Συρταρια

Ολο το σωμα μου συρταρια
Κι ολα ανοιχτα στα ορια τους
Κομματια οι νυχτες κεχριμπαρια,
πολλες ζωες πολλους θανατους.

Κι αν ειν' τα λογια σου κουβαρια
πετσετες για φτωχους Πιλατους,
δυο δαχτυλιδια και δυο ζαρια.

Σπρωχτε με πισω στη ζωη
καθε συρταρι και πληγη...συγιρισε με
κραταω στα δοντια μυστικα,δεν θελω χερια βιαστικα,
Καθαρισε με.

Ολο το σωμα μου πηγαδια κι'ολα εδω κατω πεταμενα
κουβαδες ξεχειλα σκοταδια για ματια...ματια αλλοπαρμενα.
Στου πρωτου αντιλαλου τα χαδια να πιει ο Θεος να φτυνει εμενα,
Που χωμα.....χωμα γινομαι τα βραδυα.


Τι θελει να πει η ποιητρια?
Τι να εξηγησει καποιος απο τοσα πολλα συναισθηματα.
Χαμενη θα παει καθε προσπαθεια να εξηγησεις με λογια αυτα που η καρδια νοιωθει.
Δεν ειμαι καλος σε αυτο.