Περιμένοντας μάταια αυτή την χώρα να γίνει μια χώρα που αγαπάει και σέβεται τους πολίτες της.-----------------------
Live your myth in Greece,we live this nightmare for decades..........
Waiting in vain for this country to become a country who loves and respects its citizens......
Η προδοσία της χώρας συνεχίζεται απο δεξιά και τάχα αριστερά,πιαστήκαμε πάλι μαλάκες αλλα δεν θα σταματήσουμε να μαχόμαστε ενάντια στους κλέφτες,ψεύτες,απατεώνες και τους δολοφόνους αθώων ψυχών.
Αυτο ειναι το οραμα του Βενιζελου και του Σαμαρα για την χωρα,αυτο εχουν υπογραψει,αυτο εχουν σχεδιασει και συμφωνησει.
Απλα τωρα λενε τα παραμυθια τους,θα βγουμε απο το μνημονιο ο ενας,θα ανακαταλαβουμε τις πολεις μας ο αλλος.
Το χαλι αυτο των αστεγων,των φτωχων δεν το ξερουν,δεν τους το εχουν μεταφερει.
Δεν τους ενδιαφερει.
Ας μην τους δωσουμε ακομη μια ευκαιρια,θα την στερησουμε απο την πατριδα μας,τους γονεις μας και τα παιδια μας.
Ας τους στειλουμε εκει που θα επρεπε να τους ειχαμε στειλει χρονια πριν.
Στον Διαολο.
Πόσες φορές νιώσατε ανασφάλεια σήμερα με την απειλή της αναρχίας, του χάους, της ακυβερνησίας και της κοινωνικής έκρηξης που μπορεί να οδηγήσει σε εμφύλιο; Αν δεν την νιώσατε ούτε μία, τότε σίγουρα δεν είστε από αυτούς που βλέπουν τηλεόραση ή ακούν ραδιόφωνο. Και σίγουρα δεν διαβάζετε την Καθημερινή, το Βήμα, τα Νέα, το Έθνος και άλλες «αξιόπιστες» φυλλάδες. Σε κάθε άλλη περίπτωση είστε και σήμερα ένα από τα θύματα της καθημερινής προπαγανδιστικής τρομοκρατίας όσων βρίσκονται στην εξουσία.
Αν κάποιος κάνει μια σοβαρή ιστορική αναδρομή στις περιπτώσεις των εμφυλίων και των κοινωνικών ταραχών σε όλον τον κόσμο θα παρατηρήσει τα εξής:
Α) Παρέμβαση δυνάμεων από το εξωτερικό (άμεση ή έμμεση)
Β) Νίκη Αριστερών κομμάτων ή ριζική αλλαγή πολιτικών συσχετισμών στην κοινωνία
Οι περισσότερες επεμβάσεις των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Αγγλίας ή ακόμα και της Ρωσίας σε όλη τη διάρκεια της νεότερης Ιστορίας του κόσμου μας είναι πλέον γνωστές – ίσως όχι με λεπτομέρεια, αλλά ευτυχώς έχουν φροντίσει κάποιοι ιστορικοί και μελετητές να τις αποτυπώσουν. Πάντα ο απώτερος στόχος αυτών των επεμβάσεων δεν ήταν ο εκδημοκρατισμός ή η ελευθερία των καταπιεσμένων, αλλά ο έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών μιας χώρας. Όπου υπάρχουν ακόμα σημεία τριβής και εστίες που θα μπορούσαν να συμβούν πόλεμοι, έχει βάλει το χέρι της κάποια δυτική (ή κάποιας μεγάλης χώρας) κυβέρνηση και όποτε θέλει απλά δίνει το σύνθημα για την εκπυρσοκρότηση. Πρωταθλητές βέβαια σε όλο αυτό το μακελειό είναι οι ΗΠΑ, καθώς έχουν εμπλακεί ή έχουν προκαλέσει τόσους πολέμους στα τελευταία 100 χρόνια που δεν έχει προκαλέσει κανένα άλλο κράτος στον κόσμο.
Σε δεύτερο επίπεδο, όταν οι πολιτικοί συσχετισμοί άλλαζαν υπέρ των αδυνάτων –και αυτό συνέβαινε μόνο στις περιπτώσεις που γίνονταν εξ αριστερών τον τελευταίο αιώνα– οι κάτοχοι της εξουσίας προτιμούσαν να δουν μια χώρα στο χάος, παρά να αφήσουν τον λαό να έρθει πιο κοντά στην εξουσία ή σε μια πιο δίκαια αναδιανομή του πλούτου. Εδώ βέβαια, ο εξωτερικός παράγοντας, πάντα συναλλάσσεται με τον τοπικό άρχοντα ή κυβερνήτη, καθώς εκείνος εξασφαλίζει τα συμφέροντά του. Ακόμα και η αλλαγή καθεστώτος θα καθορίζεται από τον ισχυρό της κάθε περίπτωσης. Αλλά και η τακτική της «Αντεπανάστασης» ενάντια σε μία Επανάσταση, είναι πλέον ρουτίνα για όσους δεν θέλουν με τίποτα να χάσουν τα κεκτημένα.
Ο Eduardo Galeano στο βιβλίο του «Μνήμη της φωτιάς – Ο αιώνας του ανέμου» γράφει χαρακτηριστικά για τις δημοτικές εκλογές που έλαβαν χώρα το 1923 στο Ακαπούλκο του Μεξικό:
Οι δυνάμεις της τάξης στην υπηρεσία του εκδημοκρατισμού
Μετά την προβολή της ταινίας του Τομ Μιξ, ακολούθησε εκφώνηση λόγου. Όρθιος μπροστά στην οθόνη του μοναδικού κινηματογράφου του Ακαπούλκο, ο Χουάν Εσκουεδέρο άρχισε ξαφνικά να μιλά στο κοινό εναντίον των εμπόρων που πίνουν το αίμα του λαού. Όταν οι αστυνομικοί όρμησαν πάνω του, ήδη είχε γεννηθεί το Εργατικό Κόμμα του Ακαπούλκο, μέσα στα χειροκροτήματα. Σε μικρό χρονικό διάστημα το Εργατικό Κόμμα όχι μόνο μεγάλωσε αλλά κέρδισε και τις εκλογές, και κρέμασε τη μαυροκόκκινη σημαία του στο δημαρχείο. Ο Χουάν Εσκουδέρο, ο νέος δήμαρχος με την ψηλή κορμοστασιά, τις φαβορίτες και τα μυτερά μουστάκια, είναι ο σοσιαλιστής δήμαρχος που θα μετατρέψει εν ριπή οφθαλμού το δημαρχείο σε έδρα των συνεταιρισμών και των συνδικάτων, θα ξεκινήσει την εκρίζωση του αναλφαβητισμού και θα αψηφήσει την παντοκρατορία των τριών εταιρειών που κουμαντάρουν το νερό, τον αέρα, το έδαφος και το εξαθλιωμένο, τρισάθλιο μεξικανικό λιμάνι, το εγκαταλειμμένο από τον Θεό και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Τότε οι παντοκράτορες οργανώνουν νέες εκλογές, για να διορθωθεί το λάθος του λαού, όμως το Εργατικό Κόμμα του Ακαπούλκο κερδίζει ξανά. Δεν υπάρχει άλλη λύση από την κινητοποίηση του στρατού, που αμέσως αναλαμβάνει την εξομάλυνση της κατάστασης. Ο νικητής των εκλογών Χουάν Εσκουδέρο δέχεται δυο σφαίρες, μία στο χέρι και μία άλλη από κοντά, στο μέτωπο, χαριστική βολή ενώ οι στρατιώτες βάζουν φωτιά στο δημαρχείο. Ο Εσκουδέρο θα αναστηθεί και θα συνεχίσει να κερδίζει τις εκλογές. Ακρωτηριασμένος και σχεδόν μουγκός, θα κάνει σε αναπηρική καρέκλα τη θριαμβευτική του εκστρατεία ως βουλευτής, υπαγορεύοντας τους λόγους του σε ένα αγόρι που ερμηνεύει τα μουρμουρητά του και τα επαναλαμβάνει μεγαλόφωνα από την εξέδρα. Οι παντοκράτορες του Ακαπούλκο αποφασίζουν να πληρώσουν τριάντα χιλιάδες πέσος τη στρατιωτική περιπολία για να πυροβολήσει σωστά αυτή τη φορά. Στα λογιστικά βιβλία των εταιριών καταγράφεται η έξοδος των χρημάτων, αλλά όχι και ο προορισμός τους. Τελικά ο Χουάν Εσκουδέρο θα πέσει νεκρός για τα καλά και μια για πάντα.
Στο βιβλίο του Galeano, όπως και στην Ιστορία του λαού των ΗΠΑ του Χάουαρντ Ζιν, μπορείτε να διαβάσετε πολλές παρόμοιες ιστορίες και γεγονότα, που απλά επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Φαίνεται σε κάποιους τυχαίο το γεγονός του ελληνικού εμφυλίου σε μια περίοδο που η Αριστερά είχε την πρωτοκαθεδρία και την προτίμηση του ελληνικού λαού; Αλλά αλλιώς είχαν αποφασίσει οι «παντοκράτορες» της εποχής και έτσι θα έπρεπε να συμβεί. Σήμερα, οι εργαζόμενοι γίνονται δούλοι με μισθούς πείνας, τα λιμάνια ξεπουλήθηκαν στους Κινέζους, τα αεροδρόμια στους Γερμανούς, το έδαφος θέλουν να το δώσουμε σε Άραβες, το νερό και τον ήλιο σε όποιον επιχειρηματία προλάβει και σε λίγο θα πληρώνουμε για να αναπνεύσουμε.
Την ίδια στιγμή, προβάλλεται ως τρομερό και μόνο το ενδεχόμενο να μην βγει μια αυτοδύναμη κυβέρνηση, όταν στο Βέλγιο για ενάμισι χρόνο δεν υπήρχε κυβερνητική συνεργασία, όταν ακόμα και στην Ολλανδία κατέρρευσε ο κυβερνητικός συνασπισμός, όταν η τελευταία έγνοια του έλληνα πολίτη είναι αν θα βγει πρωθυπουργός ο άσχετος Σαμαράς ή ο αυταρχικός Βενιζέλος.
Τα κόμματα έχουν στα χέρια τους όλο αυτό το διάστημα τις δημοσκοπήσεις που κάνουν για λογαριασμό τους οι εταιρίες και δεν δημοσιεύονται καθώς απαγορεύεται από τον νόμο. Σύμφωνα με αυτές πράττουν και δεν είναι καθόλου τυχαίος ο πανικός τους καθώς όπως διαρρέει τα ποσοστά των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ δεν αρκούν για το σχηματισμό της προσυμφωνημένη κυβέρνησης συνεργασίας*. Αυτό δεν μπορεί να αφήσει τους τοπικούς αφέντες και την οικονομική ελίτ να ηρεμήσει και μόλις τελειώσουν οι τηλεοπτικές εφεδρείες και οι απειλές της ακυβερνησίας δεν θα πιάνουν τόπο θα πρέπει να εξασφαλιστεί πως η Αριστερά δεν θα κυβερνήσει.
Σε αυτό το σημείο φωτίζεται και ο ρόλος της εμφάνισης της Χρυσής Αυγής η οποία εδώ και χρόνια έχει σιγονταριστεί από τα δυο μεγάλα κόμματα, παρ’ όλες τις καταγγελίες που γίνονται από αναρχικούς, αριστερούς και ανθρωπιστικούς φορείς. Με δεδομένη την εγκληματική της δράση -γιατί δεν είναι Σύνδεσμος όπως αυτοαποκαλείται αλλά εγκληματική οργάνωση- θα έπρεπε να έχει εδώ και καιρό τεθεί εκτός νόμου και αρκετοί από τους μπράβους-μέλη της να βρίσκονται στη φυλακή. Όμως την ίδια ώρα που το κράτος-φασίστας καταδικάζει σε εξοντωτικές ποινές αναρχικούς πολιτικούς κρατούμενους, χρησιμοποιεί για την εξόντωση της 17Ν μέχρι και ψυχοφάρμακα και προσπαθεί να εξομοιώσει τον κομμουνισμό και την Αριστερά με τον ναζισμό, οι χρυσαυγίτες όχι μόνο δρουν ανενόχλητοι, αλλά στελεχώνονται και προστατεύονται από αστυνομικούς (μέχρι και ο Παπουτσής έχει παραδεχθεί δημοσίως διασυνδέσεις της Χ.Α. με την ΕΛΑΣ και τα ΜΑΤ).
Στην Πάτρα πριν λίγα χρόνια είχε γίνει ολόκληρο πογκρόμ εναντίον αριστερών και αναρχικών με τους αστυνομικούς και τους χρυσαυγίτες σε ρόλο κυνηγού. Για ώρες απειλούσαν, χτυπούσαν πόρτες σπιτιών και οι μεν έκαναν προσαγωγές, οι δε χτυπούσαν στο ψαχνό. Οι μαχαιροβγάλτες κυκλοφορούν ελεύθεροι και οι αγωνιστές του Συντάγματος βρίσκονται προφυλακισμένοι ή προσάγονται δι’ ασήμαντον αφορμή. Στο καθεστωτικόΈθνος υπάρχει ολόκληρο ρεπορτάζ με πρώην χρυσαυγίτη που λέει τα παρακάτω:
«Ως ταμίας της ”Χρυσής Αυγής”, είχα τη δυνατότητα να γνωρίζω ότι στο ταμείο δεν είχαμε ποτέ περισσότερα από 300-400 ευρώ. Με τα χρήματα αυτά δεν συντηρείται οργάνωση. Ποιος την ενίσχυε, δεν μπορώ να πω με σιγουριά. Ξέρω όμως ότι το προεκλογικό μας υλικό για τις ευρωεκλογές είχε έρθει με δελτίο αποστολής από τα γραφεία μεγάλου κόμματος…» και «Απ’ ό,τι εμμέσως μας έδωσε να καταλάβουμε ο ίδιος ο διαβόητος ”αρχηγός” της Χρυσής Αυγής, ”αρπαχτές” γινόντουσαν από όλους τους κομματικούς χώρους καταπώς συνέφερε τα δύο μεγάλα κόμματα». Όπως λέει, ήταν μάρτυρας όταν ο ίδιος ο «αρχηγός» τον είχε στείλει με άλλους να συνοδεύσουν σε εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ πολιτικό πρόσωπο που τον είχε καλέσει βουλευτής της ΝΔ.
Η διασύνδεση των κομμάτων εξουσίας και η απροκάλυπτη ενεργοποίηση και δράση της Χ.Α. σε αυτό το χρονικό σημείο έρχεται να επιβεβαιώσει πως το καθεστώς, οι έχοντες το χρήμα και οι ξένοι συνέταιροί τους, είναι έτοιμοι να πετάξουν το μπαλάκι και το τέρας στους δρόμους ώστε να προκαλέσουν χάος και αναταραχή (ίσως και εμφύλιο) στην περίπτωση που η Αριστερά καταφέρει να συγκεντρώσει κυβερνητική πλειοψηφία. Ακόμα και ο εκλογικός νόμος-ντροπή ίσως δεν είναι αρκετός για να σώσει το δικομματισμό από τη συντριβή κι αν ένα από τα ετοιμοπόλεμα δεκανίκια του συστήματος (ΛΑΟΣ-ΔΗΜΑΡ) δεν επαρκούν για να υπάρχει και ηθική νομιμοποίηση (άνω του 50% στο σύνολο των ψήφων) μιας συγκυβέρνησης, τότε είναι πολύ πιθανό να επιλεγεί η καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας, ώστε οι αυτόκλητοι σωτήρες να ξαναπάρουν τα ηνία.
Με τη βοήθεια του MEGA και του Σκάι, κανείς δεν αμφιβάλλει πως με μια εβδομάδα ταραχών, θα ζητηθεί και πάλι κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή και στρατιωτική επέμβαση για «να αποφύγουμε τα χειρότερα», να «σώσουμε τη χώρα από την ακυβερνησία και το χάος» και εν τέλει να επιστρέψουμε σαν απολωλότα πρόβατα στο μαντρί. Άλλωστε τα παπαγαλάκια της εξουσίας εδώ και καιρό προλειαίνουν το έδαφος. Ο Μανδραβέλης ουκ ολίγες φορές αναφέρθηκε στον κίνδυνο τέτοιων συμπεριφορών, ο Χωμενίδης -αν δεν κάνω λάθος- είχε πει στο twitter στο περίπου «μήπως πρέπει να κάνουμε κι εμείς η σιωπηρή πλειοψηφία μια αντισυγκέντρωση στο Σύνταγμα;», οι «φιλελεύθεροι» ζητούν τον περιορισμό των απεργιών και των συγκεντρώσεων και έρχεται η ώρα να αναρωτηθείς για πόσο μαλάκες μας περνάνε;
Είναι δυνατόν όταν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες βγαίνουν μέχρι και τον περασμένο Φλεβάρη στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν σύσσωμοι, να πιστεύει κανείς ότι θα μαζέψει μια αντισυγκέντρωση πάνω από 10.000 βολεμένους και πληρωμένους; Είναι δυνατόν να μιλούν για κίνδυνο από τις διαμαρτυρίες ενός τεράστιου τμήματος των εργαζομένων (στις μεγάλες απεργίες ξεπέρασαν τις 400.000 σε μία μέρα) και να το παίζουν χαλαροί για τις επιθέσεις των χρυσαυγιτών και των μπάτσων σε ό,τι κινείται; Είναι δυνατόν να μας κουνάν το δάχτυλο οι καναπεδάκηδες που η πλειοψηφία τους τρέφεται από το Δημόσιο (ή από συναλλαγές με το Δημόσιο) για επιχειρηματικότητα και πλήγματα στον τουρισμό; Είναι δυνατόν μετά από όσα έχει σημάνει το Σύνταγμα για τον λαό τον τελευταίο χρόνο, να θέλει το ΠΑΣΟΚ να κάνει ανοιχτή προεκλογική συγκέντρωση εκεί;
Και όμως, η εξουσία είναι γλυκιά, οι βολεμένοι είναι αρκετοί παρόλο που πολλοί ξεβολεύτηκαν, οι πολυεθνικές δεν θέλουν να χάσουν τα κεκτημένα, οι δανειστές θέλουν να μας έχουν του χεριού τους και οι ντόπιοι συνεργάτες τους δεν δίνουν δεκάρα παρά μόνο για τα κέρδη. Αν δεν αποδείξουμε στην κάλπη πως δεν έχουν την παραμικρή στήριξη του ελληνικού λαού, μια αναταραχή –ακόμα και με νεκρούς– δεν θα τους είναι δύσκολη. Γι’ αυτό μην επιλέξετε την αποχή. Με την αποχή μπήκε η Χ.Α. στο Δήμο Αθήνας, με την αποχή πλησιάζουν τα δυο μεγάλα κόμματα την αυτοδυναμία.
Σκεφτείτε, ψηφίστε με συνείδηση, ψηφίστε Αριστερά και η ψήφος σας δεν θα πάει χαμένη. Ό,τι κι αν λένε τώρα τα κομμάτια της αν δεν ενωθεί μετά τις εκλογές που τα ποσοστά της θα φτάνουν σε ιστορικά υψηλά ξέρουν ότι θα μπουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Και δεν νομίζω να το ξανακάνουν.
Ό,τι και να γίνει στις εκλογές πάντως, τη ζωή μας οφείλουμε να τη διεκδικούμε καθημερινά στους δρόμους ελπίζοντας πως κάποτε δεν θα υπάρχουν μπάτσοι, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και καταπίεση.
* Στο άκουσμα και μόνο ενδεχόμενης αποδοχής από τον ΣΥΡΙΖΑ της στήριξης μιας Αριστερής κυβέρνησης από το κόμμα του Καμμένου, έπεσαν τα παπαγαλάκια τους μέσα από τα κανάλια και τις εφημερίδες να ειρωνευτούν, να διαβάλλουν και να διαστρεβλώσουν την ίδια την είδηση. Έναν πολιτικό με ακροδεξιά ερείσματα όπως ο Καμμένος δεν θα τον ήθελε κανείς σοβαρός άνθρωπος σε καμία κυβέρνηση, αλλά ο ζήλος των ΜΜΕ για την αποδόμηση ενδεχόμενης “στήριξης ή ανοχής” μόνο τυχαίος δεν είναι. Είναι επίσης κατανοητό τα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς να βγάζουν φλύκταινες σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όπως κατανοητό είναι να καταγγέλουν και τον ύπουλο πόλεμο της “χαμένης ψήφου” που δέχονται από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ αλλά ας μην ξεχνούν τον πραγματικό κίνδυνο . Το καθεστώς δεν θέλει σε καμία περίπτωση η Αριστερά να πρωταγωνιστεί σε έναν νέο κυβερνητικό σχήμα και αν ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ κατάφερναν να συνεργαστούν, τότε σίγουρα η πρώτη τους προτεραιότητα θα ήταν στο κυβερνητικό σχήμα να συμπεριληφθούν και μικρότερα αριστερά κόμματα. Τουλάχιστον η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρόλο τον αποκλεισμό της από τις δημοσκοπήσεις, έχει τις δυνατότητες να μπει στη βουλή.
Διασκεδαστική μέσα στο πλαίσιο της τραγωδίας της χώρας είναι αυτή η προεκλογική εκστρατεία εκ μέρους ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας. Έντρομοι οι Ευάγγελος Βενιζέλος και Αντώνης Σαμαράς δεν τολμούν να κάνουν πουθενά συγκέντρωση σε ανοιχτό χώρο, εξαιτίας του φόβου πολιτικής γελοιοποίησής τους λόγω ισχνής συμμετοχής πλήθους και καταθλιπτικών συγκρίσεων με το παρελθόν. Πάνε και χώνονται σε μικρά κλειστά γήπεδα μπάσκετ, με απολύτως ελεγχόμενο κοινό και… «φέις κοντρόλ» (!) του κοινού, λες και μπαίνει ο κόσμος σε… νυχτερινά κέντρα ή καμπαρέ!
Αντί, δε, να κάνουν μπάνιο στην αγάπη του λαού τους, κάνουν μπάνιο στους… σωματοφύλακες, οι οποίοι συνωστίζονται γύρω από τους κοσμαγάπητους ηγέτες σε ομάδες, που σε αριθμό μελών υπερβαίνουν κατά πολύ τις ποδοσφαιρικές ομάδες! Όσο δε για τους υποψήφιους βουλευτές των δύο κυβερνητικών κομμάτων, αυτοί κάνουν προεκλογικές συγκεντρώσεις σε… γιάφκες, υπό καθεστώς αυστηρής εχεμύθειας!
Κι ενώ σε άλλες εκλογικές χρονιές γινόταν χαμός για το ποιος θα πρωτοκάνει και ποια μέρα την κεντρική προεκλογική του συγκέντρωση στην Πλατεία Συντάγματος για να ισχυριστεί εν συνεχεία ότι «ένα εκατομμύριο λαού» συμμετείχε σε αυτή, τούτη τη φορά -μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές κι ενώ σε δέκα μέρες θα γίνουν οι εκλογές- ούτε φωνή ούτε ακρόαση περί του θέματος! Καμιά προθυμία Βενιζέλου και Σαμαρά να απευθυνθούν στη… «λαοθάλασσα» των οπαδών των κομμάτων τους και να τους επιδείξουν ωςπερίτρανη απόδειξη της «βέβαιης» νίκης τους.
Πολιτική απειλή νοθείας
Ευεξήγητος ο δισταγμός τους. Φοβούνται μήπως είναι τόσο λίγοι οι οπαδοί τους που θα είναι πρόθυμοι να προσέλθουν σε μια τέτοια συγκέντρωση, ώστε να μην αποκλείεται καθόλου ενδεχόμενη αυθόρμητη συρροή «Αγανακτισμένων» της πλατείας να οδηγήσει σε άγριο κράξιμο και κατεξευτελισμό των αυτοπροβαλλόμενων ως επίδοξων πρωθυπουργών. Η απαξίωση του πολιτικού προσωπικού, όμως, σε βαθμό που να μην τολμούν οι υποψήφιοι βουλευτές των κυβερνητικών κομμάτων να εμφανιστούν δημοσίως, δεν πρέπει να οδηγεί τους πολίτες σε κατάσταση αυτοϊκανοποίησης και χαλάρωσης της πολιτικής επαγρύπνησής τους.
Η κατάσταση που επικρατεί έχει πολύ πιο επικίνδυνα χαρακτηριστικά απ’ όσο φαντάζεται ο κόσμος. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα κάνουν τα πάντα για να γαντζωθούν στην εξουσία. Από πολιτική σκοπιά, δεν θα είχαν τον παραμικρό δισταγμό να καταφύγουν ακόμη και σε… νόθευση (!) των εκλογικών αποτελεσμάτων προκειμένου να βελτιώσουν τεχνητά τις επιδόσεις τους.
Το γεγονός ότι τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ θα ωφελούνταν από ενδεχόμενη νοθεία, αν είχαν τη δυνατότητα να την κάνουν, πρέπει να λειτουργήσει ως καμπανάκι συναγερμού για τα υπόλοιπα κόμματα. Όχι για το ΚΚΕ, το οποίο θα διασφαλίσει σίγουρα την ύπαρξη εκπροσώπων του σε κάθε εκλογικό τμήμα και επομένως δεν θα κινδυνεύσει, όσο πρωτίστως για το νεοπαγές κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου, το οποίο είναι άκρως αμφίβολο αν είναι σε θέση να τοποθετήσει κομματικούς αντιπροσώπους σε κάθε τμήμα, αλλά και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ευνόητο είναι πως και τα μικρότερα κόμματα είναι εύκολα υποψήφια θύματα.
Τα κόμματα αυτά οφείλουν να λάβουν τα μέτρα τους για να προστατεύσουν τις ψήφους τους. Οα ήταν εντελώς παράλογο να νομίζουν ότι θα υπερασπιστούν τα συμφέροντα του Π. Καμμένου, του ΣΥΡΙΖΑ και των μικρών η… ΝΔ, το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ!
Ψίθυροι ανωμαλίας!
Πέρα από την επίσημη… μπουρδολογία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ περί των δήθεν κινδύνων που απειλούν τη χώρα αν οι εκλογείς δεν ψηφίσουν αυτά τα δύο κόμματα, ώστε να αποφευχθεί η «ακυβερνησία», κατά τον Βενιζέλο, και η μη αυτοδυναμία κατά τον Σαμαρά, έχει τεθεί παράλληλα σε κίνηση ένας υφέρπων μηχανισμός διασποράς φημολογιών, που στόχο έχουν να τρομοκρατήσουν τους πλέον απολίτικους και ψοφοδεείς ψηφοφόρους για να τους στρέψουν προς τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Περιδεείς ενώπιον της βεβαιότητας ότι για πρώτη φορά στα σαράντα σχεδόν της Μεταπολίτευσης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μαζί θα αποτελούν πιθανότατα μειοψηφία του 50% των ψήφων, κύκλοι συνδεόμενοι με τα κόμματα αυτά διοχετεύουν«εμπιστευτικά» κάποιες δήθεν «σίγουρες πληροφορίες», ότι αν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν από κοινού να σχηματίσουν κυβέρνηση τότε έχουν έτοιμα σχέδια για να προχωρήσουν σε… «συνταγματική εκτροπή»! Πρόκειται για εντελώς αβάσιμες πολιτικές ανοησίες, που δεν αποτυπώνοουν καμιά απολύτως πραγματική διεργασία και καμιά απολύτως πραγματική δυνατότητα! Να τρομάξουν τον κοσμάκη προσπαθούν κάποιοι με τέτοια κόλπα και τίποτα περισσότερο. Καμιά αλήθεια δεν εμπεριέχουν τέτοιες φήμες.
Ετοιμόρροπο σκηνικό
Αυτό το πολιτικό σκηνικό του δικομματισμού ΝΔ – ΠΑΣΟΚ είναι εντελώς ετοιμόρροπο στη συνείδηση του ελληνικού λαού και αναμένεται να αρχίσει και επισήμως η κατάρρευσή του με το εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτό αντικειμενικά του αφαιρεί κάθε δυνατότητα δυναμικών κινήσεων συνταγματικής εκτροπής υπό τον έλεγχο του. Αντιθέτως, σε παλαιότερες εποχές, αυτό το ημιθανές πολιτικό προσωπικό θα άνοιγε την όρεξη πραξικοπηματικών δυνάμεων για να το σαρώσουν, όχι για να το υπηρετήσουν!
Εντελώς θεωρητικά μιλώντας, αν, για παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έπαιρναν στις εκλογές αθροιστικά ποσοστό 35% ή 40%, θα ήταν πολύ διασκεδαστικό να επιχειρούσαν να κινητοποιήσουν το στρατό ή τη δικαστική εξουσία για να στηρίξουν κάποιο καθεστώς συνταγματικής εκτροπής έχοντας το 60% του λαού να έχει μόλις εκφραστεί εναντίον τους! Θα είχε φοβερή πλάκα μια τέτοια φαρσοκωμωδία -με τη Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ μάλιστα, να έχουν ήδη υπογράψει στο νέο Μνημόνιο με την Ε.Ε και το ΔΝΤ ότι αμέσως μετά τις εκλογές θα «τσεκουρώσουν» τους μισθούς των στρατιωτικών, των δικαστών και των αστυνομικών! Θα γέλαγε κάθε πικραμένος.
Η πραγματική συμφορά
Δεν έχει, όμως, νόημα να χασκογελάμε με παραμύθια που ικανοποιούν τον πληγωμένο εγωισμό του ελληνικού λαού – γιατί η κατάσταση δεν είναι καθόλου για γέλια, όσο γελοίοι κι αν φαντάζουν στα μάτια των πολιτών οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Αντιθέτως, είναι πολύ επικίνδυνοι. Η πραγματική συμφορά για τον τόπο δεν είναι κάποιοι ανύπαρκτοι επίδοξοι πραξικοπηματίες, αλλά το άκρως υπαρκτό ενδεχόμενο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να μπορέσουν, ελέω εκλογικού νόμου, να σχηματίσουν και πάλι κυβέρνηση στην υπηρεσία των Γερμανών, της EE, του ΔΝΤ και των πιο επιθετικών κύκλων του ελληνικού κεφαλαίου. Αυτός ο κίνδυνος δεν είναι μακρινός. Αντιθέτως αγγίζει τα όρια της βεβαιότητας αφού υπό ορισμένες προϋποθέσεις αρκεί ακόμη και μόλις το ένα … τρίτο (!) των ψήφων σχεδόν να πάρουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μαζί για να πιάσουν τους 151 βουλευτεί – αρκεί και το 36,5%.
Αν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κατορθώσουν να συ-γκυβερνήσουν και πάλι, θα μας λιώσουν! Θα συνθλίψουν σαν σκουλήκια εκατομμύρια Έλληνες! Έχει τεράστια σημασία, λοιπόν, αυτά τα δύο κόμματα του νέου Μνημονίου να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν μικρότερο ποσοστό. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την Ελλάδα να μην σχηματίσουν σε καμιά περίπτωση ισχυρή και σταθερή κυβέρνηση.
Μετεκλογική αναμέτρηση
Στις εκλογές πρέπει να εξασφαλιστεί πάση θυσία ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μαζί θα αποτελούν για πρώτη φορά λαϊκή μειοψηφία, ότι σε καμία περίπτωση δεν θα φτάσουν το 50% των ψήφων. Αφ’ ης στιγμής πέσουν κάτω από το 50%, ακόμη κι αν κατορθώσουν λόγω του εκλογικού νόμου να σχηματίσουν κυβέρνηση, η λαϊκή πλειοψηφία του 60% ή και περισσότερο του ελληνικού λαού θα δώσει τη μεγάλη και παρατεταμένη μάχη της μη αναγνώρισης και απονομιμοποίησης μέσω αλλεπάλληλων κινητοποιήσεων εναντίον της κυβέρνησης μειοψηφίας, με στόχο την άμεση ανατροπή της.
Αν οι κάλπες αποδείξουν ότι η πλειοψηφία του λαού είναι κατά του Μνημονίου και ο εκλογικός νόμος επιτρέψει το σχηματισμό μνημονιακής κυβέρνησης, οι πολίτες θα πρέπει μέσω διαδηλώσεων να προκαλέσουν νέες εκλογές, προκειμένου να σχηματιστεί αντιμνημονιακή κυβέρνηση σωτηρίας της χώρας και να εναρμονιστεί έτσι η κυβέρνηση με τα εκπεφρασμένα αισθήματα του λαού κατά του Μνημονίου.
Ο διορισμένος και όχι εκλεγμένος πρωθυπουργός της Ελλάδος Λ Παπαδήμος στην χρονική περίοδο 2004 με 2011 πλήρωσε φόρο 511 ευρώ ενώ δήλωσε εισόδημα 2,238 εκατ ευρώ. Σε ρεπορτάζ της η εφημερίδα Παρόν αναφέρει ότι ο Λ Παπαδήμος ως αντιπρόεδρος της ΕΚΤ λάμβανε αφορολόγητες απολαβές μεταξύ 250 και 311 χιλ ευρώ ετησίως.
Προφανώς και ο πρωθυπουργός δεν έκανε κάτι παράνομο. Καλυπτόταν από το καθεστώς που ισχύσει στην ΕΚΤ να λαμβάνουν αφορολόγητες απολαβές τα μέλη της Κεντρικής Τράπεζας. Προφανώς η εξέλιξη αυτή είναι ηθικά απαράδεκτη. Η ΕΚΤ δεν συμμετείχε στο ελληνικό haircut ενώ ταυτόχρονα η ΕΚΤ μεριμνά τα μέλη της να πληρώνονται αφορολόγητα. Δυστυχώς οι θεσμικοί έχουν πλήρως διαβρωθεί. Ο Πρωθυπουργός Λ Παπαδήμος δεν μπορεί να κατηγορηθεί για κάτι όμως προκύπτει ένα θέμα ηθικής τάξης. Από την μια για 2,238 εκατ ευρώ πλήρωσε 511 ευρώ άλλος θα πλήρωνε πάνω από 700 χιλ ευρώ ενώ από την άλλη δεν μπορεί να ζητάει θυσίες από τον ελληνικό λαό χωρίς να έχει κάνει καμία ο ίδιος. Δυστυχώς η χώρα έχει καταρρεύσει προκαλώντας την οργή της κοινωνίας.
Στην τελική πιά ευθεία για την κάλπη, τα νεύρα όλων των εμπλεκομένων, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, είναι στο κόκκινο. Τα δυο πρώην «μεγάλα κόμματα» προσπαθούν με διαρροές και δηλώσεις να «διορθώσουν» λίγο το κλίμα βαθύτατης αντιπάθειας εναντίον τους, αλλά είναι πιά αργά. Τα πρόσωπα του Βαγγέλη Βενιζέλου και του Αντώνη Σαμαρά, για όσους δεν είναι φανατικοί οπαδοί τους ή εξαρτώμενοι από αυτούς, είναι πιά κυριολεκτικά αντιπαθητικά. Δεν πιστεύω (κατά την ταπεινή μου γνώμη) ότι θα καταφέρουν τα δύο «μεγάλα κόμματα» μαζί να πάρουν το 40% των ψήφων που έπαιρναν επί 35 χρόνια το καθένα χωριστά. Παρ’ όλ’ αυτά και ενώ είναι σαφές ότι η σελίδα γυρίζει με δύναμη και είναι πια καιρός να μάθουμε πράγματι να «σκεφτόμαστε διαφορετικά», κάποιοι είναι κολλημένοι εκεί που πάντα ήταν. Δεν μας πειράζει. Θα ξεκολλήσουν, ή θα μείνουν πίσω να κοιτάζουν από μακριά τη ζωή να προχωράει χωρίς αυτούς.
Μήνες τώρα γράφω εδώ για τον Αλέξη Τσίπρα. Από την πρώτη στιγμή που σταμάτησα για λίγο και ακούμπησα το βλέμμα μου πάνω στα λόγια, τις θέσεις, το πρόσωπο και την ματιά του, να τον παρατηρήσω χωρίς να ακούω την άθλια προπαγάνδα που επί χρόνια τον εξόριζε «στους απ' έξω» (το έχω υποστεί αυτό, στην δική μου μικρή κλίμακα, επί χρόνια - και την ξέρω πιά την τεχνική που χρησιμοποιούν οι «ειδικοί» του είδους), κατάλαβα ότι αυτός είναι ο επόμενος. Κανένας Σαμαράς και κανένας (βέβαια) Βενιζέλος. Με ειλικρινή εκτίμηση για το πρόσωπο – και κανένας Τζήμερος. Ο Τζήμερος δεν είναι πολιτικός. Είναι ένας λαμπρός πολίτης – όπως πολλοί άλλοι, μεταξύ των οποίων και πολλοί από σας (εγώ δεν είμαι «καλός πολίτης», είμαι άτακτος, γι’ αυτό εξαιρώ τον εαυτό μου). Ούτε μπορεί κανείς να ελπίζει σοβαρά ότι o Στέφανος Μάνος αν μπει στη Βουλή θα ανατρέψει το μπετόν αρμέ και τον μηχανισμό ολόκληρου αυτού του συστήματος εξουσίας του οποίου, εξάλλου, αποτελεί επί δεκαετίες ζωντανό κομμάτι.
Η συγκυρία θέλει δυναμική, θέλει διάθεση ανατροπής σοβαρής –όλα παίζονται τώρα, κανένα ταμπού δεν υπάρχει πιά, ούτε καν το ευρώ και η Ευρώπη. Είναι ζήτημα επιβίωσης. Το σύστημα πάλιωσε, διεφθάρη ασύστολα και χωρίς ελπίδα ίασης και, νομοτελειακά, αναγκάζεται να καταρρεύσει (όπως συνέβη και μετά τον «Ανένδοτο», την υπόθεση «Ασπίδα», την κόντρα Καραμανλή-Φρειδερίκης, την «αποστασία», την δολοφονία του Λαμπράκη και τα λοιπά -την δεκαετία του 60). Ήδη έχουμε τελειώσει με την χούντα του Παπαδόπουλου, το «Μεγάλο μας Τσίρκο» που ανέβηκε το καλοκαίρι του 73 ήδη παίζεται (ήμουν βοηθός σκηνοθέτη, του Κώστα Καζάκου, εικοσάχρονος ακριβώς) και ο Μαρκεζίνης είναι ο πρωθυπουργός-Παπαδήμος.
Δεν θα ακολουθήσει η καταστροφή που έφερε η χούντα του Ιωαννίδη με την περιπέτεια της Κύπρου. Αλλά όλο το σύστημα που στήριζε την εκτροπή θα καταρρεύσει πολύ σύντομα, όπως κατέρρευσε και τότε. Οι πολιτικοί που είχαν την εξυπνάδα και την αντοχή να συνεχίσουνε να «παίζουνε» με τους καινούργιους όρους θα επιζήσουν και τώρα όπως επέζησαν και τότε. Οι άλλοι (οι περισσότεροι δηλαδή) θα ξεχαστούν –αν δεν δικαστούν κάποιοι για τα οικονομικά τους εγκλήματα κατά του Ελληνικού λαού, πράγμα που εγώ προσωπικά και το θέλω –και πιστεύω ότι θα συμβεί μόλις αρθεί η βουλευτική ασυλία και η αθλιότητα του «νόμου περί ευθύνης υπουργών».
Ο Τσίπρας είναι όμως αυτός που λειτούργησε σαν καταλύτης και έκανε την μεγάλη διαφορά: Μετά τον Εμφύλιο η Αριστερά ήταν παράνομη εκτός αν ήταν διατεθειμένη να υποκλίνεται στην Φρειδερίκη και να λέγεται ΕΔΑ. Το 74 το ΚΚΕ νομιμοποιήθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και αδρανοποιήθηκε. Του δώσανε όλα τα νόμιμα δικαιώματα και, με την συγκατάθεσή του, έκατσε στην γωνία με το 10% του (πάνω-κάτω) να μας κοιτάζει και να «επιχειρεί» και να κάνει κριτική με όρους Σοβιετίας. Δεν διεκδίκησε εξουσία η αριστερά. Της έφαγε όλο το παντεσπάνι το ΠΑΣΟΚ εξάλλου, δεν πρόλαβε ούτε να το καταλάβει –ο Αντρέας ήτανε γερός παίκτης.
Τώρα η Αριστερά ζητάει τον ρόλο που δικαιούται στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου: Να είναι ελεύθερη όχι μόνο να ανασαίνει και να διαβάζει Ριζοσπάστη και αριστερά blogs, αλλά να αναλάβει ευθύνες διαχείρισης και εξουσίας. Αυτό το τόλμησε πρώτος ο Αλέξης Τσίπρας και αυτός θα το εισπράξει. Και εγώ που δεν υπήρξα ποτέ αριστερός αλλά κεντροδεξιός αστός δηλωμένος και με στάμπα στο κούτελο, ούτε που θα γυρίσω να κοιτάξω τα υπολείμματα του αχόρταγου αυτού βόθρου που επί τόσα χρόνια ψήφιζα – και έγινε ίδιο με το ΠΑΣΟΚ και την παλιά Αυριανή του. Θα ψηφίσω την Αριστερά που διεκδικεί εξουσία και δεν με νοιάζει πια η καταστροφολογία των τραπεζών, των εργολάβων, των άλλων Big Businessmen, των ΜΜΕ που τους εξυπηρετούν και του πολιτικού προσωπικού που τους υπηρετεί δουλοπρεπέστατα. Χαίρομαι που είμαι ακόμα ζωντανός και υγιέστατος στα 58 (δεν τα έκλεισα ακόμη, έχω άλλους τρείς μήνες για να γίνω 59!) και που, πρώτα ο Θεός, θα είμαι εδώ να δω την νέα γενιά των πολιτικών, αυτήν του Αλέξη Τσίπρα, να κάνει τα πρώτα της τουλάχιστον βήματα.
Οι «μεγάλοι» πολιτικοί αρχηγοί είναι καιρός (σαν έτοιμοι από καιρό θα έγραφα, αλλά δεν την αξιώθηκαν αυτή την ποίηση ποτέ τους) να φύγουν. Αν δεν το καταλάβουν την άλλη Κυριακή, θα το καταλάβουν σε λίγες βδομάδες που θα ξαναγίνουν εκλογές. Ας μην ελπίζουν πως κάποιος, κάτι, ένα θαύμα, θα τους σώσει. Δεν σώνεται το παιχνίδι.
Όσο πιο γρήγορα εξαφανιστούνε από μπροστά μας, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουνε να τους θυμόμαστε με κάποιο σεβασμό -και κάποια νοσταλγία πιθανώς, γιατί δεν περάσαμε και άσχημα επί των ημερών τους: Τα κέρατά μας –δανεικά –ξοδέψαμε!
Ενθερμος νεαρος οπαδος,διοτι πολιτης δεν ειναι,πηγε να χειροκροτησει τον αρχηγο.....διοτι δημοκρατης ο αρχηγος δεν ειναι....
Εκανε ενα λαθος.
Φορεσε κοκκινο μπλουζακι.
Καποιος απο κατω απο την συμμορια,διοτι δημοκρατικη ομαδα δεν ειναι του την λεει.
Τι ηρθες ρε στην Φιλαδελφεια με μπλουζακι του Ολυμπιακου.
Ο Κώστας Καραμανλής έσπασε τη σιωπή του. Από το 2009, τα μόνα που είχε σπάσει ήταν ένα Ρόζενταλ ωραιότατο, μια πλαστική τσατσάρα και το νευρικό μας σύστημα. Τώρα έσπασε τη σιωπή του, χίλια κομμάτια την έκανε και πρόσεχε μην πατήσεις ξυπόλητος. Είπε, είπε, είπε… Μόνο μια συγγνώμη δεν είπε. Ενα «σόρι», ένα «ουπς», ένα κάτι τέλος πάντων… Ισα για να αποδείξει ότι όλα αυτά τα χρόνια ζούσε στη Ραφήνα και δεν ήταν μόνιμος κάτοικος Μποτσουάνας. Μια συγγνώμη, βρε αδελφέ, που από μια χαρά πολίτες μάς κατάντησε πατάκια για το παρκέ.
Αυτός κι ο επόμενος που πήρε τη σκυτάλη. Ο Παπανδρέου, που επίσης η συγγνώμη δεν συγκαταλέγεται στο λεξιλόγιό του. Ο Βενιζέλος τουλάχιστον την είπε. Με μισή καρδιά, με εν τέταρτον του στόματος - αλλά την είπε. Απλώς, δεν διευκρίνισε ποια από όλες εννοούσε. Γιατί συγγνώμες υπάρχουν πολλές, νουνού όμως ένα:
Συγγνώμη, έκανα λάθος!
Συγγνώμη, σας πάτησα;
Συγγνώμη,να περάσω λίγο…
Συγγνώμη, πόσο μαλάκας είσαι;
Συγγνώμη, που σ' αγάπησα πολύ…
Συγγνώμη,αυτή την τσάντα από πού την πήρατε;
Οχι ότι κι εμείς είμαστε εύκολοι πελάτες. Οταν δεν μας τη ζητάνε, λέμε «πες, βρε αδελφέ, μια συγγνώμη». Οταν την ξεστομίζουν, λέμε «από τότε που βρέθηκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο». Ο,τι και να κάνεις, χαμένος βγαίνεις…
Και σίγουρα δεν τη λένε οι υποψήφιοι βουλευτές που βγαίνουν στα κανάλια. Που έχουν μετατρέψει τα ντεσιμπέλ σε ιδεολογία. Νομίζουν πως όσο πιο πολύ ουρλιάζουν τόσο πιο δίκιο έχουν. Καλά, δεν το συζητώ. Δεν κάθομαι να με ξανασώσουν όλοι αυτοί, να χτυπιούνται κάτω. Αρκετά με σώσανε, αρκετά εφάρμοσα τις συνταγές τους και είχα τη μία υποτροπή καπάκι πάνω στην άλλη: η θεραπεία πέτυχε, ο ασθενής πέθανε.
Και μου λένε και να τους εμπιστευτώ. Να ανοίξω το στοματάκι μου, να κάνω «αααα», να μου δώσουν το φάρμακο. Δεν υπάρχει περίπτωση, εγώ από μικρή χάπι μόνο απ' τα χεράκια της μάνας μου έπαιρνα. Και το φαΐ απ' της μανούλας το πιρέξ επίσης. Γιατί είμαι και σινεφίλ, βλέπεις. Μπόλικα θρίλερ έχω δει στη ζωή μου, που τους ρίχνουν στρυχνίνη στον μουσακά και ποντικοφάρμακο στο παυσίπονο. Αρκετό σπλάτερ έχω ζήσει σ' αυτή τη χώρα, άλλο δεν θα πάρω, ΣΥΓΓΝΩΜΗ κιόλας…
Ο Σαμαράς, παίζει τη συγγνώμη να μας την είπε εμμέσως και να μην την πήρε το μάτι μας. Στη συνάντηση καλλιτεχνών που έκανε δεν ήταν εκεί κι Ρέμος; Αυτός δεν είπε το τραγούδι: «Τι να σου πω για να σου αλλάξω γνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη, φταίω για όλα εγώ, συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη»; Ασχετο, αλλά έτσι όπως τους έβλεπα Σαμαράς - Ρέμος - Χατζηγιάννης παίζει, αν δεν κάτσει καλά το εκλογικό αποτέλεσμα, να εμφανιστούν τον χειμώνα μαζί στο Ρεξ. Ενα υπερθέαμα σε σκηνοθεσία Γιάννη Σμαραγδή!
ΣΥΓΓΝΩΜΗ κιόλας, αλλά τι κόλλημα έχουν φάει όλοι με το «διακύβευμα»; Απ' το χωριό τους το ξέρανε; Γιατί εμείς στο δικό μου δεν το λέγαμε. Το «διακύβευμα των εκλογών»… Αλλη μία φορά να το ακούσω θα ξεράσω το σουτζουκάκι επιτόπου… Κι αν τους ρωτήσεις, ξέρουν τι σημαίνει; Ή νομίζουν ότι διακύβευμα είναι το παρμπρίζ στα ελληνικά;
ΣΥΓΓΝΩΜΗ κιόλας, άλλα άρες, μάρες, κουκουνάρες ακούμε από το πρωί μέχρι το βράδυ στην τηλεόραση… Οταν το κανάλι δεν έχει τούρκικο, στρώνει τραπέζι πτυσσόμενο: ο παρουσιαστής στη μέση και γύρω γύρω όλοι οι εκπρόσωποι των κομμάτων. Φτηνό πρόγραμμα, κουτί τούς ήρθε τώρα με τις αψιλίες των καναλιών… Ασε που μπαίνεις στο facebook και στο twitter των υποψηφίων κι απ' έξω σε πιάνουν οι μυρωδιές του τσικνιστού οράματος. Συναρπαστικές οι σελίδες τους: «Σήμερα στις 12 θα είμαι στην τάδε τηλεόραση, αύριο στη 1 στο τάδε ραδιόφωνο, μεθαύριο στην όποια εφημερίδα». «Στα παλιά μας τα παπούτσια», απαντάνε από κάτω followers, φίλοι και εγγεγραμμένοι. (Δηλαδή δεν το λένε τόσο κομψά, αλλά δεν το μεταφέρω ακριβώς γιατί γράφω σε mainstream έντυπο και δεν κάνει).
ΣΥΓΓΝΩΜΗ κιόλας, κύριοι που μας αντιμετωπίζετε ως ηλίθιους… Σέβομαι τα ζώα και δεν λέω μας αντιμετωπίζετε σαν βόδια… Απλώς από το βόδι, έρχεται μόνος του ο συνειρμός: γκουγκλάρισα την Μποτσουάνα και λέει ότι η οικονομία της χώρας βασίζεται στον τουρισμό, στα διαμάντια και στην αγελαδοτροφία… Και επειδή μας κόβω να μεταναστεύουμε σιγά σιγά, για ρωτήστε λίγο, εσείς που έχετε το θάρρος με τους Μποτσουανούς:
The Slog has received details of two secret opinion polls in Greece, both of which suggest that, as young voters finally make their minds up, PASOK in particular has seen a major fall in its share of the vote. There are rumours in Athens itself that at least one poll has also been conducted by EU officials working out of the Troika offices there.
As The Slog predicted recently, Antonis Samaras of New Democracy has his sights on a coalition without the Pasok Party of Evangelo Venizelos. Not only does Samaras believe that the Pasok leader is too unpopular to be anything other than a liability, he also feels that Venizelos would block any attempt to renege on the Brussels bailout Accord signed in March….and leak Government intentions to the Troika.
Samaras is now openly reaching out to Right-wing voters who are leaving his Conservative party ahead of the May 6 elections, observes the Greek Reporter. While that’s true, in private he is also keen to reach out the the Far Right’sleaders, and put the slavishly pro-bailout Pasok out of power. To do so, Samaras yesterday focused on his Rightist credentials, saying he would get tough on crime, repeal laws giving citizenship to second generation immigrants born in Greece, and allow police to use water cannons to break up protests. Nationalism is a rapidly growing political force in Greece – especially among the country’s youth.
Older traditional voters seem to have made up their minds to vote either ND or Pasok early on, largely ignoring the growing number of fringe Parties. But in the last eight days, there is polling evidence (it cannot be published in Greece as it is after the two-week pre-Election deadline) that not only are young voters firming up their intentions, a sizeable minority are ignoring the more pro-EU mainstream Parties.
One national poll – allegedly commissioned by Brussels – shows the New Democracy Party of Antonis Samaras holding onto its share of the vote, while Pasok has dropped from 19.8% to 15.5%. The Nationalist schism Golden Dawn was also seen to have enoyed a slight increase in popularity. If Pasok leader Venizelos has had sight of this poll, it would explain his desperate call, earlier in the week, for a ‘Grand’ Coalition….naturally, including him. In fact, I’m told that both main Party leaders know they are unlikely (based on the current numbers) to make up a majority of the votes cast. (The survey was leaked by a foreign Embassy in Athens, widely though to be Spain’s).
But a new poll revealed exclusively here by The Slog shows that, in the key voting areas in and around Athens – where the percentage youth demographic is higher - the mainstream Party share of vote is collapsing.
The area polled is enormous, and electorally important: about 1.5m electors, running across 34 municipalities and accounting for roughly 42 seats in the Greek Parliament. The topline results are as follows:
New Democracy 14% (Conservative)
PASOK 12% (Socialist)
Independent Greeks 11% (Hard Right)
SYRIZA 11% (Hard Left)
KKE 9% (Communist)
Golden Dawn 9% (Neo-Nazi)
Democratic Left 8%
With the support of less than 3 in 10 of voters, there is no way that the pro-bailout Coalition could have any validity. But equally, based on this study it looks as though neither the Left (32%) nor the Right (34%) could put a government together either.
There are, however, three other important factors. First, the Leftist Parties are violently opposed to the bailout terms and thus could never join in a Pasok Coalition without catastrophic loss of face. Second, as the above stats show, 28% of voters (mainly young) are still undecided – although many may abstain. And last but not least, the minority Parties themselves are now reaching out right across the Left-Right spectrum.
Alexis Tsipras, the leader of the Radical Left SYRIZA group, yesterday (Friday) said his Party would be prepared to join forces with the newly-formed nationalist Independent Greeks led by Panos Kammenos. This in turn firmed up a more general statement earlier that a left-wing alliance “would see votes for IG as support for, or at least tolerance of, such an anti-bailout formation.
The situation now becomes intriguing. For starters, there is a clear majority here against the bailout terms. If one adds on Antonis Samaras’s obvious doubts about it, the Troika is seen to have the support of just one in eight voters. Brussels will thus be forced to accept that its bailout scheme, timings and terms are unacceptable to the vast majority of Greeks. Based on their track-record, this won’t worry them for more than a second or two, but if made clear enough to the eurozone’s more apathetic voters, it might serve to point out what they (and that includes the UK) might well be in for one day.
Further, if we work on the assumption – not at all outlandish – that a quarter of the remaining 28% abstain, a quarter vote for the bailout Parties, and half vote for the minority groupings, that would take the anti-bailout protest to 42% Left and 42% Right. Pasok would be unacceptable to both wings of the opposition to Troika plans, so it would take only SYRIZA to join with Independent Greeks andNew Democracy to form a majority anti-Brussels coalition Government.
How welcome would that be to the social democrat fluffies and control freaks of the EU? Not at all. More to the point, it would be an unmitigated disaster for the ECB and French banks; the beginning of the end, in fact, of the euro – were the outcome to emerge just as the markets give up on Spain….as they assuredly will do sooner rather than later.
As Dan Hannan would probably say, “That’s another fine mess the EU control freaks have got us into”. But bearing in mind the revelations discussedthroughout this week here, one wonders what illiberal, anti-democratic trick they will now dream up to declare the vote null and void?
But for the Americans – a different story? This is, after all, exactly the outcome they wanted in March. But would they still want it in May, with Mario Draghi trying in vain to wrestle a Spanish meltdown to the ground? At the moment I have no idea. But I’d be willing to bet Lloyd Blankfein does.
Ο Eduardo Galeano στο βιβλίο του «Μνήμη της φωτιάς – Ο αιώνας του ανέμου» γράφει χαρακτηριστικά για τις δημοτικές εκλογές που έλαβαν χώρα το 1923 στο Ακαπούλκο του Μεξικό:
Στο βιβλίο του Galeano, όπως και στην Ιστορία του λαού των ΗΠΑ του Χάουαρντ Ζιν, μπορείτε να διαβάσετε πολλές παρόμοιες ιστορίες και γεγονότα, που απλά επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Φαίνεται σε κάποιους τυχαίο το γεγονός του ελληνικού εμφυλίου σε μια περίοδο που η Αριστερά είχε την πρωτοκαθεδρία και την προτίμηση του ελληνικού λαού; Αλλά αλλιώς είχαν αποφασίσει οι «παντοκράτορες» της εποχής και έτσι θα έπρεπε να συμβεί. Σήμερα, οι εργαζόμενοι γίνονται δούλοι με μισθούς πείνας, τα λιμάνια ξεπουλήθηκαν στους Κινέζους, τα αεροδρόμια στους Γερμανούς, το έδαφος θέλουν να το δώσουμε σε Άραβες, το νερό και τον ήλιο σε όποιον επιχειρηματία προλάβει και σε λίγο θα πληρώνουμε για να αναπνεύσουμε.
Διασκεδαστική μέσα στο πλαίσιο της τραγωδίας της χώρας είναι αυτή η προεκλογική εκστρατεία εκ μέρους ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας. Έντρομοι οι Ευάγγελος Βενιζέλος και Αντώνης Σαμαράς δεν τολμούν να κάνουν πουθενά συγκέντρωση σε ανοιχτό χώρο, εξαιτίας του φόβου πολιτικής γελοιοποίησής τους λόγω ισχνής συμμετοχής πλήθους και καταθλιπτικών συγκρίσεων με το παρελθόν. Πάνε και χώνονται σε μικρά κλειστά γήπεδα μπάσκετ, με απολύτως ελεγχόμενο κοινό και… «φέις κοντρόλ» (!) του κοινού, λες και μπαίνει ο κόσμος σε… νυχτερινά κέντρα ή καμπαρέ!
Πέρα από την επίσημη… μπουρδολογία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ περί των δήθεν κινδύνων που απειλούν τη χώρα αν οι εκλογείς δεν ψηφίσουν αυτά τα δύο κόμματα, ώστε να αποφευχθεί η «ακυβερνησία», κατά τον Βενιζέλο, και η μη αυτοδυναμία κατά τον Σαμαρά, έχει τεθεί παράλληλα σε κίνηση ένας υφέρπων μηχανισμός διασποράς φημολογιών, που στόχο έχουν να τρομοκρατήσουν τους πλέον απολίτικους και ψοφοδεείς ψηφοφόρους για να τους στρέψουν προς τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Αυτό το πολιτικό σκηνικό του δικομματισμού ΝΔ – ΠΑΣΟΚ είναι εντελώς ετοιμόρροπο στη συνείδηση του ελληνικού λαού και αναμένεται να αρχίσει και επισήμως η κατάρρευσή του με το εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτό αντικειμενικά του αφαιρεί κάθε δυνατότητα δυναμικών κινήσεων συνταγματικής εκτροπής υπό τον έλεγχο του. Αντιθέτως, σε παλαιότερες εποχές, αυτό το ημιθανές πολιτικό προσωπικό θα άνοιγε την όρεξη πραξικοπηματικών δυνάμεων για να το σαρώσουν, όχι για να το υπηρετήσουν!
Δεν έχει, όμως, νόημα να χασκογελάμε με παραμύθια που ικανοποιούν τον πληγωμένο εγωισμό του ελληνικού λαού – γιατί η κατάσταση δεν είναι καθόλου για γέλια, όσο γελοίοι κι αν φαντάζουν στα μάτια των πολιτών οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας.
The Slog has received details of two secret opinion polls in Greece, both of which suggest that, as young voters finally make their minds up, PASOK in particular has seen a major fall in its share of the vote. There are rumours in Athens itself that at least one poll has also been conducted by EU officials working out of the Troika offices there.
του Άρη Δαβαράκη