Μεταξύ μας δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Επομένως απαιτείται ειλικρίνεια για το παρελθόν και σχέδιο για το μέλλον, το οποίο πρέπει να βελτιώνεται και να στηρίζεται από όλους – εάν θέλουμε πραγματικά να ξεφύγουμε από το τέλμα και τη στασιμότητα. Το θέμα άλλωστε δεν είναι να αναπτύσσεται η Ελλάδα επ’ ωφελεία των Γερμανών αποικιοκρατών, όπως σύντομα θα συμβεί, αλλά για τους Έλληνες – οι οποίοι σήμερα βιώνουν τα πάνδεινα. Στα πλαίσια αυτά, επιγραμματικά τα εξής:
Η Ελλάδα το 2009 ήταν μεν υπερχρεωμένη, αλλά όχι χρεοκοπημένη, αφού απέναντι σε δημόσια χρέη 299 δις € είχε κρατικά περιουσιακά στοιχεία αξίας 300 δις € (
πηγή) – ενώ παρήγαγε μεν ζημίες στον προϋπολογισμό της (ελλείμματα), όπως όμως πολλές άλλες χώρες εκείνη την εποχή, λόγω της χρηματοπιστωτικής κρίσης (
γράφημα, Ισπανία -11% του ΑΕΠ, Η.Π.Α. -10% του ΑΕΠ), αλλά θα μπορούσε να τα περιορίσει αρκεί η κυβέρνηση της να έπαιρνε μέτρα και να μην τη διέσυρε διεθνώς, η
ΕΛΣΤΑΤ να μη τα διόγκωνε και οι εταίροι της να της προσέφεραν μία επιμήκυνση του χρόνου λήξης των χρεών της, με το βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ.
Ήταν δε σε θέση να τους πιέσει, διαθέτοντας πολλά διαπραγματευτικά χαρτιά – όπως τη στάση πληρωμών που θα χρεοκοπούσε τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, την απειλή επιστροφής στο εθνικό της νόμισμα για την πληθωριστική επίλυση του δανεισμού της αφού μπορούσε να μετατρέψει το 90% των εξωτερικών χρεών της σε δραχμές κοκ.
Η υπερχρέωση του δημοσίου της Ελλάδας (
ο ιδιωτικός τομέας και ειδικά οι τράπεζες που προκάλεσαν τεράστια προβλήματα στις Η.Π.Α., στην Ιρλανδία, στην Ισπανία κοκ. με την ανάγκη διάσωσης τους ήταν υγιής),
είχε αφενός μεν ενδογενείς αιτίες, όπως οι αλόγιστες δαπάνες των κυβερνήσεων της, αφετέρου εξωγενείς – οφειλόμενες κυρίως στην ύπουλη πολιτική της
φτωχοποίησης του γείτονα και του
μισθολογικού dumping που δρομολόγησε η Γερμανία λίγο πριν την είσοδο της στην Ευρωζώνη.
Εν τούτοις η Ελλάδα δεν αιματοκύλισε την Ευρώπη δύο φορές, οπότε θα έπρεπε να είχε καλύτερη μεταχείριση από ότι η Γερμανία το 1953 – όπου διαγράφηκε ονομαστικά το 55% περίπου των χρεών της, ενώ της δόθηκε η δυνατότητα αποπληρωμής των υπολοίπων με ρήτρα εξαγωγών, οπότε με τη βοήθεια των δανειστών της. Εκτός αυτού της δόθηκε η δυνατότητα να πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις συν τα κλεμμένα των ναζί, μετά την τυχόν επανένωση της – κάτι που φυσικά δεν τήρησε, χωρίς ακόμη να τιμωρηθεί.
Αντί όμως να μας προσφερθεί κάτι ανάλογο, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να προσφύγει στην Τρόικα που της επέβαλλε καταστροφικά μέτρα – ενώ στη συνέχεια
υπέγραψε το PSI, με το οποίο είχε όλα τα μειονεκτήματα της χρεοκοπίας, χωρίς κανένα απολύτως πλεονέκτημα. Σε κάθε περίπτωση,
οι ευθύνες των κυβερνήσεων της μετά το 2010 επικεντρώνονται στην εκ μέρους τους υπογραφή των μνημονίων – ενώ οι ζημίες που υπέστη η χώρα μας από την Τρόικα, οφείλουν να πληρωθούν από την ΕΕ και την ΕΚΤ, με βάση
το άρθρο 340 του Μάαστριχτ.
Περαιτέρω, το μοναδικό έτος που η οικονομία της Ελλάδας φάνηκε να ανασταίνεται, με τη χρηματιστηριακή αξία τότε των τραπεζών στα 34 δις € έναντι 4 δις € σήμερα, ήταν το 2014 –
κάτι που όμως οφειλόταν στο ότι, ήταν η πρώτη χρονιά που η Ελλάδα δεν τήρησε τα μνημόνια. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από τον πίνακα των μέτρων, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ του 2009 (
πηγή) – από τον οποίο φαίνεται καθαρά πως ενώ τα μέτρα το 2010 ήταν 8,9% του ΑΕΠ, το 2011 στο 7,2% του ΑΕΠ, το 2012 στο 4,5% του ΑΕΠ και το 2013 στο 4,3%, το 2014 όχι μόνο δεν λήφθηκε κανένα, αλλά ήταν αρνητικά στο -0,4% του ΑΕΠ. Όποιος δεν το βλέπει ή δεν κατανοεί πως η τότε κυβέρνηση για αυτόν ακριβώς το λόγο ανατράπηκε από τους δανειστές, για τη μη εφαρμογή του μνημονίου δηλαδή, απλά εθελοτυφλεί.
Έκτοτε η Ελλάδα συνέχισε να βιώνει τα αποτελέσματα της
κυλιόμενης πτώχευσης, του αργού θανάτου της δηλαδή, με συνέπεια να είναι σήμερα η πιο χρεοκοπημένη χώρα στον πλανήτη –
ένα κράτος ζόμπι, με το δημόσιο, τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Ενώ δε έχει μετατραπεί ήδη σε γερμανική αποικία, έπεται η αλλαγή του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος με την υφαρπαγή των δημοσίων και ιδιωτικών της περιουσιακών στοιχείων, ο διαμελισμός της με αφετηρία τη
Μακεδονία, η αλλοίωση του πληθυσμού της με τις μεταναστευτικές ροές και μία εσαεί σκλαβιά χρέους άνευ προηγουμένου.
Με απλά λόγια η χώρα βουλιάζει, απειλείται να αποψιλωθεί ο ελληνικός της πληθυσμός και να χαθεί ως Έθνος – όπως συνέβη με τόσα άλλα κράτη στο παρελθόν. Επομένως πρέπει να αντιδράσει, συνειδητοποιώντας επιτέλους πως εάν δεν το κάνει θα καταστραφεί εντελώς – κάτι που απαιτεί την εκπόνηση ενός σχεδίου και την άμεση εφαρμογή του, με τη στήριξη όλων των Ελλήνων ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων. Λύσεις ευτυχώς υπάρχουν ακόμη, ενώ εμείς προτείνουμε συνοπτικά τις παρακάτω:
(1) Νοικοκύρεμα της Ελλάδας με Ισολογισμό δημοσιευμένο στο διαδίκτυο, έτσι ώστε οι Πολίτες να γνωρίζουν όχι μόνο τι χρωστάει το δημόσιο, αλλά και τι έχει στην ιδιοκτησία του, αξιολογημένα με τις εκάστοτε τιμές που διαμορφώνονται – από οικόπεδα και ακίνητα, έως σχολεία, δρόμους και κρατικές εταιρείες. Διπλογραφικό λογιστικό σύστημα, ηλεκτρονική διακυβέρνηση, επαναφορά του θεσμού των Γενικών Διευθυντών στο δημόσιο κλπ.
(2) Υιοθέτηση ενός δίκαιου και ανταγωνιστικού με τις γύρω χώρες φορολογικού συστήματος, παράλληλα με την ενίσχυση του ελεγκτικού μηχανισμού και τη δρομολόγηση ενός πλαισίου, φιλικού προς τις επιχειρήσεις.
(3) Παραγωγή πλούτου, με κέντρο βάρους τον Πρωτογενή τομέα (κεντρικός σχεδιασμός), μαζί με τη μεταποίηση του, καθώς επίσης τον Τουρισμό – όπου οι δύο αυτοί τομείς πρέπει να λειτουργήσουν ως «Boutique», με ποιοτικά προϊόντα, εκμεταλλευόμενοι τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χώρας μας. Τρίτος πυλώνας η Ναυτιλία, με τη δημιουργία των σωστών υποδομών για να προσελκυσθεί αρχικά η διαχείριση πλοίων – τομέας που μπορεί να προσφέρει ΑΕΠ πάνω από 25 δις € και 500.000 θέσεις εργασίας. Επί πλέον παραγωγή πλούτου (α) από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (β) από την αμυντική βιομηχανία/ασφάλεια, με την επαναδραστηριοποίηση μονάδων που έχουν κλείσει (γ) από τη λειτουργία ιδιωτικών Πανεπιστημίων που είναι σε θέση να παράγουν ΑΕΠ της τάξης των 9 δις €, έσοδα του δημοσίου ίσα με έναν ετήσιο ΕΝΦΙΑ και 100.000 θέσεις εργασίας καθώς επίσης (δ) από την ιδιωτική Υγεία.
(4) Άμεση δρομολόγηση ενός ιδιωτικού συμπληρωματικού νομίσματος, όπως αυτά που κυκλοφορούν στην Ελβετία ή στη Γερμανία – έτσι ώστε να αυξηθεί η ρευστότητα στη χώρα. Επίλυση του προβλήματος των κόκκινων δανείων πρώτης κατοικίας (περί τα 12 δις €), μέσω ενός κρατικού οργανισμού, ο οποίος θα τα εξαγοράσει στο 48% της αξίας τους για να μη μειωθούν τα κεφάλαια των τραπεζών – παράλληλα με την ίδρυση μίας κρατικής επενδυτικής τράπεζας του τύπου της ΕΤΒΑ του παρελθόντος ή της γερμανικής KfW.
(5) Σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων, έως ότου ανακτήσουν οι κρατικές επιχειρήσεις την πραγματική τους αξία, με την ταυτόχρονη προώθηση μέτρων εξυγίανσης τους – ιδιαίτερη σημασία στη ΔΕΗ που απαξιώνεται συστηματικά και σκόπιμα, με στόχο το ξεπούλημα της, όταν θα μπορούσε να λειτουργεί με 1,5 δις € ετήσια κέρδη και να έχει χρηματιστηριακή αξία 11,5 δις € (αντί 300 εκ. € σήμερα!) όπως η πορτογαλική.
(6) Εθνικά Συμβούλια (α) Ασφαλείας, (β) Διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών και (γ) Αντιμετώπισης του χρέους με αγωγές αποζημίωσης σύμφωνα με το άρθρο 340 του Μάαστριχτ.
Ως βασικά οικονομικά μέτρα δε, προτείνουμε τα εξής:
(1) Επίδομα παιδιών: Για όλα τα παιδιά Ελλήνων ιθαγενών με φορολογική διαμονή στην Ελλάδα, ηλικίας κάτω των 18 ετών. Όταν δεν εργάζονται ή είναι άνεργα, τότε έως ότου συμπληρώσουν το 21ο έτος. Το επίδομα θα είναι ύψους 150 € μηνιαία για το πρώτο παιδί, 170 € για το δεύτερο, 190 € για το τρίτο και 210 € για κάθε επόμενο. Δίνεται είτε άμεσα σε αδύναμες οικογένειες με εισοδήματα κάτω από το ελάχιστο αφορολόγητο όριο, είτε ως ελάφρυνση φόρου στις υπόλοιπες, εφόσον τις συμφέρει καλύτερα.
(2) Συντελεστές φορολόγησης νομικών προσώπων (επιχειρήσεων): Μείωση στο 15% με προκαταβολή φόρου 50%, με τον περιορισμό του φόρου μερισμάτων στο 10% και με την πλήρη κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, καθώς επίσης της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης. Έκπτωση 10% στην εφάπαξ πληρωμή, αυτόματος συμψηφισμός οφειλών και επιστροφών. Μη πληρωμή φόρων για τα πρώτα πέντε χρόνια από τις νέες και καινοτόμες επιχειρήσεις, καθώς επίσης δυνατότητα υψηλότερων αποσβέσεων στις καινούργιες επενδύσεις παγίων στο μισό χρονικό διάστημα, ηλεκτρονική σύνδεση όλων των συναλλαγών.
(3) Συντελεστές φορολόγησης φυσικών προσώπων: Αφορολόγητο εισόδημα έως 12.000 €, 15% φόρος έως 20.000 €, 25% από 20.000 € έως 50.000 € και 35% για όλα τα υπόλοιπα εισοδήματα όσα και αν είναι. Κατάργηση των τεκμηρίων και έκπτωση 10% στην εφάπαξ πληρωμή. Περιορισμός του φορολογικού κώδικα σε 50 σελίδες, αυτόματο κλείσιμο εταιρειών, μετά από δύο χρόνια μη λειτουργίας τους.
(4) ΦΠΑ: Άμεση μείωση του συντελεστή στο 20%, σταδιακά στο 15%, με ειδικό καθεστώς τροφίμων και φαρμάκων, καθώς επίσης δικηγορικής αμοιβής στο μισό (10% και 7,5% αργότερα). Στα νησιά και στις παραμεθόριες περιοχές στο 7%. Αύξηση του ορίου υπαγωγής στο ΦΠΑ στα 30.000 € τζίρο ετησίως από 10.000 € σήμερα και κατάργηση του στις νέες οικοδομικές δραστηριότητες για ένα χρονικό διάστημα πέντε ετών.
(5) ΕΝΦΙΑ: Μείωση του συντελεστή κατά 40%, με έκπτωση φόρου 40% για την ενεργειακή ανακαίνιση και 20% για την αισθητική. Αναστολή του για κτίρια που δεν είναι νοικιασμένα, ανάλογα με το χρονικό διάστημα μη ενοικίασης.
(6) Κόκκινα δάνεια τραπεζών: Μηδενισμός του δανείου, εφόσον ο ιδιοκτήτης παραδίδει το σπίτι του στην τράπεζα. Ριζική επίλυση του προβλήματος των κόκκινων δανείων πρώτης κατοικίας (περί τα 12 δις €), με τη δημιουργία μίας κρατικής εταιρείας διαχείρισης τους που θα τα εξαγοράσει από τις τράπεζες στην τιμή που θα διαμορφωθεί μετά την αφαίρεση των προβλέψεων τους (κάτω από το 48% της αξίας τους). Για τα υπόλοιπα, θεσμική κατοχύρωση των προτάσεων κουρέματος κλπ. των τραπεζών.
Επίλογος
Ασφαλώς θα υπάρχουν και άλλες προτάσεις, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να μην καθυστερούμε καθόλου και
να μην εμπιστευθούμε το μέλλον των παιδιών μας στην καρδιά της κυρίας Merkel – η οποία δήλωσε μεν στα λόγια πως «
Αναλαμβάνουμε απόλυτη ευθύνη, για την ιστορική υποχρέωση και ευθύνη που έχουμε για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από το ναζιστικό καθεστώς στην Ελλάδα», αλλά πρακτικά δεν έκανε, ούτε πρόκειται να κάνει κάτι για την Ελλάδα.
Το γεγονός αυτό συμπεραίνεται από την ιστορική αντιμετώπιση των αποικιών εκ μέρους των μητροπόλεων τους –
όπου εάν δεν εξεγείρονταν κάποια στιγμή, θα ήταν ακόμη δούλοι των κυρίων τους. Πόσο μάλλον όταν η οικονομική αποικιοκρατία (
ανάλυση) είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπισθεί από τη στρατιωτική – αφού οι άνθρωποι δεν βλέπουν καθαρά τους
εχθρούς τους.
https://analyst.gr/2019/01/11/vouliazoume/
