Ξαναδιαβαστε το τωρα...
Στη δική του «πραγματικότητα» συνεχίζει να ζει (και να προκαλεί) ο Γιώργος Παπανδρέου, ακόμη και τώρα που εγκαταστάθηκε στο Χάρβαρντ, έχοντας αποδράσει από την οδυνηρή πραγματικότητα που εξαιτίας του αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία.
Ο «διάλογος» που είχε, μετά την εγκατάστασή του στις ΗΠΑ, με έναν απελπισμένο Ελληνα ο πρώην πρωθυπουργός είναι αποκαλυπτικός των αντιλήψεων που τον διακατέχουν ακόμη και τώρα. Αμετανόητος ο κ. Παπανδρέου -την ώρα που ο πρώτος φάκελος για τις ευθύνες του σχετικά με την προσφυγή στο ΔΝΤ βρίσκεται καθ’ οδόν από τον Αρειο Πάγο στη Βουλή- επιμένει ότι έσωσε την Ελλάδα, επιρρίπτει όλες τις ευθύνες στην κυβέρνηση της Ν.Δ. και, ενώ αποδίδει σε «θεωρίες συνωμοσίας» τις κατηγορίες για τον ρόλο που έπαιξε ως πρωθυπουργός, δεν διστάζει να αποδώσει σε «συνωμοσίες συμφερόντων» τη δική του απομάκρυνση από την εξουσία.
Διαισθανόμενος πάντως ότι σφίγγει ο κλοιός γύρω από μέλη της οικογένειάς του και ιδιαίτερα τα αδέλφια του, ο κ. Παπανδρέου σπεύδει να διαβεβαιώσει -εν είδει πρώιμης απολογίας- ότι «κανείς από τους συγγενείς» του «δεν είναι υπεύθυνος» για τις δικές του πράξεις. Γενικότερα, είναι προφανές ότι επιχειρεί να αξιοποιήσει την ευκαιρία για να δώσει πολιτικό περιεχόμενο στις πιθανές διώξεις και περιπέτειες που θα υποστεί. Επιμένει μάλιστα ότι έδρασε ως «πατριώτης», ενώ, σε αντιδιαστολή, υποστηρίζει ότι «συμφέροντα που έχουν μάθει να εξαγοράζουν πολιτικούς, δικαστές, να ελέγχουν μέσα ενημέρωσης και τράπεζες» δεν τον ήθελαν στην κυβέρνηση διότι «δεν τους έκανα τη χάρη!».
Στον ίδιο διάλογο ο κ. Παπανδρέου προσπαθεί να δικαιολογηθεί και για τις διακοπές που έκανε σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών. Κι έχει ενδιαφέρον ότι, προκειμένου να εμφανιστεί ούτε λίγο ούτε πολύ... φτωχός και πενόμενος, σπάει κάθε ρεκόρ θράσους με το επιχείρημα ότι «αν είχα γιοτ και βίλες, σπίτια σε νησιά και τόσα άλλα, δεν θα χρειαζόταν να πάω σε κανονικά ξενοδοχεία».
«Δεν κέρδισα τίποτα, αν είχα σκάφος και βίλες θα πήγαινα διακοπές σε συνηθισμένα ξενοδοχεία;»
Εγκαθιστάμενος στο Χάρβαρντ, ο πρώην πρωθυπουργός, εκτός από τη διεύθυνσή του στο Πανεπιστήμιο, ανήρτησε στο Διαδίκτυο και την ηλεκτρονική διεύθυνσή του προκειμένου να δέχεται μηνύματα. Ενας από αυτούς που επικοινώνησαν μαζί του ήταν και ο Χάρης Τσόπανος, ο οποίος ανήκει στη γενιά των πενηντάρηδων, είναι άνεργος τουλάχιστον τα δύο τελευταία χρόνια και, έχοντας φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης, όπως και μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, δεν μπορεί να συγκρατήσει την οργή και την αγανάκτησή του.
Ο κ. Τσόπανος διατηρεί και προσωπικό ιστολόγιο, στο οποίο ανήρτησε ολόκληρη τη διαδικτυακή συνομιλία που είχε με τον πρώην πρωθυπουργό, δίχως να κρύβει τα ακραία συναισθήματά του γι’ αυτόν. Στο πρώτο e-mail που του έστειλε, έγραφε: «Αγαπητέ προδότη της Ελλάδας, αφού καταστρέψατε τη χώρα μας την Ελλάδα, κάτι που είχατε πάντα σκοπό σας, τώρα ξεκινάτε μία άλλη καριέρα ως δάσκαλος στην πραγματική σας χώρα, στην Αμερική. Θα ήθελα να σας δώσω τις καλύτερες ευχές μου και ελπίζω αυτός ο καρκίνος να στείλει εσάς και την οικογένειά σας στην κόλαση, μηδενός εξαιρουμένου. Ελπίζω επίσης να υπάρξει ένας ηγέτης κάποια μέρα που θα σας παραπέμψει στο δικαστήριο για προδοσία, εσάς και όλους τους συναδέλφους σας. Ολα τα χειρότερα για το μέλλον σας, ο Χάρος σύντομα να σας βρει και το όνομά σας θα γραφτεί στην Ιστορία της χώρας με μελανά γράμματα».
Ο κ. Παπανδρέου του απάντησε ως εξής: «Αγαπητέ Χάρη, λυπάμαι που νιώθεις έτσι. Προφανώς νιώθεις πικραμένος για ό,τι έχει συμβεί. Σίγουρα κανείς δεν είναι χαρούμενος. Ούτε εγώ. Αλλά νιώθω ότι έκανα αυτό που θα έκανε κάθε πατριώτης. Επρεπε να χειριστώ μία κατάσταση όχι προς όφελός μου. Το έκανα με υπευθυνότητα προς την πατρίδα μου και τους συμπατριώτες μου. Θα είναι πάντα χαρά μου να συζητούμε για το πώς έχουν τα πράγματα».
Ο κ. Τσόπανος του ανταπάντησε σε πολύ σκληρή γλώσσα: «Εκπλήσσομαι που ακόμα πιστεύετε ότι κάνατε το σωστό για τη χώρα. Ελάτε να δείτε χωρίς την προστασία της φρουράς σας. Να δείτε τους ανθρώπους που πεινάνε, που αυτοκτονούν. Να δείτε τους άνεργους που έχουν ξεπεράσει το 1.000.000. Το μόνο που κάνετε είναι διακοπές στα ελληνικά νησιά σε πολυτελή ξενοδοχεία, όπως κάνατε κάθε καλοκαίρι. Αν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτό τον κόσμο, θα έπρεπε να δικαστείτε και να πάτε στη φυλακή για όσα κάνατε, αν δεν σας τιμωρήσει ο Θεός εσάς και την οικογένειά σας. Αυτό που βλέπετε εσείς ως αλήθεια είναι ένα ψέμα. Η αλήθεια είναι στους δρόμους της Αθήνας. Εχετε διαπράξει έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, ακόμα κι αν προσποιείστε ότι δεν το ξέρετε. Κρατήστε την αλήθεια για τον εαυτό σας, κύριε ΓΑΠ. Για μένα και όλους τους Ελληνες που υποφέρουν ήσασταν ο χειρότερος εφιάλτης που πέρασε αυτή η χώρα».
Την επομένη μέρα ωστόσο ο κ. Παπανδρέου επανήλθε σε αυτή την ιδιόμορφη συνομιλία, γράφοντας: «Αγαπητέ Χάρη, προφανώς έχεις διαφορετική άποψη. Θα σε ρωτούσα τι θα αποφάσιζες ανάμεσα σε επώδυνα πολιτικά μέτρα ή στην ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδας. Αναρωτιέμαι επίσης αν αναγνωρίζεις ότι εγώ και η κυβέρνησή μου κληρονομήσαμε ένα χρέος και ένα έλλειμμα που δεν το δημιουργήσαμε εμείς. Επρεπε να διαχειριστούμε μία κρίση που μας είχε αφήσει η προηγούμενη κυβέρνηση. Η προηγούμενη κυβέρνηση έκρυβε το έλλειμμα και απέφευγε τις ευθύνες. Επομένως ποιος είναι υπεύθυνος για αυτόν τον εφιάλτη της Ελλάδας; Αυτοί που δημιούργησαν αυτή την κατάσταση ή αυτοί που είχαν το θάρρος να λάβουν τις πιο δύσκολες και λιγότερες δημοφιλείς αποφάσεις προκειμένου να σώσουν την Ελλάδα από την καταστροφή;»
Οσον αφορά τις διακοπές του, ο κ. Παπανδρέου ζητάει ουσιαστικά και τα ρέστα: «Σχετικά με τις διακοπές μου, βλέπω ότι πιστεύεις κάθε blog που διαβάζεις. Για το καλό σου, μην είσαι τόσο αφελής. Αλλά αν είχα γιοτ και βίλες, σπίτια σε νησιά και τόσα άλλα, δεν θα χρειαζόταν να πάω σε κανονικά ξενοδοχεία».
Για το θέμα της οικογένειάς του γράφει: «Και ένα τελευταίο σημείο, επειδή αναφέρθηκες στην οικογένειά μου. Δεν ξέρω αν έχεις οικογένεια, αδερφούς, αδερφές, θείους, θείες ή ακόμα και παιδιά. Δεν είναι υπεύθυνοι για τις πράξεις σου. Μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος για αυτά που λες και κάνεις. Είμαι υπεύθυνος για τις πράξεις μου. Εντελώς υπεύθυνος. Και όπως είπα ό,τι έκανα το έκανα με πόνο και με αίσθημα πατριωτισμού απέναντι στην πατρίδα μου την Ελλάδα. Κανείς από τους συγγενείς μου δεν είναι υπεύθυνος για τις πράξεις μου».
Ο συνομιλητής του δεν πείθεται ευχόμενος «τιμωρία από οποιονδήποτε που θα έχει την εξουσία να το κάνει».
Και πριν συμφωνήσουν να «διακόψουν» τη σχεδόν εκτροχιασμένη επικοινωνία τους, ο κ. Παπανδρέου επανέρχεται αναφερόμενος εν εκτάσει στα «συμφέροντα» που κατ’ αυτόν δεν τον ήθελαν στην κυβέρνηση και βάλλοντας έτσι εμμέσως και κατά του Ευ. Βενιζέλου που τον διαδέχτηκε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ: «Ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε. Αλλά πάλι για το καλό σας μην πιστεύετε τις θεωρίες συνωμοσίας. Κάντε μία απλή ερώτηση στον εαυτό σας: ποιος είναι πίσω από αυτές τις θεωρίες; Ποιους υπηρετούν; Γιατί οποιοσδήποτε πρωθυπουργός της Ελλάδας εκλεγμένος από την πλειοψηφία του λαού θέλει να συνωμοτεί εναντίον της χώρας του; Αυτές οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν να κάνουν με τα πραγματικά προβλήματα της Ελλάδας ή απλώς τα καλύπτουν; Δεν θα ήταν εύκολο αν αυτό όλο ήταν μία συνωμοσία; Τότε όλοι εμείς θα έπρεπε να εξουδετερώσουμε τους συνωμότες και όλα θα ήταν καλά. Ποιοι είναι οι συνωμότες στην Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ιρλανδία;
Καλύπτουν αυτές οι θεωρίες κάποιες φορές εγκληματικές και αντιπατριωτικές ενέργειες ορισμένων συμφερόντων. Συμφέροντα που έχουν μάθει να εξαγοράζουν πολιτικούς, δικαστές, να ελέγχουν μέσα ενημέρωσης και τράπεζες. Αυτοί σίγουρα δεν με ήθελαν στην κυβέρνηση. Δεν τους έκανα τη χάρη. Πολέμησα τη διαφθορά. Εκανα όλες τις ενέργειες ώστε η κυβέρνηση να πολεμήσει την διαφθορά μέσω του Διαδικτύου.
Και ναι, αυτά τα συμφέροντα συχνά χρησιμοποιούσαν τη διαφθορά για να ελέγχουν δημοκρατικούς θεσμούς ή να επηρεάζουν αξιωματούχους δημοκρατικά εκλεγμένους σε τέτοιους θεσμούς.
Μπορείς να αναρωτηθείς ποιος ελέγχει τα μίντια; Είναι τα blogs που διαβάζεις πραγματικά ανεξάρτητα; Είσαι σίγουρος ότι δεν επηρεάζονται ή δεν εξαγοράζονται; Απλώς δες τις διαφημίσεις στα blogs.
Αυτό που σου ζητάω είναι -άσχετα από το αν συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί μου, αν οι αποφάσεις μου είναι επώδυνες για σένα, που ίσως πράγματι είναι- να μην αποδέχεσαι ό,τι ακούς. Να είσαι πιο κριτικός στην προσέγγισή σου. Για το καλό το δικό σου και της χώρας σου».