Μια αναφορά στα “σκηνοθετημένα Αυθόρμητα” του Σαμαρά με τις δεκάδες κάμερες stand by. Μια αναφορά σε ένα γεγονός εξόφθαλμα στημένο με θύματα ανάπηρους.
Έχω δει πολλή χυδαιότητα στη ζωή μου. Ένα μεγάλο μέρος από αυτήν σε βίντεο. Τέτοια, όμως, σαν και αυτήν που είδα απόψε και είναι καταγεγραμμένη στο παραπάνω τηλεοπτικό απόσπασμα, ποτέ.
Με αναπήρους απέναντι, μωρέ; Ανθρώπους ανήμπορους; Καθηλωμένους σε καροτσάκι; Ντροπή!
Μόνο ένας εντελώς νοσηρός εγκέφαλος θα μπορούσε να σκηνοθετήσει ένατέτοιο ανοσιούργημα. Μόνο μια εντελώς αρρωστημένη ψυχοσύνθεση θα μπορούσε να συναινέσει σε κάτι τόσο τερατώδες και να δεχθεί να πρωταγωνιστήσει κιόλας. Μόνο ένας λοβοτομημένος θα μπορούσε να το ανεχθεί ως θεατής και μόνο ένας εντελώς απελπισμένος σε απόγνωση θα μπορούσε να δεχθεί να υποδυθεί εκεί μέσα το ρόλο της κομπάρσου· το ρόλο της κομπάρσου που θα πρέπει να πει τα λόγια, που προβλέπει το σενάριο.
Ωπ! Για στάσου! Για μισό! Τι ακριβώς λέει; Λέει «πάντως» ή δεν άκουσα καλά; «Ευχαριστούμε πάρα πολύ, πάντως», δεν λέει στο 0:55 ή ακούω φωνές; Δηλαδή, η κομπάρσος δεν αντέχει και προδίδει τον υποβολέα της; Ακόμα και η κομπάρσος αυτονομείται; Διότι, πώς αλλιώς να το εξηγήσω αυτό το «πάντως»; Δεν μπορεί να ήταν στο σενάριο. Αυτό το «πάντως» της ξεφεύγει, της κομπάρσου. Αυτό το «πάντως» σώζει την παρτίδα. Αυτό το «πάντως» είναι όλα τα λεφτά! Είναι το «πάντως» που μαρτυράει την αλήθεια της! Γλώσσα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει. Αυτό το «πάντως» δείχνει άνθρωπο απελπισμένο, αλλά άνθρωπο έτοιμο να αλλάξει αφεντικό. Έτοιμο! Έτσι δεν είναι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου