Στο Αγιο Ορος

Πριν απο αρκετα χρονια σκεφτηκα να περασω ενα Πασχα μακρυα απο την βοη και τα βαρελοτα της Αθηνας και ταξιδεψα στο Αγιο Ορος.
Ειχα ξαναπαει για ενα τριημερο παλαιοτερα αλλα αυτη ηταν μια σημαντικη εμπειρια για μενα.
Φτασαμε στις Καρυες και ξεκινησαμε με τα ποδια για να φτασουμε στην Μονη Ιβηρων.
Δεν ειχα ξαναπαει εκει η προηγουμενη επισκεψη μου ηταν στην Μονη Σταυρονικητα,το μεγεθος της μονης Ιβηρων με εντυπωσιασε και μου θυμισε μεσαιωνικο φρουριο.
Η φυση στο Αγιο Ορος ειναι καταπληκτικη και μαζι με την ομορφια των μοναστηριων η εντυπωση που μενει ειναι οτι εδω ειναι κατι αλλο,κατι αλλο συμβαινει.
Μας καλωσορισαν και μας εδειξαν τον θαλαμο μας και απο εκει και περα αρχισε η πανδαισια των ηχων και της ευλαβειας.
Καθε ημερα περνουσαμε πολλες ωρες περιδιαβαινοντας την μονη και τριγυρω,ξαναπηγαμε στην μονη Σταυρονικητα και την Μονη Παντοκρατωρος.
Οι λειτουργιες της Μεγαλης Εβδομαδος ειναι κατι που ακομη και σημερα δεν μπορω να ξεχασω,μεσα στον ναο χωρις ηλεκτρικο φως μονο με το φως των κεριων παρακολουθουσαμε την τελετουργια μεσα σε απολυτη ησυχια και ευλαβεια,οι φωνες των ψαλτων ακουγονταν σαν απο αλλη εποχη και ειλικρινα δεν φευγαμε πριν τελειωσει η λειτουργεια κοντα στο ξημερωμα καθε φορα.
Ο κοσμος ειχε ερθει απο ολη την Ελλαδα και καποιοι απο αλλες χωρες,μας ζητηθηκε να βοηθησουμε ποτε στην κουζινα και ποτε στην τραπεζαρια και μας αρεσε αυτο.
Ηταν δεκα ημερες που δεν νοιαστηκαμε τι θα φαμε αλλωστε τρωγαμε οτι ετρωγαν και οι μοναχοι,ουτε τι θα φορεσουμε η πως θα παμε στην Ανασταση.
Δεν θεωρουμαι πιστος με την κλασσικη εννοια αλλα αυτες οι δεκα ημερες με εφεραν κοντα σε κατι που αλλοι το ονομαζουν Θεο και αλλοι εσωτερικο κοσμο του καθενος μας.