Έχουν βάλει έναν λαό να αδειάσει την... θάλασσα!
Το ερώτημα, για πολλούς μπορεί να μοιάζει ρητορικό, αφού έχουν ήδη πεισθεί από τους διάφορους οικονομολόγους (ναι, από όλους αυτούς που όχι μόνο δεν μπόρεσαν να προβλέψουν την κρίση, αλλά επιμένουν μέχρι και σήμερα να αποδέχονται την λάθος συνταγή εξόδου από αυτήν) πως το πείραμα που έγινε στην Ελλάδα αφορούσε τον τρόπο διάσωσης της οικονομίας της με το ελάχιστο δυνατό κόστος για την Ευρώπη. Να με συγχωρήσουν πολύ οι ειδικοί οικονομολόγοι και οι οικονομολογούντες, αλλά μήπως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως μας έχουν παρουσιαστεί;
Μήπως αμφιβάλει κανείς πως εάν η Ευρώπη ήθελε να κλείσει άμεσα το πρόβλημα της Ελλάδας θα το έκανε άμεσα και χωρίς επικίνδυνους σχεδιασμούς - πειραματισμούς που ενδεχομένως (αν όχι σίγουρα) θα έβαζαν σε κίνδυνο οικονομίες και άλλων κρατών και θα απειλούσαν την ίδια την ύπαρξη της Ευρωζώνης; Η λύση στο πρόβλημα της μικρής οικονομίας της Ελλάδας, με το μικρό χρέος σε σχέση με τα χρέη των υπόλοιπων κρατών – μελών της Ε.Ε., θα μπορούσε να δοθεί άμεσα. Χωρίς πολλές κουβέντες. Και όμως δεν δόθηκε η απαιτούμενη λύση (η κοπή χρήματος), λόγω μη κατανόησης του μεγέθους του προβλήματος, λόγω αναξιόπιστης πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας, λόγω πιθανής συνέχισης ροπής προς τη δημιουργία ελλειμμάτων και από άλλα κράτη - μέλη… Αυτές (και άλλες πολλές) ήταν οι δικαιολογίες, οι προφάσεις, που επικαλέστηκαν και έσυραν την Ελλάδα σε ένα «σχέδιο εξόντωσής» της, μέσα από συνεχή «λάθη» που τελικά κατόρθωσαν αυτό ακριβώς που θα μπορούσε να αποφευχθεί μέσα σε 2-3 ημέρες εκτύπωσης ευρώ…! Μάλιστα, για να γίνουν πειστικότεροι οι ηγέτες (βλ. Μέρκελ και Σαρκοζί) πέταξαν και την λέξη «πείραμα», θέλοντας έτσι να δραματοποιήσουν ακόμη περισσότερο το όλο εγχείρημά τους. Είναι άραγε τόσο αποτυχημένοι και τόσο ανίκανοι, που δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν πως από την αρχή οι αριθμοί δεν «έβγαιναν» και η κατάσταση της Ελλάδας θα δημιουργούσε (ή θα ξεσκέπαζε το ήδη υπάρχον) πρόβλημα στην ευρύτερη οικονομίας της Ευρωζώνης; Όποιος πιστεύει πως τα οικονομικά επιτελεία των ισχυρών οικονομικά κρατών της Ευρώπης (Γαλλίας και Γερμανίας) απέτυχαν να δούνε το οφθαλμοφανές, προφανώς πιστεύει και πως ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ένας έξυπνος, ικανός και παντοδύναμος πρωθυπουργός…!
Τι συνέβη λοιπόν; Αφού το σχέδιο δεν πήγε λάθος, αφού το πείραμα δεν απέτυχε, πώς βρεθήκαμε ως Ελλάδα (αλλά και ως Ευρώπη) στο τραγικό σημείο που βρισκόμαστε σήμερα; Δυστυχώς, για εμάς τους Έλληνες, το πείραμα δεν απέτυχε. Το πείραμα πέτυχε απολύτως έναν προς έναν όλους τους στόχους του και όπως όλα δείχνουν, είναι πολύ κοντά και στην επίτευξη εκείνου του σκοπού που το δημιούργησε. Πείραμα όντως έγινε, αλλά δεν αφορούσε την διάσωση της Ελλάδας. Το πείραμα αφορούσε την καταρράκωση της οικονομίας και της κοινωνίας της χώρας μας. Αφορούσε την σημαντική μείωση (σχεδόν κατά το ήμισυ και ίσως περισσότερο) του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων πολιτών. Και το πείραμα αυτό πραγματοποιήθηκε βήμα προς βήμα με ένα συγκεκριμένο πλάνο, με εργαλεία και παρατηρητές που συγκέντρωναν στοιχεία πίεσης και αντίδρασης των πολιτών. Το ζητούμενο στο πείραμα αυτό ήταν να κατορθωθεί η απώλεια δικαιωμάτων από τους Έλληνες πολίτες, χωρίς όμως να υπάρξουν επαρκείς αντιδράσεις που θα κατέστρεφαν το όλο εγχείρημα.
Ουσιαστικά, το πείραμα αυτό είναι η πρακτική εφαρμογή του γνωστού πειράματος με τον βάτραχο, τον οποίο βάζουμε στο νερό και ανεβάζουμε σταδιακά την θερμοκρασία του νερού κάνοντας τον βάτραχο να συνηθίζει σε αυτό το περιβάλλον και όταν το νερό γίνει επικίνδυνο για τον βάτραχο, αυτός δεν μπορεί να αντιδράσει, επειδή αν και κατανοεί τον κίνδυνο δεν έχει πλέον τις φυσικές δυνάμεις ή τα εργαλεία για να το κάνει αυτό. Οι Έλληνες, λοιπόν, γίναμε ένα πείραμα μέτρησης αντιδράσεων στην επιβολή πολιτικών και οικονομικών μέτρων που αφαιρούν δικαιώματα και εξαναγκάζουν στην εξαθλίωση. Το πείραμα έγινε και πέτυχε απολύτως. Μόνο που κανένας δεν έχει την διάθεση να σταματήσει το πείραμα αυτό. Το πείραμα πρέπει εντέχνως να αποτύχει, προς παραδειγματισμό των υπολοίπων ευρωπαϊκών λαών. Ο βάτραχος (βλ. Έλληνας πολίτης) πρέπει να «βράσει», πρέπει να καταστραφεί ολοσχερώς, για να γίνει παράδειγμα προς αποφυγή για όλους τους άλλους.
Βέβαια, κάποιος πολύ φυσιολογικά και λογικά μπορεί να αναρωτηθεί. Και γιατί κάνουν αυτό το πείραμα στην Ελλάδα; Γιατί όχι σε κάποιον άλλο ευρωπαϊκό λαό; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Επειδή εδώ βρήκαν πρόθυμες πολιτικές ηγεσίες (και όχι μόνο την τραγική κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου), οι οποίες συναίνεσαν στο συγκεκριμένο εγχείρημα και ψήφισαν και συνεχίζουν να ψηφίζουν νόμους (που παραβαίνουν το Σύνταγμα της χώρας) κατά των συμφερόντων και των δικαίων των πολιτών. Βλέπετε, οι χρόνιες σχέσεις του παρόντος Ελληνικού πολιτικού συστήματος με την διαπλοκή, την διαφθορά και οι εξαρτήσεις από τους ισχυρούς της Ευρώπης αλλά και πέραν αυτής, δημιούργησαν πολιτικούς πρεζόνια, που είχαν μάθει να ζούνε μόνο από την εξουσία και δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς αυτή. Ίσως, μάλιστα, ένιωθαν (ή νιώθουν) πολύ επικίνδυνα μακριά από τους θώκους της υποτυπώδους εξουσίας που τους είχε δοθεί… Στην ίδια ακριβώς θέση βρέθηκαν και άλλοι Ευρωπαίοι πολιτικοί αρχηγοί, οι οποίοι προφανώς ήταν πολύ μικρότεροι των περιστάσεων και σαφέστατα χωρίς ισχυρές προσωπικότητες. Έτσι, συναίνεσαν στο πείραμα της Ελλάδας, το οποίο όμως σηματοδοτούσε και την μετέπειτα μερική εφαρμογή του ίδιου πειράματος και στις δικές τους χώρες, στους δικούς τους λαούς.
Και ποιος είναι αυτός που τελικά σχεδίασε το πείραμα; Και τι θέλει να αποκομίσει από όλο αυτό; Απαντώντας στο δεύτερο σκέλος, τονίζω πως το ζητούμενο δεν είναι το χρήμα. Το χρήμα είναι χαρτί και ως εκ τούτου ένα προϊόν που κατασκευάζεται και παίρνει μία ονομαστική αξία. Και το χρήμα παράγεται τυπώνεται από τις τράπεζες. Από τις μεγάλες τράπεζες. Και φυσικά, καμία χασούρα δεν θα έχουν οι τράπεζες αυτές, από οποιαδήποτε κρίση. Και δεν θα έχουν χασούρα, επειδή όποτε θέλουν μπορούν να τυπώσουν χρήμα και να το ρίξουν στην αγορά. Οι μεγαλοτραπεζίτες σχεδίασαν το όλο «κόλπο». Και δεν το σχεδίασαν για να κερδίσουν χρήμα, αφού αυτό το έχουν ήδη ή το παράγουν οποιαδήποτε στιγμή σε οποιαδήποτε ποσότητα θελήσουν… Οι τράπεζες αποφάσισαν να αναλάβουν την εξουσία. Αυτές χρηματοδότησαν επί σειρά δεκαετιών τους πολιτικούς και τους έκαναν πρεζόνια της εξουσίας. Οι τράπεζες έριξαν το χρήμα στην αγορά γνωρίζοντας πως οποτεδήποτε θελήσουν θα μπορέσουν να εξαναγκάσουν στην επιστροφή του. Μόνο, που, ο τόκος που πρόσθεταν στο παραγόμενο χρήμα δεν είχε ποτέ αντίκρυσμα. Και αυτή τη στιγμή πιέζουν τους πάντες για να επιστραφεί το χρήμα μαζί με τον τόκο, ο οποίος δεν υπάρχει επειδή ποτέ δεν τυπώθηκε. Έτσι, προχωρούν στην εξαγορά κρατών (βλ. Ελλάδα και Ιταλία μέχρι τώρα…) και στην άσκηση μεγαλύτερης πίεσης στους υπόλοιπους. Μίας πίεσης που μπορεί να σταματήσει ανά πάσα στιγμή εάν οι πολιτικοί αρχηγοί αποφασίσουν να βάλουν ένα τέρμα στο αδιέξοδο, στον εκβιασμό και στο ξεπούλημα των πάντων. Μόνο, που, οι σημερινοί πολιτικοί αρχηγοί της Ευρώπης είναι κατά πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και ανίκανοι να προστατεύσουν τους λαούς που εκπροσωπούν. Έτσι, επιτρέπουν τον βιασμό της δημοκρατίας, έτσι μετατρέπονται (ευχαρίστως για τους ίδιους) σε φασίστες πρώτου μεγέθους και απειλούν ευθέως όχι μόνο την οικονομία, αλλά και την αυτοκυριαρχία των Ευρωπαϊκών κρατών.
Το πείραμα, λοιπόν, όντως έγινε στην Ελλάδα και πράγματι συνεχίζεται. Τόσο εδώ (είπαμε πως στόχος είναι η απόλυτη εξαθλίωση και η παραδειγματική κατάπτώση της ανυπάκουης Ελλάδας) όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Για κάποιον λόγο, έχει αρχίσει να υπάρχει κάποια ανησυχία στην υλοποίηση του πειράματος. Οι εγκέφαλοι που το σχεδίασαν και που το παρακολουθούν, έχουν αυξήσει τις ταχύτητες εφαρμογής του (συνεπικουρούμενοι από τα συγγενικά κεφάλαια πέραν του Ατλαντικού) αγνοώντας υπεροπτικά τον κίνδυνο να χαλάσει η «δουλειά». Ο φόβος αυτός προήλθε την ημέρα που οι Έλληνες πολίτες κατέβηκαν από το πεζοδρόμιο, βγήκαν στον δρόμο και έστειλαν ένα σαφές μήνυμα στην «εξουσία» - «κυβέρνηση» μαριονέτα του Γιώργου Παπανδρέου. Και το μήνυμα ήταν σαφές: «Σας τελειώνουμε μέσα σε δύο ώρες, συμμορφωθείτε».
Τελικά, σήμερα, αν και το πείραμα πέρασε στο επόμενο στάδιό του (βλ. κυβέρνηση Παπαδήμου), αποφασίσθηκε η μεταφορά του και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το ενδεχόμενο να αντιδράσουν τα κυρίως πειραματόζωα (βλ. Έλληνες πολίτες) στην πορεία του χρόνου και πριν «υποταχθούν» τα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη, έχει δημιουργήσει ένα κλίμα ανασφάλειας στους σχεδιαστές. Και αυτό ακριβώς είναι τα κομβικό σημείο που αποτελεί και την Αχίλλειο πτέρνα του όλου εγχειρήματος. Αυτό ακριβώς είναι το σημείο που εμείς πρέπει να αντιδράσουμε για να ανατρέψουμε τον σχεδιασμένο επικείμενο θάνατό μας (δυστυχώς για πολλούς θα είναι και φυσικός θάνατος).
Η σχεδιαζόμενη επιβολή της εξόντωσης ενός λαού προχωρά χωρίς κανένα απολύτως εμπόδιο. Άραγε, η ερχόμενη απόλυτη εξαθλίωση θα σταθεί ικανή να ξυπνήσει όλους αυτούς που σήμερα είναι κλεισμένοι στον μικρόκοσμό τους και αδυνατούν να κατανοήσουν το σχέδιο και την εφαρμογή του που στοχεύει στην απόλυτη υποταγή των πολιτών; Η αρχή γίνεται στην δική μας την πατρίδα. Και είναι η μοναδική ευκαιρία να καταστραφεί αυτό το τερατούργημα στον τόπο που σχεδιάστηκε να εφαρμοστεί στον απόλυτο βαθμό... Είτε θέλουμε να το πιστέψουμε, είτε όχι, εμείς κρατάμε τα κλειδιά της καταστροφής μας, ή της... καταστροφής εκείνων που μας αντιμετωπίζουν χειρότερα και από ζώα...
http://kostasxan.blogspot.com/2011/12/blog-post_1338.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου