Καποιες φορες ξαφνιαζομε που καποιοι μου λενε οτι φοβουνται τον θανατο και αναρωτιουντε τι υπαρχει στην μεταθανατιο περιοδο.
Ειδικα βλεπω την φοβια αυτη σε μεγαλους ανθρωπους και ειδικοτερα το βλεπω στην αντιμετωπιση που εχει η μητερα μου σε αυτο το ζητημα.
Ειλικρινα ποτε δεν εχω φοβηθει η σκεφτει τι θα αντιμετωπισω στην μετα θανατο (ζωη μου)και ουτε εχω φοβιες για το αν πεθανω νεος η μεγαλυτερος,οτι ειναι να γινει πιστευω πως θα γινει αρκει να μην υπαρχει μακροχρονη και οδυνηρη ασθενεια.
Εξαλλου την επομενη ζωη μου ειδικα αν ειναι να εχω παει στην κολαση την ζω και σημερα οποτε δεν καταλαβαινω για ποιο λογο να φοβηθω δεν νομιζω τιποτα να ειναι χειροτερο απο καποιες ωρες η ημερες που περναω σε αυτην την ζωη.
Ειναι πολυ απογοητευτικο να τρεχω σαν τρελλος ολη μερα στην δουλεια και να στεκομαι ορθιος τοσες ωρες και μετα απο αυτο να εχω να τρεχω για να ψωνισω να μαγειρεψω να καθαρισω να κανω οτι ειναι δυνατον για να μπορει η μητερα μου να περασει τα τελευταια αυτα χρονια της οσο πιο καλα μπορει,και για ανταποδωση να υφισταμαι τις συνεχεις επιθεσεις της καθε ημερα σχεδον σε σημειο να εχω φτασει να παρακαλαω να πεθανει μια ωρα αρχιτερα για να ησυχασω και εγω.
Με την αρρωστια της θα μου πειτε δεν καταλαβαινει τι λεει και να μην τα παιρνω τοις μετρητοις.
Μπα δεν μπορει να καταλαβαινει αλλα και να μην καταλαβαινει τα υπολοιπα ρε παιδια,οσο και να προσπαθω να απαλυνω τις αναμνησεις απο τα παιδικα μου χρονια δεν μπορω να ξεχασω οτι παντα σχεδον ετσι ηταν,παντα ο εαυτουλης της γιαυτο και με πεταξε στο ιδρυμα τοσα χρονια γιαυτο δεν νοιαστηκε ποτε τι θα κανω στο μελλον και πως θα ζησω,γιαυτο και δεν ενδιαφερθηκε ποτε να με γαλουχησει σαν μανα και να μου συμπαρασταθει στις δυσκολες στιγμες μου.
Το μονο που παντα την ενδιεφερε ηταν να μου ζηταει χρηματα και τιποτα αλλο,και σημερα ακομη υπαρχουν βραδυα που γυρναω σπιτι και δεν εχει αφησει ουτε κομματι ψωμι για να φαω εγω,αρκει που εχει χορτασει εκεινη.
Λοιπον τι να φοβηθω για την επομενη ζωη μου αν υπαρχει η οχι?
Οτι και να ειναι καλυτερη απο την τωρινη θα ειναι γιαυτο και η αναμονη της δεν με φοβιζει.
Περιμένοντας μάταια αυτή την χώρα να γίνει μια χώρα που αγαπάει και σέβεται τους πολίτες της.----------------------- Live your myth in Greece,we live this nightmare for decades.......... Waiting in vain for this country to become a country who loves and respects its citizens...... Η προδοσία της χώρας συνεχίζεται απο δεξιά και τάχα αριστερά,πιαστήκαμε πάλι μαλάκες αλλα δεν θα σταματήσουμε να μαχόμαστε ενάντια στους κλέφτες,ψεύτες,απατεώνες και τους δολοφόνους αθώων ψυχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου