Φετος ξεκινησα για το νησι μου,ειπα να περασω Πασχα εκει,περυσι στο Συδνευ δεν περασα τιποτα,μονος πηγαινα στην εκκλησια,μονος γυρνουσα.
Εκει εχω παρεα την Πατρα,την ξαδερφη μου την Μεμη,τους αλλους συγγενεις,τον Γιαννακη,την Κλεοπατρα και τον Μπεμπη,τον Μιχαλη οταν θα βαφτιστει,με γεμιζουν χαρα τα μικρα παιδια,η ανεμελια και η χαρα τους για την ζωη.
Πασχα στο νησι ειχα να κανω πολλα χρονια,ο κοσμος που ηρθε ηταν πολυς,απο παντου,κινηση σε ολους τους δρομους,φυσικα στο σπιτι ειχαμε ησυχια,οι ετοιμασιες καθημερινες,αυγα,κουλουρια,ψωμι ζυμωτο,οπως τα παιδικα μου χρονια.
Ο Βαγγελης ο γιος της Πατρας ειναι υδραυλικος,και τι μας νοιαζει θα μου πειτε...οκ αλλα ο Βαγγελης εχει πελατες πολλους που εχουν κανει την Αιγινα σπιτι τους....ενας απο αυτους ειναι η αδυναμια μου....μια μαλλον.
Η Ελευθερια.
Κατι περισσοτερο απο αδυναμια,απο τοτε την πρωτακουσα ενοιωσα αυτο το συναισθημα της απεραντης αγαπης,σαν να μιλουσε μεσα μου,η φωνη της,ο τροπος που ζει,που δινει συνεντευξεις,οσα λεει,η αποσταση της απο το καθημερινο λαιφσταιλ των υπολοιπων υποτιθεμενων σταρ.
Ξεκινησαμε με την Πατρα να παμε στο σπιτι του να δουμε τα παιδια,καθοταν κατω απο μια εληα και κοιταζε μια μεγαλη κλουβα με πουλια,τα μικρα επαιζαν γυρω μας,κι εκει ειπε:
Σε λιγο θα παω στο σπιτι της Ελευθεριας,με πηραν τηλεφωνο για καποια βλαβη στο μπανιο.
Κοπηκαν τα ποδια μου.
Θα ερθω κι εγω ειπα αμεσως.
Και ετσι εγινε,ειχαμε ειδοποιησει απο πριν αλλα οταν φτασαμε σε ενα υπεροχο τοπιο με θεα απο το Αιγαιο εως τον Πορο και την Πελλοπονησο δεν ξεραμε οτι δεν την ειχαν ενημερωσει.
Ενα νεαρο ευγενικο παιδι μας μιλησε,η Ελευθερια κοιμοταν,πηγε με τον Βαγγελη να δουν την βλαβη,δεν ηθελα να μπω γιατι ενοιωθα σαν εισβολεας και καθησα να χαζευω την υπεροχη θεα απο την βεραντα του λιτου σπιτιου.
Επειτα βγηκε και μου προτεινε να παω μεσα,αρνηθηκα,μου εφερε νερο,εμενα μου αρεσε απλα που ημουν εκει,μετα απο ωρα καταλαβα οτι η Ελευθερια ειχε ξυπνησει και ηταν στο μπανιο συζητωντας με τον ξαδερφο...γαμοτο ειπα,επρεπε να ειχα μπει μεσα.
Περιμενα πλεον να φυγουμε οταν την ειδα να ερχεται προς την βεραντα,απλη,με ενα φωτεινο χαμογελο και απροετοιμαστη οπως ειπε και η ιδια,την ευχαριστησα,της ευχηθηκα Χριστος Ανεστη,τι αλλο ειπα δεν θυμαμαι απο το τρακ,την χαιρετισαμε και φυγαμε.
Αυτο ηταν το Πασχαλινο μου δωρο,το πιο σημαντικο απο οσα μου εχουν κανει μεχρι τωρα..
Και την ευχαριστω για αυτο.
Εκει εχω παρεα την Πατρα,την ξαδερφη μου την Μεμη,τους αλλους συγγενεις,τον Γιαννακη,την Κλεοπατρα και τον Μπεμπη,τον Μιχαλη οταν θα βαφτιστει,με γεμιζουν χαρα τα μικρα παιδια,η ανεμελια και η χαρα τους για την ζωη.
Πασχα στο νησι ειχα να κανω πολλα χρονια,ο κοσμος που ηρθε ηταν πολυς,απο παντου,κινηση σε ολους τους δρομους,φυσικα στο σπιτι ειχαμε ησυχια,οι ετοιμασιες καθημερινες,αυγα,κουλουρια,ψωμι ζυμωτο,οπως τα παιδικα μου χρονια.
Ο Βαγγελης ο γιος της Πατρας ειναι υδραυλικος,και τι μας νοιαζει θα μου πειτε...οκ αλλα ο Βαγγελης εχει πελατες πολλους που εχουν κανει την Αιγινα σπιτι τους....ενας απο αυτους ειναι η αδυναμια μου....μια μαλλον.
Η Ελευθερια.
Κατι περισσοτερο απο αδυναμια,απο τοτε την πρωτακουσα ενοιωσα αυτο το συναισθημα της απεραντης αγαπης,σαν να μιλουσε μεσα μου,η φωνη της,ο τροπος που ζει,που δινει συνεντευξεις,οσα λεει,η αποσταση της απο το καθημερινο λαιφσταιλ των υπολοιπων υποτιθεμενων σταρ.
Ξεκινησαμε με την Πατρα να παμε στο σπιτι του να δουμε τα παιδια,καθοταν κατω απο μια εληα και κοιταζε μια μεγαλη κλουβα με πουλια,τα μικρα επαιζαν γυρω μας,κι εκει ειπε:
Σε λιγο θα παω στο σπιτι της Ελευθεριας,με πηραν τηλεφωνο για καποια βλαβη στο μπανιο.
Κοπηκαν τα ποδια μου.
Θα ερθω κι εγω ειπα αμεσως.
Και ετσι εγινε,ειχαμε ειδοποιησει απο πριν αλλα οταν φτασαμε σε ενα υπεροχο τοπιο με θεα απο το Αιγαιο εως τον Πορο και την Πελλοπονησο δεν ξεραμε οτι δεν την ειχαν ενημερωσει.
Ενα νεαρο ευγενικο παιδι μας μιλησε,η Ελευθερια κοιμοταν,πηγε με τον Βαγγελη να δουν την βλαβη,δεν ηθελα να μπω γιατι ενοιωθα σαν εισβολεας και καθησα να χαζευω την υπεροχη θεα απο την βεραντα του λιτου σπιτιου.
Επειτα βγηκε και μου προτεινε να παω μεσα,αρνηθηκα,μου εφερε νερο,εμενα μου αρεσε απλα που ημουν εκει,μετα απο ωρα καταλαβα οτι η Ελευθερια ειχε ξυπνησει και ηταν στο μπανιο συζητωντας με τον ξαδερφο...γαμοτο ειπα,επρεπε να ειχα μπει μεσα.
Περιμενα πλεον να φυγουμε οταν την ειδα να ερχεται προς την βεραντα,απλη,με ενα φωτεινο χαμογελο και απροετοιμαστη οπως ειπε και η ιδια,την ευχαριστησα,της ευχηθηκα Χριστος Ανεστη,τι αλλο ειπα δεν θυμαμαι απο το τρακ,την χαιρετισαμε και φυγαμε.
Αυτο ηταν το Πασχαλινο μου δωρο,το πιο σημαντικο απο οσα μου εχουν κανει μεχρι τωρα..
Και την ευχαριστω για αυτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου