Αναμνησεις

Θυμαμαι τα χρονια που εζησα στην Αιγινα μικρος.
Τις γιαγιαδες στις αυλες να πλεκουν αλλοτε με βελονες και αλλοτε με το κοπανελλι,κατι που δεν εχω ξαναδει απο τοτε.
Καθισμενες αντικρυστα στις καρεκλες τους να κοιτανε προς τον δρομο για να βλεπουν ποιος περναει και να τον κουβεντιαζουν.
Σαν ηρωιδες οι γιαγιαδες να με μεγαλωνουν μαζι με την θεια μου την Μαριτσα,να προσπαθουν με οσα ηξεραν να μας διδαξουν το σωστο.
Θυμαμαι που με τραβαγε η γιαγια η Πατρα στην εκλησια καθε Κυριακη αν δεν ηθελα να παω που συνηθως αυτο συνεβαινε ο εκβιασμος της ηταν,δεν εχει σινεμα αν δεν ερθεις.
Το σινεμα τι μαγεια κι αυτη στα παιδικα μου ματια,οριζοντες μακρυνοι,ινδιανοι και καουμποις,ταινιες με διαστημοπλοια και ταξιδια στο βυθο της γης η της θαλασσας.
Ποτε ποτε ερχοταν και παιδικο θεατρο ειχα δει τους Μυθους του Αισωπου και κοντευα να λιποθυμισω απο χαρα.
Πασχα και Χριστουγεννα μαζευομαστε ολοι γυρω απο την λεκανη που ζυμωναν το ψωμι για να φτιαξουν τα Χριστοψωμα,παραξενευομαστε που κατι σαν σκονη το ανακατευαν με νερο,προζυμι και μετα απο ωρες κατω απο τις κουβερτες αυτα φουσκωναν και γινοταν ενα φρεσκο μυρωδατο ψωμι.
Με περηφανεια τα κουβαλαγαμε στον φουρνο του νησιου να τα ψησουμε και οταν τα φερναμε παλι πισω τοτε ξεραμε οι γιορτες ηταν πια γεγονος.
Ολοι οι θειοι μου και οι θειες μου μαζι με ολα τα ξαδερφια μου μαζευομαστε σε καθε ευκαιρια,γιορτες,γαμους ,αρραβωνες και γλενταγαμε μαζι με αφθονο φαγητο και κρασι για τους μεγαλους.
Τα χρονια αυτα πριν ερθω στην Αθηνα ηταν και ειναι για μενα τα καλυτερα που εζησα,αγνα με καλοσυνη και ξεγνοιασια.
Ποσο θα ηθελα ομως να ηταν και η δικη μου οικογενεια σε αυτες ολες τις γιορτες.Αυτο με πληγωνε.