Κοντευει σχεδον ενας χρονος απο τοτε που επιασα δουλεια,και εχει περασει ενας χρονος απο τοτε που ημουν στο Αγ.Ολγα με την μητερα μου.
Θυμαμαι ποσο απελπισμενος ημουν,αναγκασμενος να ζω με 380 ευρω απο το επιδομα ανεργιας και την συνταξη του ΟΓΑ της μητερας μου να ζουμε σαν ζητιανοι δηλαδη.
Και ολα αυτα επειδη η εταιρεια που με ειχε παρανομα απολυσει αρνιοταν να με επαναπροσλαβει παρ΄ολο που το εφετειο ειχε δεχθει την απολυση μου ως παρανομη.
Γυρισα αποψε πισω στις αρχικες αναρτησεις μου και ειλικρινα δεν πιστευω πως ειχα την δυναμη να ξεπερασω τοσα προβληματα μαζι και να σταθω παλι στα ποδια μου.
Φυσικα τα δικαστηρια και τα εξοδα συνεχιζονται,λυση αμεση δεν βλεπω πουθενα αλλα δεν θα το βαλω κατω.
Η εταιρεια που με τοσες παρανομιες και ψεμματα συνεχιζει να
αρνειται τις υποχρεωσεις της συντομα θα κληθει να τις δικαιολογησει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου