Πως περνουν οι ανθρωποι

Μετα τις χαρες οι λυπες.Ειχα να παω σε ενα δυσαρεστο γεγονος σημερα το απογευμα,ενα απο αυτα τα γεγονοτα που εχουν συμβει η θα συμβουν σε ολους μας καποια στιγμη.
Τετοιες ωρες ερχονται στο μυαλο μου τα χρονια τα περασμενα και πως αυτοι οι ανθρωποι που εφυγαν ειχαν με την παρουσια τους σημαδεψει την ζωη μου.
Η σημαντικοτερη απουσια εως τωρα για μενα ειναι η θεια μου η Μαριτσα,ακομη θυμαμαι την αγαπη της ακομη κι'αν δεν την εδειχνε με λογια.
Θυμαμαι που ανεβαινα τις σκαλες του σπιτιου και με καλωσοριζε με μια καλη κουβεντα,και με πηγαινε αμεσως στην κουζινα.
"Εχεις φαει?"με ρωταγε και αμεσως αρχιζε να ετοιμαζει κατι αν δεν ειχε ηδη ετοιμο,"ελα ελα κατσε"κι'εγω απολαμβανα τις γευσεις αυτες που απο τοτε δεν εχω δοκιμασει παλι.
Εκει στην κουζινα μου ελεγε τα παραπονα της και οτι την απασχολουσε,εκει με ρωταγε για την ζωη μου και πως περναω στην Αθηνα,βλεπεις ειχα μεγαλωσει μαζι τους εως οτου με εβαλε η μητερα μου στο ιδρυμα.
Εξι παιδια αναστησε η θεια μου,τα μεγαλωσε με αρχες και φροντιδα,τα παντρεψε,ειδε εγγονια και δισεγγονα,και ξαφνικα....
Εγγεφαλικο λεει και χαζομαρες,εγω θυμαμαι οταν πηγαινα να την δω με κοιταζε παντα με χαμογελο και αγαπη.Αν μπορουσε θα σηκωνοταν να μου μαγειρεψει παλι.
Δεν πηγα στην κηδεια οχι δεν ηθελα να δω αυτο το θεαμα,για μενα παντα ειναι ζωντανη στην ψυχη μου και ετσι θελω να την θυμαμαι.
Τωρα εμεις που συνεχιζουμε εχουμε τις ζωες μας,καποιοι ισως δεν μιλανε με καποιους αλλους,η αγαπη που μας μεγαλωσε ομως δεν χανεται οσο και να εχει κρυφτει στα πολυ κρυφα μερη της καρδιας μας.
Οι αισθησεις παραμενουν,οι μυρωδιες του ζεστου πασχαλιατικου ψωμιου και των κεφτεδων,η αναμονη της επιστροφης απο την βραδυνη μας εξοδο οσο σπανια κι αν ηταν τοτε.
Με αυτην την οικογενεια μεγαλωσα τους αγαπαω και τους σκεφτομαι παντα και οτι και αν γινει τους ευχομε να θυμουνται και αυτοι τις μερες εκεινες.
Πως περνουν οι ανθρωποι
μ'ενα γεια σου οι ανθρωποι
Και μενει ο πονος.