Εκει που ελεγα δοξα σοι ο Θεος να τα παλι τα καινουργια τερτιπια του μυαλου της μητερας μου.
Ειχε πει ο γιατρος οτι μπορει να εφυγαν οι εμμονες με τις κατσαριδες αλλα δεν αποκλειετε να της ερθουν αλλες.
Και τωρα που επιασα δουλεια και κουτσα-κουτσα ειπα θα τα βγαζουμε περα χωρις αγχος,τωρα θελει να κραταει την μικρη συνταξη του ΟΓΑ για να πηγαινει στους γιατρους λεει,και για να παιρνει βαφες μαλλιων και κολωνιες.
ΑΧ ο ερημος τι εχω να τραβηξω,καποια στιγμη νομιζω θα τα βροντηξω ολα κατω και θα σηκωθω να φυγω και ας κανει οτι θελει.Δεν αντεχω αλλο ενα χρονο κοντευει αυτη η κατασταση και δεν ξερω που θα βγαλει.
Οχι οτι ηταν πιο ευκολο να ζησω μαζι της πριν απο ολα αυτα,ιδια ξεροκεφαλη και εγωιστρια ηταν παντα......βαρεθηκα ειλικρινα βαρεθηκα.
2 σχόλια:
κουράγιο φίλε μου... δύσκολα όλα αυτά που ζεις... κουράγιο. οι προσευχές μου είναι και για σένα. τα έχω περάσει και είναι βαριά.
μπεεε :-)
Ειπαμε προβατε χιουμορ να εχουμε ολα καλα θα πανε ,,,,,,,,πιστευω,Ευχαριστω παντως.
Δημοσίευση σχολίου