ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ "ΦΩΤΙΑ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ: «ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ Ο ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ ΤΟΥ 4%

"Δεν θεωρώ ότι πια έχουμε πραγματική Δημοκρατία. Σε ποιά δημοκρατία θα ήταν αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως, ο αρχηγός ενός κόμματος τού 4-5 % και θα διόριζε και υπουργούς", γράφει χαρακτηριστικά ο Σταμάτης Σπανουδάκης στην προσωπική του σελίδα στο Facebook....

Ο γνωστός συνθέτης με ανάρτηση που φέρει τον τίτλο "Άλλα δυο λόγια", τοποθετείται σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις, σχολιάζει τους χαρακτηρισμούς που του έχουν αποδοθεί στο παρελθόν και κατακεραυνώνει τη διαπλοκή σε Βουλή και Media. Μεταξύ άλλων, εκφράζει την απογοήτευση του για το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά.
Αναλυτικά όπως ακριβώς έγραψε στην προσωπική του σελίδα:
"Άλλα δυο λόγια...
Με όσο πιο απλά λόγια μπορώ, θα απαντήσω σε όσους με ρωτάτε περί πολιτικής, δημοκρατίας, πολιτισμού και πια η σημερινή στάση-θέση μου.
Αρχίζω με τα αρνητικά. Ουδέποτε υπήρξα, σοσιαλιστής, αριστερός, προοδευτικός καί τα τοιαύτα. Στην πραγματικότητα από το 74' πού γύρισα στην Ελλάδα, αυτοί ακριβώς ήταν και είναι ακόμη, που με πολέμησαν με λύσσα. Και βέβαια, όχι μόνον εμένα. Και πολλούς άλλους, πού ή εξαφανίστηκαν, ή τελικά συμβιβάστηκαν.
Στον τομέα τού "πολιτισμού" τελικά, βρίσκονται οι πιο εμπαθείς και διαπλεκόμενοι, άνθρωποι. Αν κάποτε άνοιγε ο φάκελος πολιτισμός, χορηγίες, διαπλοκή, φακελάκια, ημέτεροι κλπ, θα έκανε την λίστα Λαγκάρντ ή όποια άλλη, να ωχριά. Γιατί εδώ πρόκειται υποτίθεται, για "πνευματικούς "ανθρώπους. Ίσως κάποτε γράψω, για όσα με τα μάτια μου είδα και έπαθα, από ανθρώπους πού την ταυτότητα τους, σάς έδωσα παραπάνω.
Αλλά μάλλον βαριέμαι, γιατί έχω έργο να κάνω και γιατί τις πληγές μου και τις κακίες, τις ακουμπάω με αγάπη πάντα, στα χέρια του Θεού.
Εκείνος και ξέρει και μπορεί, Εγώ πάλι, όχι.
Δεν γράφω μουσική, μόνο για να με ακούτε. Γράφω κυρίως, για το μετά. Για τα παιδιά σας, όταν είναι η ώρα τους, για τα εγγόνια σας κλπ
Για τότε, πού το πραγματικά αληθινό, θα λάμψει και το ψεύτικο, θα πάει στην φυσική του θέση. Την οριστική λήθη.
Όταν οι σημερινοί συνθέτες, τραγουδιστές και οι δημοσιογράφοι υπερασπιστές τους, δεν θα υπάρχουν πια, να ελέγχουν ασφυκτικά, τα καλλιτεχνικά πράγματα.
Σέβομαι για να αναφέρω μόνον λίγους, τον Σεφέρη, τον Ελύτη, την Λαμπέτη, τον Χορν και βέβαια τον Χατζιδάκη και τον Παπαθανασίου. Όχι μόνο για το έργο τους, αλλά και για την στάση τους.
Δεν θεωρώ ότι πια έχουμε πραγματική Δημοκρατία. Σε ποιά δημοκρατία θα ήταν αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως, ο αρχηγός ενός κόμματος τού 4-5 % και θα διόριζε και υπουργούς. Και σε ποιά δημοκρατία, ένα κόμμα τού 10-15%, δεν "δικαιούται δια να ομιλεί" και υβρίζεται καθημερινά από όλους, χωρίς να τού δίνεται βήμα, να απαντήσει. Συμφωνείς η όχι μαζί του.
Ποιά δημοκρατία το διδάσκει αυτό; Απαντήστε μου συνταγματολόγοι και λοιποί προοδευτικοί ιστορικοί.
Δεν θεωρώ επίσης, ότι έχουμε πια κόμματα. Κομμάτια διεφθαρμένων Ελλήνων, ναι. Απίστευτους αριβίστες, σκληρούς και αυστηρούς (με τούς άλλους πάντα, ποτέ με τον εαυτό τους) πολιτικούς, ναι. Διαπλοκή άρρωστη πού υγειώς όμως, ελέγχει και μεγαλουργεί ακόμα και επί όλων των κυβερνήσεων, ναι. Γερμανούς και άλλους ξένους πού μάς διατάζουν, μάς υποτιμούν και μας καταστρέφουν, ναι. Ποιός όμως τούς δίνει, το κλειδί της πόλης; Οι πολιτικοί μας, και μάλιστα, εν ονόματι μας. Είναι αλήθεια βέβαια ότι πια, η πλειονότητα των Ελλήνων, είναι πάσχουσα.
Δεν είναι η φτώχεια, το μόνο, κακό πού μάς βρήκε. Άλλωστε ούτε φτωχοί, ούτε αμόρφωτοι, ήσαν και είναι όσοι κατέστρεψαν την Ελλάδα. Πλουσιότατοι και μορφωμένοι, όλοι τους.
Το ότι είμαι κομμένος, αποκλεισμένος και τα τοιαύτα είναι ψέματα.
Εγώ, ονομαστικά και όταν κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει, απέκλεισα και έκανα εχθρούς μου, το όλον Πασόκ, τους Σημίτη, Παπανδρέου και Βενιζέλο, μιλώντας καθαρά, ονομαστικά και ανοιχτά, εναντίον τους. Εξ' ίσου καθαρά, μίλησα για το αίσχος Λαμπράκη και Μεγάρου, αλλά και Μπόμπολα και Mega.
Επίσης για την απίστευτη διαπλοκή και έλεγχο πού ασκούν τα αριστερά-σοσιαλιστικά κόμματα στον "πολιτισμό" μας. Ξέρετε πολλούς καλλιτέχνες, πανεπιστημιακούς και άλλους πού να μην κλείνουν το ρήμα αριστερός, προοδευτικός κλπ, σε όλους τούς τόνους και τις υποκλίσεις;
Όλα όσα ανωτέρω είπα, τι με κάνουν; δεξιό, φασίστα, βασιλικό, χουντικό; Αυτά είναι μερικά μόνον, από τα ονόματα που κατά καιρούς, μου αποδώσαν.
Ακούστε λοιπόν κι' αυτό. Το "δεξιό" κόμμα της ΝΔ, είναι για μένα το πιο αποκρουστικό. Δεν υπάρχουν πιο πολιτιστικά και πολιτικά, δειλοί άνθρωποι. Θαυμάζουν και υποστηρίζουν ότι τους φτύνει και ταλαιπωρούν και περιθωριοποιούν, ότι τούς βοηθάει, η τούς βλέπει με αγάπη.
Έχουν το σύνδρομο, της πόρνης. Θέλουν δυστυχώς, τον νταβατζή τους. Και τον βρήκαν επιτέλους, στο πρόσωπο του Βενιζέλου, της Γεννηματά και των υπολοίπων "μαυρισμένων" προσφάτως από τούς Έλληνες, πολιτικών. Εύχομαι σε όλους τους, καλές εισπράξεις, καλή διαπλοκή, καλά ψέματα προς όλους τούς Έλληνες καί καλές και βαθύτατες υποκλίσεις, προς τούς ξένους.
Να επιτέλους και μια ευχή προς πολιτικούς, πού έχω την υποψία πώς θα πιάσει! Ελπίζω, τα όσα σας είπα, να απάντησαν, στις περισσότερες ερωτήσεις σας. Αν συμφωνείτε μαζί μου, να' ναι ευλογημένο, αν διαφωνείτε, να' ναι ακόμη πιο ευλογημένο!
- Έχω και μία επισήμανση, προς τους πολιτικάντηδες που κατακλύζουν τα κανάλια και τούς δημοσιογράφους, πού εντολοδόχοι της εκάστοτε διαπλοκής τους, τους καλούν, για να τούς φέρουν δήθεν με τις παιδαριώδεις και προσυνεννοημένες ερωτήσεις τους, σε δύσκολη θέση, Όχι καλοί μου κύριοι. Πολιτική, δεν είναι, η τέχνη τού εφικτού. Είναι αντιθέτως, η τέχνη τού ανέφικτου!
Μην ακυρώνετε με τα μυαλά σας πού δεν χωρούν την καθαρή σκέψη, όσα η χώρα αυτή, με θυσίες, παλληκάρια και αίμα, αιώνες τώρα, απέδειξε. Αν εσείς δεν έχετε τα απαιτούμενα "μπίπ", κάντε ενός λεπτού σιγή, για την σημερινή, κατάντια σας".
makeleio.gr
http://www.gkourou.com/2013/06/4-10-15.html

Ο Σωας τας φρενας

Αυτο το παρτσακλο ειναι τωρα υπουργος υγειας,τοση ξεφτιλα δεν ειχαμε ζησει ποτε,επι Σαμαρα την ζουμε.

H Tσατσά και ο αγάμητος

Απο το:www.greki-gr.blogspot.gr

Οι Έλληνες έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν

Πολύ θετική αποδείχτηκε η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, αφού η χώρα επέστρεψε σε κυβέρνηση συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, που συνεργάζονται σχεδόν επί 40 χρόνια, με καταπληκτικά αποτελέσματα.

Δυστυχώς, η μεγαλόκαρδη και γενναιόδωρη απόφαση του Αντώνη Σαμαρά να βάλει στελέχη της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση στέρησε από τη χώρα μας την ευκαιρία να αποκτήσει έναν χρόνο νωρίτερα αυτήν την υπέροχη κυβέρνηση που προέκυψε χθες.

Η νέα κυβέρνηση έχει 41 μέλη και είναι ένα πολύ ευέλικτο σχήμα, ώστε να μπορεί να παίζει άψογα το τεχνητό οφσάιντ και να το βάλει στα πόδια όταν τους πάρουν στο κυνήγι.

Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος παραχώρησε ευγενικά την θέση του πρωθυπουργού στον Αντώνη Σαμαρά, αλλά, αν ο Αντώνης Σαμαράς τα κακαρώσει, ο Βενιζέλος θα γίνει πρωθυπουργός και θα εκφωνήσει και τον επικήδειο.

Φυσικά, στον επικήδειο του Σαμαρά, ο Βενιζέλος θα μιλάει για τον εαυτό του και θα απαριθμεί τα κατορθώματά του.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανέλαβε και το υπουργείο Εξωτερικών, επειδή, αν δεν θέλει να πάει φυλακή, θα πρέπει να αναζητήσει πολιτικό άσυλο σε κάποια χώρα του εξωτερικού.

Σε ερώτηση δημοσιογράφου για την είσοδο τόσων στελεχών πρώτης γραμμής του ΠΑΣΟΚ σε μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά, ο Ευάγγελος Βενιζέλος απάντησε πως «το ΠΑΣΟΚ δεν ξεχνά ότι είναι Δεξιά».

Αίσθηση προκάλεσε η είσοδος στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη θέση του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.

Ο Αντώνης Σαμαράς είχε προτείνει το υπουργείο στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη αλλά αυτός αρνήθηκε επειδή δεν αισθάνεται ώριμος ακόμη, κι έστειλε τον υπουργιό του.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να ικανοποιήσει το αίτημα της Τρόικας για απολύσεις μερικών χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το τέλος του 2013, και κρίνεται ιδανικός γι’ αυτό το ρόλο, αφού μάλλον δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του, οπότε θα μπορέσει εύκολα να πείσει τους απολυμένους δημοσίους υπαλλήλους πως η ανεργία είναι καλή φάση· ειδικά, αν είσαι γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και σε χώσει ο μπαμπάς σου στη Βουλή για να είσαι δημόσιος υπάλληλος όπως και όλο σου το σόι.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολύ χρήσιμος για την κυβέρνηση, αφού, μόλις ο Σαμαράς δει πως η χώρα ναυαγεί οριστικά, θα βάλει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να ρίξει την κυβέρνηση, ώστε αφενός να γλιτώσει ο Σαμαράς το λιντσάρισμα και αφετέρου να χαρεί ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που ο γιόκας του πήρε εκδίκηση.

Θα μπορούσα να γράφω μέρες γι’ αυτήν την κυβέρνηση και τα στελέχη της -είναι ένας πάρα πολύ εύκολος και γελοίος στόχος- αλλά, ειλικρινά, θέλω να κάνω ένα ερώτημα σε αυτούς που, ακόμα και μετά την χρεοκοπία της χώρας, ψήφισαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ:

Δεν τους έχετε σιχαθεί πια;

Και καλά, αυτούς δεν τους έχετε σιχαθεί, τους εαυτούς σας δεν τους έχετε σιχαθεί;

http://pitsirikos.net/2013/06/

Στην τελική ευθεία το έργο του αφανισμού μας

Παρακολουθήσαμε χτες, μαζί με την υπόλοιπη Ελλάδα, την ανεκδιήγητη οπερέτα της μετάλλαξης της τρικομματικής λοιμικής σε… δικομματική.

Την ώρα που ο λαός μας εξοντώνεται με αργά και μεθοδικά βήματα υπό τις άτεγκτες εντολές των ξένων αφεντικών, ο θλιβερός πρωθυπουργεύων της αποικίας έχει εγκαταλείψει πλέον κάθε έννοια προσχήματος, συγκροτώντας (και ονοματίζοντας κυβέρνηση) έναν απίστευτο εσμό απ’ ό,τι πιο προκλητικό θα μπορούσε να μαζέψει από τα ευτελή αποκούρελα που απέμειναν στα δύο παραμάγαζα του πάλαι ποτέ δικομματισμού.

Και έτσι αυτοί που θα έπρεπε σήμερα να λογοδοτούν στη Δικαιοσύνη για τον όλεθρο που έσπειραν στη χώρα, και που ουσιαστικά δεν εκπροσωπούν ούτε το 25% του εκλογικού σώματος, αισθάνονται έτοιμοι να συνεχίσουν τη διάλυση της κοινωνίας και το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου.

Το σχήμα της νέας (δήθεν) κυβέρνησης – δηλαδή των εντολοδόχων της Τρόικας – είναι κυριολεκτικά «καταδρομικό».

Ντόπια διαπλοκή και ξένα αφεντικά είναι σαφές πως δεν σκοπεύουν πια να χάσουν άλλο χρόνο.

Με τον Βενιζέλο συμβολικά επικεφαλής και από πίσω του Μητσοτάκηδες, Χρυσοχοΐδηδες, Αδώνιδες, Φώφες και Καψήδες, είναι πλέον ολοφάνερο ότι μπαίνουμε στην τελική ευθεία. Ή θα λάβουμε πλέον θέσεις για την τελική μάχη ή για τον ομαδικό μας τάφο…

 http://freepen.gr

Το χρονικό μιάς λεηλασίας

"Εκατοντάδες φορές αναρωτήθηκα πώς είναι δυνατό σε μια τόσο πλούσια χώρα η φτώχεια και η πείνα να φτάσουν να εξαπλωθούν τόσο πολύ. Τι απέγιναν οι υποσχέσεις εκσυγχρονισμού, δουλειάς και καλής ζωής που έδωσαν οι επικοινωνιολόγοι τους όταν η χώρα γνώρισε τα εξωφρενικά επίπεδα ανεργίας και εξαθλίωσης; Πώς είναι δυνατό να δικαιολογηθεί το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για να πληρωθεί το χρέος όταν η χρέωση πολλαπλασιάστηκε επανειλημμένα υποθηκεύοντας το μέλλον για πολλές γενιές; Πώς συνέβη σε δημοκρατικό καθεστώς τέτοια εξαπάτηση των ψηφοφόρων, τέτοια υποταγή σε ξένες δυνάμεις, τέτοια ατιμωρησία, διαφθορά και απώλεια κοινωνικών δικαιωμάτων;[...]

Η ταινία αυτή γεννήθηκε για να φέρει τη μνήμη ενάντια στη λήθη, να αναπαραστήσει την ιστορία μιας από τις χειρότερες εποχές της Αργεντινής ώστε να προκαλέσει την καταγγελία των αιτίων που οδήγησαν στην οικονομική εκμηδένιση και την κοινωνική γενοκτονία. Το «Χρονικό της Λεηλασίας» είναι επίσης μια ταινία ελεύθερη και δημιουργική που γυρίστηκε κατά τους αδρανείς μήνες του 2002, όταν δεν υπήρχαν βεβαιότητες για το πολιτικό μέλλον της χώρας. Τριανταπέντε χρόνια μετά την «Ώρα των Φούρνων», θέλησα να ξαναβρώ την ιστορία στα λόγια και τις χειρονομίες των πρωταγωνιστών της, να ξαναβρώ τις εικόνες μέσα στα συμφραζόμενά τους. Διαδικασίες και εικόνες που με τα δικά τους χαρακτηριστικά χτύπησαν και άλλες αδελφικές χώρες.

Η ταινία αυτή είναι ένας τρόπος συνεισφοράς στο πολλαπλό καθήκον μιας δημοκρατικής επανίδρυσης της Αργεντινής και στη συζήτηση που εξελίσσεται διεθνώς ενάντια στην απάνθρωπη παγκοσμιοποίηση με τη βεβαιότητα ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός»".

Φερνάντο Σολάνας, Μάρτης 2004

To Χρονικό μιας λεηλασίας, γυρισμένο το 2004, φωτίζει τους πολιτικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και δικαστικούς παράγοντες που οδήγησαν στην καταστροφή της Αργεντινής. 

http://tvxs.gr/webtv/

Ορος ευθανασιας

Από wonderjlawwall
http://greki-gr.blogspot.gr/2013/06/blog-post_1938.html

Το δράμα του πατρός μου

Γράφει ο Εκδοροσφαγέας

Έχει τελικώς και ο Ψυχάρης ψυχή. Είναι έτοιμος λένε πολλοί να την παραδώσει στον διάβολο προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει. Άντε όμως τώρα να βγάλεις άκρη με την άβυσσο μιας ψυχής και μάλιστα του Ψυχάρη. Το σίγουρο πάντως είναι πως εμφανίζεται έτοιμος να την παραδώσει στο ΣΥΡΙΖΑ. Σε κεντρικό άρθρο στην ναυαρχίδα του, το οποίο υπογράφει «ΤΟ ΒΗΜΑ», ο Σταύρος Ψυχάρης λέει πράγματα που δεν τολμά να ομολογήσει κι αυτός ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Πως η κυβέρνηση που σχηματίστηκε του Αγίου Πνεύματος δεν έχει ούτε πνεύμα ούτε σοφία, πως η σύνθεσή της ούτε εμπνέει ούτε πείθει, και πως (κρατηθείτε) «το νέο κυβερνητικό σχήμα αναπαράγει την προβληματικότητα των περισσότερων κυβερνήσεων της τελευταίας δεκαετίας, που μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού».

Ο γηραιός Ψυχάρης αγνοώντας προφανώς πως πέρασε ο καιρός που τα άρθρα του έσφιγγαν τα γκέμια σε αυτούς που τα διαβάζουν στην κυβέρνηση επιχειρεί να δώσει το μήνυμά του στον Σαμαρά ή στον Βενιζέλο, αν θέλετε. Δεν είναι άλλο από το μήνυμα ενός πατρός, που ζει το δικό του δράμα, Της μη υπουργοποίησης του γιού του, Αντρέα Ψυχάρη.

Ο Αντρέας Ψυχάρης έχει κάνει τα πάντα για την παράταξη. Έχει δώσει την υποστήριξη του Δημοσιογραφικού Οργανισμού του πατέρα του, έχει εκτεθεί στα social media ως απλός θνητός, ακόμη και με τον Άδωνι Γεωργιάδη έχει φωτογραφηθεί. Όλα έδειχναν πως θα γίνει υπουργός. Ο Βενιζέλος πίεζε για αυτό θεωρητικά, αλλά υπόγεια συμφώνησε με τον Σαμαρά πως δεν έπρεπε να δυσαρεστήσουν το κομματικό σώμα και ήταν καλύτερο να κρατούν όμηρο τον Ψυχάρη, αντί να τα του παραδώσουν όλα. Από το Μαξίμου επιμένουν πως η μη υπουργοποίηση Ψυχάρη ήταν μια ιδέα του ειδικού στις πολιτικές ομηρίες, Ευάγγελου Βενιζέλου.

Όπως και να έχει, ο πατέρας είναι πατέρας και το δράμα είναι δράμα. Το δράμα του πατρός, απεικονίζεται πλήρως σε πέντε αράδες: «Σε πολλές περιπτώσεις ανειδίκευτοι ανέλαβαν χαρτοφυλάκια που ούτε υποτυπωδώς γνωρίζουν. Οι μετακινήσεις προέκυψαν εξ ανάγκης και οι νέες τοποθετήσεις φαντάζουν αναιτιολόγητες και μη υποστηριζόμενες από τις δυνατότητες των προσώπων. Θα περίμενε κανείς επιλογές ξεχωριστές, πρόσωπα εξειδικευμένα, με γνώση, εμπειρίες που θα ενέπνεαν την δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία.

Είχε ο πρωθυπουργός την ευκαιρία να κινητοποιήσει νέες δυνάμεις και να επιλέξει πρόσωπα που θα φανέρωναν διάθεση πραγματικής αλλαγής. Δεν το έπραξε. Θα αποδειχθεί σύντομα το λάθος. Το ζήτημα είναι πόσο θα κοστίσει στη χώρα».

Στο Σαμαρά σίγουρα.

http://www.koutipandoras.gr/,

Αντε βαλε ακομα εναν

Ορκωμοσια ανικανων.

Φοβουνται αυτο που ερχεται

Και δεν θα ειναι το Σαχλές στορυ του Σαμαρα

Προφητικο και τοσο επικαιρο περυσινο χιτ

Το μικρο Κουβελη

Το μικρο Κουβελη χορευει τσιφτετελι
χορευει τσιφτετελι στον χορο των δανειστων
και τ αλλα δυο ανθρωπακια μοιραζουν καθρεφτακια
και δινουν υποσχεσεις σε συγκεντρωση ληστων

Το μικρο Κουβελη που μοιαζει με τραβελι
που μοιαζει με τραβελι και το παιζει αριστερα
μιλαει ολο για λυσεις μα οχι απολυσεις
ολοι πεινανε γυρω του κι αυτο μες την χαρα.

Το μικρο Κουβελη που κανει οτι δεν θελει
που κανει οτι δεν θελει συγκυβερνηση τριων
στο τελος ειπε θελω και μπηκε στο μπουρδελο
μα θα βγει οπως μπηκε λογω εκτακτων αναγκων.

Read more: http://harrytsopanos.blogspot.com/2012/07/blog-post_3806.html#ixzz2WqCftgYE

Το δεκανικι

Πως να τολμησει ο Βενιζελος να αρνηθει
την εξουσια που του δινει ασυλια?
Κι ετσι αφοδευει οπου βρει για να σταθει
καταδικαζοντας την χωρα με δειλια.

Το Σαχλές στορυ του Αντωνακη

Μετα την επισκεψη του ανοητου στην Κινα αρχισε το παραμυθι Success story,και τι δεν μας ειπαν,ολα πανε καλα,βγαινουμε στις αγορες (τις λαικες μαλλον) αναπτυξη και απογειωση,ακουγοντας τις τελευταιες μερες την παρανομη ΕΡΤ καταλαβαινουμε οτι η ομαδα αληθειας του Μαξιμου διαβασε ολα τα παραμυθια της γιαγιας του Σαμαρα και εβγαλε το συμπερασμα αυτο.

Σαχλές στορυ,μια χωρα κατεστραμενη,μια χωρα απογοητευμενη,χωρις υγεια,παιδεια,με ανικανο δημοσιο τομεα και διεφθαρμενη κυβερνηση,με ολα αυτα μαζεμενα θα κανουμε την αντεπιθεση και θα νικησουμε.

Μαλλον σε ανοητους απευθυνονται,ο στοχος τους ειναι γνωστος,φτωχοποιηση της χωρας και απιστευτα χαρατσια και φοροι,μισθοι ουτε καν πεινας και ελειψη καθε εννοιας κοινωνικου κρατους,οσοι μπορουν να ζησουν θα ζησουν,οι υπολοιποι απο εμας ας κανονισουμε τα της κηδειας μας.

Οσο ο λαος υπομενει και ελπιζει οτι αυτοι που δημιουργησαν τα προβληματα....αυτοι και θα τα λυσουν και δεν παιρνει την τυχη της χωρας στα χερια του αλλα την αφηνει σε ανικανους.... λυση δεν θα βρεθει.

Και οταν σε μια δημοκρατια ο μονος φοβος ειναι να μην γινουν εκλογες η εστω ενα δημοψηφισμα αλλα φασιστικα και με αλλαζονεια αποφασιζουν για το μελλον μας..τοτε δεν ειναι δημοκρατια.

Με 153 εδρες απο τις οποιες οι 50 ειναι εκλογικο δωρο καθε αλλο παρα νομιμη ειναι και αυτη η κυβερνηση.

Και δυστυχως ακομα υπομενουμε σαν ηλιθιοι την λυση απο αυτους.

GREEK LESSON: Never try to reason with rats on the Titanic

Rattus Hellenicus….making it easy for Troika torpedoes

I was just on ITalkfm discussing with bright-bint radio jock Pippa Jones about today’s gold slump and global market sell-off. Pippa quite rightly pointed out that there didn’t seem to be any sense in the manipulation being tried on by the élites of various shapes and sizes across the world, as it would pauperise the consumers who are already struggling. I ended my slot by advising that when a rat is cornered, the last thing one should expect is rational behaviour.

The application of that rule to Greece at the moment supports the parallel admirably. Andrew Watt in Social Europe Journal has just posted a brilliant analysis of German austerity policies in ClubMed. This extract is suitably representative:

‘Jörg Asmussen is either an utter fool or a complete knave. And as ECB Director and before that deputy minister to a series of German finance ministers he has climbed the meritocratic pole. (By the way, he is also a member of the SPD.) It is not just that he supports contractionary fiscal policy and the weakening of labour market institutions in the teeth of an economic downturn. It is not just that he does so in mid-June 2013, after the catastrophic failure of said austerity policies have been revealed to even the most obtuse observer. It is not just that he, an appointed official, opposes the European Commission and the Council, which have hardly covered themselves in economic policy glory, but, just about to their credit, have belatedly recognised that they have been flogging a dead horse and have granted several countries extra time to achieve balanced state budgets.

No, what really makes you weep, what really destroys every vestige of confidence in European economic policymakers is that Asmussen does not even offer a serious argument for his recommendations. [He says:]

“The pressure to delay austerity and structural reform measures are not particularly helpful because they extend the timeframe for budgetary consolidation in some member states for an unjustifiably long period, and so reduce the pressure for reform.”‘

As Mr Watt avers, it is indeed deranged reasoning: “If we delay our policy which isn’t working, all we do is put off the moment when we must apply it – even though it isn’t working”.

But is it just dummkopf syndrome we’re dealing with here?

‘More than three quarters of Greece’s rescue aid has gone to banks and wealthy investors according to a study by the activist group Attac’ Suddeutsche Zeitung correctly reported three days ago: out of €207 billion dispensed by the Troika, €160 billion has ended up with lenders and investors. Which sort of looks more like carpet-bagging than reconstruction: rats looting the sinking ship.

“Political elites have not been trying to rescue the Greek population, but the finance sector,” Lisa Mittendrein, from the Attac’s Austrian operation, was quoted by the German newspaper as saying. “The widespread belief supported by European politicians that the various rescue packages for Greece have helped ordinary people in the country is no longer tenable,” she added.

Let’s face it, you don’t have to be Einstein to want your money out…..andscrew the citizens, right?,

But meanwhile, the Greek citzenry’s own cornered rats seemed so distracted by Samaras’s mad ERT moment, Troika envoys said they were leaving Athens for a “pause,” noting that “important progress” had been made in talks. The Prime Minister’s ERT closure decree is now officially illegal, the country’s supreme administrative court having on Monday ruled so….and ordered the government to restore the signals of the national broadcaster pending its restructuring. But I suspect that spin suggesting the Troikanauts buggered off because of the ERT distraction is drivel. The real problem is yet another potential deal-breaker on the table.

A Troika statement alleged that, “to allow completion of technical work, policy discussions will pause, but are expected to resume by the end of the month.” That mendaciously sparing statement omits to mention that the Troikanauts have demanded Greek officials come up with proposals to plug a projected funding gap for 2013 and 2014 of €2.1 billion. Yes, Mind the Gap: you thought it had gone away, but it hasn’t.

The truth is that the €2.1 billion Grand Greek Canyon is too wide for even a financial Evil Knievel to leap. Now in my 35 years of corporate life, aka accountancy bollocks, when things were going backwards, you could always rely on the Chief Accountant to start bringing things forward. And it’s obvious that this Time-travel approach to fiscal management is still with us: Greek pols are thus hoping that the next Troika bailout tranche will total €8.1 billion, in the shape of a disbursement to Athens of both the third and the fourth quarter 2013 tranches immediately.

By doing that, a major part of the funding gap will be covered. One is left wondering, naturally, WhyTF the Troika would do that. And the answer is, because not doing so would leave the eurozone neck-deep in doo-doo. Maybe the Greek Establishment is wising up to this poker game at last. Either way, that still leaves a buck-naked Fourth Quarter with which we must deal. Can, road, cliff etc etc etc.

You have to wonder, do you not, what on Earth the Troika, the Greek élite, the central bankers, and the bigger swinging-dick Hedge Funds hope to salvage from this exercise in torpedoing the Titanic. However, I just invented a new adage which suggests, “Never corner a rat on a sinking ship: all he wants to do is get off, and you’re in the way”.

http://hat4uk.wordpress.com/2013/06/20/greek-lesson-never-try-to-reason-with-rats-on-the-titanic/

Σιγά μην έπεφταν μόνοι τους!

του Γιώργου Δελαστίκ

Ψυχρολουσία για τον ΣYPIZA και εκατομμύρια Έλληνες που βαυκαλίζονταν από αυταπάτες ότι δήθεν θα κατέρρεε από μόνη της η κυβέρνηση NΔ, ΠAΣOK, ΔHMAP αποτέλεσε η ευκολία με την οποία συμφώνησαν τη Δευτέρα το βράδυ οι Σαμαράς, Bενιζέλος και Kουβέλης να συνεχίσουν να συγκυβερνούν. Aδίστακτα πάτησαν επί των χιλιάδων πτωμάτων των απολυμένων της EPT οι αρχηγοί των δύο μικρότερων κυβερνητικών κομμάτων για να μπορέσουν να πετύχουν την πολυπόθητη γι’ αυτούς υπουργοποίησή τους, την οποία μέχρι προχθές αρνιόταν ο Σαμαράς. Eπιτέλους, απέσπασαν την υπόσχεσή του ότι σε δύο εβδομάδες θα τους κάνει υπουργούς! Oπότε αυτοί ξέχασαν αμέσως και τους απολυμένους της EPT και τα νταηλίκια περί εκλογών, περί αξιοπρέπειας των κομμάτων τους και τα λοιπά.

Eξατμίστηκαν εν ριπή οφθαλμού και οι θεωρίες ότι δήθεν ο Σαμαράς ήθελε να προκαλέσει εκλογές επειδή θα έπαιρνε …37% (!), ότι δήθεν ετοιμάζονταν να τον αλλάξουν με τον Aβραμόπουλο στη θέση του πρωθυπουργού και άλλα παρόμοιας πολιτικής βαρύτητας σενάρια. Έπεσε έτσι στο κενό και η σαφώς προεκλογικού χαρακτήρα ομιλία του Aλέξη Tσίπρα στη μικρή, αναιμική συγκέντρωση του ΣYPIZA στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος τη Δευτέρα το βράδυ. Oμιλία διανθισμένη με προεκλογικές πομφόλυγες του τύπου «καληνύχτα», αλλά πολύ δεξιά από πλευράς ουσίας στο περιεχόμενό της. Eίναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος του ΣYPIZA απέφυγε να αναφερθεί ονομαστικά στους Bαγγέλη Bενιζέλο και Φώτη Kουβέλη και να τους καταγγείλει για την πολιτική τους στάση, αρκούμενος απλώς να επικρίνει την «τρικομματική» κυβέρνηση. Eίναι εξόφθαλμο ότι και ο Aλέξης Tσίπρας είχε την ψευδαίσθηση ότι θα τα έσπαγαν οι Σαμαράς, Bενιζέλος και Kουβέλης και θα πηγαίναμε σε εκλογές. Όνειρο θερινής νυκτός, το οποίο έβλεπαν ταυτόχρονα και πολλά στελέχη του ΣYPIZA, τα οποία δεν δίσταζαν να το εκφράσουν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις στο Σύνταγμα. Mοναδικός παράγοντας που μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια της κυβέρνησης και τελικά και την ίδια είναι η κινητοποίηση του λαού, κανένας άλλος.

H μεγαλειώδης παρουσία την Πέμπτη έξω από το Ραδιομέγαρο της Aγίας Παρασκευής άνω των 100.000 ατόμων που συμπαραστέκονταν στους απολυμένους της EPT πανικόβαλε την κυβέρνηση Σαμαρά και των υποτακτικών του. Tο μέγα για την περίπτωση πλήθος και οι αλλεπάλληλες συγκεντρώσεις συμπαράστασης έξω από την EPT προκάλεσαν τεράστια εντύπωση σε όλη την Eυρώπη και πρωτίστως στη Γαλλία, με ολέθριες συνέπειες για τη δημόσια εικόνα του Σαμαρά στο εξωτερικό. Oι σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλο σε επιθετικές δηλώσεις εναντίον του Σαμαρά, απαιτώντας το άνοιγμα της EPT, ενώ τα μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, κυριολεκτικά «ξέσκισαν» τον Σαμαρά από πολιτική άποψη. Tον εμφάνισαν ως ανθρωπάριο, ανίκανο επίδοξο δικτατορίσκο, επικίνδυνο για τη δημοκρατία και την ελευθερία της ενημέρωσης. Όταν …πενήντα (!) γενικοί διευθυντές δημόσιων ευρωπαϊκών δικτύων ενημέρωσης με επικεφαλής εκείνους του βρετανικού BBC, της γαλλικής RTF, των γερμανικών καναλιών ARD και ZDF, της ιταλικής RAI και δεκάδες άλλοι συνυπογράφουν διακήρυξη εναντίον της απόφασης του Σαμαρά για το κλείσιμο της EPT, ο Σαμαράς είναι οριστικά τελειωμένος στις συνειδήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων Eυρωπαίων. Πόσω μάλλον όταν στη διακήρυξή τους χαρακτηρίζουν «αντιδημοκρατική» την απόφασή του, η οποία «υπονομεύει την ύπαρξη δημόσιων μέσων ενημέρωσης στην Eλλάδα», υπενθυμίζοντάς του ταυτόχρονα ότι «τα δημόσια μέσα ενημέρωσης και η ανεξαρτησία τους από την κυβέρνηση βρίσκεται στην καρδιά των δημοκρατικών κοινωνιών».

Eπί της πολιτικής ουσίας των εξελίξεων, η κατάσταση άλλαξε. H κυβέρνηση δεν έπεσε, συνεχίζει το μισητό και καταστροφικό έργο της. O Σαμαράς απέτυχε στην επίδειξη πυγμής και βγήκε σοβαρά αποδυναμωμένος. Πολλαπλά. Πρώτον, υποχρεώνεται να μοιραστεί κάποιο τμήμα της εξουσίας με τον Bενιζέλο και τον Kουβέλη υπουργοποιώντας τους. Δεύτερον, η επιτροπή προσλήψεων στη νέα μνημονιακή μετα-EPT θα είναι τρικομματική (NΔ, ΠAΣOK, ΔHMAP) και όχι μονοκομματική της NΔ, όπως επιδίωκε. Tρίτον, αντί να τσακίσει τη θέληση του λαού για αντίσταση, το γεγονός ότι αναγκάστηκε να κάνει κάποιες υποχωρήσεις, όσο δευτερεύουσες και αν είναι αυτές από λαϊκή σκοπιά, αυξάνει την αυτοπεποίθηση του κινήματος ότι μπορεί να πετύχει νίκες. Tέταρτον, η κυκλοφορία αβάσιμων φημών περί επικείμενης εκδίωξής του από την πρωθυπουργία και το γεγονός ότι έστω και αφελώς τις πίστεψαν εκατομμύρια Έλληνες, αντικειμενικά υποσκάπτει το κύρος του. Πέμπτον, η αμαύρωση της διεθνούς του εικόνας, όσο γελοίο υποκείμενο και αν εθεωρείτο και προηγουμένως, επηρεάζει αρνητικά για το άτομό του τόσο το δουλόφρον πολιτικό σύστημα όσο και την ξενόδουλη, παρασιτική αστική τάξη της χώρας. Γενικά μιλώντας, οι μέρες του Σαμαρά είναι πια μετρημένες από πολιτική σκοπιά. O τρικομματικός συνασπισμός του οποίου ηγείται εδράζεται πλέον σε σαφώς ασταθέστερη βάση.

O Σαμαράς ονειρεύεται ένα μνημονιακό μονοκομματικό κράτος, σαν εκείνο που είχαν χτίσει οι δεξιοί δοσίλογοι της Kατοχής μετά τον εμφύλιο, στηριζόμενοι στους Aμερικανούς. Θέλει να το επαναλάβει με την εξουσία τη μονοκομματική να βρίσκεται στα χέρια των μνημονιακών πλέον δοσίλογων, οι οποίοι θα στηρίζονται στους Γερμανούς αυτή τη φορά. Δεν θα το καταφέρει, είναι πλέον σαφές. Bρίσκεται στην κατάσταση του Γιωργάκη Παπανδρέου, λίγο πριν φύγει κλωτσηδόν από την εξουσία. Έρχεται κι η ώρα του Σαμαρά!

http://prin.gr/?p=1553

Ο Αδωνις λατρευει τον Χιτλερ

Ωδη στον Αδωνι απο την Σπειρα-Σπειρα

To νέο πρόγραμμα της ΕΡΤ

Ο Στάθης στον eniko

Υστερα από άγριο ρεπορτάζ στα πιο σκοτεινά στέκια της πόλης, με κίνδυνο της ζωής του ο συντάκτης της στήλης κατάφερε να φέρει στο φως της δημοσιότητας και, κατ’ αποκλειστικότητα, πρώτος αυτός να σας... επικοινωνήσει το

Νέο Πρόγραμμα της Νέας ΕΡΤ!

Εν πρώτοις το νέο κανάλι θα εκπέμψει στη συχνότητα 4-2-1, η τηλεόραση, και 5-3-2, το ραδιόφωνο. Τις προσλήψεις και τους διορισμούς στο νέο Ιδρυμα δεν θα τις κάνουν τα τρία κόμματα, ώστε να αποφευχθούν τριβές της ΔΗΜΑΡ με τον κ. Φαήλο Κρανιδιώτη, αλλά τσόζεν ουράνια σώματα που θα επισκεφθούν πρώτη φορά αυτόν τον πλανήτη.

Τη νομική υπόσταση της νέας ΕΡΤ επεξεργάσθηκαν μαζί ο κ.Μανιτάκης (ώστε οι επόμενες απολύσεις να είναι εξασφαλισμένες) με τον κ.Ρουπακιώτη (ώστε όποιος έχει αντίρρηση να διαπράττει έγκλημα γνώμης).

Ομως, ας μη μακρηγορώ, ας μην σας κρατώ σε αγωνία, ιδού τοπρόγραμμα:

06.00 πρωινή: Επαρση της σημαίας, ανάκρουση του εθνικού ύμνου, παιανίζει η μπάντα της Μπούντεσμπανκ.

06.03: Εορτολόγιο: «Της Αγίας Τρόικας». Η εν λόγω εορτή καθίσταταικαθημερινή και εθελοντικώς υποχρεωτική. Θα εορτάζεται 365 εργάσιμες μέρες τον χρόνο και στα δίσεκτα η 366η θα είναι αργία.

06.04: «Ημερήσια Διαταγή του ΣτΕ για το άνοιγμα του προγράμματος». Εκφώνηση: Ανθή Σαλαγκούδη. Μουσική υπόκρουση: ο «τσοπανάκος» με φλογέρα, τσέμπαλο και τρεις βουβουζέλες. Εικόνα: η φάτσα του κ. Δένδια για να σφίγγουν οι φάτσες μας.

06.05: Εναρξις κυκλοφορίας. Η οποία θα επιτρέπεται έως της 9ης νυχτερινής. «Τα Νέα της Ημέρας». Καθημερινή πολιτική εκπομπή φορολογικής τρομοκρατίας. Πόσα χρωστάτε σήμερα. Πού θα πάτε να τα πληρώσετε. Ποιοι και πώς θα σας ταλαιπωρήσουν. Με την Ανθή Σαλαγκούδηκαι τον Αργύρη Ντινόπουλο. (Σάουντρακ με το ηρωικό εκείνο του σ. Χαλβατζή προς τον κ. Ντινόπουλο: «μη μας γαμάς τη συζήτηση!») Στις

07.00 όσοι θα έχετε κάθε φορά επιζήσει, θα απολαμβάνετε ένα χαζοχαρούμενο διάλειμμα Μπόλεκ και Λόλεκ με την Ανθή Σαλαγκούδη. Στον ρόλο του Μπόλεκ ο κ. Τσάο Ρούλα Κεδίκογλου και στον ρόλο του Λόλεκ ο κ.Ρούλα Τσάο Κεδίκογλου.

07.15: «Σπίτι μου σπιτάκι μου». Η κατάσχεση της ημέρας. Εκπομπή με θέμα τις κατασχέσεις των σπιτιών μας. Απ’ την πρώτη κατοικία στην τελευταία. Με την Ανθή Σαλαγκούδη. Αν δεν τη δείτε, σας έχουν κατασχέσει το σπίτι.Παρουσίαση: Aνθή Σαλαγκούδη (σε ζωντανή σύνδεση απ’ το σπίτι της). Χορηγοί εκπομπής: οι Αδελφές Τράπεζες του Ελέους. Σκηνοθεσία: Στουρνάρας.

08.00: Διαφημίσεις (χωρίς την Ανθή Σαλαγκούδη).

08.05: «Κοινωνία, ώρα κακούργα». Το νέο αστέρι (από τον Κάτω Αλδεβαράν) της Ν.Δ., η εκπρόσωπος του κόμματος, κυρία Ασημακοπούλου, θρηνεί με αυταρέσκεια και αυτοπεποίθηση όσα μας κάνει το κόμμα της. «Κλείσαμε το 36ο Δημοτικό στο Μπουρνάζι, αλλά είμαι μάνα και σας καταλαβαίνω!». Μιλάμε:Η εκπομπή! Πολιτικός ογκόλιθος σε μια κουταλιά νερό, δυο ώρες με κομμένη την ανάσα, θρίλερ με δέκα εγκεφαλικά (στέλνετε SMS) και είκοσι ανακοπές. Η κοινή λογική με το πριόνι..!

10.00: «Απολύσεις στον αέρα». Μια εκπομπή εξοικείωσης με τη ζωή στην άγρια φύση. Πρωταγωνιστούν τέσσερα παπαγαλάκια. Παρουσιάζουντέσσερα κοράκια. Εταιρεία παραγωγής: Ξαφνικός Θάνατος. Στούντιο Σόιμπλε. Σενάριο - σκηνοθεσία: κυρία Ρεπούση (λόγω συνωστισμού απολυμένων). Γκεστ σταρ: Αδωνις Γεωργιάδης - «καλός απολυμένος είναι ο νεκρός απολυμένος», μια ανθρωπιστική προσέγγιση βασισμένη στην αρχαία ελληνική γραμματεία.

12.00: Ξαφνικά στην οθόνη πέφτει μαύρο. Ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής: «Το μουστάκι του Χίτλερ δεν ήταν μαύρο, ήταν σιέλ και έμοιαζε με αρχαίο ελληνικό μαίανδρο».

12.01: Το μαύρο γίνεται πρασινογάλαζο, άρα το πρόγραμμα ξαναρχίζει. Με το πεντάλεπτο της ΔΗΜΑΡ. Παρουσίαση: Ζάχος Χατζηφωτίου (μια επιλογή της Ανθής Σαλαγκούδη).

Στη μία το μεσημέρι το «Μεσημβρινό Μαγκαζίνο της νέας ΕΡΤ» με τον κ. Αντώνη Σαμαρά και τον κ. Μπενύτο Βενιζέλο. Ολα στο φως! Με διαφάνεια και πάνελ! (στο πάνελ η Ανθή Σαλαγκούδη). Στο πρώτο μέρος της εκπομπής ο κ. Βενιζέλος τοποθετείται για τον τόπο. Μετά τρεις ώρες, ο κ. Σαμαράς παίρνει τον λόγο και παρουσιάζει το ένθετο «Το Λουκέτο» με νέα από την αγορά. Χορηγοί εκπομπής: οι τρεις Καναλάρχες. Ζώδια, προβλέψεις, χρηματιστήριο, μαγειρική, ξένος τύπος, ντηλς, προεδρικά διατάγματα, επιστρατεύσεις.

5.00 το απόγευμα: Μουσική ανάσα.

5.05: Αρκετά με τη μουσική ανάσα. Εκπομπή «Πατριδογνωσία»: Τρεις ιεράρχες του εκσυγχρονισμού, ο κ. Ηλίας Κανέλλης, ο κ. ΠάσχοςΜανδραβέλης και ο Μπάμπης ο Σκάις αναστοχάζονται και προτείνουν μια νέααφήγηση του φαντασιακού που προκάλεσε στο ασυνεχές του έθνους το άσμα «ζούλα σε μια βάρκα μπήκα και στον κάτω κόσμο βγήκα». Η εκπομπή προϋποθέτει τη γονική συναίνεση, διότι, ως γνωστόν, στον κάτω κόσμο συνωθούνται κατώτερες τάξεις, κατώτερου επιπέδου, ανίκανες να εννοήσουν τον λαϊκισμό τους.

6.00: H ώρα του πλουραλισμού σε τέσσερα μονόλεπτα: To μονόλεπτο του ΚΚΕ: «Για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ».

Το μονόλεπτο του ΣΥΡΙΖΑ: «Αφήστε με να ολοκληρώσω».

Το μονόλεπτο των ΑΝΕΛ: «Μισό λεπτό, ρε παιδιά!».

Το μονόλεπτο της Ανθής Σαλαγκούδη.

Τέλος, στις 6.04 ακριβώς: «Η ώρα των Σπορ»: Επιμέλεια, παρουσίαση:ΓΑΠ. Ποδηλασία, κανώ, μνημόνια, όλα σε απευθείας μετάδοση από το γυμναστήριο στην Ιπποκράτους, Γιωργάκης Παπανδρέου. Επικίνδυνες αναρριχήσεις σε στίβους, παρεμβάσεις σαρδάμ, διαλέξεις χωρίς λέξεις, ιατρικές συμβουλές για τεμπέληδες και διεφθαρμένους, λίστες για κονομημένους.

Από τις 7.00 μ.μ. και ύστερα το ως άνω πρόγραμμα θα προβάλλεται σεεπανάληψη.

Η θέασή του δεν θα είναι υποχρεωτική, θα λαμβάνεται όμως υπόψιν για τυχόν εξετάσεις μέσω ΑΣΕΠ.

Εκ της Ανωτάτης Κομαντατούρ Βρυξελλών εν Αθήναις: οΚολονέλο Αντόνι

ο Καπιτάνο Μπενύτο Μπενίτο

και ο σμηνίας κυρ Φώτης.

Για την αντιγραφή: Aνθή Σαλαγκούδη.

 http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3965194633074463466#editor

Financial Times: Η Ελλάδα βρίσκεται σε μη βιώσιμο μονοπάτι- Ερχεται δεκαετία με χρεοκοπίες χωρίς προηγούμενο

Για την παγκόσμια οικονομική κατάσταση αναφέρεται σε άρθρο του στους Financial Times o Wolfang Munchaus, ο οποίος αναφερόμενος για την Ελλάδα τονίζει ότι ακόμη«δεν είναι σε βιώσιμο μονοπάτι», ενώ παράλληλα προβλέπει ότι «έχουμε στα χέρια μας μια δεκαετία με χαρακτηριστικά ζόμπι, με άνευ προηγουμένου χρεοκοπίες, ή και τα δύο διαδοχικά».
Ο Μunchaus, μιλώντας για την οικονομική κατάσταση της Ευρωζώνης σε άρθρο του στους Financial Times, τόνισε πως ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, είχε υποσχεθεί ότι θα παράσχει απεριόριστη στήριξη στην αγορά κρατικού χρέους, ενώ παράλληλα αναφέρει πως οι επενδυτές «θώρησαν επίσης πολύ αξιόπιστη την ιδέα της τραπεζικής ένωσης της ευρωζώνης», σχέδια που και τα δύο δεν έχουν πετύχει, λόγω κυρίως της επέμβασης της Γερμανίας, με τον Munchaus να αναφέρει ότι «όταν η ΕΚΤ μιλάει αγγλικά, το πρόγραμμα είναι απεριόριστο. Οταν όμως μιλάει γερμανικά, τότε δίνει έμφαση στα όρια του προγράμματος και όχι στις προοπτικές του».
Στη συνέχεια, το δημοσίευμα αναφέρει πως οι «κρυφές» απώλειες των τραπεζών αγγίζουν το 1 τρις ευρώ, το οποίο μπορεί να τριπλασιαστεί, ενώ «εάν προστεθεί και ένα συγκεκριμένο ποσό κρατικού χρέους που είναι απίθανο να ξεχρεωθεί, έχουμε στα χέρια μας μια δεκαετία με χαρακτηριστικά ζόμπι, με άνευ προηγουμένου χρεοκοπίες, ή και τα δύο διαδοχικά», επισημαίνεται.
Τέλος, ο Munchaus αναφέρει πως υπάρχουν αρκετά άσχημα νέα που θα προέλθουν από την ίδια την ευρωζώνη, καθώς η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Κύπρος και η Ελλάδα,«παραμένουν σε μη βιώσιμο μονοπάτι».
Ολόκληρο το άρθρο των Financial Times:
«Θα έρθουν οι vigilantes των αγορών ομολόγων στην ευρωζώνη για να φέρουν την καταστροφή; Η ισχυρή αντίδραση της αγοράς στην αλλαγή των προσδοκιών αναφορικά με τη νομισματική πολιτική της Federal Reserve των ΗΠΑ υποδηλώνει πως αργά ή γρήγορα η περίοδος των έξτρα-χαμηλών επιτοκίων μπορεί να τερματιστεί. Οι αγορές ανέκαμψαν στο τέλος της εβδομάδας, ελπίζοντας πως αυτή η στιγμή θα έρθει αργότερα. Για την ευρωζώνη, οι επιπτώσεις δεν θα είναι ούτε άμεσες, ούτε θα έρθουν απευθείας – ενδεχομένως όμως να είναι σημαντικές.
Για να δούμε την επίπτωση, είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό γιατί οι συνθήκες στις αγορές ομολόγων έχουν γίνει τόσο ευνοϊκές από πέρυσι το καλοκαίρι.
Ο ένας λόγος είναι ότι οι επενδυτές πίστευαν ακράδαντα στη δέσμευση που έλαβε ο Μάριο Ντράγκι, ο πρόεδρος της ΕΚΤ, ότι θα παράσχει απεριόριστη στήριξη στην αγορά κρατικού χρέους της ευρωζώνης. Θεώρησαν επίσης πολύ αξιόπιστη την ιδέα της τραπεζικής ένωσης της ευρωζώνης. Αυτό, ωστόσο, παραμένει έργο εν εξελίξει.
Αν και τα δύο αυτά project ήταν αληθινά, τότε η κρίση στην ευρωζώνη πράγματι θα είχε λήξει, αφού ο συνδυασμός τους θα έβαζε τέλος σε όλους τους κινδύνους χρεοκοπίας. Η ΕΚΤ θα εγγυούνταν τη ρευστότητα των τραπεζών. Και οι τράπεζες θα εγγυούνταν την ρευστότητα των κρατών.
Αυτό το τελευταίο σημείο είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς οι τράπεζες έχουν γίνει οι βασικοί αγοραστές του κρατικού τους χρέους. Μια άνοδος των επιτοκίων στις παγκόσμιες αγορές μπορεί να έχει επίπτωση στην οικονομία της ευρωζώνης, δεν θα οδηγούσε όμως και σε διάσπασή της. Εξακολουθούν να υπάρχουν άλλα ρίσκα - μακροοικονομικά και πολιτικά. Όμως, τουλάχιστον η ευρωζώνη δεν θα ερχόταν αντιμέτωπη με τον κίνδυνο μιας «θανατηφόρας» κρίσης στην αγορά ομολόγων.
Πίσω στην... πραγματικότητα, αυτή η υπόθεση μπορεί να μην αντέξει τις πιέσεις που ενδεχομένως είμαστε έτοιμοι να δούμε. Οι ακροάσεις της περασμένης εβδομάδας στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας μας θύμισαν πόσο αδύναμο είναι το περιεχόμενο πίσω από το OMT – το πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων που βρίσκεται πίσω από την εγγύηση του Ντράγκι, το οποίο δεν έχει ακόμα χρησιμοποιηθεί.
Όταν η ΕΚΤ μιλάει αγγλικά, το πρόγραμμα είναι απεριόριστο. Όταν όμως μιλάει γερμανικά, τότε δίνει έμφαση στα όρια του προγράμματος και όχι στις προοπτικές του. Αυτό δεν αποτελεί τόσο μεταφραστικό λάθος, όσο μια πολύ υψηλού ρίσκου επικοινωνιακή πολιτική να στείλει διαφορετικά μηνύματα στους αγγλόφωνους επενδυτές και στους γερμανόφωνου ευρωσκεπτικιστές.
Ο Γιοργκ Άσμουσεν, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ, δήλωσε στο δικαστήριο την περασμένη εβδομάδα ότι το πρόγραμμα είναι απεριόριστο μόνο υπό την έννοια ότι δεν υπάρχει επίσημο πλαφόν που να έχει επιβληθεί εκ των προτέρων, όμως στην πραγματικότητα το πρόγραμμα έχει πλαφόν λόγω του σχεδιασμού του. Το μήνυμα του κ. Ντράγκι προς τους διεθνείς επενδυτές είχε λιγότερες... λεπτές διαφορές. Προσπαθώ να βρω μια κομψή γερμανική μετάφραση του «ό,τι χρειαστεί».
Το πρόβλημα δεν είναι Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο από μόνο του. Δεν έχει δικαιοδοσία εδώ. Το πρόβλημα είναι ότι η γερμανική νομική ερμηνεία έχει το... συνήθειο να υπερισχύει στις αντιδράσεις για αντιμετώπιση της κρίσης της ευρωζώνης. Η ΕΚΤ δεν θα νομισματοποιήσει το χρέος σε μεγάλη κλίμακα. Και αυτό είναι κάτι που στο τέλος μπορεί να καταλάβουν οι επενδυτές της αγοράς ομολόγων, καθώς θα επαναξιολογούν τα ρίσκα τους. Είναι καλύτερα να βλέπουμε το ΟΜΤ ως ένα πρόγραμμα σταθεροποίησης, που μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή σε μια περίοδο πανικού στις αγορές. Μπορεί να μην υπάρχει επισήμως κάποιο πλαφόν στη χρηματοδότηση, όμως αυτό το πρόγραμμα δεν έχει σχεδιαστεί ώστε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα φερεγγυότητας των διαφόρων ιδιωτικών και δημόσιων οντοτήτων στην ευρωζώνη.
Αυτό που επίσης θα γίνει ακόμα πιο ξεκάθαρο, εν ευθέτω χρόνω, είναι ότι και η τραπεζική ένωση μπορεί να μην εκπληρώσει τις υποσχέσεις της. Η βασική οικονομική λειτουργία της θα ήταν να διαχωρίσει τα τραπεζικά από τα κρατικά ρίσκα. Η κύρια συζήτηση, τώρα, είναι εάν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είτε κάποιος άλλος θα πρέπει να διαχειρίζεται την Αρχή που θα είναι υπεύθυνη για τη διάλυση των προβληματικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Το πραγματικό θέμα, όμως, είναι πώς θα υπάρξει ασφάλεια έναντι των ενδεχομένως τεράστιων συστημικών ρίσκων. Μια αισιόδοξη εκτίμηση των συσσωρευμένων απωλειών από τις «φούσκες» των τιμών των assets, των κρίσεων στις αγορές και της διπλής ύφεσης χωρίς ένα ξεκάθαρο μονοπάτι προς την ανάκαμψη, τις φέρνει στο 5% του ισολογισμού του συνολικού χρηματοοικονομικού τομέα της ευρωζώνης.
Αυτό θα ανέβαζε συνολικές «κρυφές» απώλειες από τις τράπεζες στο 1 τρισ. ευρώ περίπου, ένα μεγάλο μέρος του οποίου θα πρέπει να καλυφθεί μέσω νέων κεφαλαίων. Το ποσό αυτό θα μπορούσε να διπλασιαστεί ή ακόμα και να τριπλασιαστεί, χωρίς να ακούγεται παράλογο. Αν σε αυτό προστεθεί και ένα συγκεκριμένο ποσό κρατικού χρέους που είναι απίθανο να ξεχρεωθεί, έχουμε στα χέρια μας μια δεκαετία με χαρακτηριστικά ζόμπι, με άνευ προηγουμένου χρεοκοπίες, ή και τα δύο διαδοχικά.
Το κλίμα στις αγορές ομολόγων, βεβαίως, είναι δύσκολο να προβλεφθεί. Όμως, χρειάζονται μόνο απειροελάχιστες αλλαγές στις προβλέψεις για τις πιθανότητες χρεοκοπίας, για να προκληθούν μεγάλες αλλαγές στα επιτόκια της αγοράς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουμε παρατηρήσει μεγάλες περιόδους αυτοεκπληρούμενων ράλι ή πτώσεων στις αγορές ομολόγων.
Τα αυξημένα επιτόκια τροφοδοτούν τον φαύλο κύκλο διότι οι επενδυτές αμφισβητούν τη βιωσιμότητα του χρέους του δανειολήπτη και θέλουν να αποζημιωθούν για το υψηλότερο ρίσκο. Παρομοίως, όταν τα επιτόκια πέφτουν, πυροδοτείται ένας ενάρετος κύκλος.
Εκτός από την αλλαγή στις προσδοκίες αναφορικά με τα αμερικανικά επιτόκια, υπάρχουν αρκετά «κακά» νέα που θα προέλθουν από την ίδια την ευρωζώνη. Είναι δύσκολο να υπερεκτιμήσουμε την επίπτωση της αύξησης του ΦΠΑ που εξετάζει η ιταλική κυβέρνηση για να χρηματοδοτήσει τη μείωση των φόρων ακινήτων. Η Ελλάδα, η Κύπρος και η Πορτογαλία παραμένουν σε μη βιώσιμο μονοπάτι. Το ίδιο ισχύει και για την Ισπανία.
Αυτό που μπορούμε να προβλέψουμε με έναν υψηλό βαθμό πιθανότητας, ωστόσο, είναι ότι όταν αυξηθούν και πάλι οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων, η ευρωζώνη δεν θα είναι προετοιμασμένη».

Οι 365 ημερες ενος ανικανου

Φτασαμα αισιως με πολυ ταλαιπωρια στο κλεισιμο ενος χρονου απο την συμφωνια συγκυβερνησης του ομιλωντος προεκλογικα στο Ζαππειο 1,2 και 3 για αναπτυξη,αντιμνημονιακες πολιτικες,σχεδια επι σχεδιων και παραμυθια της γιαγιας του,του ενοχου για οτι αντισυνταγματικο νομοσχεδιο εχει περασει απο το κοινοβουλιο και του αριστερου ψαλτη με δεξια φιλοσοφια.


Σε αυτον τον χρονο οι απογειωσεις και η αναπτυξη δεν ειχαν σταματημο,πανω απο 4 χιλιαδες αυτοκτονιες,ανεργια 2 εκατομμυριων,πεινα,καταστροφη καθε εννοιας κρατους προνοιας,καταργηση του κοινοβουλιου και εγκληματικες πραξεις κατα της χωρας.

Ναι αυτη η τριχουντικη κυβερνηση καταφερε και κρατησε 1 χρονο,με απειλες,τρομοκρατια,απιστευτους φορους και χαρατσια,αλλαζονεια,αδιαφορια για τον πολιτη.

Με βοηθους τους ακροδεξιους της συμβουλους και βουλευτες συνεχισε το εγκληματικο εργο του Παπανδρεου με την ιδια λογικη του "μαζι τα φαγαμε"με προπαγανδα Γκαιμπελιστικη,μοντας και φοτοσοπ προσπαθησε νε πεισει οτι ερχεται η αναπτυξη και η απογειωση της χωρας.

Ο φοβισμενος λαος στην γωνια παρακολουθει την καταργηση της δημοκρατιας με μικρα βηματα,ενα καθε φορα,ενα βημα πιο περα,να στελνει την δημοσια λειτουργια στον ιδιωτικο τομεα,να μιλαει για ξεκαθαρισμα της διαφθορας σαν δολοφονος που ερχεται σαν εθελοντης να ανακαλυψει ποιος εκανε τον φονο.

Οπως λενε οι παλιοι"το ψαρι βρωμαει απο το κεφαλι"και το κεφαλι αυτο που κυβερναει σημερα εχει εντολες συγκεκριμενες και δεν κανει πισω,σαν καθαριστρια που κανει οτι της πουν τα αφεντικα της οταν φυγουν το πρωι απο το σπιτι.

Και δεν θα αφησουν με ηρεμια την χωρα να προχωρησει,η παρανοια τους τους οδηγει σε εγκληματικα μονοπατια,θα κανουν ακομα και αιματοκυλισμα για να διατηρηθουν στην εξουσια.

Ο Σαμαρας εχει μπλεξει τις λεξεις,δημοκρατια δεν ειναι η αντισυνταγματικοτητα των πραξεων του,χωρα δεν ειναι το κομμα του,η δημοσια περιουσια δεν ειναι δικη του,οσα υποσχεθηκε προεκλογικα δεν εχουν καμια σχεση με οσα κανει,αυτο κανει την συμμορια του παρανομη,δεν εχει την λαικη εντολη το 20% με δωρο 50 εδρες,κανενα δικαιωμα να κανει οτι κανει.

Δεν θα γλυτωσουμε ευκολα, οταν το συστημα που καταστρεψε την χωρα θελει να ειναι το ιδιο που θα την ανορθωσει τοτε το προβλημα μεγαλωνει.

Το εχω ξαναγραψει,αν δεν ξεφορτωθουμε το σαπιο ας μην περιμενουμε καμια λυση που θα ειναι υπερ του λαου,θα περνουν τα χρονια και θα το βλεπετε.

Εκτος αν ειστε τυφλοι η προβατα,κι εχουμε πολλους τελτοιυς στην χωρα.

Ο Νίκος Σαραντάκος προτείνει ομελέττα, στραπατσάδα ή καγιανά -Με αφορμή «τα αυγά που πρέπει να σπάσουν» του Πρωθυπουργού

«Το άρθρο του πρωθυπουργού στην προχτεσινή Καθημερινή έφερε στο προσκήνιο και στις κουβέντες μας μια παροιμία που συχνά ακούγεται από και για τους πολιτικούς, ότι "δεν γίνεται ομελέτα χωρίς να σπάσεις αβγά", παροιμία που φιλοδοξεί να συνοψίσει το προφίλ αποφασιστικότητας και πυγμής που προσπαθεί να υιοθετήσει ο κ. Σαμαράς» γράφει απολαυστικά στο προσωπικό του ιστολόγιο ο Νίκος Σαραντάκος με τίτλο «Δύσπεπτη ομελέτα».
Βέβαια, αν στην διαπροσωπική επικοινωνία έχουμε τη "γλώσσα του σώματος" που φανερώνει τις μύχιες διαθέσεις μας, έστω κι αν με τα λόγια λέμε το αντίθετο, έτσι και στη γραπτή επικοινωνία θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε πως υπάρχει η "γλώσσα της στίξης", που και από αυτήν μπορούν να βγουν κάποια συμπεράσματα. Και το άρθρο του πρωθυπουργού, που μέσα σε 840 λέξεις όλες κι όλες καταφέρνει να χρησιμοποιήσει 10 φορές θαυμαστικά, 17 φορές εισαγωγικά και 8 φορές αποσιωπητικά (αν μέτρησε σωστά ο Γεωργακόπουλος), δίνει την εντύπωση ότι πίσω από την πρόσοψη της πυγμής κρύβεται αρκετός εκνευρισμός, ίσως και πανικός, αφού κι ο ίδιος ο κειμενογράφος δείχνει να αμφιβάλλει για την ισχύ των ισχνών επιχειρημάτων του, αλλιώς δεν θα χρησιμοποιούσε τόσο σπάταλα τα δεκανίκια της στίξης -σαν τον κουτοπόνηρο μάγειρα που ρίχνει με τις φούχτες τα μπαχαρικά στο φαγητό του για να κρύψει την ευτέλεια των υλικών και τη δική του απειρία. Όμως εμείς εδώ δεν επικοινωνιολογούμε, αλλά λεξιλογούμε, κι έτσι το σημερινό άρθρο θα το αφιερώσουμε στην ομελέτα και στην παροιμία με τ' αβγά που πρέπει να σπάσουν.
Η ομελέτα βέβαια θα μας απασχολήσει κυρίως από γλωσσική και φρασεολογική άποψη -συνταγές μην περιμένετε από μένα, αν και πρόκειται για ένα από τα (όχι πολλά) φαγητά που ξέρω να φτιάχνω. Η λέξη ομελέτα λοιπόν είναι δάνειο στα ελληνικά από το γαλλικό omelette, λέξη που έχει γίνει διεθνής, αφού τη βρίσκουμε σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Βέβαια, επειδή δεν θέλει και πολλή φιλοσοφία να χτυπήσεις αβγά και να τηγανίσεις το μίγμα, παντού υπήρχαν παρόμοια φαγητά που είχαν άλλα ονόματα -πιο κάτω θα δούμε και τα ελληνικά- αλλά χάρη στην αίγλη της γαλλικής κουζίνας η γαλλική λέξη επιβλήθηκε σχεδόν παντού, με αξιοσημείωτη εξαίρεση τα ισπανικά, όπου το tortilla (τορτίγια) άντεξε.
Η γαλλική λέξη, πάλι, έχει περάσει από σαράντα κύματα, κι αν σας πω ότι η ομελέτα είναι (ετυμολογικό) ξαδερφάκι της λαμαρίνας θα με κοιτάξετε δύσπιστα, κι όμως είναι έτσι. Το γαλλικό omelette, σύμφωνα με την εκδοχή που δέχονται όλα τα λεξικά, προέρχεται από έναν τύπο amelette, ίδιας σημασίας, ο οποίος μάλλον προέκυψε με αντιμετάθεση από έναν αμάρτυρο *alemette, και αυτός με αλλαγή επιθήματος από το alumelle, alemelle, το οποίο ανάγεται, με κακό χωρισμό του άρθρου (la lemelle -> l'alemelle) από το lamelle, που είναι η λάμα, το έλασμα, από το λατινικό lamella (έλασμα, μικρό πιάτο), υποκοριστικό του λατ. lamina (έλασμα). Η ομοιότητα της ομελέτας, που είναι χαρακτηριστικά επίπεδη, με το πιάτο, έδωσε στα παλαιά γαλλικά τη μεταφορική αρχικά σημασία που τελικά επικράτησε.
Όσο για την παροιμία, ότι "δεν γίνεται ομελέτα χωρίς να σπάσουν αβγά", που έχει βέβαια την έννοια ότι για κάθε σημαντικό επίτευγμα χρειάζονται και κάποιες θυσίες, ότι το κάθε τι έχει το τίμημά του, τη δανειστήκαμε μάλλον από τα αγγλικά μετά τον πόλεμο, αλλά σύμφωνα με τα λεξικά η έκφραση έχει γαλλική την απώτερη αρχή της' δεν αποκλείω να την έχουμε δανειστεί και από τα γαλλικά απευθείας, αλλά χρειάζεται ψάξιμο στα σώματα κειμένων για ν' αποφανθούμε με βεβαιότητα. Πάντως, δεν είναι καθαυτό λαϊκή παροιμία, περισσότερο χρησιμοποιείται στον δημοσιογραφικό και πολιτικό λόγο, αφού αποτελεί αγαπημένη φράση των πολιτικών, που ξεχνάνε βέβαια να διευκρινίσουν ότι τ' αυγά που θα σπάσουν δεν θα είναι δικά τους αλλά του κοσμάκη, ενώ την ομελέτα θα τη σερβίρουν κατά προτεραιότητα στην άρχουσα τάξη και στους ημετέρους τους.
Πολύ συγγενική με την ομελέτα είναι η επτανησιακή στραπατσάδα (βενετικό δάνειο, από την ίδια ρίζα απ' όπου προέρχεται και το πανελλήνιο "στραπάτσο"), ενώ στην Πελοπόννησο και αλλού υπάρχει ο καγιανάς ή καϊγανάς (από τα τουρκικά). Και στα δυο φαγητά πρωταγωνιστεί, πλάι στ' αβγά, η ντομάτα. Η στραπατσάδα έχει και τυρί φέτα, ενώ ο καγιανάς συχνά έχει παστό χοιρινό, αλλά ασφαλώς θα υπάρχουν πολλές παραλλαγές. Η πανελλήνια λέξη που είχαμε πριν από την ομελέτα, και που ακόμα χρησιμοποιείται, για το φαγητό που φτιάχνεται από χτυπημένα τηγανισμένα αβγά, είναι το σφουγγάτο. Η λέξη ετυμολογείται από τον σπόγγο, σφόγγο, επειδή η υφή του σφουγγάτου θυμίζει σφουγγάρι. Η λέξη υπάρχει τουλάχιστον από τα μεσαιωνικά χρόνια -στον Πτωχοπρόδρομο βρίσκουμε σφουγγάτα αλλά και διπλοσφουγγάτα. Σε ένα μεταγενέστερο κείμενο, του Δαμασκηνού Στουδίτη (του 16ου αιώνα), έχουμε και τον ορισμό του σφουγγάτου σε γλώσσα πολύ όμοια με τη σημερινή: το δε σφουγγάτον ηξεύρετε τι είναι; αυγά συντετριμμένα και τηγανισμένα με κρομμύδια και άλλα μυρωδικά. Ότι το σφουγγάτο μπορούσε να είναι και εκλεκτό έδεσμα, μας το δηλώνει παροιμία "τι ξέρει ο βλάχος από σφουγγάτο;", που τη βρίσκουμε και με πολλές άλλες παραλλαγές και άλλα εδέσματα, και που τη λέμε για να δείξουμε ότι κάποιοι είναι ανίκανοι να εκτιμήσουν την ποιότητα.
Υπάρχει και μια άλλη παροιμία, ή ίσως παροιμιόμυθος, που θα μπορούσε να την πει κανείς και σε σχέση με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί σήμερα: "Ακριβά τα σφουγγάτα του", που λέγεται όταν κάποιος πληρώνει πολλαπλάσιο το όφελος που άντλησε. Η παροιμία έχει βέβαια παλιώσει, αλλά ακόμα ακούγεται, και έχει την αρχή της στον εξής μύθο: Κάποτε, ένα παιδί άφησε μέσα στον ναό του Αγίου Γεωργίου ένα αφουγγάτο, τάμα στον άγιο. Τέσσερις περαστικοί έμποροι που μπήκαν λίγο πιο μετά στον ναό το είδαν και δεν αντιστάθηκαν στον πειρασμό, έτσι όπως μοσκοβολούσε ζεστό ακόμα. Κάθισαν λοιπόν και το έφαγαν, και για να δικαιολογήσουν την ιερόσυλη πράξη τους είπαν ότι έτσι κι αλλιώς ο Άγιος δεν θα το έτρωγε και ότι σε αντάλλαγμα θα του άναβαν. Όταν όμως έφαγαν και σηκώθηκαν να φύγουν, διαπίστωσαν με τρόμο ότι έχουν κολλήσει στα μάρμαρα και δεν μπορούν να σηκωθούν. Παρακάλεσαν λοιπόν τον Άγιο, κι ύστερα έριξαν ένα φλουρί στο παγκάρι, αλλά και πάλι δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν, και μόνο όταν άφησαν ένα φλουρί ο καθένας τους μπόρεσαν επιτέλους να σηκωθούν και να βγουν απ' το ναό. Και βγαίνοντας σοφότεροι είπαν: "Αη Γιώργη, ακριβά τα πουλάς τα σφουγγάτα σου, κι άλλη φορά δεν θα ξαναγοράσουμε από σένα".
Και τούτα εδώ τα σφουγγάτα που θέλει να μας μαγειρέψει ο μάγειρος-πρωθυπουργός, μπορεί να στοιχίσουν ακριβά -είτε στον ίδιο, είτε στη χώρα. Γιατί μπορεί να είναι νόστιμο και θρεπτικό φαγητό η ομελέτα, αλλά θέλει και τον τρόπο της. Ακόμα κι αν δεν είναι κανένα πιάτο υψηλής γαστρονομίας, αφού, είπαμε, κι ένας ερασιτέχνης σαν κι εμένα την κουτσοκαταφέρνει, για να φτιάξεις ομελέτα δεν χρειάζεται μόνο να σπάσεις αβγά, πρέπει να έχεις φροντίσει για λάδι, να έχεις ένα μπολ για να χτυπήσεις τ' αβγά, με δυο λόγια να έχεις κάνει μια στοιχειώδη προετοιμασία -κάτι που οφθαλμοφανώς δεν έχουν κάνει οι μαθητευόμενοι μάγ(ειρ)οι που έχουν τα ηνία της κυβέρνησης στα χέρια τους, που με τους χειρισμούς τους μοιάζουν σαν να ρίχνουν τα τσόφλια στο τηγάνι και τα αβγά στο πάτωμα, ή σαν να σπάνε τ' αβγά πετώντας τα στον τοίχο ή στο κεφάλι των εταίρων τους, με αποτέλεσμα όχι απλώς να έχουν σπάσει τ' αβγά, αλλά να κινδυνεύει να σπάσει και το ίδιο το κυβερνητικό σκεύος και να πάρει φωτιά όλη η κουζίνα. Μένει να δούμε ποιος θα πληρώσει τελικά την ομελέτα.