του Γιάννη Σιδέρη
Στην έρημη χώρα, οι κομματικοί αγκιτάτορες και οι επαγγελματίες σωτήρες, υπόσχονται ασφαλείς διελεύσεις από τη νεκρά θάλασσα της καθημαγμένης οικονομίας που οι ίδιοι μας οδήγησαν και που άλλοι ανέχτηκαν να οδηγηθούμε.
Το ΠΑΣΟΚ, ριζοσπαστικό πάλαι ποτέ κόμμα μαζών, ανδρώθηκε και γέρασε στην εύφορη κοιλάδα των ευρωπαϊκών πακέτων και των δανεικών, εξωθήθηκε από το εύκολο χρήμα, διευκολύνθηκε από την αδιαφανή διαχείρισή του, ενίοτε και την ενθυλάκωσή του. Οδεύει στις εκλογές αποδεκατισμένο, με ηγήτορα τον Βαγγέλη, έναν αρχηγό πληθωρικό στη λεκτική ευχέρεια και τη δημιουργία εντυπώσεων, που προσπαθεί τώρα να αντιμετωπίσει με κάποια απέλπιδα ορθολογικότητα, προβλήματα της χώρας που πλέον δεν αντιμετωπίζονται. Έχει διασφαλίσει από παλιά την συνηγορία μεγάλων μέσων ενημέρωσης αλλά τον ακολουθεί ένα έργο που καταυγάζει: Ουδείς πολιτικός φυλακίστηκε με το νόμο περί ευθύνης υπουργών, του οποίου ήταν ο εμπνευστής. Διαδέχτηκε τον πρίγκιπα, πρωτότοκο γιο του γεννήτορα του κόμματος. Ο πρίγκηψ Γιώργος είχε πάρει την ηγεσία κληρονομικώ δικαιώματι, παρότι το ανώτερο στελεχικό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ που τον υποστήριξε, γνώριζε την έφεσή του προς νεφελώδεις νεοτερικότητες και την ταυτόχρονη δυσλειτουργία του να δράσει στοιχειωδώς επί του πρακτέου. Θα μείνει στην ιστορία ως υπόδειγμα περιφρόνησης του λαϊκού παράγοντα, καθώς τις ίδιες στιγμές που ευαγγελιζόταν την διαφάνεια στο κυβερνάν, μας έβαζε κρυφίως σε μια ιστορικών διαστάσεων περιπέτεια, διακηρύσσοντας (ίσως και πιστεύοντας) ότι έτσι μας έσωσε!!!
Στον απέναντι Οίκο, είχαν εκλέξει τον έτερο πρίγκιπα, τον μοσχαναθρεμμένο Κώστα, για τον οποίο ο αθυρόστομος Πάγκαλος είχε πει και δικαίως, ότι δεν έχει διοικήσει ούτε περίπτερο. Όμως λόγω του θείου Κωνσταντίνου, αυτού που κυβερνούσε με τη μισή Ελλάδα στα ξερονήσια αλλά παρόλα αυτά χαρακτηρίστηκες εθνάρχης, του ανατέθηκε να διοικήσει ολόκληρη χώρα! Άφησε φυσικά πίσω του ρημάδια, ένα έλλειμμα θηριώδες, εκεί που υποσχόταν επανίδρυση και εξοικονόμηση 10 δις το χρόνο. Ουδείς ακόμη του έχει ζητήσει ευθύνες. Τον ξελάσπωσε ο ΓΑΠ με το άφρον της υπαγωγής μας στη μέγγενη της τρόικας!
Αυτόν το διαδέχτηκε ο Αντώνης, αυτός που έλεγε ως υπουργός ότι το έλλειμμα είναι 4,5% για να αποδεχθεί σίγουρα πάνω από 13%, και κανείς δεν του ζήτησε ως τώρα να απολογηθεί για το τερατώδες ψέμα. Αυτός που υπόσχεται ότι με τη Βοήθεια της Παναγίας θα μας περάσει από τις συμπληγάδες του ΔΝΤ! Παλαιοκομματικός δεξιός της δεκαετίας του 70, με έφεση στο ρουσφέτι παλιάς κοπής (στο τσακ τη γλίτωσε επί υπουργείας του ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα, μετά από 2500 χρόνια, να μην μεταναστεύσει στην εκλογική πατρίδα του Αντώνη, τη Μεσσηνία) και με αδυναμία να ανιχνεύσει το ευρωπαϊκό τοπίο, γι’ αυτό και οι παλινδρομήσεις, όχι, ίσως, ναι, επί του μνημονίου…
Στο τοπίο της πάλαι ποτέ εύφορης πολιτικής κοιλάδας, ευδοκιμεί και η Αριστερά του «όχι σε όλα»: Η Αλέκα, που σε καιρούς τεκτονικών ανακατατάξεων στο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό και γεωπολιτικό στάτους και λεηλασίας εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, ξόδεψε αγωνιστικές εργατοώρες για να αποκαταστήσει τη μνήμη του Στάλιν, όχι ως ιστορική ανάγνωση αλλά ως παρακαταθήκη και οδηγήτριο άστρο! Το κόμμα της έχει χάσει τη δωρικότητα του Φλωρακικού ΚΚΕ, δίνει πλέον αγωνιστικές παραστάσεις των 10 ατόμων που κλείνουν τα ξενοδοχεία του κέντρου και 100 νεολαίων, που για την περίσταση δηλώνουν ναυτεργάτες, κλείνοντας τους καταπέλτες. Την ρωτούν για την επόμενη ημέρα των εκλογών και σε απαντά εν πλήρει αγωνιστική αμηχανία, λόγω έλλειψης σχεδίου, ο λαός θα αποφασίσει (ναι, αλλά τα κόκκινα κιτάπια λένε ότι το κόμμα είναι η πρωτοπορία και καθοδηγεί το λαό)
Και φυσικά ο Αλέξης, αυτός που είχε χαρακτηρίσει μερικές υπερβολές τα ποτάμια αίματος που χύθηκαν στην Κίνα. Εραστής των αταβιστικών δράσεων, έντονα επιθετικός στη Βουλή, όχι αναγκαστικά και ουσιαστικός. Ηγείται ενός κόμματος μωσαϊκού από δέκα και πλέον συνιστώσες, με αποτέλεσμα να συνθηματολογεί αντί να έχει επεξεργασμένες και τεκμηριωμένες θέσεις. Με λόγο επεξεργασμένο για να «γράφει» ως τηλεοπτική ατάκα και με επιθετικό διεθνισμό που καταλήγει σε καθαγιασμό των λαθρομεταναστών - ναι αυτός που είχε απαιτήσει από το ελληνικό κράτος να ζητήσει συγνώμη επειδή κάποιος λαθρομετανάστης ισχυρίστηκε ότι ένας μπάτσος του έσκισε φωτοτυπία σελίδας κορανίου.
Μετά αναρωτιούνται γιατί ο κόσμος στράφηκε προς τους παρακρατικούς ιδεολογικούς ζηλωτές του Χίτλερ, την στιγμή που αυτή έκρυβε την σιδερένια γροθιά κάτω από το βελούδινο γάντι του καλοκάγαθου προστάτη που συνδράμει τον ανήμπορο συμπολίτη μας. Φυσικά κανένα στοιχείο αυτοκριτικής γι’ αυτό, η Αριστερά κάνει αυτοκριτική μετά από πολλά χρόνια, όταν τα προβλήματα έχουν μετεξελιχθεί τραγωδίες.
Στο ψηφιδωτό όσων έχουν ελπίδες να εισέλθουν στη Βουλή, με βάση τις δημοσκοπήσεις πριν απαγορευτούν, υπάρχει ο ζογκλέρ Καρατζαφέρης, άθυρμα των δημοσκοπήσεων, ο λαϊκιστής παλαιοδεξιός Καμμένος και ο ευγενής και ευρωπαϊστής Φώτης Κουβέλης, με τον αμήχανο αριστερό λόγο καθώς προσπαθεί ανεπιτυχώς ακόμη να συγκεράσει την ιδεολογία με τον ρεαλισμό που επιβάλλουν ν οι καιροί.
Έτσι κι αλλιώς θρυμματισμένο το κοινωνικό τοπίο σε μια χώρα που αγκομαχά, δεν επιτρέπει αισιόδοξες προβλέπεις. Μετεκλογικά θα μπλεχτούμε σε ένα απίθανο σήριαλ μικροκομματικών υπολογισμών, προσωπικών εγωισμών, κομματικών συμφερόταν, ατομικών φιλοδοξιών, που θα ονομάζονται προσπάθειες για τον σχηματισμό κυβέρνησης προς όφελος της χώρας. Ατομική η στάση του καθενός στην εκλογική διαδικασία. Σε μερικούς η λεγόμενη ύψιστη υποχρέωσις και δικαίωμα του πολίτου, φαντάζει απλώς ματαιοπονία.
Γι’ αυτό καλό βόλι σε όσους θα έχετε το κουράγιο να πάτε να ψηφίσετε…
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=1461
3
Το ΠΑΣΟΚ, ριζοσπαστικό πάλαι ποτέ κόμμα μαζών, ανδρώθηκε και γέρασε στην εύφορη κοιλάδα των ευρωπαϊκών πακέτων και των δανεικών, εξωθήθηκε από το εύκολο χρήμα, διευκολύνθηκε από την αδιαφανή διαχείρισή του, ενίοτε και την ενθυλάκωσή του. Οδεύει στις εκλογές αποδεκατισμένο, με ηγήτορα τον Βαγγέλη, έναν αρχηγό πληθωρικό στη λεκτική ευχέρεια και τη δημιουργία εντυπώσεων, που προσπαθεί τώρα να αντιμετωπίσει με κάποια απέλπιδα ορθολογικότητα, προβλήματα της χώρας που πλέον δεν αντιμετωπίζονται. Έχει διασφαλίσει από παλιά την συνηγορία μεγάλων μέσων ενημέρωσης αλλά τον ακολουθεί ένα έργο που καταυγάζει: Ουδείς πολιτικός φυλακίστηκε με το νόμο περί ευθύνης υπουργών, του οποίου ήταν ο εμπνευστής. Διαδέχτηκε τον πρίγκιπα, πρωτότοκο γιο του γεννήτορα του κόμματος. Ο πρίγκηψ Γιώργος είχε πάρει την ηγεσία κληρονομικώ δικαιώματι, παρότι το ανώτερο στελεχικό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ που τον υποστήριξε, γνώριζε την έφεσή του προς νεφελώδεις νεοτερικότητες και την ταυτόχρονη δυσλειτουργία του να δράσει στοιχειωδώς επί του πρακτέου. Θα μείνει στην ιστορία ως υπόδειγμα περιφρόνησης του λαϊκού παράγοντα, καθώς τις ίδιες στιγμές που ευαγγελιζόταν την διαφάνεια στο κυβερνάν, μας έβαζε κρυφίως σε μια ιστορικών διαστάσεων περιπέτεια, διακηρύσσοντας (ίσως και πιστεύοντας) ότι έτσι μας έσωσε!!!
Στον απέναντι Οίκο, είχαν εκλέξει τον έτερο πρίγκιπα, τον μοσχαναθρεμμένο Κώστα, για τον οποίο ο αθυρόστομος Πάγκαλος είχε πει και δικαίως, ότι δεν έχει διοικήσει ούτε περίπτερο. Όμως λόγω του θείου Κωνσταντίνου, αυτού που κυβερνούσε με τη μισή Ελλάδα στα ξερονήσια αλλά παρόλα αυτά χαρακτηρίστηκες εθνάρχης, του ανατέθηκε να διοικήσει ολόκληρη χώρα! Άφησε φυσικά πίσω του ρημάδια, ένα έλλειμμα θηριώδες, εκεί που υποσχόταν επανίδρυση και εξοικονόμηση 10 δις το χρόνο. Ουδείς ακόμη του έχει ζητήσει ευθύνες. Τον ξελάσπωσε ο ΓΑΠ με το άφρον της υπαγωγής μας στη μέγγενη της τρόικας!
Αυτόν το διαδέχτηκε ο Αντώνης, αυτός που έλεγε ως υπουργός ότι το έλλειμμα είναι 4,5% για να αποδεχθεί σίγουρα πάνω από 13%, και κανείς δεν του ζήτησε ως τώρα να απολογηθεί για το τερατώδες ψέμα. Αυτός που υπόσχεται ότι με τη Βοήθεια της Παναγίας θα μας περάσει από τις συμπληγάδες του ΔΝΤ! Παλαιοκομματικός δεξιός της δεκαετίας του 70, με έφεση στο ρουσφέτι παλιάς κοπής (στο τσακ τη γλίτωσε επί υπουργείας του ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα, μετά από 2500 χρόνια, να μην μεταναστεύσει στην εκλογική πατρίδα του Αντώνη, τη Μεσσηνία) και με αδυναμία να ανιχνεύσει το ευρωπαϊκό τοπίο, γι’ αυτό και οι παλινδρομήσεις, όχι, ίσως, ναι, επί του μνημονίου…
Στο τοπίο της πάλαι ποτέ εύφορης πολιτικής κοιλάδας, ευδοκιμεί και η Αριστερά του «όχι σε όλα»: Η Αλέκα, που σε καιρούς τεκτονικών ανακατατάξεων στο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό και γεωπολιτικό στάτους και λεηλασίας εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, ξόδεψε αγωνιστικές εργατοώρες για να αποκαταστήσει τη μνήμη του Στάλιν, όχι ως ιστορική ανάγνωση αλλά ως παρακαταθήκη και οδηγήτριο άστρο! Το κόμμα της έχει χάσει τη δωρικότητα του Φλωρακικού ΚΚΕ, δίνει πλέον αγωνιστικές παραστάσεις των 10 ατόμων που κλείνουν τα ξενοδοχεία του κέντρου και 100 νεολαίων, που για την περίσταση δηλώνουν ναυτεργάτες, κλείνοντας τους καταπέλτες. Την ρωτούν για την επόμενη ημέρα των εκλογών και σε απαντά εν πλήρει αγωνιστική αμηχανία, λόγω έλλειψης σχεδίου, ο λαός θα αποφασίσει (ναι, αλλά τα κόκκινα κιτάπια λένε ότι το κόμμα είναι η πρωτοπορία και καθοδηγεί το λαό)
Και φυσικά ο Αλέξης, αυτός που είχε χαρακτηρίσει μερικές υπερβολές τα ποτάμια αίματος που χύθηκαν στην Κίνα. Εραστής των αταβιστικών δράσεων, έντονα επιθετικός στη Βουλή, όχι αναγκαστικά και ουσιαστικός. Ηγείται ενός κόμματος μωσαϊκού από δέκα και πλέον συνιστώσες, με αποτέλεσμα να συνθηματολογεί αντί να έχει επεξεργασμένες και τεκμηριωμένες θέσεις. Με λόγο επεξεργασμένο για να «γράφει» ως τηλεοπτική ατάκα και με επιθετικό διεθνισμό που καταλήγει σε καθαγιασμό των λαθρομεταναστών - ναι αυτός που είχε απαιτήσει από το ελληνικό κράτος να ζητήσει συγνώμη επειδή κάποιος λαθρομετανάστης ισχυρίστηκε ότι ένας μπάτσος του έσκισε φωτοτυπία σελίδας κορανίου.
Μετά αναρωτιούνται γιατί ο κόσμος στράφηκε προς τους παρακρατικούς ιδεολογικούς ζηλωτές του Χίτλερ, την στιγμή που αυτή έκρυβε την σιδερένια γροθιά κάτω από το βελούδινο γάντι του καλοκάγαθου προστάτη που συνδράμει τον ανήμπορο συμπολίτη μας. Φυσικά κανένα στοιχείο αυτοκριτικής γι’ αυτό, η Αριστερά κάνει αυτοκριτική μετά από πολλά χρόνια, όταν τα προβλήματα έχουν μετεξελιχθεί τραγωδίες.
Στο ψηφιδωτό όσων έχουν ελπίδες να εισέλθουν στη Βουλή, με βάση τις δημοσκοπήσεις πριν απαγορευτούν, υπάρχει ο ζογκλέρ Καρατζαφέρης, άθυρμα των δημοσκοπήσεων, ο λαϊκιστής παλαιοδεξιός Καμμένος και ο ευγενής και ευρωπαϊστής Φώτης Κουβέλης, με τον αμήχανο αριστερό λόγο καθώς προσπαθεί ανεπιτυχώς ακόμη να συγκεράσει την ιδεολογία με τον ρεαλισμό που επιβάλλουν ν οι καιροί.
Έτσι κι αλλιώς θρυμματισμένο το κοινωνικό τοπίο σε μια χώρα που αγκομαχά, δεν επιτρέπει αισιόδοξες προβλέπεις. Μετεκλογικά θα μπλεχτούμε σε ένα απίθανο σήριαλ μικροκομματικών υπολογισμών, προσωπικών εγωισμών, κομματικών συμφερόταν, ατομικών φιλοδοξιών, που θα ονομάζονται προσπάθειες για τον σχηματισμό κυβέρνησης προς όφελος της χώρας. Ατομική η στάση του καθενός στην εκλογική διαδικασία. Σε μερικούς η λεγόμενη ύψιστη υποχρέωσις και δικαίωμα του πολίτου, φαντάζει απλώς ματαιοπονία.
Γι’ αυτό καλό βόλι σε όσους θα έχετε το κουράγιο να πάτε να ψηφίσετε…
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=1461
3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου