Επεσε επανω μου ευτυχως οχι με μεγαλη ταχυτητα αλλα ηταν αρκετο να με πεταξει στο καπω και μετα στον αερα για να καταληξω στο εδαφος,σαστισμενος,ζαλισμενος,ποναγα...δεν το πιστευα,ελεγα τι συνεβη τωρα ειδα την οδηγο να βγαινει απο το αμαξι και να ουρλιαζει οτι εγω επεσα επανω της....αυτο φυσικα δεν το περιμενα,αρχισε να με τραβαει να με σηκωσει ενω συνεχισε να ουρλιαζει ακαταλαβιστικα πραγματα,μαζευτηκε κοσμος,ειδοποιησαν την τροχαια,εκαβ,της ειπαν να σταματησει να ουρλιαζει και περιμεναμε τα υπολοιπα.
Καποιος μου εφερε ενα μπουκαλι νερο,αλλοι ρωταγαν διαφορα,εκεινη το βιολι της,εν τω μεταξυ ειχαν ερθει και οι συγγενεις της,εγω ενοιωθα πολυ παρατημενος εκει στην μεση του δρομου,κρυωνα στο εδαφος αλλα δεν μπορουσα να κανω κατι αλλο.
Οταν ηρθε η αστυνομια,τροχαια,εκαβ ακουσα φασαρια,ο συζυγος της εβγαζε με το κινητο φωτογραφιες απο το συμβαν κατι που οπως ελεγε η αστυνομια απαγορευοταν,μαλιστα του πηραν το κινητο και του ζητησαν να σβησει τις φωτογραφιες,εκεινη επεμενε οτι εγω επεσα επανω της ....στην μεση του δρομου,καλο που δεν με σκοτωσε κι ετσι μπορουσα να πω οτι πως ειναι δυνατον να πεσω εγω επανω της οταν ηδη βρισκομουν στην μεση του οδοστρωματος.
Η αληθεια ειναι οτι ειμαι πολυ προσεκτικος οταν περπαταω στον δρομο,δεν θυμαμαι να ειδα φλας να αναβει σημαδι οτι το αυτοκινητο θα εστριβε και μαλλον εκεινη αφηρημενη προσπαθησε την τελευταια ωρα να στριψει κοιτωντας συγχρονως στην απεναντι κατευθυνση για να δει αν ερχονται αλλα αμαξια...ετσι δεν εβλεπε μπροστα της.
Ασθενοφορο,ζαλαδα φοβερη,δρομοι που ειναι ακαταληλοι να μεταφερονται τραυματιες,ετσι μολις φτασαμε στην Βουλα εβγαλα οτι ειχα και δεν ειχα απο μεσα μου απο την αναγουλα.
Εκει φυσικα γινοταν της πουτανας,ασθενεις και τραυματιες παντου,φορεια σε διαδρομους,ενας χαμος.
Περασα απο γιατρους,εξετασεις,υπερηχους,ακτινογραφιες,αξονικες,τελικα ευτυχως μεσα στην ατυχια μου ημουν τυχερος,κατι ειδαν στην αξονικη και πρεπει να παραμεινω στο κρεβατι 2 εβδομαδες και να το ξαναδουν αλλα δεν ειναι κατι το σημαντικο,σαν μικρο καταγμα σε εναν σπονδυλο οπως ειπαν.
Ταλαιπωρια,κουραση,πονος,πιο πολυ δεν με ενοχλησαν αυτα και το λεω ειλικρινα.
Πιο πολυ με ενοχλησε η συμπεριφορα της οδηγου,δεν ειχε την αξιοπρεπεια και την ευθυνη να παραδεχθει το λαθος της,δηλαδη αν με σκοτωνε θα ελεγε το ιδιο?
Τοσο πολυ κακομοιρια και απανθρωπια μας βαραινει ωστε να μην μπρουμε να παραδεχθουμε εστω και ενα τοσο μικρο σφαλμα?
Και καταλαβαινω τωρα τι συμβαινει με ολους αυτους τους ασυνειδητους που κτυπανε πεζους,η ποδηλατες η οδηγους μηχανων και φευγουν αφηνοντας τους αβοηθητους προσπαθωντας να σωσουν το τομαρι τους,τετοια ζωα ειμαστε,και καλα μας κανουν και μας φερονται ετσι.
Περαστικα μου λοιπον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου