Η πολιτική τάξη μας έχει οδηγήσει με τη συμπεριφορά της στην επιστροφή στο 1965. Η απαξίωση των πολιτικών είναι πλήρης στην αντίληψη της κοινής γνώμης. Οι περισσότεροι συμπολίτες μας θεωρούν ότι έχουν να κάνουν με ιδιοτελή άτομα, ακόμα και κλέφτες, που εξασφαλίζει ο ένας την ασυλία του άλλου.
Μπορεί ο τρόπος έκφρασης της λαϊκής διαμαρτυρίας να είναι πολλές φορές χυδαίος ή πολιτικά καθοδηγούμενος, δεν υπάρχει, όμως, αμφιβολία ότι οι πρώην και νυν βουλευτές και τα κόμματα σαν μηχανισμοί έχουν τη βασική ευθύνη για το σημερινό δημοσιονομικό και οικονομικό αδιέξοδο. Ένα πολύ σημαντικό ποσοστό πολιτικών έφτιαξε περιουσίες μέσα από την ιδιοτελή κακοδιαχείριση του δημόσιου συμφέροντος.
Τεράστιο κόστος
Αντί να κρύβονται στα πολυτελή αυτοκίνητά τους από το αγριεμένο πλήθος, καλά θα κάνουν οι βουλευτές και οι κομματικοί, συνδικαλιστικοί παράγοντες να παραιτηθούν από το μεγαλύτερο μέρος των προνομίων τους, για να αποκτήσουν τη δυνατότητα να απευθυνθούν και στη συνέχεια να καθοδηγήσουν το λαό σε μια πορεία εξόδου από την πολυδιάστατη κρίση.
Η «αποζημίωση» των βουλευτών, η οποία πλησιάζει τα 9 χιλιάδες ευρώ καθαρά το μήνα, πρέπει να μειωθεί τουλάχιστον κατά 50%, σε μια περίοδο κατά την οποία οι νέοι καλούνται να ενταχθούν στην αγορά εργασίας με 500 ευρώ το μήνα. Το μέτρο αυτό θα μπορούσε να εξοικονομήσει ένα ποσό της τάξης των 16-18 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο.
Οι βουλευτές δεν επιτρέπεται να έχουν 4 υψηλόμισθους βοηθούς ο καθένας, οι οποίοι λαμβάνουν -στο όνομα του μεγαλείου της Δημοκρατίας- 16 μισθούς το χρόνο. Ο αριθμός των βοηθών πρέπει να μειωθεί τουλάχιστον κατά 50% και οι αποδοχές τους κατά 30%. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να επιτευχθεί οικονομία της τάξης των 40-50 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο.
Είναι απαράδεκτο να έχουν στη διάθεσή τους οι βουλευτές πολυτελή αυτοκίνητα, με τη μέθοδο του leasing, το κόστος των οποίων καλύπτεται από τους φορολογούμενους πολίτες. Πρέπει να σταματήσει η συγκεκριμένη «παροχή» και το κονδύλι που θα εξοικονομηθεί θα είναι μεταξύ 2,5 και 3 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο.
Είναι αδιανόητο να υπερβαίνουν οι αστυνομικοί που είναι αποσπασμένοι στη Βουλή τους 600 και να λαμβάνουν σχεδόν τα διπλάσια χρήματα -βάσει ειδικού επιδόματος- από τους συναδέλφους τους που δίνουν τη δύσκολη μάχη κατά της εγκληματικότητας στο πλευρό των πολιτών. Η κατάργηση του απαράδεκτου επιδόματος μπορεί να εξοικονομήσει ένα ποσό της τάξης των 7-8 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο, ενώ τουλάχιστον οι μισοί από αυτούς που υπηρετούν στη Βουλή πρέπει να βρεθούν στο πλευρό των συναδέλφων τους στα αστυνομικά τμήματα.
Είναι κωμικοτραγικό να παίρνουν οι βουλευτές συντάξεις 4.000 ευρώ και άνω, και μάλιστα έχοντας συμπληρώσει μόνο μία τετραετία στη Βουλή. Πρέπει να οριστεί ανώτατη βουλευτική σύνταξη στα 1.800 ευρώ μεικτά ή εναλλακτικά να υιοθετηθεί η πρόταση του ΚΚΕ για απλή ασφάλιση των βουλευτών στον επαγγελματικό κλάδο από τον οποίο προέρχονται κατά τη διάρκεια της θητείας τους στη Βουλή. Το μέτρο αυτό μπορεί να εξοικονομήσει στον κρατικό προϋπολογισμό ένα ποσό της τάξης των 20 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο.
Πρόσθετες οικονομίες
Πρόσθετες οικονομίες μπορούν να επιτευχθούν με το κλείσιμο του άχρηστου τηλεοπτικού καναλιού της Βουλής, τη μείωση κατά 50% της κρατικής επιδότησης στα κόμματα, η οποία κυμαίνεται μεταξύ 70-90 εκατομμυρίων ευρώ σε ετήσια βάση, και ένα σωρό άλλους τρόπους. Μόνο οι οικονομίες που απαριθμήσαμε είναι 4 και 5 φορές μεγαλύτερες από τα ποσά που θα εξοικονομηθούν από τη μετατροπή της γενιάς των 600 ευρώ σε γενιά των 500 ευρώ. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, οι πολιτικοί μας δεν ενδιαφέρονται για τις σχέσεις τους με τους πολίτες σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Είναι έτοιμοι να δεχθούν το γιαούρτωμα αρκεί να γίνει σε συνθήκες... πολυτέλειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου