Περνανε οι μερες και τα χρονια γρηγορα και οσο προσπαθουσαμε να μεγαλωσουμε γρηγορα οταν ειμαστε μικροι τοσο δυσκολο ειναι για μερικους να σκεφτουν την ιδεα του τελους αυτης της ζωης.
Βλεπω την μητερα μου και θυμαμαι την εποχη που ηταν νεα και πολυ ομορφη στ'αληθεια και εγω υψωνα το χερι μου για να πιασω το δικο της και να περπατησω διπλα της.
Δεν ηταν ομορφα τα χρονια αυτα και αποφευγω να τα θυμαμαι αλλα οσο και να προσπαθω παλι μου ερχονται στο μυαλο.
Την κοιτω και τωρα,πως ο καιρος αφηνει τοσα πολλα σημαδια περνωντας....πως το σωμα αλλαζει ,αλλα το χειροτερο ειναι τα σημαδια που μενουν στην ψυχη και στο μυαλο σημαδια που σιγα-σιγα καταληγουν να καταστρεφουν την μνημη και την συμπεριφορα καποιου.
Εχοντας περασει μια οχι ευκολη οικογενειακη ζωη παντα ελεγα τουλαχιστον να ειναι καλη αργοτερα οταν μεγαλωσω και να.....ηρθε το χειροτερο εκει που ελεγα οτι μπορω επιτελους να ηρεμησω.
Προσπαθω να βρω την σωστη λυση αλλα δεν τα καταφερνω ειναι βλεπεις δυσκολο να παρεις εσυ την αποφαση που θα επηρεασει την ζωη του αλλου με καποιο τροπο.
Τι γινετε ο ανθρωπος μετα.....μετα το περασμα του οπως λεει ενα τραγουδι?
Ολα θα επρεπε να ηταν πιο απλα χωρις αρωστιες και ταλαιπωρια χωρις πονο.
Λεω να μην περασω εγω ποτε απο τετοια ταλαιπωρια να ειναι κατι συντομο και ανωδυνο,να περασω στο μετα μου οπως περασα και στην ζωη μου,Ησυχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου