Η Χρυσή Αυγή δεν είναι φασιστική απειλή
Είναι ανόητο να πιστεύουμε ότι απειλούμαστε από έναν φασισμό που έρχεται με τα ίδια μούτρα που είχε κάποτε και ηττήθηκε. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι φασισμός και δεν ήταν ποτέ. Η Χρυσή Αυγή ήταν και είναι ανίκανη να δημιουργήσει φασιστικό κίνημα, γιατί είναι ένα ναζιστικό κόμμα με το παλιό πρόσωπο.
Η κακογουστιά της Χρυσής Αυγής δεν μπορεί να γίνει κίνημα. Είναι σαν παραθρησκευτική οργάνωση πιστή σε κάποια παλιά παράδοση. Θα μαζευτούν στα λατομεία ντυμένοι αρχαίοι Έλληνες, θα κάνουν τατουάζ με τον αγκυλωτό σταυρό, θα κουνάνε τις δάδες και θα φωνάζουν «ζήτω η νίκη», θα σκοτώσουν και δέκα απροστάτευτους ανθρώπους. Αλλά είναι τόσο ικανοί να σηκώσουν μαζικό φασιστικό κίνημα όσο ικανές είναι οι μάγισσες να καλέσουν πνεύματα. (βλ.Χρυσαυγειάδα: Μία Ορθολογική Προσέγγιση)
Ο πραγματικός φασισμός έρχεται από εκεί που δεν τον περιμένεις, με νέο πρόσωπο και μαζική υποστήριξη. Τον πραγματικό φασισμό θα τον αγαπήσεις, κι αν δεν τον αγαπήσεις θα σε βάλει σε πειρασμό και θα σου είναι δύσκολο να αντισταθείς. Θα είναι μοδάτος και γοητευτικός. Ο πραγματικός φασισμός θα κηρύσσει την αλλαγή με τρόπο που θα σημαίνει συντήρηση. Ο πραγματικός φασισμός δεν θα σκοτώσει δέκα μετανάστες, αλλά δέκα εκατομμύρια πολίτες, ή θα αποτρέψει τη γέννηση μιας ολόκληρης γενιάς.
Ο Φασισμός στην οικονομία σε επίπεδο Ευρωζώνης
Ο φασισμός οικονομικά είναι: καταναγκαστικό καρτέλ επιβεβλημένο με τη δύναμη του κράτους και των υπαρχόντων θεσμών και δομών εξουσίας. Στην Ιταλία του Μουσολίνι ήταν μία ομάδα μεγαλοβιομηχάνων που επέβαλαν μέσω του κράτους την πολιτική που ήταν σύμφωνη με τα συμφέροντά τους: λιτότητα και διάλυση του συνδικαλισμού.
Σήμερα τι καθεστώς επικρατεί στην Ευρωζώνη; Οι μεγάλες τράπεζες είναι χρεοκοπημένεςκαι προσπαθούν να μετακυλήσουν το κόστος της χρεοκοπίας τους στους φορολογουμένους με διάφορους ευφημισμούς όπως «Πακέτο Διάσωσης της Ελλάδας» που πρακτικά ήταν μεταφορά περιουσιακών στοιχείων με αρνητική αξία (ομόλογα που δεν μπορούν να αποπληρωθούν ποτέ, χρηματιστικά παράγωγα κ.α.) από τους ισολογισμούς των τραπεζών στις πλάτες των ευρωπαίων φορολογουμένων.
Για να πληρωθεί έστω ένα μέρος τους, έχουν επιβάλει ραγδαία αποπληθωριστική αναρρόφηση πόρων από τους ασθενέστερους: δημιουργία ζωνών χαμηλού εργατικού κόστους όπως η Ελλάδα, κατάρρευση των μισθών, τεράστια ανεργία για να δεχτούν οι «τυχεροί» εργαζόμενοι μικρότερους μισθούς υπό την απειλή της ανεργίας, φορολόγηση μέχρι θανάτου των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων με αντιστρόφως προοδευτικούς φόρους όπως οι φόροι κατανάλωσης, διάλυση των συνδικάτων στην Ελλάδα και αλλού.
Και πώς έχουν καταφέρει να τα επιβάλουν όλα αυτά; Μέσω κυβερνήσεων που τα πουλάνε με διαφόρους τρόπους στους πολίτες τους. Χρησιμοποιείται δηλαδή το κράτος ως διαμεσολαβητής για να απομυζήσουν τους φορολογουμένους υπέρ των ισολογισμών των λίγων χρεοκοπημένων τραπεζών.
Χρησιμοποιείται η κρατική εξουσία για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα ενός καρτέλ τραπεζών. Άρα η σημερινή κατάσταση στην Ευρωζώνη και το καθεστώς στην Ελλάδα είναι εξ’ ορισμού οικονομικά φασιστικό.
Ο Φασισμός στην πολιτική στην Ελλάδα
Η εκλογική βάση που κρατά την παράταξη του μνημονίου στην εξουσία ελέγχεται από περίπλοκους ιδεολογικούς μηχανισμούς. Κατά πρώτον, προτείνεται υπογείως μία θρησκευτική αφήγηση όπου η θεότητα «Οικονομία» έχει προσβληθεί από την ύβρη των μαζών.
Αυτό είναι εύκολο να γίνει γιατί η ελληνική κοινωνία έχει εγγενείς τάσεις αυτοενοχοποίησης, για λόγους που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο ολόκληρης μελέτης. Σε γενικές, όμως, γραμμές η ραγδαία (δικαιολογημένη) βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της μικρομεσαίας τάξης στην Ελλάδα μέσα στο διάστημα λίγων γενεών, σε συνδυασμό με τα συμπλέγματα κατωτερότητας απέναντι στους ευρωπαίους, την οικολογική προπαγάνδα και το ενοχικό ιδεολογικό παράδειγμα της εποχής μας, έχουν συμβάλει στο να νιώθει μεγάλη μερίδα του ελληνικού πληθυσμού τύψεις (!) και με βάση τη θρησκευτικού τύπου αφήγηση περί της οικονομίας, αποδέχεται την «τιμωρία» μέσα από το «καθαρτήριο» του ενάρετου μνημονίου για να συγχωρεθεί από τη θεότητα «Οικονομία».
Το κακό όμως με αυτή την ψυχολογία είναι ότι δεν περνάει ποτέ από τη φάση του ορθολογισμού και της αναγνώρισης της πραγματικότητας. Οι τύψεις, αν δεν βελτιωθούν τα πράγματα -που δεν θα βελτιωθούν όσο δεν αντιδρά κανείς- θα μετατραπούν απότομα σε άρνηση και προβολή των τύψεων πάνω σε άλλους, καθώς θα μετατρέπονται σε μίσος προς ορισμένες ομάδες του πληθυσμού (μετανάστες κτλ).
Κάτι που μας φέρνει εν τέλει στην πιο ανησυχητική ομοιότητα με την πολιτική πλευρά του φασισμού: τη δημιουργία και προώθηση του μύθου ενός εχθρού για να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή και να κατευθυνθεί το μίσος και η οργή του κόσμου. Τη δεκαετία του ’30 στη Γερμανία ήταν η ρατσιστική θεωρία και η ρήξη με τους κουμουνιστές.
Σήμερα στην Ελλάδα είναι η θεωρία των δύο άκρων και «η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται».Φυσικά συμπεριλαμβάνονται οι κοινωνικές αντιδράσεις και η δικαιολογημένη βία κατά της οικονομικής βίας του καθεστώτος της φασιστικής πτωχοτραπεζοκρατίας στην Ευρώπη.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Χρυσή Αυγή μικρή σχέση έχει με υποψήφιο φασισμό του σήμερα. Γιατί ο φασισμός είναι ήδη εδώ και δεν είναι η Χρυσή Αυγή και οι κρετίνοι της.
Μένει να φανεί αν και πώς θα επιχειρηθεί ένα μαζικό κίνημα υπέρ της συνέχισης της σημερινής πολιτικής υπό άλλο όνομα, δηλαδή αν θα υποπέσουμε σε νέο φασισμό. Ή θα αντιδράσουμε για να τον αποτρέψουμε ή θα έρθουμε αντιμέτωποι με τον αφανισμό μας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου