και εκαψε τα παντα
μαζι και την υποληψη
καποιου ετων σαρραντα
Του εκαψε τα πατζακια του
του στερησε βραβεια
κι εμεινε ολομοναχος
να λεει αισχρα αστεια
Φταινε αυτοι που καηκαν
τα σπιτια κι ο αερας
φταιει το μαυρο χαλι σας
στην σκοτεινια της μερας
Εσυ Ικετη της φακης
στα τεσσερα στημενε
μια συγνωμη ειναι αρκετη
κι ομως εσυ ουτε αυτη
δεν ειπες σιχαμενε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου