Τελικά έχουμε ή όχι συμφωνία και -το σημαντικότερο- έχουμε ή όχι τη στήριξη των εταίρων και δανειστών μας; Η απλούστερη και προφανής προσέγγιση υποδεικνύει το τι ανακοίνωσε ο Ελληνας πρωθυπουργός χθες το πρωί: «Ολοκληρώθηκαν σήμερα το πρωί με επιτυχία οι διαβουλεύσεις της κυβέρνησης με την τρόικα. Οι πολιτικοί αρχηγοί συμφώνησαν με το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων αυτών. Κατόπιν τούτου υπάρχει γενικότερη συμφωνία για το περιεχόμενο του νέου προγράμματος εν όψει και της αποψινής συνεδρίασης του Eurogroup».
Αυτή δεν είναι η τελική εκδοχή, αλλά η ελληνική εκδοχή. Η ευρωπαϊκή άποψη αλλά και αυτή του ΔΝΤ είναι αισθητά διαφοροποιημένη. Ολα τα ισχυρά και μη ονόματα του Eurogroup προσερχόμενα χθες στη συνεδρίαση του συμβουλίου ήταν ξεκάθαρα: «έγκριση μην περιμένετε άμεσα αν δεν έχετε μια ολοκληρωμένη συμφωνία». Και η εξέλιξη της συνεδρίασης επιβεβαίωσε τις αρχικές εκτιμήσεις, αποκαλύπτοντας ένα ισχυρό σφυροκόπημα στην ελληνική πλευρά με απαιτήσεις, προφάσεις, επικρίσεις.
Τι ακριβώς επιδιώκουν οι εταίροι μας; Αποτελεί η στάση αυτή έναν ακόμη ελιγμό στη διαδικασία της προώθησης και ψήφισης της συμφωνίας από την ελληνική Βουλή, ώστε να μηδενιστεί και η πιθανότητα αρνητικής συμπεριφοράς από την ελληνική αντιπροσωπεία ή υποδεικνύει μια συνολική αλλαγή της πολιτικής των δανειστών μας με άδηλο προς το παρόν στόχο;
Σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως του ποια είναι η τελική επιδίωξη, η μεθοδολογία που επιλέχθηκε απομακρύνει κι άλλο το μέσο Έλληνα από την ευρωπαϊκή ιδέα και φιλοσοφία.
Την ημέρα που σύσσωμη η ελληνική κοινωνία αισθάνεται ότι παραδίδει το μέλλον της σε έναν -άγνωστο στις λεπτομέρειές του- λογιστικό προγραμματισμό, ο οποίος δεν υπόσχεται παρά μόνο πόνο και θυσίες, χωρίς να κάνει τον κόπο να αποδώσει μια επίφαση έστω ελπίδας για ένα μελλοντικό καλύτερο αύριο, η Ευρώπη δεν έχει τη διακριτικότητα να πει μια καλή κουβέντα για το λαό που υπέστη και θα συνεχίσει να υφίσταται στο πολλαπλάσιο τη δεινή δοκιμασία.
Εν τω μεταξύ πληθαίνει ο αριθμός εκείνων που αντιμετωπίζουν πλέον με λιγότερο τρόμο οποιαδήποτε εξέλιξη έχει να κάνει με τη νομισματική μας κατάσταση. Η διαπίστωση αυτή -είναι προφανές- δεν έχει τη θέση απειλής για κανέναν, ούτε θα μπορούσε να έχει. Αναγνωρίζει απλώς τα αυξανόμενα ψήγματα επιθυμίας ενός λαού να πάρει την τύχη του στα χέρια του. Αν χρειαστεί...
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - nfran@naftemporiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου