Επτα χρονια μετα

Ηταν μια γνωριμια σαν πολλες αλλες και αυτη,μια βραδυα του Νοεμβρη επτα χρονια πριν.
Ηπιαμε ενα βιαστικο καφε και ειπαμε θα τα ξαναπουμε,δεν ειχα και πολυ διαθεση,μολις εξι μηνες ειχαν περασει απο το τελος της προηγουμενης επταχρονης σχεσης μου,η γευση ηταν πικρη δεν ηθελα να μπλεξω παλι σε φασαριες,ζηλειες,ελεγχο και καυγαδες.
Η αρχη δεν ηταν αυτο που περιμενα,ακουσα πραγματα που δεν χρειαζοταν να ακουσω,ειπα λιγη υπομονη να δω πως θα παει.
Με τον καιρο καταλαβα πως τα λογια τελικα δεν χαρακτηριζουν καποιον,δεν ηταν ευκολο,ελεγα να κανω πισω αλλα κατι με κραταγε.
Τα ενδιαφεροντα κοινα,μουσικη,σινεμα,θεατρο,καφεδουληδες και βολτες στην Αθηνα.
Ηταν ομως τα ξενυχτια στα μπαρ που με κουραζαν,αλλα εγω εκει απο κοντα παρεα και σε αυτα.
Αρχισανε τα ταξιδια μαζι,μακρυνα και κοντυνα στην Ελλαδα και εξω,ερχομαστε πιο κοντα τοτε και στα τριημερα και τα Σαββατοκυριακα.
Μια σχεση απλη χωρις φασαριες ισως και να μου ελειπαν μερικες,οι συναντησεις δυσκολες υπηρχαν και οι αντιρησεις απο την μητερα μου,παντου ηθελε να χωνετε.
Κοντα μας λιγοι μονο φιλοι,καπιοι παραστρατησαν και εφυγαν δεν με ενοιαξε αν και με στεναχωρησε λιγο,ειναι καλοι οι φιλοι μοιραζεσαι πραγματα μαζι τους.
Περνουσαν τα χρονια ησυχα ενοιωθα οτι η ευτυχια τελικα ειναι μια πολυ απλη εννοια,υπηρχε παντα η αμφιβολια οχι για την ληξη αυτης της σχεσης αλλα για την συνεχεια της και ως ποτε μπορει να κρατησει.
Επτα χρονια μετα παντα μαζι και ας μην ζουμε στο ιδιο σπιτι,η αγαπη εχει μεγαλωσει οσο δυσκολο κι αν αυτο μπορει να ακουστει,περασαμε και αρκετα δυσκολες στιγμες.
Ειναι ευκολο να πεις αντιο στα δυσκολα,δεν μου ταιριαζει αυτο δεν μου αρεσει το ευκολο,μαζι μπορουμε και πιο πολλα αρκει να θελουμε και οι δυο.
Εγω ειμαι εδω και θα ειμαι εδω,να νοιαζομαι να προσπαθω να περιμενω.
Η αγαπη θελει δυο.