Μέτρα τα οποία ακόμα και αν ψηφίσει είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσει να εφαρμόσει, πόσο περισσότερο να αποδώσουν οικονομικούς καρπούς.
Κατ ουσίαν το άρθρο έχει ήδη ψηφιστεί επί της αρχής με 154 ψήφους του ΠΑΣΟΚ και μένει ουσιαστικά το τυπικό θέμα της ψήφου κατ' άρθρο όπου ομάδα βουλευτών απειλέι να καταψηφίσει το περιβόητο άρθρο 37.
Έτσι όπως αυτή η κυβέρνηση έχει διαχειριστεί την κρίση μας έχει φέρει σε άλλο ένα αδιέξοδο, πιο πιεστικό από κάθε άλλη φορά.
Η χώρα έχει άμεση ανάγκη από την εξωτερική βοήθεια προκειμένου να μην καταρρεύσει οικονομικά τις αμέσως επόμενες ημέρες, άμεσα και με πάταγο.
Η επόμενη δόση του δανείου από την τρόικα έχει ήδη καθυστερήσει και αν δεν εγκριθεί την ερχόμενη Κυριακή η Ελλάδα κινδυνεύει με οικονομική κατάρρευση.
Δεν μιλάμε για την ελεγχόμενη χρεοκοπία, ούτε την εθελοντική οργανωμένη επιστροφή στη δραχμή, την οποία κάποιοι προβάλλουν σαν λύση αλλά για ανεξέλεγκτη και βίαιη οικονομική κατάρρευση.
Δεν είμαι οικονομολόγος και υπάρχουν πολλές και διαφορετικές απόψεις για το τι ακριβώς θα συμβεί την επόμενη ημέρα, όμως ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι δεν περιγράφουν μια όμορφη εικόνα.
Από την άλλη μεριά υπάρχει ένας λαός που πλέον έχει περάσει το στάδιο της ανοχής.
Οι απανωτές αποτυχίας της κυβέρνησης έχουν ξεπεράσει κάθε διάθεση του πρώτου καιρού για θυσίες και ο κόσμος είναι στους δρόμους, αγανακτισμένος, εξαγριωμένος, κυρίως όμως αποφασισμένος να μην ανεχτεί άλλα νέα μέτρα.
Ένας πρωθυπουργός που ξεκίνησε πριν δύο χρόνια την θητεία του με το εντυπωσιακό ποσοστό 80% αποδοχής από τον λαό σήμερα είναι κοντά στο 20% αν όχι χαμηλότερα με ένα εξίσου εντυπωσιακό 73% να τον κρίνουν αρνητικά.
Ένα κόμμα που στις εκλογές πήρε 40%+ σήμερα ζήτημα αν θα έπαιρνε 20% με κανένα από τα δύο κόμματα να μην έχει την εμπιστοσύνη του λαού.
Ο λαός τους έχει γυρίσει την πλάτη, όχι όμως πριν να δεχτεί την κοροϊδία τους και πριν να αντιληφθεί την απόλυτη ανεπάρκειά τους στην διαχείριση της σημερινής κρίσης και έχει βγει στους δρόμους.
Δεν νομίζω πως όλοι αυτοί δεν είναι πατριώτες ούτε ηλίθιοι, ούτε πως επιδιώκουν την καταστροφή για δικό τους συμφέρον.
Το κοινό που έχουν όλοι αυτοί που διαδήλωσαν σήμερα στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας είναι πως δεν πιστεύουν πια την κυβέρνηση όταν τους ζητάει θυσίες για το καλό τους.
Αυτή η κυβέρνηση λοιπόν καλείται να εκτελέσει ένα ακόμη ακροβατικό, μια αδύνατη αποστολή.
Αν καταφέρει να ψηφίσει το νομοσχέδιο σήμερα θα προκαλέσει ακόμα πιο έντονες αντιδράσεις από τον κόσμο.
Αν δε προσπαθήσει να εφαρμόσει αυτά τα μέτρα θα προκαλέσει πραγματική επανάσταση.
Ξέρει πως αυτή τη στιγμή το μόνο που την κρατάει στην εξουσία είναι η τυπική αλλά εύθραυστη πλειοψηφία στη βουλή και κυρίως η βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων.
Ξέρει πολύ καλά πως ακόμα και αν ψηφιστούν τα νέα μέτρα η εφαρμογή τους είναι πρακτικά αδύνατη και τα οικονομικά αποτελέσματα σίγουρα δεν θα είναι αυτά που ισχυρίζεται.
Ακόμα και τότε η οικονομική βοήθεια από την τρόικα καθόλου σίγουρη δεν είναι και ακόμα και αν έρθει μόνο χρόνο μπορεί να δώσει σε αυτή την κυβέρνηση και τίποτε στον λαό.
Από την άλλη μεριά αν δεν τα ψηφίσει η τρόικα απειλεί να κόψει την χρηματοδότηση με τραγικά αποτελέσματα τόσο για την οικονομία όσο και για την κοινωνία που δεδομένης της καθυστέρησης της αναμενόμενης δόσης θα έρθουν πολύ γρήγορα.
Φτάσαμε λοιπόν στο αδιέξοδο που καιρό τώρα φοβόμασταν πολλοί.
Ένα αδιέξοδο τραγικό για το οποίο όμως δεν ευθύνεται όπως θα προσπαθήσουν να μας πείσουν ούτε η ντόπια ούτε η διεθνής οικονομική κρίση.
Αυτό το αδιέξοδο δεν είναι οικονομικό, είναι πρώτιστα πολιτικό και κοινωνικό και μετά όλα τα άλλα.
Αυτό το αδιέξοδο δεν οφείλεται στην οικονομική κρίση αλλά την ανεύθυνη διαχείρισή της από τον αδίστακτο Γιώργο Παπανδρέου και τους συνενόχους του.
Δεν ήταν η αποτυχία των οικονομικών μέτρων που μας έφερε σε αυτό το σημείο αλλά ο εγωισμός, ο τυχοδιωκτισμός και η ανευθυνότητα του Γεωργίου Παπανδρέου που προτίμησε να ρισκάρει να έρθει αυτή η στιγμή παρά να ψάξει άλλες διεξόδους.
Κρίσιμες στιγμές τα τελευταία χρόνια έχουμε περάσει πολλές, κάθε φορά ήθελε να εμφανιστεί σαν σωτήρας μας, κάθε φορά απολάμβανε το χειροκρότημα της κοινοβουλευτικής του ομάδας και ας καταλάβαινε πως κάθε φορά η κρίση βάθαινε.
Κάθε φορά δεσμευόταν η κυβέρνησή του σε πολύ σύντομο διάστημα να πάρει μέτρα που καμιά άλλη κυβέρνηση δεν έχει πάρει για να έρθει αντιμέτωπος με την αποτυχία λίγους μήνες αργότερα.
Κάθε φορά στο μεσοδιάστημα μεταξύ δύο κρίσιμων στιγμών υπήρχε η ευκαιρία να αναζητήσει μια διαφορετική πορεία.
Κάθε φορά προτιμούσε να μας οδηγήσει στην επόμενη κρίση απροετοίμαστους, στον επόμενο εκβιασμό άοπλους για να εμφανιστεί και πάλι ως σωτήρας μας.
Τώρα πια οι επιλογές στέρεψαν.
Όποια λύση και αν επιδιώξει θα πρέπει να συνοδεύεται και από την απομάκρυνσή του αλλά και των συνεργατών του από την εξουσία και θα είναι τυχερός αν γλυτώσει μόνο με αυτό.
Και αν κρίνω από τη μέχρι τώρα πορεία του αυτή είναι η τελευταία λύση που θα επιτρέψει.
Φοβάμαι πως ακόμα και μέσα στην καταστροφή θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που του απομένει για να κρατηθεί στην εξουσία και δεν θα ξαφνιαστώ αν επικαλεστεί την κρίση για να αναστείλει ακόμα και το σύνταγμα.
Επιπλέον, πολιτική εναλλακτική δύναμη που θα μπορέσει να τον εξουδετερώσει δεν φαίνεται να υπάρχει.
Μια εξίσου ανεύθυνη "Νέα" Νέα Δημοκρατία με παλιά παλιά στελέχη, που σε καμία περίπτωση δεν φαίνεται να καρπώνεται την ραγδαία φθορά του ΠΑΣΟΚ και μια κατακερματισμένη και αρτηριοσκληρωτική αριστερά δεν προσφέρουν αξιόπιστη εναλλακτική και σίγουρα δεν φαίνονται έτοιμες να δεχτούν το βάρος μιας τέτοιας πρωτοβουλίας.
Από την άλλη αν οι απειλές της τρόικας πραγματοποιηθούν οι ταραχές που είδαμε πρόσφατα θα μοιάζουν με πάρτη προσκόπων σε σχέση με το τι θα συμβεί.
Φαίνεται πως σε κάθε περίπτωση η λύση θα δοθεί στους δρόμους.
Είτε από τον αδίστακτο Παπανδρέου, είτε από το αχαλίνωτο όχλο.
Βαδίζουμε συστηματικά προς την απόλυτη διάλυση κάθε θεσμού, κάθε νομιμότητας, κινδυνεύουν τα πιο θεμελιώδη δικαιώματά μας.
Μπορεί να κατηγορηθώ για κινδυνολογία αλλά από τον δρόμο που βαδίζουμε, από τα αδιέξοδα που διαμορφώνονται δεν βλέπω πολλές διεξόδους.
Εκτός και αν...
Μια λύση θα μπορούσε να δοθεί από την τρόικα, αν αυτή υπό τον φόβο της επέκτασης των ταραχών και του ευρωσκεπτικισμού σε άλλες χώρες αποφάσιζε να στηρίξει πολύ περισσότερο τις αδύνατες οικονομίες της ευρωζώνης.
Αυτό όμως θα είχε ως προϋπόθεση μέσα σε πολύ λίγο χρόνο η ΕΕ να προχωρήσει σε πολύ σημαντικές αποφάσεις πράγμα που η μέχρι τώρα ιστορία της δείχνει πως δεν είναι πολύ πιθανό.
Ακόμα και τότε, για να μειωθούν οι εντάσεις θα έπρεπε οι απαιτήσεις τους για δημοσιονομική προσαρμογή να μειωθούν, η κυβέρνηση αυτή να καταφέρει επιτέλους να οργανωθεί και τόσα άλλα που φαίνεται εξαιρετικά απίθανο να έχουν άμεση επίδραση στην παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα.
Η μοναδική πραγματικά εφικτή λύση που μπορεί να φέρει κάποιο άμεσο αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση είναι η ανατροπή του Γιώργου Παπανδρέου και των συνεργατών του από την ίδια του την κοινοβουλευτική ομάδα σε συνεργασία ίσως και με κάποιο άλλο κόμμα.
Μόνο μια τέτοια "ανταρσία" φαίνεται ικανή να προκαλέσει τις πολιτικές εξελίξεις που είναι αναγκαίες για μια πιο ομαλή εξέλιξη, μόνο μια τέτοια πρωτοβουλία θα μπορούσε τουλάχιστον να κερδίσει χρόνο προκαλώντας μια παροδική ύφεση της λαϊκής οργής.
Όμως ακόμα και τότε, προκειμένου να μπορέσει αυτός ο τόπος να γνωρίσει μια πιο παρατεταμένη περίοδο σταθερότητας (απαραίτητη για να γίνουν οι όποιες οικονομικές προσαρμογές) θα πρέπει να ακολουθήσουν πολύ σοβαρότερες πρωτοβουλίες από το πολιτικό προσωπικό.
Θα πρέπει να φανεί πως μαζί με τον λαό που καλείται να προσαρμοστεί βίαια στα νέα δεδομένα και η πολιτική ηγεσία είναι έτοιμη για ανάλογες αλλαγές, για ανάλογες θυσίες.
Θα πρέπει να αποδείξουν στην πράξη πως επιθυμούν ένα πιο δίκαιο και αντιπροσωπευτικό σύστημα, και κυριότερα να καταργήσουν άμεσα την θεσμοθετημένη ατιμωρησία τους και να αναζητήσουν τις ευθύνες του σημερινού αδιεξόδου όπου και αν υπάρχουν αυτές.
Μόνο έτσι μπορεί να ελπίζουν να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη του πολίτη.
Μοιάζει ουτοπικό να ζητάς από αυτούς που δημιούργησαν αυτό το σύστημα, που το διαμόρφωσαν έτσι ώστε να τους εξυπηρετεί να το καταργήσουν, όμως αν δεν το κάνουν οι ίδιοι θα το κάνουν πολύ πιο βίαια άλλοι.
Αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία ίσως και να μπορέσουν να διασώσουν αν όχι τα προνόμιά τους τουλάχιστον την αξιοπρέπειά τους, ακόμα και η ελευθερία κάποιων από αυτούς θα κινδυνεύσει.
Αν αποτύχουν οι συνέπειες μπορεί να είναι πολύ σοβαρές τόσο για αυτούς όσο και για όλους εμάς.
Δυστυχώς οι βουλευτές εδώ και πολλά χρόνια είναι υποχείρια των κομμάτων με τα οποία εκλέγονται, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι από αυτούς να λειτουργούν σαν υπάλληλοι του εκάστοτε προέδρου και των συνεργατών τους.
Ως αποτέλεσμα δεν μπορεί κανείς να περιμένει και πολλά.
Ελπίζω μόνο να υπάρχουν κάποιοι όχι μόνο στο κυβερνών κόμμα, δεν θα αρκούσε, αλλά και σε άλλα κόμματα που θα μπορούσαν να πιέσουν για τέτοιες εξελίξεις.
Το πιο πιθανό όμως είναι πως αυτή η κυβέρνηση θα συνεχίσει την ανεύθυνη πορεία της αδιαφορώντας για τους κινδύνους.
Ο τελευταίος εκβιασμός της φαίνεται να είναι πως αν καταρρεύσει θα μας πάρει όλους μαζί της.
Σε αυτή την περίπτωση θα είναι άξιοι της μοίρας τους ακόμα και αν αυτή θα θυμίζει το Γουδή του 1922!
Όπως και να έχει, σύντομα θα το διαπιστώσουμε.
http://gerogriniaris.blogspot.com/2011/10/blog-post_20.html?spref=tw
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου