Πρωτη ημερα στη δουλεια μετα απο 4 μηνες,τι ομορφο συναισθημα να βρισκεσε στον χωρο που αγαπας και να προσφερεις οτι μπορεις.
Ξερω οτι θα πρεπει να συνεχισω να ψαχνω για εργασια μια και τα χρηματα απο αυτην ειναι πολυ λιγα για να μπορω να ανταπεξελθω οποτε αυτη ειναι μια λυση αναγκης.
Με καλωσορισαν ολοι εκει,βλεπετε δεν ειναι τα πραγματα οπως μερικοι θελουν να τα βλεπουν,υπαρχει συναδελφικοτητα,απλα οι εργοδοτες θελουν να χωριζουν τους υπαλληλους για να μπορουν να εχουν το πανω χερι.
Το μονο θετικο ειναι οτι με το μειωμενο ωραριο θα εχω τον χρονο για να ψωνιζω και να μαγειρευω σπιτι ωστε να τρωει και η μητερα μου ενα πιατο φαγητο.
Αναρωτιεμε ομως πως τα καταφερνουν οι γυναικες με παιδια αυτο που εγω θεωρω φοβερα δυσκολο,και σκεψου αυτες που εργαζοντε 8ωρο.Ηρωιδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου