Του Ρούσου Βραννά... τα ποντίκια ετοιμάζονται πάλι να το βάλουν στα πόδια. Φωνάζουν: «Πρέπει να αλλάξουν όλα». Και σκέφτονται: «Για να μείνουν όλα ίδια».
Οι αρχιτέκτονες...
... της συντριβής αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να παλινορθώσουν το ίδιο οικοδόμημα που σήμερα έχει σωριαστεί σε συντρίμμια.
Να εγκαταστήσουν στο ρετιρέ εκείνους ακριβώς που προκάλεσαν τον σεισμό και να θάψουν εκείνους που δεν έφταιξαν σε τίποτα στα υπόγεια.
Την ίδια ώρα που η γερμανική ηγεσία ετοιμάζει μια νέα Ευρώπη χειρότερη από την προηγούμενη, οι διαχειριστές του ολέθρου δεν παύουν να σκέφτονται την επόμενη μέρα. Διατείνονται τώρα πως είναι έτοιμοι να ξεκόψουν από το παρελθόν αλλά είναι ευδιάκριτη η πρόθεσή τους να ξαναγίνουν όλα όπως ήταν πρώτα. Ας μη μας ξεγελούν, όσο και αν κρύβονται πίσω από επιλογές που τάχα θεώρησαν επιβεβλημένες και όσο και αν απαλλάσσουν εαυτούς από τις αναπόφευκτες συνέπειές τους, προετοιμάζοντας απεγνωσμένα τη διάσωσή τους για την επόμενη μέρα.
Είναι αυτοί που υποχρέωσαν τις χώρες τους να συνομολογήσουν την οικονομική αυτοκτονία τους.
Είναι αυτοί που εξανάγκασαν τους λαούς τους να πληρώνουν εφ' όρου ζωής φόρο υποτέλειας.
Είναι αυτοί που μεταβίβασαν τον πλούτο των χωρών τους σε μια απολυταρχική ολιγαρχία, όπως στον καιρό της φεουδαρχίας.
Είναι αυτοί που έβαλαν το χέρι στην τσέπη των φτωχών για να κλείσουν τις «μαύρες τρύπες» που άνοιξαν οι φοροαπαλλαγές των πλουσίων.
Είναι αυτοί που υποθήκευσαν τους εργαζομένους των χωρών τους στις τράπεζες.
Είναι αυτοί που υπεξαίρεσαν τους μισθούς και τις συντάξεις για χρέη που δεν τελειώνουν ποτέ.
Είναι αυτοί που, όπως είπε ο φιλόσοφος Μποντριγιάρ, έκαναν τα παιδιά μας να οφείλουν στον αφέντη από τη στιγμή που θα γεννηθούν ένα μέρος της μελλοντικής εργασίας τους.
Η δημοκρατία...
... που διατείνονται πως υπηρετούν δεν είναι αυτή που ήταν άλλοτε. Είναι αυτή που δεν έχει πια για εντολοδόχο της τον λαό.
Είναι αυτή που υπακούει στις υπαγορεύσεις της ολιγαρχίας του χρήματος.
Είναι αυτή που οι λειτουργοί της λογαριάζουν πόσοι ακόμη άνεργοι θα χρειαστούν και πόσο πιο βαθιά θα πρέπει να βουλιάξει μια χώρα για να πληρωθούν οι τοκογλύφοι.
Είναι αυτή που, επειδή ακριβώς αυτά τα χρέη έχουν ξεσηκώσει λαϊκή κατακραυγή, είναι σήμερα πια τόσο επισφαλής όσο ήταν κάποτε τα απολυταρχικά καθεστώτα.
Είναι αυτή που θα πεθάνει μαζί με το πολιτικό σύστημα που προετοίμασε τον θάνατό της.
Οι διαχειριστές...
... του ολέθρου, όσο και αν ελπίζουν ακόμη στην επόμενη μέρα, θα αποδειχθούν φύλακες ερειπίων, όπως έγραφε ο πολιτειολόγος Σαφέτ Κριεμάντι. Διαχειριστές της απώλειας και των καταποντισμένων κόσμων. Οσο και αν αυτοί πασχίζουν να τους κρατήσουν ζωντανούς, είτε με τεχνοκράτες της «ευαισθησίας» όπως η ιταλίδα υπουργός που ξέσπασε σε λυγμούς ενώ τύλιγε σε μια κόλλα χαρτί τον λαό είτε με τεχνοκράτες του τρόμου που θα του σπάνε το κεφάλι με κεφαλοθραύστες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου