Ποιός θυμάται την περίπτωση του μικρού Παναγιώτη-Ραφαήλ;
Εγώ την θυμάμαι,εσεις την θυμάστε;
Το παιδί έπασχε απο νωτιαία μυική ατροφία και ο ΕΟΠΥΥ και οι επιτροπές του κώλου είχαν αρνηθεί να πληρώσουν τα νοσήλεια του παιδιού για θεραπεία στο εξωτερικό....
Δεν είχε πιθανότητες επιβίωσης......
Και ο Κικίλιας δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.....δεν ήθελε κιόλας,υποκρινόταν,αν ήταν το δικό του παιδί θα έκανε.
Και μαζεύτηκαν τα χρήματα από τον λαό,από εσάς,από τους δίπλα σας,απο την Κύπρο,την Αμερική.
Και πήγε το παιδί στην Βοστώνη και σήμερα ζεί.
Ενώ του είχαν αρνηθεί οι εδώ του ΕΟΠΥΥ να ζήσει,δεν είχε προσδόκιμο ζωής......
Αν δεν μάζευαν τα χρήματα οι πολίτες σήμερα το παιδί δεν θα ζούσε.
Αυτό είναι ενα παράδειγμα μόνο,ενα άλλο παιδάκι λίγα χρόνια πρίν δεν τα κατάφερε,τα χρήματα είχαν μαζευτεί,δεν τα έδωσε η τραπεζα ωστε να ταξιδέψει και αυτό προς την σωτηρία του.
Με διάφορες δικαιολογίες.
Πως θα τραβήξεις την γραμμή σε κάποιον;
Είσαι ο Θεός;
Πώς θα κρίνουν ανάλγητες επιτροπές ποιός θα ζεί και σε ποιόν θα κόβουν την παροχή;
Το γνωρίζετε οτι άλλαξαν τον νόμο που έλεγε οτι μετά 4 επιτροπές ΚΕΠΑ θα γινόταν μόνιμη η αναπηρική σύνταξη και δεν θα χρειαζόταν να περνάει επιτροπές συνέχεια ο ασθενής με αναπηρία,με κομμένα πόδια,χέρια,με HIV και άλλες ασθένειες που δεν έχουν θεραπεία;
Ποιοί γιατροί θα αποφασίζουν ποιός θα ζήσει η θα πεθάνει ανάλογα με το μπάτζετ της κλινικής τους;
Αν βρεθεί κάποιος απο εμάς σε θέση να κρίνεται αν θα έχει θεραπεία η όχι πως θα σας φανεί;
Και μην εξαπατάσθε,δεν είναι μόνο ο καθηγητής που έχει αυτή την άποψη,πολλοί την έχουν.
Και η Λινού περίπου την ίδια άποψη έχει,διακομματικοί Χάροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου