Το μεσοδιάστημα είναι αποκαλυπτικό. Αυτούς τους μήνες μεταξύ αποχώρησης από την πρωθυπουργία και εκλογής νέου προέδρου του ΠαΣοΚ μαθαίνουμε πολλά, όχι όμως για τον κ. Γιώργο Παπανδρέου. Μαθαίνουμε πολλά για όσους τον περιβάλλουν, μαθαίνουμε πολλά για εκείνους που βολεύτηκαν από την κυριαρχία του, γενικώς για αυτούς που απαρτίζουν τον πολιτικό κόσμο και μετέχουν στη δημόσια συζήτηση. Η επίθεση που δέχεται εξ οικείων και από πρώην μουγγαμένους του συστήματος δεν είναι απλά άκομψη, είναι άνανδρη. Τώρα ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι υπήρξε προβληματικός και καταπιεστικός ηγέτης, ότι δεν επέτρεψε στα κομματικά όργανα να λειτουργήσουν, ότι έκανε του κεφαλιού του. Έχουν περάσει μάλιστα στη φάση της ανεκδοτολογίας αφηγούμενοι ακόμη και ιστορίες όπου ο πρόεδρος καθυστερούσε να προσέλθει στις συναντήσεις του με τους υπουργούς και τους συνεργάτες του. Δεν υπήρξε όμως κανείς όλον αυτόν τον καιρό να πει «εγώ δεν περιμένω πάνω από 20 λεπτά» και να σηκωθεί να φύγει. Δεν υπήρξε κανείς που να ορθώσει το ανάστημά του και να απαντήσει στο «λεφτά υπάρχουν» ούτε προσέφερε κανείς ολοκληρωμένη εναλλακτική λύση στα οικονομικά. Το όλον ΠαΣοΚ υπήρξε μια χορωδία που τραγουδούσε «Μάλιστα Πρόεδρε».Τα στελέχη του κόμματος μετέχουν στην πλειονότητά τους στο σφυροκόπημα του κ. Παπανδρέου, κάποιοι πιο επιθετικά και δημόσια, άλλοι στα μουλωχτά (κατά τα ειωθότα). Αν συνεχίσουν έτσι θα μεταμορφωθούν σε συμμορία που χτυπά κάποιον μοναχικό ανυπεράσπιστο και τούτο δεν έχει σχέση με τα πεπραγμένα του πρώην πρωθυπουργού. Έχει σχέση με το ποιόν του μελλοντικού αρχηγού της παράταξης. Η συμμετοχή σε ομαδικό ξύλο, σε μια εκ των υστέρων αντίδραση, μπορεί να δείξει τον κακό χαρακτήρα εκείνων που διεκδικούν την καρέκλα της επόμενης μέρας. Έχει τούτο καμία σημασία όταν τα υπόλοιπα είναι προαποφασισμένα; Το ΠαΣοΚ θα συνεχίσει να λειτουργεί ως μια παράταξη αποκλίνοντος φιλελευθερισμού και να στηρίζει μια κοινωνία καπιταλιστικής πρόνοιας. Εν ολίγοις έχει χάσει το ιδεολόγημα, μπορεί όμως να αναδείξει το πρόσωπο που υπερτερεί σε αξιοπρέπεια. Μέρος της αξιοπρέπειας και της προσωπικότητας (αν αυτό έχει σημασία) είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει κάποιος τον ηττημένο αντίπαλο. Αν ο κ. Παπανδρέου αποχώρησε από την πρωθυπουργία, τούτο δεν δικαιώνει όσους του υποδεικνύουν να βρει ένα λαγούμι να χωθεί δια παντός. Κυρίως όταν η υπόδειξη προέρχεται από όσους επί μακρόν υπήρξαν πειθήνιοι.
Ο κ. Γ. Παπανδρέου έχει βαλθεί να μετατρέπει τους χορωδούς του ΠαΣοΚ σε χορεύτριες. Όσο τους χορεύει, τόσο εκείνοι αποκαλύπτονται. Για τα μέλη του κόμματος και όσους παρακολουθούν την πολιτική επικαιρότητα αυτό είναι πραγματικά χρήσιμο. Προκύπτουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα από τις τολμηρές πιρουέτες.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=437032&h1=true
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου