Περνωντας τα χρονια και οπως μεγαλωνουμε περνουν απο κοντα μας ολων των ειδων οι ανθρωποι,δεν μιλω για τους δικους μας η τους συγγενεις μας,αυτοι ειναι κοντα μας τις περισσοτερες στιγμες ακομα κι αν δεν ειμαστε κοντα τους η δεν ζουμε στο ιδιο μερος αλλα μιλω για ανθρωπους που γνωριζουμε μεσα απο την δουλεια μας η τις κοινωνικες μας σχεσεις.
Αυτοι ολοι οι ανθρωποι καλοι η κακοι σηματοδοτουν μια περιοδο της ζωης μας και η μας βοηθανε με τον τροπο τους η μας χαλανε με την συμπεριφορα τους την ιδεα που εχουμε για αυτους.
Στο εξωτερικο οσο και αν φαινεται περιεργο η βοηθεια που πηρα απο ανθρωπους στην δουλεια που εκανα ηταν εξαιρετικη,οταν μπαινεις σε εναν νεο χωρο εργασιας ετσι πρεπει να συμβαινει,φυσικα αντισταφηκε αυτο οταν επεστρεψα στην Ελλαδα,στο Συδνευ βρηκα συμπαρασταση,διαθεση για συνεργασια,βοηθεια σε οτι ζητησα,μαθαινα γρηγορα οποτε συντομα ηξερα οτι χρειαζοταν αλλα μεχρι να συμβει αυτο ολοι ηταν διπλα μου με χαμογελο και καλη διαθεση να μου δειξουν οτι επρεπε να μαθω,ακομα με βοηθησαν πολυ με την διαλεκτο γιατι οι Αυτραλοι μιλανε καπως διαφορετικα τα αγγλικα και εχουν δικες τους λεξεις για συγκεκριμενα πραγματα,κατι σαν την αργκο την δικη μας.
Επιστρεφοντας πισω εργαστηκα σε ενα πολυ γνωστο καταστημα μοδας στο Κολωνακι,ο μισθος στο 1/5 αυτου που επαιρνα στο Συδνευ,μου αφησε μια φιλια 30 χρονων με την Πενυ,η Πενυ ηταν και παραμενει ενα κοριτσι με αγνη καρδια,θυμαμαι να ερχεται με ταπερ με σουπα σπιτι μου οταν ημουν κρυωμενος,δεν εχει μεγαλωσει,ενα κοριτσακι παραμενει παρ ολες τις δυσκολες περιοδους που περασε...μου ελεγε η μαμα της"οταν φυγω να την προσεχεις"σταθηκε δυνατη,πολυ πιο δυνατη και απο εμενα,μπορει να μην βλεπομαστε συχνα,οι ζωες προχωρανε,αλλαζουμε κι εμεις αλλα παντα η επαφη μας υπαρχει,καθαρη και με ενδιαφερον,,μπορει να μην πληρωναν καλα στο ακριβο αυτο μαγαζι στο Κολωνακι αλλα αυτη η αγαπη και η φιλια 30 χρονων και βαλε δεν ξεπληρωνεται με κανεναν μισθο.
Αλλαξα αρκετες δουλειες,η χειροτερη αν και τα χρηματα ηταν καλα ηταν στην μεγαλη αυτη εταιρεια υποδηματων που τραυματιστηκα στην μεση,αν και εργαζομουν με αλλες 6-7 γυναικες και πουλουσαμε μονο γυναικεια παπουτσια καθε μηνα ημουν πρωτος στις πωλησεις,η υπευθυνη ενοιωθε ανασφαλεια παρ ολο που εγω δεν ειχα καμια διαθεση να της παρω την θεση,πολυ γραφειοκρατια,πολυ χαρτοδουλεια που δεν θα ηθελα με τιποτα να αναλαβω,ολη η συνεργασια ηταν προβληματικη,εγω συνεχιζα να ειμαι πρωτος σε πωλησεις και μετα τον τραυμαυτισμο μου κι αυτη δεν εκανε τιποτα να διευκολυνει την κατασταση μου, στο τελος καταφερε να με διωξει αδικα μαζι με την βοηθεια της υπευθυνης προσωπικου μεταφεροντας ψευδη εικονα για μενα στην εταιρια,τα δικαστηρια τα εχασαν,πληρωσαν,αυτες εργαζονται ακομα εκει,εμενα με εκαναν ρακος σωματικο και ψυχικο.
Οι καλυτεροι εργοδοτες μου βρεθηκα μετα απο αυτο,δυστυχως δεν κρατησε πολυ,σε μεγαλο πολυκαταστημα στο κεντρο της Αθηνας,κατι δεν λειτουργησε με την συνεργασια τους με τον προμηθευτη τους στο εξωτερικο και μετα απο εναν χρονο και κατι εκλεισαν το κορνερ...
Να ομως που καθε κακο φερνει και κατι καλο.
Εκει διπλα μας ειχαμε πολυ καλους εργαζομενους σε αλλους εργοδοτες,γελασαμε πολυ,ενδιαφερθηκαμε ο ενας για τον αλλον,βγηκαμε και φαγαμε εξω μαζι,ο Βαγγελης,τα κοριτσια απο του Μπουρναζου,η Μις Νεοτης..αλλα και μια που μας εκανε ανω κατω αλλα δεν εμεινε πολυ,ψυχοπαθης τελειως,ρουφιανα απο τις πρωτες,ανακατεψε ολο τον οροφο....αλλα υπηρχε και ....
Η Μαρια
Τι να γραψω για την Μαρια,με ενα χαμογελο ολη μερα,ομορφη μεσα και εξω,αν η καλοσυνη ειχε ονομα θα την ελεγαν Μαρια,,ενας δυσευρετος ανθρωπος,και αυτη και η οικογενεια της,,,,,εμαθε οτι κλεινουμε και προτεινε να εργαστω στην εταιρεια της οπως και εγινε,τα λογια ειναι λιγα,λες και δουλευαμε μαζι χρονια,δεν αντιμετωπισα κανενα προβλημα,δεν ειχε κανενα κομπλεξ,με κανεναν,την αγαπησα πολυ σαν ανθρωπο την Μαρια,και ακομα το νοιωθω,μετα εβλεπα πως κανει για την οικογενεια της και με την καλη εννοια ζηλευα,ποσο καλοι ανθρωποι γεννιουνται απο μανες σαν την Μαρια,πως λατρευε το παιδι της,τον αντρα της...τους γονεις της...
Τελικα εκλεισε και αυτο το κορνερ,απο διαφωνιες των ιδιοκτητων ενω εμεις καναμε οτι καλυτερο να εχουμε τις μεγαλυτερες πωλησεις,λυπηθηκα πολυ γιατι σαν την Μαρια ανθρωπους και συνεργατες δεν βρισκεις καθε μερα στην Ελλαδα,δεν χαθηκαμε,ενδιαφερθηκε για μενα και μετα που φυγαμε,παντα με το ιδιο φωτεινο χαμογελο που μου ελεγε ..Ελα Χαρη μου να πιουμε εναν καφε,να χαιρεσαι να γνωριζεις τετοια πλασματα στην ζωη σου.
Γιατι να μην ειναι ολοι οι ανθρωποι σαν την Πενυ και την Μαρια?
Υπαρχουν διαφορετικοι ανθρωποι που περνουν απο τις ζωες μας,πεταμε οσους μας πληγωσαν συνειδητα και κραταμε στην ψυχη μας οσους ηρθαν με ειλικρινεια διπλα μας και μας εδωσαν το χαμογελο και την αγαπη τους,μπορουσαν να ειναι σαν τους υπολοιπους,,,,αυτοι μονο αξιζουν,οι υπολοιποι ειναι χαμενος κοπος.
Μεσα απο την ψυχη μου ευχομαι οσοι βρεθηκαν κοντα μου και μου χαμογελασαν κι οπως μπορουσαν με κρατησαν ορθιο να ειναι παντα καλα αυτοι και οσοι αγαπουν,μην προσπερνατε τους καλους ανθρωπους,υπαρχουν απλα μεσα στην βιασυνη μας δεν τους δινουμε την σημασια που τους πρεπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου