Τα τελευταία 6 χρόνια ζω συναισθήματα που δεν είχα ζήσει στο παρελθόν,βλέπετε ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να έχω τοσο κοντινή εμπειρία στο να υπάρχει στην ζωή μου ενα ζωάκι.
Πείτε το χαζό.κι όμως δεν είναι.πάντα αγαπούσα τα ζώα αλλά μια η καθημερινότητα,μια οτι απο μικρός δεν με άφηνε η μητέρα μου να έχω ζώο στο σπίτι,μια οτι όταν ζούσα μόνος δεν ήταν εύκολο να έχω με τις ώρες εργασίας μου....δικαιολογίες θα μου πείτε..ναί,ίσως να έχετε δίκιο.
Κάποια στιγμή βρέθηκα να χαζεύω βίντεο με σκυλιά που υιοθετήθηκαν στο Youtube,πώς ήταν πρίν και πώς άλλαξε η ζωή τους μετά την υιοθεσία τους,εκεί άρχισα να νοιώθω την ανάγκη να μπορώ να έχω ενα σκύλο,αλλά δεν ήταν δυνατόν να συμβεί,τα οικονομικά μου δεν το επέτρεπαν,με 200 ευρώ τον μήνα που δεν αρκούν για την δική μου διατροφή θα ήταν παράλογο να θέλω να ταλαιπωρήσω ένα ζώο που θα έπρεπε να εχει όσα χρειάζεται κάθε μήνα,και δεν είναι μόνο η τροφή,αντιπαρασιτικά,αμπούλες,χάπι για τα έντερα,και μια τροφή που θα του δίνει μια καλή ζωή.
Και αυτό που δεν μπορούσα να έχω εγώ ....ήρθε πριν 6 χρόνια στην πολυκατοικία που μένει ενας καλός μου φίλος,τον ακολούθησε μόλις άνοιξε η πόρτα για να μπεί να παρκάρει στην πιλοτή.
Ο Ρούλης.
Πόση αγάπη δίνουν αυτά τα πλάσματα του θεού,ποση κατάθλιψη παίρνουν απο τις ζωές μας,ποση ανιδιοτέλεια,πόση καλοσύνη;
Αν δεν είχατε ποτέ σας ζωάκι σκεφτείτε το,αν μπορείτε φυσικα να το συντηρήσετε,είναι και αυτό ενα ζήτημα.
Έχει μείνει μαζί μου μήνες,του αρέσει το χωριό όμως και το μπαλκόνι που εγώ δεν έχω κι έτσι μένει τον τελευταίο καιρό εκεί,εγω αρκεί να ξέρω οτι είναι καλά και μου φτάνει,τον βλέπω πολύ συχνά.έρχεται και μένει μαζί μου,πάω και μένω μαζί του,οσο το δυνατόν περισσότερο.
Θα ήθελα να έχω χρήματα να μπορώ να έχω δυο η τρία σκυλάκια,δεν γίνεται,η χαρά που παίρνω με την παρέα του δεν περιγράφεται,όσοι έχετε ζώα το γνωρίζετε αυτό,όσοι δεν έχετε,εσείς χάνετε.
Δεν διαβάζω ειδήσεις για κακοποίηση ζώων,αυτοί που κάνουν τέτοιες πράξεις είναι τουλάχιστον ανώμαλοι και ψυχοπαθείς,πως μπορεί να βλάψει κάποιος αδύναμα πλάσματα που μόνο αγάπη προσφέρουν;
Απο τότε δεν ξαναπήγα διακοπές,αυτές τις μικρές που μπορώ να πάω με τους φίλους μου αν δεν βρίσκαμε χώρο που να δέχεται ζωάκια,και ευτυχώς πληθαίνουν,σε όλες τις βόλτες είναι μαζί μας,εκτός αν βρέχει,δοκίμασε όλες τις γεύσεις,όλα τα παιχνίδια,ήταν και ειναι μαζί μου σε ότι έκανα η κάνω.
Μαζί ο Ρούλης στις καφετέριες,στις παραλίες,στα ταξίδια,στις βραδυνές βόλτες,στις μονοήμερες εκδρομές.
Μονο τελευταία δεν μπορώ λόγω του προβλήματος με τα πέλματα μου να τον πάω τις μακρυνές βόλτες που πηγαίναμε μαζί,δεν παραπονιέται,σαν να καταλαβαίνει.Πάμε πιό μικρές.
Είμαστε πολυ πίσω σαν χώρα στην αποδοχή την ζώων στις ζωές μας,είδα π.χ στην Μπολώνια να επιτρέπεται να μπαίνουν σε καταστήματα,σε ΜΜΜ,εδώ είμαστε δεκαετίες πισω.
Βλέπω φωτογραφίες η βίντεο απο υιοθετημένα ζωάκια απο το Takis shelter στην Κρητη και οτι επιτρέπονται σε ΜΜΜ,σε όσες χώρες βρίσκονται.
https://www.facebook.com/TakisShelterCrete/
Αυτός είναι ενας άγιος άνθρωπος.
Μεγαλώνω εγώ,μεγαλώνει και ο Ρούλης,πόσο αγαπάω τους ανθρώπους που φροντίζουν τα ζώα τους μέχρι να φύγουν....
Και δεν μπορώ να το σκεφτώ καν...
Ο Θεός ξέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου