσεις 4 ως 10 αντίστοιχα. Δηλαδή οι νεοφιλελεύθεροι μπουμπούκοι θέλουν να μας πείσουν ότι η Ελβετία, η Σουηδία και η Γερμανία έχουν μικρότερο μισθολογικό κόστος και γι’ αυτό κυριαρχούν στον πίνακα ανταγωνιστικότητας. Πάντως σίγουρα αυτό δε συμβαίνει στη Γερμανία καθώς σύμφωνα με έρευνα του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW) του Βερολίνου τα 2/3 των εργαζόμενων πλήρους απασχόλησης στη Γερμανία (14,9 εκατομμύρια εργαζόμενοι) έχουν μηνιαίο εισόδημα 2922 ευρώ μεικτά!

Ακόμη και πρωτοετής φοιτητής οικονομικής σχολής γνωρίζει ότι η ανταγωνιστικότητα εξαρτάται άμεσα από 5 παράγοντες: (1) το μισθολογικό κόστος, (2) το μη-μισθολογικό κόστος, (3) την απόδοση του εργαζομένου, δηλαδή την παραγωγικότητα της εργασίας του (4) την συναλλαγματική ισοτιμία όταν πρόκειται για εξαγωγές σε χώρες με διαφορετικό νόμισμα (5) και το γενικότερο οικονομικό – φορολογικό και θεσμικό πλαίσιο που προσφέρει μία χώρα στους επιχειρηματίες, δηλαδή το κατά πόσον ευνοεί τις επενδύσεις.

Άμεση απόρροια των παραπάνω είναι ότι το κόστος εργασίας είναι συσχετισμένο με την παραγωγικότητα, και κατά συνέπεια την ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας, αλλά δεν αποτελεί τη μοναδική αλλά ούτε καν την ισχυρότερη ερμηνευτική μεταβλητή. Είπα, όμως, το δικαίωμα στην ηλιθιότητα είναι σεβαστό. Απλώς γίνεται επικίνδυνο όταν μετατρέπεται σε κυβερνητική πολιτική.

Το τι κρύβεται πίσω από τις κατάρες που πέφτουν στο Δημόσιο Τομέα και στους «υψηλούς μισθούς» του Ιδιωτικού τομέα είναι γνωστό. Είναι η προστασία που παρέχει το Κράτος στους φοροφυγάδες, η ανοχή στα καρτέλ, η ασυλία που παρέχεται στους μεγαλοεργολάβους και η διαπλοκή εξουσίας – επιχειρηματιών. Το Δημόσιο σαφώς και είναι αντιπαραγωγικό. Μπορεί να γίνει παραγωγικότατο. Στα στοιχεία που παραθέτονται στο άρθρο της «Ελευθεροτυπίας» καταρρίπτεται ακόμη ένας μύθος. Αυτός του υπερτροφικού Δημόσιου Τομέα. Η «Έκθεση Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα, το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου των εργαζομένων είναι 11,4% και ότι αυτό το ποσοστό είναι ένα από τα 4 χαμηλότερα σε όλη την Ευρώπη. Φυσικά, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, είναι πολύ πιθανόν ότι η Ελλάδα θα βρεθεί σύντομα στην τελευταία θέση. Όμως αυτό δεν αρκεί. Ο Δημόσιος τομέας στην Ελλάδα πρέπει να τελειώσει και να ξεπουληθεί. Ο πολίτης πρέπει να γίνει ολοκληρωτικά πελάτης.

Στο θέμα του μισθολογικού κόστους στον Ιδιωτικό Τομέα τα πράγματα είναι ακόμη απλούστερα. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες πρέπει να κερδίσουν ακόμη περισσότερα. Κι αν είναι ξένοι επιχειρηματίες ή πολυεθνικοί καρχαρίες, ακόμη καλύτερα. Θα φοροδιαφεύγουν ακόμη ευκολότερα και θα πετάνε κοκαλάκια στην πολιτική τάξη για αντάλλαγμα.

Είναι πολλοί οι λόγοι που θαυμάζω τους Ισπανούς. Ένας από αυτούς είναι ότι δεν έπεσαν στην παγίδα να αλληλοσπαραχτούν εργαζόμενοι δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Αγωνίζονται μαζί, επειδή έχουν αντιληφθεί τον κοινό εχθρό. Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να καταφέρουμε κάτι τέτοιο. Δεν έχουμε αντιληφθεί ότι οι εχθροί ζουν μέσα μας και είναι η ηττοπάθεια, ο φόβος και η εξάρτηση από τους ντίλερς ψεύτικων ελπίδων.

http://kartesios.com/?p=103505

Φτωχαίνουν το λαό για να τον καταστήσουν φτηνή λεία του Δ’ Ράϊχ

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Εμετική έχει γίνει πλέον η συγκυβέρνηση των «γερμανοτσολιάδων» Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη.
Αδίστακτοι και συνειδητοί υπηρέτες της πολιτικής του Βερολίνου -δηλαδή του γερμανικού, του ευρωπαϊκού και του ελληνικού κεφαλαίου- προωθούν με όλες τους τις δυνάμεις τη λεηλασία των μισθών και των συντάξεων των εργαζομένων και των συνταξιούχων, όπως και των εισοδημάτων των μεσαίων στρωμάτων, μεταφέροντας κολοσσιαία ποσά πλούτου από τους οικονομικά ασθενέστερους στους τραπεζίτες και τους μεγιστάνες.

Φτωχαίνουν έτσι συστηματικά το λαό και τη χώρα για να τους καταστήσουν ευκολότερη και φτηνή λεία του Τέταρτου Ράιχ και των ντόπιων συνεργατών του.

Η πολιτική τους στέφεται με απόλυτη επιτυχία. Το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων πέφτει με ραγδαίους ρυθμούς – χειρότερους από όσα έχει χάσει η Ελλάδα αθροιστικά στη διάρκεια κάποιων πολέμων! 

Φέτος το ΑΕΠ της χώρας αναμένεται να συρρικνωθεί πάνω από 7%, το 2013 τουλάχιστον κατά 2,5% και πιθανότατα πολύ περισσότερο και πάει λέγοντας, ενώ το 2012 ήταν η πέμπτη (!) συνεχής χρονιά που το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε!

Το τσεκούρι της μείωσης των μισθών και συντάξεων έχει παραλύσει την ελληνική οικονομία, καθώς τα εισοδήματα των περισσότερων ελληνικών οικογενειών έχουν μειωθεί κατά 20% ή 30% ή 40%, σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα ακόμη περισσότερο, όταν υπεισέρχεται και ο παράγοντας της καλπάζουσας ανεργίας.

Η τραγωδία των Ελλήνων συμπληρώνεται όταν με αυτά τα μειωμένα εισοδήματα καλούνται να πληρώσουν πρόσθετους φόρους -αυτούς δηλαδή που έρχονται με τα εκκαθαριστικά, όχι αυτούς που έχουν ήδη κρατηθεί στην πηγή από μισθούς, συντάξεις κ.λπ – αυξημένους κατά το εφιαλτικό ποσοστό του …500%!!! 

Από 1,1 δισεκατομμύριο ευρώ που ήταν πέρυσι, οι πρόσθετοι φόροι φέτος θα φτάσουν στα …6,5 δισεκατομμύρια!

Ο πρόσθετος φόρος ανά φορολογούμενο ανήλθε έτσι κατά μέσον όρο στα 1.635 ευρώ και αναμένεται να ξεπεράσει και τα 1.700 ευρώ, όταν συμπεριληφθούν και οι περίπου 1.000.000 δηλώσεις που ακόμη εκκρεμούσαν να υποβληθούν ένα 24ωρο πριν από τη λήξη της προθεσμίας. Επιστροφή φόρου φέτος θα έχει μόνο ένας στους δέκα (!) φορολογούμενους. 

Αντιθέτως, οι περισσότεροι θα κληθούν να καταβάλουν… δυο έως και τρεις ολόκληρους σημερινούς μισθούς για πρόσθετους φόρους!

Παράλληλα, η κυβέρνηση των πολιτικών απατεώνων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ έχει «φεσώσει» οποιονδήποτε επιχειρηματία έρχεται σε επαφή με το κράτος, συνεχίζοντας έτσι τη …«μπαταξίδικη» πολιτική των «τζαμπατζήδων» των κυβερνήσεων του Γιώργου Παπανδρέου και του Λουκά Παπαδήμου που δεν πλήρωναν ποτέ κανέναν προμηθευτή του Δημοσίου, κανένα από τα δημόσια έργα που τελείωναν και που δεν επέστρεφαν ούτε καν τον ΦΠΑ που ήταν από το νόμο υποχρεωμένοι να επιστρέψουν. 

Στα τέλη του Ιουνίου λοιπόν τα «φέσια» της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη εκτινάχθηκαν αισίως στα 6,62 δισεκατομμύρια ευρώ! Αυξήθηκαν δηλαδή τα χρέη της κυβέρνησης προς ιδιώτες κατά 900 εκατομμύρια ευρώ από την αρχή του 2012 και κατά 173 εκατομμύρια ευρώ σε σχέση με το Μάιο. Σε απλά Ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι ο υπ’ αριθμόν ένα εξολοθρευτής των ελληνικών ιδιωτικοί επιχειρήσεων είναι η άθλια συγκυβέρνηση του «τρίο της συμφοράς» Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη!

Για να αντιληφθούμε καλύτερα πόσο καταστροφικά για τον κρατικό προϋπολογισμό είναι τα δάνεια με εξοντωτικούς όρους που φόρτωσαν στη χώρα μας τα μνημόνια που μας επέβαλαν οι Γερμανοί, η ΕΕ και το ΔΝΤ με τη συνενοχή των πολιτικά δοσίλογων κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά με προεξάρχοντα ρόλο του Βενιζέλου και του Παπακωνσταντίνου, αρκεί να κάνουμε μια απλούστατη σύγκριση. 

Το πρώτο εξάμηνο του 2012 το έλλειμμα της κυβέρνησης διαμορφώθηκε στα 9,9 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα οποία τα …9,4 δισ. ευρώ πήγαν για την πληρωμή τόκων!!! 

Όλο το έλλειμμα δηλαδή είναι τα λεφτά που δίνει η Ελλάδα στους τοκογλύφους!

Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο μεν Σαμαράς ως πρωθυπουργός δεν έχει περιθώρια να ελιχθεί και έχει εξελιχθεί σε αποκρουστικό μνημονιακό υποστηρικτή χειρότερο ακόμη κι από τον Γιώργο Παπανδρέου και εφάμιλλο μόνο με τον Στουρνάρα, τον Λοβέρδο, τη Διαμαντοπούλου και τον Χρυσοχοΐδη. 

Τον έχει σιχαθεί βαθιά όλη η χώρα και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν βλέπει την ώρα να απαλλαγεί από δαύτον.

Σε απωθητικό πολιτικό καραγκιόζη έχει εξελιχθεί και ο Βενιζέλος, πιεζόμενος και από την κατάσταση στο αποσυνθέμενο ΠΑΣΟΚ το οποίο μοιάζει με …οίκο ανοχής που έχει διατηρήσει όλους τους νταβατζήδες, αλλά έχει χάσει όλες τις πόρνες που έφερναν στο μαγαζί την πελατεία!

«Μπουρδέλο» και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ «Φύγε από δω, ρε! Βγες έξω τώρα! Είσαι υπονομευτής!» ούρλιαζε την Τετάρτη στη διάρκεια ενημέρωσης των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ο Βενιζέλος απευθυνόμενος στον… κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο (!) του κόμματος Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος μαζί με τον Γιωργάκη και τον Λοβέρδο είχε αρνηθεί να ψηφίσουν τις αλλαγές στον επαίσχυντο νόμο για τα ΑΕΙ της Διαμαντοπούλου, επικρίνοντας τον ακραία μνημονιακό Βενιζέλο από …ακόμη πιο ακραίες μνημονιακές θέσεις!

Φτύνει με αηδία ο κόσμος βλέποντας τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ να προσπαθεί να υποκριθεί ότι διαφωνεί με όσα έχει …υπογράψει! 

Όσο για τον κατάπτυστο Κουβέλη και τη χαμερπή ΔΗ-ΜΑΡ, αυτούς πρέπει να παρατηρούν διαρκώς οι αριστεροί για να συνειδητοποιήσουν με τον πιο επώδυνο τρόπο πόσο απέραντος είναι ο εξευτελισμός τους, όταν προδίδουν τις ιδέες τους και γίνονται παράσιτα της εξουσίας.

Εφημερίδα «Πριν»

http://lalipouli.blogspot.com/2012/11/blog-post_22.html

Χωρίς τσίπα (διότι δεν έχουν κόστος)

Ωρύετο, πράγματι σκλήριζε, ο κ. Στουρνάρας στη Βουλή για την επαύριο της 16ης Νοεμβρίου, ότε, κατά τον κ. Σαμαρά, αν δεν είχαμε πάρει τηδόση, θα είχαμε χρεοκοπήσει, ωρύετο λοιπόν

και έσκουζε αλλεπάλληλες ρητορικές ερωτήσεις: «στις 17 Νοέμβρη θα έχουμε τρόφιμα;», αν δεν πάρουμε τη δόση, «στις 17 Νοέμβρη, θα έχουμεκαύσιμα;

»στις 17 Νοέμβρη θα έχουμε φάρμακα;

»στις 17Νοέμβρη θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις;»...

Είχε για όλη αυτήν την κινδυνολογία, την κατατρομοκράτηση του λαού, κάποιο κόστος, αφού αποδεικνύεται ψεύτης ο κ. Στουρνάρας; Οχι!

Για αυτό παραμένει ξετσίπωτος.

Ή μάλλον, για να πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή, ο κ. Στουρνάρας προχώρησε σε απειλές κατά του έθνους και ξεστόμισε εκβιασμούς, ακριβώς επειδή είναι ξετσίπωτος.

Είχε κάποιο κόστος; Οχι! Αρα θα συνεχίσει ξετσίπωτος.

Εχει εκβιάσει κι απειλήσει τον λαό ο κ. Βενιζέλος, τον έχειπαραπλανήσει; Υπήγαγε τη χώρα σε καθεστώς αιχμαλωσίας ο Γιωργάκης; Την έκανε Ειδική Οικονομική Ζώνη ο κ. Σαμαράς; Είχαν κάποιο κόστος για όλα αυτά; Κανένα! Για αυτό θα συνεχίσουν ξετσίπωτοι.

Που στην πολιτική σημαίνει αδιόρθωτοι. Καταστροφικοί, δημαγωγικοί, θανάσιμοι, αδιόρθωτα.

Υπάρχουν παιδιά που πεινάνε, παιδιά χωρίς φάρμακα. Υπάρχουνυπεύθυνοι για αυτό; Υπάρχουν! Είχαν κάποιο κόστος; Κανένα! Τότε, γιατί να μη συνεχίζουν ξετσίπωτοι;

Υπάρχουν παπαγαλάκια από τα ΜΜΕ καθώς και ντόμπερμαν που ρίχνουν την ευθύνη για τα παιδιά που πεινάνε στην... υψηλή σύνταξη (ήταν 1.105 Ευρώ κι έχει γίνει 689) της θείας μου της Φωτούλας; Υπάρχουν! Είχαν ποτέ κάποιο κόστος; Οχι! Γιατί να μη συνεχίζουν ξετσίπωτοι;

Επιασαν κάποιους μεγαλοφοροφυγάδες; στρίμωξαν οφσορούχους; κόψανε τις μίζες; Οχι! Γιατί τότε να μη συνεχίζουν ξετσίπωτοι

μπίζνες με τη Ζήμενς; γιατί να μην ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία(αυτοί που τα φάγανε) σαν να την βρήκαν απ’ τον πατέρα τους (για να τα ξαναφάνε); έχουν κάποιο κόστος; Οχι! Οχι, ως τώρα τουλάχιστον! Γιατί λοιπόννα μη συνεχίζουν να πλουτίζουν ξετσίπωτοι;

Ο κ. Σαμαράς. Ο άνθρωπος έχει ξανασυγγράψει τις «Μεταμορφώσεις» του Οβιδίου! Μόλις

χθες, έχοντας επισυμβεί μπλακ άουτ στο Γιούρογκρουπ, ο ίδιος έλεγε ότι«βλέπει φως στο βάθος του τούνελ» (Καθημερινή 21/11/12) - για μυστήριο γλόμπο θα πρόκειται.!

Απ’ αυτούς που βγάζουν μαύρο φως μέσα στις μαύρες τρύπες.

  

Χθες η Suddeutsch Zeitung έγραφε ότι «η Ελλάδα είναι κράτος υπό εποπτείαν» (δηλαδή Προτεκτοράτο. Αποικία χρέους, όπως θέλετε πείτε το). Εχει την τσίπα κάποιος απ’ όσους ευθύνονται για αυτό να σκύψει το κεφάλι(κι επιτέλους να βγάλει τον σκασμό); Οχι! Αντιθέτως, ο κ. Γεωργιάδης, για παράδειγμα, τσίριζε χθες στον Real fm ότι «θα πάρουμε τα λεφτά τη Δευτέρα!»Ξετσίπωτος; διαρκώς!

Λέει η Suddeutsch Zeitung ότι η Ελλάδα είναι χώρα υπό εποπτείαν και οι θεράποντες της προπαγάνδας δεν βγάζουν άχνα. Οταν όμως ορισμένοι λέγαμε ακριβώς το ίδιο για την κατάσταση της χώρας, ακριβώς οι ίδιοι θεράποντες της προπαγάνδας μας έλεγαν «λαϊκιστές» και «γραφικούς».

Οταν κάποιος πληρώνεται 480.000 ευρώ τον χρόνο για να σου λέειπόσο σωστό είναι να παίρνεις εσύ 480 ευρώ τον μήνα, και ουδέν κόστος έχει,ξετσίπωτος θα συνεχίζει.

Οταν η Τράπεζα επιμένει να της αποπληρώνεις το δάνειο ή την κάρτα σου με 19% επιτόκιο και δεν έχει κανένα κόστος, ξετσίπωτα θα συνεχίσει να σου πίνει το αίμα.

Οταν η κυβέρνηση που επιτρέπει στην Τράπεζα να σου πίνει το αίμα, δεν έχει κανένα κόστος, ξετσίπωτα θα συνεχίσει να σε δουλεύει μαζί με την Τράπεζα, μαζί με τη Μέρκελ, μαζί με τους νταβατζήδες που θα φάνε την Τραινοσέ, μαζί με τους Τούρκους που στήνουν Γερμανοτουρκικό σαντζάκι στη Θράκη.

Οταν η κυρία Μπιρμπίλη, φερ’ ειπείν, δηλώνει ότι παίρνει μόνον(!) 7.500 Ευρώ μισθό (συν κατοικία, σωφέρ και μάγειρα) εις Παρισίους, κλαίγοντας κάθε μέρα για τα 2.000.000 ανέργους στη χώρα μας κι εσύ δεν γίνεσαι Τούρκος

που με τα δάκρυά της νερώνει το ακριβό κρασί της, τότε η κυρία Μπιρμπίληδεν έχει κανένα κόστος.

Απλώς εσύ έχεις το κόστος (και) της κυρίας Μπιρμπίλη.

Οπως έχεις και το κόστος της πολιτικής του κ. Σαμαρά ή του Μπενύτο ή του κυρ Φώτη.

Διότι, όταν ο κ. Σαμαράς και Βενιζελοκουβέλης δεν έχουν κανένα κόστος για την πολιτική τους,

το κόστος της πολιτικής τους το έχεις εσύ.

 http://www.enikos.gr/stathis/98674,Xwris_tsipa_(dioti_den_exoyn_kostos).html

EUROBLOWN: Surprise surprise, Greece set to get debt rescheduling and forgiveness deal

Lagarde….big hair, fuzzy on the detail

Although everyone got fed up of using the ‘Greek tragedy’ line towards the end of last year, the actor-troupe analogy is still alive and well, because now we have the French farce taking shape. Veteran Sloggers will recall that last August, I quoted a French source thus:

“Brussels or Berlin…or both…or others…have given Samaras a big reassurance that if he sticks with the [austerity] programme, Greece will not be thrown out of the euro. Those same people have given similar assurances to the key players in the IMF and bondholder groups…that if they take another haircut, the EU will pay off the balance and give them their money back. The secrecy is to do with Merkel being flayed alive at home if they thought she was doing this, and Draghi ensuring that his central bank doesn’t become an open door for insolvent States and panicky bondholders.”

I suspect that this scenario (which in principle still holds good) has been bent out of shape by a combination of the Greek leadership somehow dropping the baton at various points, the Greek Left growing at a rate Brussels-am-Berlin never expected, the scandal about Big Dick Greeks salting money away among the Gnomes, and the speed at which parts of the Greek banking system have unravelled. The truth is that our leaders (and especially Brussels) overestimated the amount of time they had to fix stuff. This wasn’t a first.

But like I say, the guts of this deal are still there, and the person it is mainly designed to save is of course Angela Merkel, not Antonis Samaras. Partial confirmation of the deal’s survival came around 4pm this afternoon via the FT, which noted that the bigwigs ‘are inching towards a provisional deal to pay Greece up to €44bn of long-overdue aid. The deal would involve a political fix to reset Athens’ long-term debt target to after 2020….’

However, I understand that as well as this, some inching – or it is millimetering? – towards the IMF position also took place during last weekend. That is to say, there will be an element of debt forgiveness via the eurozone rescue funds, and the ECB quietly writing off some debt. This is, of course, our money not theirs.

The idea that help will not be forthcoming for Greece  – in the context of a Spanish bailout looking more and more certain, and the capitulation of Olli Rehn to Spanish terms last week – is potty. The game now is for Merkel to go back to Berlin with the least possible egg on her ample face.

The more serious game for Francois Hollande is to keep the pressure up on ensuring there is no accidental default in Greece – otherwise it will be game over for Paris. Mario Draghi is The Man in charge of this task, and so far he has quietly continued to give the Bank of Greed enough walking-around money to keep going.

All of this solves the public image and short-term banking problems of the major players, but obviously does nothing whatsoever to address the problem: the debt is unrepayable, and only creditor write-offs will avoid a default. Had this bullet been bitten hard during 2010, we wouldn’t be in the depth of doo-doo we are now.

Think on a few things in relation to that. As predicted here after the Brussels Accord of late last year, Greek debt has grown like topsy since the last bailout deal (in March this year) because the Berlin-created austerity depression has been catastrophic….and privatisation plans didn’t get off the drawing board. (Athenian civil servants have no intention of allowing them to.)

By the opening of 2014, Greek debt will be 190% of GDP. Or, put another way, for every euro the Greeks earn economically, they will need two to wipe the fiscal debt out. This contrasts somewhat sharply with the German statistic showing that for every euro it has put into bailouts since 2011, Berlin earned twelve via the export bounce of running a cheap currency. Things are never quite as black and white as Wolfgang Schäuble would have you believe.

But it is the European taxpayer who has lost out bigtime in this engorged display of vanity by the EU’s leadership. When Greece first announced it was in trouble, in May 2010 the other Eurozone countries, and the IMF, agreed to a rescue package which involved giving Greece an immediate €45 billion in bail-out loans, with more funds to follow, totaling €110 billion. This was to help it with a total debt of €270 billion. Had the EU negotiated then with the IIF and others – and used the bailout to forgive the debt still left after negotiation – Greece would’ve been solvent immediately.

But this reality evaded the Merkelian brain, and so what we got instead was much moralising from Berlin. The Greek debt shot up to €350bn by the end of 2011. During this year, actual amounts of money have become irrelevant because the Greek economy has been the subject of forced anorexia throughout the year: taxes have risen, but take has fallen…and naturally, the debt to GDP ratio has ballooned to a point where – best case scenario – it will be a gnats under 200% within fourteen months.

If some people find the profundity of this face-saving, bank-appeasing tableau of rank cowardice hard to grasp, let me just reassure you that stupidity has been evident too throughout. The key players in all this (with the exception of Mario Draghi) are light on two skill dimensions: commercial experience and fiscal management. Not only was Christine Lagarde given the top French economics job by Nicolas Sarkozy on the basis of a long career in American Law, she soon proceeded to earn a reputation for economic illiteracy. Perfectly groomed and obviously fragrant, Ms Lagarde arrived at today’s session to offer further evidence of her latin name, lagardum platitudinus, by saying:

“We’re going to work very constructively to see if we can find a solution for Greece. That’s what really is our goal, our purpose and our mission.”

And later? A trip to the Siegfried Line, there to hang out some washing?

Chrissy Lagarde is beyond parody. She is an ex-parody. She may have beautiful plumage, but her potential as an object of parody is no more. It is dead, it has ceased to exist, it is no more, it has gone to meet the great parody in the sky.

 http://hat4uk.wordpress.com/

Τρια(λαρό)!

Στον δυτικό μεσαίωνα υπήρχε μια ποινή-μαρτύριο, μαρτύριο διαπόμπευσης, πολύ ανθρωπιστική εν σχέση με πολλές άλλες.

Εστηναν στην αγορά, συνήθως μπροστά απ’ τις σκαιές (και φαιές)Καθεδρικές (ελληνιστί: κατεντράλ), κάτι ικριώματα, που κλείδωναν το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια του υπόδικου ή κατάδικου (η διαφορά τότε δεν ήταν απολύτως σαφής) και τον εξέθεταν στόχο, στη χλεύη του όχλου.

Ανίσχυρο να αμυνθεί το θύμα, δεχόταν κατακέφαλα σάπια ζαρζαβατικά, φτυσιές, ύβρεις, χάχανα και ξυλιές, ό,τι τέλος πάντων προαιρείτο κάθε σκυλιασμένη ψυχή να το ελεήσει.

Το ίδιο ακριβώς έχει κάνει και ο κ. Σαμαράς με την ΕλληνικήΔημοκρατία.

Ενας - ένας οι θεσμοί καθαιρούνται και διαπομπεύονται. Το ίδιο το Σύνταγμα αποψιλώνεται και συχνά κακοποιείται. Παραθεσμικές μέθοδοι διακυβέρνησης αντικαθιστούν τους θεσμούς και τίθενται σε εφαρμογή. Μάλιστα, φόρα παρτίδα στην αγορά, μπροστά από τη σκαιά (και φαιά) Κομαντατούρ.

Αρχής γενομένης με τα καμώματα του βλακέντιου Γιωργάκη, φθάσαμε σήμερα με τα καμώματα Σαμαρά σε μια πολιτειακή παρέκβαση κι έναν πολιτικόεκφυλισμό περιωπής.

Είχαμε γράψει και παλιότερα ότι μεταλλασσόμαστε σε μια «Δημοκρατίατης Βαϋμάρης με κυβέρνηση του Βισύ».

Δημοκρατία της Βαϋμάρης εις όσα αφορούν την αποσάθρωση τηςκοινωνίας και κυβέρνηση του Βισύ εις ό,τι αφορά τα ανδρείκελα που την επανδρώνουν. Και τον κατοχικό τρόπο που λειτουργούν, εκτελώντας εντολέςκατακτητών.

Ο κ. Σαμαράς κυβερνά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Κάτι σαν Εκτακτα Διατάγματα.

Η ίδια η χώρα διατελεί κάτω από συνθήκες Εκτάκτου Καθεστώτος. Υπό καθεστώς Εντολής. Ως φόρου Υποτελής. Με επιτρόπους παντού. Με ΕιδικούςΛογαριασμούς. Με διαταγές και τελεσίγραφα που καταφθάνουν απ’ το εξωτερικό παντί τρόπω, με ταχυδρομικά περιστέρια, σήματα καπνού, αεροπλάνα και πατίνια, περί παντός του επιστητού.

Η κατάσταση ξεφεύγει πια απ’ τις τραγικές της διαστάσεις και γλιστράει σε άκρως κωμικές.

Αίφνης μια τριμερής επιτροπή από τρία μέλη για κάθε μέρος (κάτι που ούτε ο Βαμβακούλας είχε φανταστεί) αναγορεύεται σε μεσολαβητή, σε συντονιστή, σε επόπτη, σε δικτάτορα μεταξύ των Υπουργείων, σε επιτηρητή τουίδιου του Πρωθυπουργού,

  

όστις μπαίνει έτσι υπό την κηδεμονία του κ. Ψαριανού! Ή της κ.Ρεπούση (που έχει και πιο ανθρώπινο πρόσωπο).

Προβλέπει κάποιος θεσμός ένα τέτοιο όργανο, ου μην και σχήμα;

Και γιατί αύριο, άλλος τις μαραχοτρίφτης να μην επινοήσει και μιαν19μελή Επιτροπή από 45 άτομα (κι ενός κοκόρου γνώση) που θα κάνει κουμάντο στις σχέσεις του κ. Βενιζέλου με τον ΦΠΑ στις μπουγάτσες;

Θα μου πείτε ότι η 17μελής επιτροπή από 45 άτομα (συν 18 ΜΚΟ, οι οποίες εξακολουθούν να παρασιτούν, και 33 Ανεξάρτητες Αρχές) δεν είναι ένα

  

τόσον «ευέλικτο κι ολιγομελές κυβερνητικό σχήμα», όσον ο κ.Ψυχάρης μόνος του. Μεγάλο το δίκιο σας, αλλά η όλη υπόθεσις σκαλώνει στον μαγικό αριθμό τρία (αρθμ. 3) υπό τη σκέπη του οποίου κυβερνάται αυτή η χώρα, όταν η Αγία Τριάς έχει άλλες υποχρεώσεις.

Τρία η Τρόικα, τρία οι Τροϊκανοί Τόμσεν, Μαζούχ και Μολώχ, τρία η τρικομματική κυβέρνηση, τρία η τριανδρία, τρία η τριτοκοσμική πλέον Ελλάς, τρίαη τρίτη μνημονιακή κυβέρνηση, τρία τα τρία πουλάκια, διαλέξτε ποιο απ’ όλα αυτά τα τρία είναι το καλύτερο...

Τρία και τα τρία κακά της μοίρας μας, θα βιαστείτε να προσθέσετε, πάλι μεγάλο το δίκιο σας, μέσα είσθε! (στα τρία κακά),

τρία και το λουρί της μάνας, τρία επί δέκα και τα τριάκοντα αργύρια, τρεις να ’ναι οι μήνες τους, τρία ο τρικέφαλος Κέρβερος,

κάθε τρεις και λίγο νέα μέτρα, τρία οι τριάκοντα τύραννοι (ουπς! κι αυτοί με προεδρικά διατάγματα κυβερνούσαν), τρία οι λος τρες καμπαλέρος (ισπανιστί: λος τρισκατάρατος), τρία και ο τριταίος πυρετός (ου μην και τριφασικός) - τρίποντο!

Τρίποντο, διότι αυτό που κατάφερε ο κ. Σαμαράς, να είναι υπό την κηδεμονία της Τρόικας (Μέρκελ - Μέρκελ - Σοίμπλε), υπό την επιτήρηση των Τροϊκανών (Τόμσεν - Μαζούχ - Μολώχ) και υπό την εποπτεία μιας τριμερούς επιτροπής από τρία μέλη το κάθε μέρος, δεν έχει προηγούμενο.

Ούτε όταν η Ελλάδα εκυβερνάτο από τρία κυβερνώμενα κι όχι κυβερνητικά κόμματα, το Αγγλόφιλο, το Ρωσόφιλο και το Γαλλόφιλο, ούτε τότε έζησε την ξεφτίλα να διαθέτει και Γερμανόφιλο.

   

Μου αρέσει που μία - μία λύνουμε τις ιστορικές μας εκκρεμότητες.

Τρία, όπως τρίτωσε το κακό.

Τρία, όπως το Τρίτο Ράιχ που πάει για Τέταρτο...

 http://www.enikos.gr/stathis/98390,Tria(laro)!.html