Και ομως δεν μπορει να κρατηθει,απελπισια στην ψυχη της,σκεφτεται αυτους που εμπιστευτηκε και την προδωσαν,το ενδοξο παρελθον της και την ξεφτιλα που την εβαλαν να υποστει τοσα χρονια αυτοι που την κατηγορησαν επειδη απλα τους εμπιστευτηκε.
Απογοητευμενη και μονη αφηνεται να πεσει,αυτο που την ενδιαφερει πλεον ειναι να ειναι το τελος της πτωσης αυτης οσο λιγοτερο οδυνηρο και να αποφυγει τον πονο,περναει απο την σκεψη της η ιστορια της και οσοι την εκμεταλλευτηκαν,οσα προσφερε αλλα δεν τα χρεωσε σε κανεναν,και μετα θυμαται πως την ονομασαν διεφθαρμενη κατι ηλιθιοι πολιτικοι,οτι την συνεδεσαν με πραγματα που δεν ειχε καμια σχεση μαζι τους,με ονοματα και πραξεις,με υποσχεσεις και λαθη.
Φτανοντας κοντα στο τερμα βλεπει πλεον το βαθος που εχει φτασει,κλεινει τα ματια της και υποσχεται οτι αν καταφερει να ανεβει ξανα αυτην την αβυσσο και να βρεθει στην κορυφη της τοτε δεν θα κανει ξανα τα ιδια λαθη που εκανε στο παρελθον,οτι θα τιμωρησει οσους εκμεταλλευθηκαν το ονομα της για να κερδισουν και οτι τελικα οταν ακουμπας μονο στο παρελθον δεν εχεις καμια ελπιδα για ενα καλυτερο μελλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου