και βγηκε σε μπαλκονια και πλατειες
με υποσχεσεις απ τον ουρανο
ψεμματα και γελοιες αλητειες
Μαζεψε οτι βρηκε απο Ρομα
ηθελε τις πλατειες να γεμισει
μα ομως η αληθεια του βρωμα
και οτι κι αν κανει δεν θα ξεμυρισει
Που ησουν τοσα χρονια αρχηγε
πισω απο Ματ και φιλους σου κρυμμενος
χεσμενε,φοβισμενε και λαγε
το ξερεις οτι εισαι πια χαμενος
Παρε την συμμορια σου και μπρος
στον διαολο κι ακομα παρα περα
δεν θελει τιποτενιους ο λαος
μες τα σκατα θα εισαι την Δευτερα
Παρε και την καρεκλα σου μαζι
απο τον κωλο σου δεν ξεκολλαει
δεν ειναι εδω δικο σου μαγαζι
ο κοσμος στο ονομα σου πια γελαει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου