Παρασκευή, Οκτωβρίου 31, 2014

Ποιος πείραξε τον πρίγκιπα Λοβέρδο τον Α’; Του Στέλιου Κούλογλου

Στην αρχή λες δεν μπορεί, θα είναι τρολιά: είναι δυνατόν, την ώρα που στα ΑΕΙ πλακώνονται πρυτάνεις με βουλευτές και φοιτητές και τα σχολεία έχουν σοβαρές ελλείψεις από δάσκαλους και καθηγητές, ο υπουργός Παιδείας να διατάζειΈνορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) γιατί δεν τον κάλεσαν στην δοξολογία; Είναι όμως αλήθεια και, αν το δεις ιστορικά, βγάζει νόημα: γιατί καλύτερος ήταν ο Ναπολέοντας που συνομιλούσε με το άλογο του;

Λίγο πριν το κυβερνητικό Βατερλό, τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα ακριβώς γιατί αυτοί που μας κυβερνούν είναι αλλού: ο κ. Σαμαράς διατάζει το πρωθυπουργικό γραφείο να καταγγείλει με επίσημη ανακοίνωση του γελοιογραφία, που - σε τρίτη ανάγνωση - αμφισβητούσε το ερωτικό του λίμπιντο. Με τα ποσοστά της αντι -δημοφιλίας του να συναγωνίζονται αυτά του Μιχαλολιάκου, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ συμπεριφέρεται σαν αντιβασιλέας σε Μοναρχία, τον οποίο ο Θεός έχει διορίσει να κυβερνά εφ’ όρου ζωής.  Και αντί να διατάξει ΕΔΕ επειδή το υπουργείο του δεν αξιοποίησε ούτε ένα ευρώ από τα ευρωπαϊκά κονδύλια για γάλα στα σχολεία ενώ μαθητές λιποθυμάνε από την πείνα, ο πρίγκιψ Λοβέρδος ο Α’ ψάχνει να βρει ποιος ευθύνεται που δεν πήγε στην εκκλησία.

Ότι έγινε στις παρελάσεις προχθές, δείχνει ότι οι κυβερνώντες έχουν τρελάνει και όλη την χώρα: οι επίσημοι χωρίζονται από τους θεατές με κιγκλιδώματα, λες και είμαστε κάπου στην Αρχαία Ρώμη. Πλεύρης και Γεωργιάδης διαμαρτύρονται γιατί στο Χαλάνδρι παρήλασαν με τον ύμνο του ΕΑΜ, την ώρα που στο ελληνικό ρεπερτόριο υπάρχει και το τραγούδι του 1967 «Μέσα στα Απρίλη την γιορτή το μέλλον χτίζει η νιότη, αγκαλιασμένη, δυνατή, μ’ εργάτη, αγρότη, φοιτητή και πρώτο το στρατιώτη». Δεν θα ταίριαζε και με τον αξιωματικό, που βγαίνει και λέει «Έλληνες ψηλά το κεφάλι"; Την ίδια ώρα δεκάδες site, ακόμη και μεγάλης επισκεψιμότητας, ασχολούνται με την ξανθιά καθηγήτρια καλλονή που έκλεψε την παράσταση στην παρέλαση. Και μέσα στον γενικό χαμό το υπουργείο Πολιτισμού, εγκαινιάζοντας μια διεθνώς πρωτοπόρα μέθοδο προπαγάνδας, τις βιντεοσκαφές,  δίνει στην δημοσιότητα βίντεο από τις ανασκαφές την Αμφίπολη, όπου όλη η χώρα ψάχνει αγωνιωδώς τον νεκρό.

Που θα καταλήξουν όλα αυτά, όταν ο Σαμαράς επιμένει ότι θα «γυρίσει το παιχνίδι» απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είναι πλέον δεδομένο ότι, αν κάνει εκλογές, θα τις χάσει; Όταν ο αντιπρόεδρος είναι προσκολλημένος στην εξουσία και για τον λόγο ότι φοβάται τις συνέπειες για τον ίδιο, αν απομακρυνθεί από αυτήν; Που τα spread ανεβαίνουν και το Χρηματιστήριο συνεχίζει να πέφτει; Που ο αξιωματικός «ψηλά το κεφάλι» ανακηρύσσεται σε ήρωα από  ΜΜΕ; Τουλάχιστον για τον πρίγκιπα Λοβέρδο τον Α’ τον ΕνορκοΔιοικητικοΕξεταστή, υπάρχει λύση: γιατί μετά τις πριβέ παρελάσεις δεν του οργανώνουν μια πριβέ δοξολογία;
http://tvxs.gr/news/ellada/poios-peirakse-ton-prigkipa-loberdo-ton-a%E2%80%99-toy-stelioy-koylogloy

Ταφοι

Δεν θα μιλησω για τους ταφους τους παλιους
ουτε αν σαβανα στα υπογεια θα βρουν
Μα θα μιλησω για τους τωρινους νεκρους
που απο ψηλα με θλιψη μας κοιτουν

Δεν ηταν για να φυγουνε νωρις
ειχαν ζωη,ελπιδες,ειχαν χρονια
δες τι συμβαινει γυρω αν μπορεις
πεινα,απελπισια και διχονοια

Οι δολοφονοι τους κομπαζουν στο γυαλι
σας σωσαμε μας λενε και γελανε
να μην τους βρει δευτερη ανατολη
στην κολαση πιο γρηγορα να πανε.

Δεν ψαχνω ταφους στην Αμφιπολη να βρω
ψαχνω να βρω αυτοι που εφυγαν που πανε
την τιμωρια των δολοφονων τους ζητω
να μπουν στα καγκελα και εξω να κοιτανε.




Keep Walking

Aυτος ας πεσει και ας γκρεμοτσακιστει....η χωρα τι του φταιει?

Πέμπτη, Οκτωβρίου 30, 2014

Ειμαστε στα προθυρα της αυτοκτονιας!!

''

Απαντηση πρωθυπουργου.....
Το ξερω.
Φυσικα και το ξερει μιας και ο ιδιος τους οδηγει εκει.

Stress Test και... άγιος ο Θεός

Στο απόλυτο αδιέξοδο στη σχέση δανειοληπτών – τραπεζών, στα «κόκκινα δάνεια», αλλά και στα πρώτα εξώδικα από κτηματομεσιτικές εταιρείες της Αμερικής και της Αγγλίας, που προετοιμάζουν τους πολίτες για κατασχέσεις, αναφέρθηκε στην εκπομπή του Κρήτη fm 101.5 «Καφές και σχόλια» με την Κατερίνα Πολύζου, ο Τάσος Σιδερίδης, κάποτε διευθυντικό τραπεζικό στέλεχος σε τράπεζα της Αθήνας.
«Για όποιον ξέρει πως λειτουργούν οι τράπεζες, αλλά διαβάζει πίσω από τις γραμμές, διαπιστώνει ότι τα stress test δεν στέφθηκαν με επιτυχία», σχολιάζει ο κ. Σιδερίδης, απαντώντας σε σχετική ερώτηση. Από τις 4 συστημικές τράπεζες, στην ουσία μόνο μία πήρε όχι υψηλή, αλλά καλή βαθμολογία, η Alpha. Οι άλλες τρεις, δηλαδή η Πειραιώς, η Εθνική και η Eurobank, παρέμειναν μετεξεταστέες.
Τα test καλύπτουν τις τράπεζες για ένα χρονικό διάστημα. Του χρόνου ή και σε 6 μήνες, ένα νέο stress test από την Black Rock ή από την Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα, μπορεί να αποδείξει ότι οι τράπεζες αυτές δεν έχουν κεφαλαιακή επάρκεια», επισημαίνει ο κ. Σιδερίδης, ο οποίος υποστηρίζει ότι οι ήδη πολλές επισφάλειες, θα αυξηθούν το αμέσως επόμενο διάστημα με αποτέλεσμα την ανάγκη αναζήτησης νέων πόρων.
Στην εξαιρετικά σημαντική συνέντευξη που παραχώρησε στον Κρήτη fm o κ. Σιδερίδης, ξεδίπλωσε όλο το πολιτικό και οικονομικό παρασκήνιο που οδήγησε τη χώρα σε ένα τραγικό αδιέξοδο. Ένα αδιέξοδο το οποίο έχτισαν με τις πολιτικές τους οι ηγέτες της Ευρώπης, οι αγορές και οι κυβερνήσεις.
http://www.kritifm1015.gr/news/stress-test/

Τετάρτη, Οκτωβρίου 29, 2014

Για τους αμφιβάλοντες περί των τεστ αντοχής... του Δημήτρη Καζάκη



Καταλαβαίνω ότι σ' έναν καλοπροαίρετο άνθρωπο είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει ότι όλοι, μα όλοι τον δουλεύουν ψιλό γαζί. Του φαίνεται απίθανο συμπολίτευση, αντιπολίτευση, ΜΜΕ, Στουρνάρας και κάθε λογής απατεώνας δημοσιογράφος του λένε ένα τόσο μεγάλο ψέμα, ότι οι εγχώριες τράπεζες πέρασαν τα τεστ αντοχής.
Επειδή λοιπόν ρωτούν πολλοί που μπορούν να βρουν τα νούμερα από την ίδια την ΕΚΤ, τους απαντάμε: Θα μπείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση της ΕΚΤ:
Στη διεύθυνση αυτή θα πάτε στο COUNTRY BY COUNTRY RESULTS. Εκεί θα σας ανοίξει ένα Excel όπου θα βρείτε τις ελληνικές τράπεζες.
Θα κοιτάξετε τη στήλη που λέει Capital Shortfall (έλλειμμα κεφαλαίου) όπου υπάρχουν τα διάφορα σενάρια των τεστ αντοχής. Στην υποστήλη AD θα βρείτε τη συνολική εκτίμηση έλλειψης κεφαλαίου όπου για την Alpha είναι 0, για την Eurobank 4,628 δις ευρώ, την Εθνική 3,433 δις ευρώ και για την Πειραιώς 660 εκατ. ευρώ. Το σύνολο κεφαλαιακού ελλείμματος για τις 3 τράπεζες είναι 8,721 δις ευρώ.
Αντίστοιχα για τις 3 τράπεζες της Κύπρου που απέτυχαν στα τεστ αντοχής έχουμε: Bank of Cyprus Public Company Ltd έλλειμμα κεφαλαίου 919 εκατ. ευρώ. Co-operative Central Bank Ltd, έλλειμμα κεφαλαίου 1,169 δις ευρώ. Hellenic Bank Public Company Ltd έλλειμμα κεφαλαίου 277 εκατ. ευρώ. Σύνολο κεφαλαιακού ελλείμματος των τριών τραπεζών 2,365 δις ευρώ. Ενώ η τέταρτη τράπεζα της Κύπρου RCB Bank Ltd, παρουσίασε έλλειμμα κεφαλαίου 0.
Αυτή είναι η αλήθεια που δεν θέλει κανένας να μάθετε.

Θελει ο φασιστας να κρυφτει.....



Αυτο το υποκειμενο εχει διοριστει στο δημοσιο απο αλλο χουντικο εξαμβλωμα που ειναι στην Κυβερνηση Σαμαρα,τον Αδωνι.

Τρίτη, Οκτωβρίου 28, 2014

Φτανει πια


Οι ΝΑΙ σε ολα


Το ψέμμα και η αλήθεια για τα τεστ αντοχής των τραπεζών

Οι εγχώριες τράπεζες πέρασαν τα τεστ αντοχής. Αυτό διατυμπανίζουν άπαντες στο εσωτερικό της χώρας. Από τις ξεφωνημένες του αδελφάτου των μέσων μαζικής εξαπάτησης μέχρι το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος γνωρίζει ότι 3 από τις 4 συστημικές τράπεζες της Ελλάδας απέτυχαν παταγωδώς στα τεστ αντοχής, αλλά εδώ στο εσωτερικό της χώρας έχει επιβληθεί μια αδίστακτη χούντα ενημέρωσης, που μπροστά της η θεσμοθετημένη λογοκρισία της επταετίας ωχριά. Το μαύρο έγινε άσπρο γιατί αυτό συμφέρει το καθεστώς κατοχής.
Το χειρότερο όμως είναι ότι κανένας δεν αμφισβήτησε την επίσημη εκδοχή, δηλαδή το ψέμα. Με εξαίρεση το ΕΠΑΜ που με σχόλιο του Γραφείου Τύπου νωρίς το πρωί της Δευτέρας με το οποίο είπε την αλήθεια, δηλαδή ότι οι τράπεζες απέτυχαν στα τεστ αντοχής, αλλά και του γράφοντος που στην εκπομπή του την ίδια ημέρα το μεσημέρι στο e-roi.gr ανέλυσε τα αποτελέσματα των τεστ, κανένας άλλος δεν τόλμησε να πει την αλήθεια. Κανένα πολιτικό κόμμα της αντιπολίτευσης δεν τόλμησε να αμφισβητήσει το ψέμμα που επίσημα διέδιδε η διαπλοκή καθεστώτος και ΜΜΕ.
Είναι τρομερό να το σκεφτεί κανείς. Στην περίπτωση των αποτελεσμάτων των τεστ αντοχής των τραπεζών δεν πρόκειται για άποψη, όπου ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του. Πρόκειται για αναμφισβήτητο γεγονός. Τα τεστ αντοχής που δημοσιοποιήθηκαν το μεσημέρι της Κυριακής, 26/10 στην Φρανκφούρτη από την ΕΚΤ, έδειξαν ότι 24 ευρωπαϊκές τράπεζες απέτυχαν, παρουσιάζοντας έλλειμμα κεφαλαίου της τάξης των 25 δις ευρώ. Ανάμεσα σ' αυτές τις τράπεζες είναι 3 από την Ελλάδα (Eurobank, Εθνική, Πειραιώς) και 3 από την Κύπρο (Κεντρική Συνεταιριστική, Ελληνική, Κύπρου).
Οι τρεις εγχώριες συστημικές τράπεζες της Ελλάδας βρέθηκαν με έλλειμμα κεφαλαίου της τάξης των 8,72 δις ευρώ και η ΕΚΤ ζητά επειγόντως την ανακεφαλαιοποίηση τουλάχιστον της Eurobank και της Εθνικής. Συνολική αξία ανακεφαλαιοποίησης τουλάχιστον 8 δις ευρώ. Αν σ' αυτήν συνυπολογίσουμε την καθίζηση που έχουν υποστεί και λόγω κερδοσκοπίας χρηματιστηρίου, τότε η ανακεφαλαίοποίηση που θα απαιτηθεί υπερβαίνει κατά πολύ τα 11 δις ευρώ που υποτίθεται ότι υπάρχουν ακόμη στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Οι τρεις τράπεζες της Κύπρου που απέτυχαν στα τεστ αντοχής παρουσίασαν έλλειμμα κεφαλαίου 2,36 δις ευρώ και η ΕΚΤ ζητά την επείγουσα ανακεφαλαιοποίηση της Ελληνικής. Ούτε λίγο, ούτε πολύ το "κούρεμα" και η επ' αόριστο δέσμευση των καταθέσεων στην Κύπρο πήγε στον βρόντο. Η Κύπρος θα κληθεί να δανειστεί εκ νέου από τον ΕΜΣ προκειμένου να προικοδοτήσει με πρόσθετο κεφάλαιο τις τράπεζές της. Ολόκληρο το νησί και ο λαός του θα πεθάνει στο βωμό των χρεοκοπημένων τραπεζών, μόνο και μόνο για να μην θιχτούν ολιγαρχικά και αποικιοκρατικά συμφέροντα.
Όσο για την Ελλάδα από τον φετινό Νοέμβριο δεν θα έχει ούτε καν το τυπικό δικαίωμα να αποφασίζει για τις ανακεφαλαιοποιήσεις και τη διαχείρηση των εγχώριων συστημικών τραπεζών της. Όλες τους εντάσσονται στην εποπτική αρχή της τραπεζικής ένωσης, που ελέγχεται από την ΕΚΤ και πιο συγκεκριμένα τον κ. Ντράγκι. Η Ελλάδα απλά θα καλείται να εκτελεί τις εντολές της τραπεζικής ένωσης. Ούτε καν οι δικαστικές αρχές της δεν θα έχουν το δικαίωμα να εκδίδουν αποφάσεις που κατά την κρίση της τραπεζικής ένωσης θίγουν την "βιωσιμότητα" των συστημικών τραπεζών.
Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Τέρμα οι ρυθμίσεις χρέους με τους δανειολήπτες να προσφεύγουν στα δικαστήρια, ή να εντάσσονται στο γνωστό νόμο Κατσέλη.
Όσο για τους καταθέτες, ας ξεχάσουν και επίσημα τις αποταμιεύσεις τους. Θα ανήκουν επίσημα πια στην τραπεζική ένωση και θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την στήριξη τραπεζών εντός και εκτός Ελλάδας, κατά την κρίση της ΕΚΤ και της εποπτικής αρχής. Να γιατί πρέπει να παραμείνουν ήσυχοι και μακάριοι στον ύπνο τους, ώστε να γίνει ομαλά η μετάβαση των εγχώριων τραπεζών στην τραπεζική ένωση εντός του Νοεμβρίου, χωρίς οι καταθέτες να αποσυρθούν μαζικά οι αποταμιεύσεις τους.
Μας θέλουν κορόιδα και σ' αυτή την επιχείρηση έχουν βρει την αμέριστη συμπαράσταση της αντιπολίτευσης. Κανένας, όπως είπαμε, δεν τόλμησε να αμφισβητήσει το προκλητικό ψέμμα ότι οι τράπεζες στην Ελλάδα πέρασαν τα τεστ αντοχής. Κανένας. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπου ο Σκουρλέτης και το Γραφείο Τύπου του μπορεί να ξεκατινιάστηκαν με το σούργελο της ΝΔ επ' ονόματι Μισέλ, αλλά δεν είπε κουβέντα για να αμφισβητήσει το ψέμμα. Ούτε φυσικά το ΚΚΕ, που έχαψε για μια ακόμη φορά το επίσημο ψέμα της κυβερνώσας συμμορίας και απλά ασκήθηκε σε απολογητική συνεπειών, των γνωστών αντιλαικών συνεπειών που έχει το κάθε τι μέσα στον καπιταλισμό. Από κοντά και οι ΑΝΕΛ, οι οποίοι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, αλλά για την ταμπακέρα κουβέντα.
Κανείς δεν αμφισβήτησε το ψέμα, γιατί πολύ απλά κανείς δεν θέλει να τα βάλει με το καθεστώς και τις τράπεζες. Τρέμουν μπροστά τους και λειτουργούν ως μηχανισμός νομιμοποίησης του ψέματος και της εξαπάτησης του λαού. Ε, αφού δεν το αμφισβητεί ούτε η αντιπολίτευση, έτσι όπως τα λέει η κυβέρνηση θα είναι... Να γιατί χωρίς μια τέτοια αντιπολίτευση δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε λεπτό αυτό το καθεστώς. Κι αυτοί που δεν τολμούν να αμφισβητήσουν ούτε καν τα μεγαλύτερα ψέμματα του καθεστώτος, έρχονται να μας υποσχεθούν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια και ο Περισσός θα ανατρέψει τον καπιταλισμό! Προάγουν την υποκρισία, την απελπισία και το ψέμμα, αλλά το κάνουν για το καλό μας! Άξιος ο μισθός τους απ' όπου κι αν προέρχεται.
Σχόλιο της Ημέρας, 28/10/204, dimitriskazakis.blogspot.com

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ SPOT



Το Ποτάμι κάνει εξόρμηση στις λαϊκές γειτονιές σποτ

Η ΤΕΛΕΤΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ



Αρχισε το 2005 και συνεχιζεται σιγα-σιγα.

Το δικο μας ΟΧΙ

Ακομα μια επετειος πισω απο τα καγκελα,ακομα μια επετειος με τους κατακτητες να πανηγυριζουν την παραδοση της χωρας στους δανειστες της,να μας μιλανε για απογειωση και αναπτυξη την ωρα που καποιος ανεργος στην βορεια Ελλαδα αυξησε τον αριθμο των αυτοκτονιων τελειωνοντας στην ζωη του σε μια ερημικη αποθηκη.

Μια επετειος σκληρη,με την πλειοψηφια του λαου ακομα να μην μπορει να καταλαβει που μας οδηγουν αυτοι οι απανθρωποι που καλοτρωνε με χρυσα κουταλια.

Στο τουιτερ η Κυρια Βοζεμπεργκ...ευρωβουλευτης με 15 χιλιαρικα στην τσεπη τον μηνα μου εγραψε οτι λυπαται για μενα....
Λυπαται για μενα επειδη την αποκαλεσα κακη κομπαρσα στη ταινια με την Βλαχοπουλου αλλα και κακη πολιτικο.

Της απαντησα οτι πρεπει να λυπαται τους χαμηλοσυνταξιουχους που δεν μπορουν πλεον να επιβιωσουν με τις πενιχρες τους συνταξεις και σε αυτο συνεβαλλε κι η ιδια με το ναι σε ολα της.

Ζουμε σε δυο χωρες,την χωρα των δοσιλογων που προσπαθουν με καθε μεσο να κρατησουν την εξουσια για να συνεχισουν να ληστευουν τον λαο .....και την χωρα των πληβειων,των δουλων που πληρωνονται ψυχια για οκταωρα και δεκαωρα εργασιας,που αναγκαζονται να πληρωνουν τα χαρατσια της χουντας του Σαμαρα που ορκιζεται οτι σωζει την χωρα.

Το δικο μας οχι ποτε θα το πουμε?

Οχι στην φασιστικη κυβερνηση του Βοριδη,του Αδωνι,του Πλευρη,ολων αυτων που ξεπλυνε και νομιμοποιησε ο χορηγος της Χρυσης αυγης και συμβουλατορας της.... ταχα πρωθυπουργος μας.

Οχι στην ανεργια και τα προγραμματα εσπα της πεινας που δινουν 5.400 ευρω στον παροχο και 1.600 στον εργαζομενο.

Οχι στην ελλειψη πρωτοβαθμιας υγειας,οχι στην ελλειψη φαρμακων,δεν ειμαστε ζωα να τρεχουμε σαν ζητιανοι σε κοινωνικα ιατρεια και φαρμακεια να ζητιανευουμε φαρμακα και νοσηλεια.

Οχι στην ασελγεια των αξιων μας απο γελοιους αντιπροσωπους κομματων ηλιθιοτητας.
Δικαστηρια για οσους,ολους που προδωσαν την χωρα τοσες δεκαετιες.

Δεν τα φαγαμε μαζι,μην δεχεστε την μεταφορα της ενοχης τους σε εσας.

Να φυγει η χουντα του Σαμαρα,δεν αντιπροσωπευει και ουτε ποτε αντιπροσωπευε τον λαο.

Οχι...το δικο  μας οχι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ,Μαθετε ποιοι ιδρυσαν την Ευρωπαικη ενωση....το αναρτω ξανα μετα απο καιρο.

Revealed: The secret report that shows how the Nazis planned a Fourth Reich ...in the EU

By ADAM LEBOR
The paper is aged and fragile, the typewritten letters slowly fading. But US Military Intelligence report EW-Pa 128 is as chilling now as the day it was written in November 1944.
The document, also known as the Red House Report, is a detailed account of a secret meeting at the Maison Rouge Hotel in Strasbourg on August 10, 1944. There, Nazi officials ordered an elite group of German industrialists to plan for Germany's post-war recovery, prepare for the Nazis' return to power and work for a 'strong German empire'. In other words: the Fourth Reich.
Heinrich Himmler with Max Faust, engineer with I. G. Farben
Plotters: SS chief Heinrich Himmler with Max Faust, engineer with Nazi-backed company I. G. Farben
The three-page, closely typed report, marked 'Secret', copied to British officials and sent by air pouch to Cordell Hull, the US Secretary of State, detailed how the industrialists were to work with the Nazi Party to rebuild Germany's economy by sending money through Switzerland.
They would set up a network of secret front companies abroad. They would wait until conditions were right. And then they would take over Germany again.
The industrialists included representatives of Volkswagen, Krupp and Messerschmitt. Officials from the Navy and Ministry of Armaments were also at the meeting and, with incredible foresight, they decided together that the Fourth German Reich, unlike its predecessor, would be an economic rather than a military empire - but not just German.
The Red House Report, which was unearthed from US intelligence files, was the inspiration for my thriller The Budapest Protocol.
The book opens in 1944 as the Red Army advances on the besieged city, then jumps to the present day, during the election campaign for the first president of Europe. The European Union superstate is revealed as a front for a sinister conspiracy, one rooted in the last days of the Second World War.
But as I researched and wrote the novel, I realised that some of the Red House Report had become fact.
Nazi Germany did export massive amounts of capital through neutral countries. German businesses did set up a network of front companies abroad. The German economy did soon recover after 1945.
The Third Reich was defeated militarily, but powerful Nazi-era bankers, industrialists and civil servants, reborn as democrats, soon prospered in the new West Germany. There they worked for a new cause: European economic and political integration.
Is it possible that the Fourth Reich those Nazi industrialists foresaw has, in some part at least, come to pass?
The Red House Report was written by a French spy who was at the meeting in Strasbourg in 1944 - and it paints an extraordinary picture.
The industrialists gathered at the Maison Rouge Hotel waited expectantly as SS Obergruppenfuhrer Dr Scheid began the meeting. Scheid held one of the highest ranks in the SS, equivalent to Lieutenant General. He cut an imposing figure in his tailored grey-green uniform and high, peaked cap with silver braiding. Guards were posted outside and the room had been searched for microphones.
Auschwitz
Death camp: Auschwitz, where tens of thousands of slave labourers died working in a factory run by German firm I. G. Farben
There was a sharp intake of breath as he began to speak. German industry must realise that the war cannot be won, he declared. 'It must take steps in preparation for a post-war commercial campaign.' Such defeatist talk was treasonous - enough to earn a visit to the Gestapo's cellars, followed by a one-way trip to a concentration camp.
But Scheid had been given special licence to speak the truth – the future of the Reich was at stake. He ordered the industrialists to 'make contacts and alliances with foreign firms, but this must be done individually and without attracting any suspicion'.
The industrialists were to borrow substantial sums from foreign countries after the war.
They were especially to exploit the finances of those German firms that had already been used as fronts for economic penetration abroad, said Scheid, citing the American partners of the steel giant Krupp as well as Zeiss, Leica and the Hamburg-America Line shipping company.
But as most of the industrialists left the meeting, a handful were beckoned into another smaller gathering, presided over by Dr Bosse of the Armaments Ministry. There were secrets to be shared with the elite of the elite.
Bosse explained how, even though the Nazi Party had informed the industrialists that the war was lost, resistance against the Allies would continue until a guarantee of German unity could be obtained. He then laid out the secret three-stage strategy for the Fourth Reich.
In stage one, the industrialists were to 'prepare themselves to finance the Nazi Party, which would be forced to go underground as a Maquis', using the term for the French resistance.
Stage two would see the government allocating large sums to German industrialists to establish a 'secure post-war foundation in foreign countries', while 'existing financial reserves must be placed at the disposal of the party so that a strong German empire can be created after the defeat'.
In stage three, German businesses would set up a 'sleeper' network of agents abroad through front companies, which were to be covers for military research and intelligence, until the Nazis returned to power.
'The existence of these is to be known only by very few people in each industry and by chiefs of the Nazi Party,' Bosse announced.
'Each office will have a liaison agent with the party. As soon as the party becomes strong enough to re-establish its control over Germany, the industrialists will be paid for their effort and co-operation by concessions and orders.'
Enlarge The 1944 Red House Report
Extraordinary revelations: The 1944 Red House Report, detailing 'plans of German industrialists to engage in underground activity'
The exported funds were to be channelled through two banks in Zurich, or via agencies in Switzerland which bought property in Switzerland for German concerns, for a five per cent commission.
The Nazis had been covertly sending funds through neutral countries for years.
Swiss banks, in particular the Swiss National Bank, accepted gold looted from the treasuries of Nazi-occupied countries. They accepted assets and property titles taken from Jewish businessmen in Germany and occupied countries, and supplied the foreign currency that the Nazis needed to buy vital war materials.
Swiss economic collaboration with the Nazis had been closely monitored by Allied intelligence.
The Red House Report's author notes: 'Previously, exports of capital by German industrialists to neutral countries had to be accomplished rather surreptitiously and by means of special influence.
'Now the Nazi Party stands behind the industrialists and urges them to save themselves by getting funds outside Germany and at the same time advance the party's plans for its post-war operations.'
The order to export foreign capital was technically illegal in Nazi Germany, but by the summer of 1944 the law did not matter.
More than two months after D-Day, the Nazis were being squeezed by the Allies from the west and the Soviets from the east. Hitler had been badly wounded in an assassination attempt. The Nazi leadership was nervous, fractious and quarrelling.
During the war years the SS had built up a gigantic economic empire, based on plunder and murder, and they planned to keep it.
A meeting such as that at the Maison Rouge would need the protection of the SS, according to Dr Adam Tooze of Cambridge University, author of Wages of Destruction: The Making And Breaking Of The Nazi Economy.
He says: 'By 1944 any discussion of post-war planning was banned. It was extremely dangerous to do that in public. But the SS was thinking in the long-term. If you are trying to establish a workable coalition after the war, the only safe place to do it is under the auspices of the apparatus of terror.'
Shrewd SS leaders such as Otto Ohlendorf were already thinking ahead.
As commander of Einsatzgruppe D, which operated on the Eastern Front between 1941 and 1942, Ohlendorf was responsible for the murder of 90,000 men, women and children.
A highly educated, intelligent lawyer and economist, Ohlendorf showed great concern for the psychological welfare of his extermination squad's gunmen: he ordered that several of them should fire simultaneously at their victims, so as to avoid any feelings of personal responsibility.
By the winter of 1943 he was transferred to the Ministry of Economics. Ohlendorf's ostensible job was focusing on export trade, but his real priority was preserving the SS's massive pan-European economic empire after Germany's defeat.
Ohlendorf, who was later hanged at Nuremberg, took particular interest in the work of a German economist called Ludwig Erhard. Erhard had written a lengthy manuscript on the transition to a post-war economy after Germany's defeat. This was dangerous, especially as his name had been mentioned in connection with resistance groups.
But Ohlendorf, who was also chief of the SD, the Nazi domestic security service, protected Erhard as he agreed with his views on stabilising the post-war German economy. Ohlendorf himself was protected by Heinrich Himmler, the chief of the SS.
Ohlendorf and Erhard feared a bout of hyper-inflation, such as the one that had destroyed the German economy in the Twenties. Such a catastrophe would render the SS's economic empire almost worthless.
The two men agreed that the post-war priority was rapid monetary stabilisation through a stable currency unit, but they realised this would have to be enforced by a friendly occupying power, as no post-war German state would have enough legitimacy to introduce a currency that would have any value.
That unit would become the Deutschmark, which was introduced in 1948. It was an astonishing success and it kick-started the German economy. With a stable currency, Germany was once again an attractive trading partner.
The German industrial conglomerates could rapidly rebuild their economic empires across Europe.
War had been extraordinarily profitable for the German economy. By 1948 - despite six years of conflict, Allied bombing and post-war reparations payments - the capital stock of assets such as equipment and buildings was larger than in 1936, thanks mainly to the armaments boom.
Erhard pondered how German industry could expand its reach across the shattered European continent. The answer was through supranationalism - the voluntary surrender of national sovereignty to an international body.
Germany and France were the drivers behind the European Coal and Steel Community (ECSC), the precursor to the European Union. The ECSC was the first supranational organisation, established in April 1951 by six European states. It created a common market for coal and steel which it regulated. This set a vital precedent for the steady erosion of national sovereignty, a process that continues today.
But before the common market could be set up, the Nazi industrialists had to be pardoned, and Nazi bankers and officials reintegrated. In 1957, John J. McCloy, the American High Commissioner for Germany, issued an amnesty for industrialists convicted of war crimes.
The two most powerful Nazi industrialists, Alfried Krupp of Krupp Industries and Friedrich Flick, whose Flick Group eventually owned a 40 per cent stake in Daimler-Benz, were released from prison after serving barely three years.
Krupp and Flick had been central figures in the Nazi economy. Their companies used slave labourers like cattle, to be worked to death.
The Krupp company soon became one of Europe's leading industrial combines.
The Flick Group also quickly built up a new pan-European business empire. Friedrich Flick remained unrepentant about his wartime record and refused to pay a single Deutschmark in compensation until his death in July 1972 at the age of 90, when he left a fortune of more than $1billion, the equivalent of £400million at the time.
'For many leading industrial figures close to the Nazi regime, Europe became a cover for pursuing German national interests after the defeat of Hitler,' says historian Dr Michael Pinto-Duschinsky, an adviser to Jewish former slave labourers.
'The continuity of the economy of Germany and the economies of post-war Europe is striking. Some of the leading figures in the Nazi economy became leading builders of the European Union.'
Numerous household names had exploited slave and forced labourers including BMW, Siemens and Volkswagen, which produced munitions and the V1 rocket.
Slave labour was an integral part of the Nazi war machine. Many concentration camps were attached to dedicated factories where company officials worked hand-in-hand with the SS officers overseeing the camps.
Like Krupp and Flick, Hermann Abs, post-war Germany's most powerful banker, had prospered in the Third Reich. Dapper, elegant and diplomatic, Abs joined the board of Deutsche Bank, Germany's biggest bank, in 1937. As the Nazi empire expanded, Deutsche Bank enthusiastically 'Aryanised' Austrian and Czechoslovak banks that were owned by Jews.
By 1942, Abs held 40 directorships, a quarter of which were in countries occupied by the Nazis. Many of these Aryanised companies used slave labour and by 1943 Deutsche Bank's wealth had quadrupled.
Abs also sat on the supervisory board of I.G. Farben, as Deutsche Bank's representative. I.G. Farben was one of Nazi Germany's most powerful companies, formed out of a union of BASF, Bayer, Hoechst and subsidiaries in the Twenties.
It was so deeply entwined with the SS and the Nazis that it ran its own slave labour camp at Auschwitz, known as Auschwitz III, where tens of thousands of Jews and other prisoners died producing artificial rubber.
When they could work no longer, or were verbraucht (used up) in the Nazis' chilling term, they were moved to Birkenau. There they were gassed using Zyklon B, the patent for which was owned by I.G. Farben.
But like all good businessmen, I.G. Farben's bosses hedged their bets.
During the war the company had financed Ludwig Erhard's research. After the war, 24 I.G. Farben executives were indicted for war crimes over Auschwitz III - but only twelve of the 24 were found guilty and sentenced to prison terms ranging from one-and-a-half to eight years. I.G. Farben got away with mass murder.
Abs was one of the most important figures in Germany's post-war reconstruction. It was largely thanks to him that, just as the Red House Report exhorted, a 'strong German empire' was indeed rebuilt, one which formed the basis of today's European Union.
Abs was put in charge of allocating Marshall Aid - reconstruction funds - to German industry. By 1948 he was effectively managing Germany's economic recovery.
Crucially, Abs was also a member of the European League for Economic Co-operation, an elite intellectual pressure group set up in 1946. The league was dedicated to the establishment of a common market, the precursor of the European Union.
Its members included industrialists and financiers and it developed policies that are strikingly familiar today - on monetary integration and common transport, energy and welfare systems.
When Konrad Adenauer, the first Chancellor of West Germany, took power in 1949, Abs was his most important financial adviser.
Behind the scenes Abs was working hard for Deutsche Bank to be allowed to reconstitute itself after decentralisation. In 1957 he succeeded and he returned to his former employer.
That same year the six members of the ECSC signed the Treaty of Rome, which set up the European Economic Community. The treaty further liberalised trade and established increasingly powerful supranational institutions including the European Parliament and European Commission.
Like Abs, Ludwig Erhard flourished in post-war Germany. Adenauer made Erhard Germany's first post-war economics minister. In 1963 Erhard succeeded Adenauer as Chancellor for three years.
But the German economic miracle – so vital to the idea of a new Europe - was built on mass murder. The number of slave and forced labourers who died while employed by German companies in the Nazi era was 2,700,000.
Some sporadic compensation payments were made but German industry agreed a conclusive, global settlement only in 2000, with a £3billion compensation fund. There was no admission of legal liability and the individual compensation was paltry.
A slave labourer would receive 15,000 Deutschmarks (about £5,000), a forced labourer 5,000 (about £1,600). Any claimant accepting the deal had to undertake not to launch any further legal action.
To put this sum of money into perspective, in 2001 Volkswagen alone made profits of £1.8billion.
Next month, 27 European Union member states vote in the biggest transnational election in history. Europe now enjoys peace and stability. Germany is a democracy, once again home to a substantial Jewish community. The Holocaust is seared into national memory.
But the Red House Report is a bridge from a sunny present to a dark past. Joseph Goebbels, Hitler's propaganda chief, once said: 'In 50 years' time nobody will think of nation states.'
For now, the nation state endures. But these three typewritten pages are a reminder that today's drive towards a European federal state is inexorably tangled up with the plans of the SS and German industrialists for a Fourth Reich - an economic rather than military imperium.


Read more: http://www.dailymail.co.uk/news/article-1179902/Revealed-The-secret-report-shows-Nazis-planned-Fourth-Reich--EU.html#ixzz1t3Q66cL5

“Ποιός είναι λοιπόν πατριώτης;”


    Τη νύχτα της 30ης προς 31η Μάη του 1941, μέσα στη βαθιά Κατοχή, ο Γλέζος και ο Σάντας κατεβάζουν τη μισητή σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό από την Ακρόπολη. Ποιός Έλληνας δεν είναι περήφανος για εκείνη την πράξη;
    Ναι, αλλά τότε υπήρχαν και εκείνοι που έλεγαν αυτά:  
Η εφημερίδα «Βραδυνή» της 1ης Ιουνίου 1941 καταγγέλλει σαν «παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας» αυτούς που κατέβασαν την χιτλερική σημαία η οποία αξίζει «την προσήκουσαν τιμήν και τον ειλικρινή σεβασμόν»…
    Μέσα στη ναζιστική σκλαβιά ορθώθηκε το ανάστημα του αδούλωτου λαού για την αποτίναξη του φασιστικού ζυγού, για την εθνική απελευθέρωση και την αναδημιουργία της Ελλάδας:
«Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ. Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα (…). Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό. Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα’ναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας»
 (Από το ιστορικό γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη, γραμματέα του ΚΚΕ, 31 Οκτώβρη 1940).

    Ναι, αλλά μην ξεχνάμε ότι υπήρχαν και εκείνοι οι προσκυνημένοι, τα ελληνόφωνα όργανα του κατακτητή, τα φασιστικά Τάγματα Ασφαλείας και της θηριωδίας, προς τα οποία επιδαψίλευαν δάφνες ο Χίτλερ και ο Χίμλερ:
    Η 28η Οκτωβρίου είναι η ημέρα μνήμης και τιμής για τους πραγματικούς πατριώτες, τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που έδωσαν τον αγώνα για το ψωμί, την τιμή και τη λευτεριά. Και ο όρκος τους ήταν αυτός:
   «Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι ν’ αγωνιστώ πιστά στις τάξεις του ΕΛΑΣ για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα, να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιός του αγρότη. Δέχομαι προκαταβολικά και την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του λαού καιυπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω εάν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δεν γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του»
    (Ο Όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας του ΕΛΑΣ στη Ρούμελη που έγραψε ο Άρης Βελουχιώτης και δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά).
    Αλλά και τότε δεν έλειψαν εκείνοι που βρέθηκαν απέναντι στον ελληνικό λαό. Εκείνοι που βγήκαν από τις τάξεις του φασιστικού και δολοφονικού μεταξικού καθεστώτος, από τις τάξεις εκείνων που διόρισαν πρωθυπουργό τον Μεταξά το 1936, τους απόντες από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στα βουνά, στις πόλεις και τα χωριά. Υπήρχαν οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες, οι γερμανοτσολιάδες και οι ταγματασφαλίτες. Αυτοί που όταν ο ελληνικός λαός πολεμούσε και απελευθέρωνε τη χώρα από τους κατακτητές, εκείνοι έδιναν τον παρακάτω όρκο:
«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισομένας μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς, ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ».
(Ο Όρκος των Ταγμάτων Ασφαλείας)…

    Έτσι ήταν τα πράγματα τότε.
Τότε, στις 29 Οκτώβρη του 1944, την ώρα που οι απόντες και οι άκαπνοι από τον αγώνα ενάντια στον φασισμό επέστρεφαν στην Ελλάδα συνοδεύοντας τον Σκόμπυ, ο Άρης Βελουχιώτης, μιλώντας στην απελευθερωμένη Λαμία παρουσίαζε την πολιτική του ΕΑΜ εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ και τόνιζε: «Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ υποσχέθηκαν στο λαό την πάλη ενάντια στον κατακτητή και την απελευθέρωση της χώρας μας. Αυτές τις υποσχέσεις τις τηρήσαμε».
    Σε εκείνη την ιστορική ομιλία, που στην ουσία αποτελούσε μια οξυδερκή ανακεφαλαίωση του τετραετούς αγώνα που είχε προηγηθεί, της πολιτικοϊδεολογικής σύγκρουσης που είχε έρθει στο προσκήνιο, αλλά που αποδείχτηκε και ασφαλής πρόγνωση όσων ακολούθησαν, ανάμεσα στα άλλα έλεγε:

    «(...) Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένες κομμουνιστικές οργανώσεις. Μα αυτή η κατηγορία μπορεί ν' αποτελέσει ντροπή ή έπαινο; Το Κομμουνιστικό Κόμμα δε βαδίζει τώρα για τον κομμουνισμό. Το ΚΚΕ έχει βέβαια στο Πρόγραμμά του σαν τελική του επιδίωξη τον κομμουνισμό. Μα όχι για τώρα. Τον κομμουνισμό θα τον επιβάλλετε σεις, ο λαός κι όχι το ΚΚΕ (...)
    Μα ας πούμε ότι το ΚΚΕ θα εφαρμόσει τον κομμουνισμό. Λένε ότι ο κομμουνισμός χαλνά τις εκκλησιές και γδέρνει τους παπάδες. Τόσο χαζοί είναι λοιπόν οι κομμουνιστές να χαλάσουν τις εκκλησιές, που δεν τους εμποδίζουν σε τίποτα; Οι εκκλησιές μας φταίνε ή τα καράβια του Εμπειρίκου; (...)
    Συνεπώς, καταλαβαίνετε τώρα ότι αυτοί που διαδίδουν αυτές τις συκοφαντίες επιδιώκουν άλλους σκοπούς, προσπαθώντας με το μέσο αυτό της συκοφαντίας να εξαπατήσουν το λαό και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους πάνω του. Αν, μάλιστα, εξετάσουμε βαθύτερα το πράμα αυτό, θα δούμε ότι αυτοί είναι άθρησκοι, γιατί σ' αυτούς δεν υπάρχει ίχνος θρησκευτικής συνείδησης κι ο μόνος που λατρεύουν είναι ο Θεός Μαμμωνάς, ο Θεός του χρήματος (...)
    Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένειά του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. 
    Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ; Όταν έξαφνα στα 1929 - 31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τότε τη χώρα μας, να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν.
    Να λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα. Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και την διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία.
    Μας κατηγορούν επίσης, ότι εμείς επιβουλευόμαστε την τιμή. Βλέπετε,όλοι αυτοί οι "ηθικοί", που όταν περπατάνε μπερδεύουνται τα κεφάλια τους στα σύρματα, μιλάνε για τιμή! Αυτοί που πούλησαν τις γυναίκες και τις αδελφές στον κατακτητή, για να κάνουν τα νταραβέρια μαζί του και μας σκλάβωσαν διπλά, αυτοί πάνε τώρα να μας πείσουν ότι είναι οι κέρβεροι της τιμής και της ηθικής. Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του (...).
    Όταν ήταν εδώ ο κατακτητής, αυτοί θέλανε τότε την τάξη. Εμείς θέλαμε την αταξία για να κάνουμε ανυπόφορη τη ζωή του κατακτητή. Τώρα αυτοί θέλουνε την αταξία. Μα εμείς θέλουμε την τάξη. Αυτοί είναι οι οργανωτές του εμφυλίου πολέμου για να εκμεταλλεύουνται το λαό μας. Αυτοί είναι οι λύκοι, που προσπαθούν να κατασπαράξουν το κοπάδι, εμάς, εσάς, όλους μας, το λαό δηλαδή (...)».
    Έτσι ήταν τότε τα πράγματα. Είναι υπόθεση του καθενός να απαντήσει αν εκείνο το ερώτημα - «Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς;» - ισχύει και σήμερα…
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/273319,%E2%80%9CPoios_einai_loipon_patriwths;%E2%80%9D_____.html

Δευτέρα, Οκτωβρίου 27, 2014

Γερμανική προσφυγή στη Χάγη για εκλήματα κατά της Ελλάδος

Γερμανίδα ακτιβίστρια προσέφυγε ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης, επικαλούμενη εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με αφορμή την κατάρρευση του ελληνικού συστήματος υγείας.
Η Σάρα Λουτσία Χάσελ-Ρόιζινγκ από το Βούπερταλ της Γερμανίας κατέθεσε μήνυση στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης κατά της Ελλάδας, μετά την μήνυση που είχε καταθέσει ο Γιώργος Τράγκας μέσω του περιοδικού του Crash
εναντίον της Ανγκελα Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Η γερμανίδα ακτιβίστρια δήλωσε ότι υποστηρίζει την μήνυση του κ.Τράγκα στο βαθμό που βλέπει ότι η Γερμανία διαπράττει εγκλήματα κατά της Ελλάδας.
Την είδηση αυτή δημοσιεύει η γερμανική εφημερίδα Die Welt και αναφέρει ότι η ακριβίστρια έχει συγκεντρώσει έγγραφα που αποδεικνύουν ότι η ζημιά που υπέστη η Ελλάδα στον τομέα της Υγείας για παράδειγμα είναι αποτέλεσμα της πολιτικής λιτότητας που προωθεί η ΕΕ και το ΔΝΤ.
Η ακτιβίστρια, διευκρινίζει η γερμανική εφημερίδα δεν έκανε μήνυση κατά συγκεκριμένων προσώπων αλλά ζητά να διερευνηθεί ποιοί είναι οι υπαίτιοι για την τραγική κατάσταση που βιώνει σήμερα η Ελλάδα.
http://www.inewsgr.com/261/germaniki-prosfygi-sti-chagi-gia-eklimata-kata-tis-ellados.htm

Καντε κατι,ολοι μαζι

Πηγα σημερα στο κοινωνικο Ιατρειο Ελληνικου που δινονται οι καταθεσεις που θα συνοδεψουν αυτη την μηνυση και εκανα το καθηκον μου,εδωσα καταθεση για τα δεινα που εχει επιβαλλει η πολιτικη των υπηρετων της Γερμανιας στον Ελληνικο λαο,ειναι χρεος ολων μας που εχουμε πληγει ανεπανορθωτα,ειμαστε ανεργοι,φορτωμενοι με τα χαρατσια τους να συμβαλουμε σε αυτο,η χουντα των πολιτικων ανδρεικελων πρεπει να δικαστει.

Το τηλεφωνο για ραντεβου στο Κοινωνικο Ιατρειο Ελληνικου οπου μπορειτε να παρετε για να κλεισετε ραντεβου για καταθεση της δικης σας μιζεριας και συμφορας ειναι:
210-9631950
Ειναι στο χερι μας. 

Σάββατο, Οκτωβρίου 25, 2014

Όλοι εναντίον του συστήματος

Χαμός γίνεται τις τελευταίες ημέρες στη χώρα μας, αφού ο καθένας κατηγορεί τον άλλον πως ανήκει στο Σύστημα. Το σύνθημα δόθηκε μετά τη δήλωση της Γιάννας Αγγελοπούλου που είπε «είμαι απέναντι στο σύστημα». Αμέσως, όλοι θέλησαν να πουν πως είναι ενάντια στο σύστημα, κατηγορώντας τους άλλους πως ανήκουν στο σύστημα.
Ο Πέτρος Τατσόπουλος, ο οποίος εργαζόταν επί χρόνια στο συγκρότημα Λαμπράκη και σήμερα είναι βουλευτής με καθημερινές παρουσίες σε όλα τα συστημικά ΜΜΕ δεν ανήκει στο σύστημα· είναι αντάρτης.
Ο κ. Τατσόπουλος κατηγόρησε τον Λάκη Λαζόπουλο πως ανήκει στο σύστημα, ενώ θεωρεί βέβαια συστημική και την Γιάννα Αγγελοπούλου.
Φυσικά, ο Πέτρος Τατσόπουλος δεν θεωρεί συστημικό τον Σταύρο Θεοδωράκη, γιατί ο Τατσόπουλος είναι πια στο Ποτάμι και ελπίζει να μπει στη Βουλή, ώστε να συνεχίσει να πέφτει ο μισθός και να συνεχίσει τον αγώνα του εναντίον του συστήματος.
Δημοσιογράφος ο οποίος παλιότερα κουβαλούσε τις τσάντες της Γιάννας Αγγελοπούλου βρίσκει σήμερα μέρος του συστήματος την Γιάννα Αγγελοπούλου αλλά δεν θεωρεί συστημικό τον Σταύρο Θεοδωράκη που ήταν μέσα σε κάθε σύστημα εξουσίας στη χώρα μετά την πρωθυπουργοποίηση του Κώστα Σημίτη και δεν έκανε βήμα αν δεν ενημέρωνε τον Λαμπράκη.
Γι” αυτόν τον δημοσιογράφο, ο Σταύρος Θεοδωράκης γεννήθηκε πριν από μερικούς μήνες και είναι αγνός επαναστάτης.
Ίσως, επειδή ο Σταύρος Θεοδωράκης τον ταΐζει σήμερα.
Σε γενικές γραμμές, το σημερινό μας αφεντικό είναι αντισυστημικό αλλά το προηγούμενο αφεντικό μας είναι συστημικό.
Αν χτες δούλευες για τον Κοντομηνά και σήμερα δουλεύεις για τον Χατζηνικολάου, ο Κοντομηνάς είναι συστημικός και ο Χατζηνικολάου δίνει ολομέτωπη μάχη με το σύστημα.
Πολύ γνωστός δημοσιογράφος με τον οποίο μιλούσα πριν από τέσσερις ημέρες, μου έλεγε τα χίλια μύρια εναντίον του συστήματος και του νταβατζή εργοδότη του.
Όταν του επισήμανα πως για 20 χρόνια δουλεύει μόνο σε συστημικά μέσα και πως ποτέ δεν έχει γράψει τίποτα απ” όλα αυτά που λέει σε μένα, με κοίταξε με απορία, λες και ήμουν τρελός.
Αντισυστημικός κι αυτός.
Βέβαια, στην Ελλάδα όλοι νομίζουν πως το σύστημα είναι οι άλλοι και πως οι ίδιοι είναι επαναστάτες.
Και ο Βαρδινογιάννης επαναστάτης νομίζει ότι είναι.
Το 2009, ο Γιώργος Παπανδρέου, το χαζό παιδί του Ανδρέα Παπανδρέου που θα ήταν άνεργος αν δεν έφερε αυτό το επίθετο, στην πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησής του, είπε στους υπουργούς «Είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία».
Αυτό, ο Γιώργος Παπανδρέου το είπε, μεταξύ άλλων, και στον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος συνεχίζει σήμερα να μάχεται εναντίον του συστήματος.
Αντισυστημικοί όλοι.
Από τον Μπόμπολα και την Γιάννα Αγγελοπούλου μέχρι τον Ψυχάρη και τον Αλαφούζο.
Από τον Σαμαρά μέχρι τον Βορίδη.
Από τον Πρετεντέρη και τη Μάρα Ζαχαρέα μέχρι τους «λογοτέχνες» που γέμιζαν τα ποτήρια του Βενιζέλου και στις παρουσιάσεις των βιβλίων τους ήταν σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο, όλοι αγωνίζονται ενάντια στο σύστημα.
Μια και όλοι αυτοί δηλώνουν πως είναι ενάντια στο σύστημα, θέλω να πω πως εγώ ανήκω στο σύστημα.
Και είμαι περήφανος για αυτό.
http://tinyurl.com/ohkj96r

Πέμπτη, Οκτωβρίου 23, 2014

«Να θυσιαστεί και κάνας άλλος, λεβέντες μου;

 Γαμώ την τρέλα μου με τις 'θυσίες του ελληνικού λαού' που μας κοπανάτε 5 χρόνια τώρα. Ποιες θυσίες, ρε σεις; Ποιες θυσίες που ούτε τον ορισμό της λέξης δεν ξέρετε; Ανοίξτε κάνα λεξικό, κλικάρετε κάναν Μπαμπινιώτη, ρωτήστε καμιά Ιφιγένεια μπας και ξεστραβωθείτε.
Η 'θυσία', πουλάκια μου αναλφάβητα, είναι οικειοθελής. Οι-κει-ο-θε-λής! Δηλαδή, θέλω – ΘΕΛΩ, λέμε – να προσφέρω κάτι: Κάτι που θα μου λείψει, κάτι που χρειάζομαι, κάτι που αγαπώ, κάτι που το πονάω. Το θυσιάζω με πόνο ψυχής - κι αυτό είναι επιλογή μου: ΜΟΥ. Όχι. ΣΟΥ. Θυσία με το πιστόλι στον κρόταφο δεν υφίσταται.
Οι αρχαίοι ημών σφάζανε στο βωμό μοσχάρι, γιατί θέλανε να το σφάξουνε. Θα μου πεις δεν ήθελε το μοσχάρι. Σωστό κι αυτό – αφού ως μοσχάρια μας αντιμετωπίζουν.
Να σας το κάνω λιανά – που έχετε κάνει την ελληνική γλώσσα σφουγγαρόπανο. Για να μιλήσετε για την δική μου τη θυσία – πρέπει πρώτα να έχετε πάρει την άδεια μου. Πρέπει πρώτα να με έχετε ρωτήσει αν θέλω κι εγώ να δεχτώ. Τότε και μόνον τότε είναι θυσία. Αλλιώς είναι βία κι εξαναγκασμός.
Για να είναι θυσία, πρέπει να έχει διεξαχθεί ο έξης διάλογος ανάμεσα σε κυβέρνηση και πολίτη:
- Τούλα, δεν πάμε καλά.
- Το πρόσεξα.
- Δε βγαίνω μάναμ. Θα το κλείσω το μαγαζί.
- Μπαίνετε μέσα, ε;
- Τι το' θελες κι εσύ το 4Χ4 το 2005, ρε Τούλα;
- Δεν ήξερα...
- Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;
- Ρώταγα η καψερή αλλά μου λέγατε ψέματα.
- Ψέματα εμείς;
- Οι πρωθυπουργοί. Ο κυρ Κώστας εκείθε στα πευκάκια κι ο κυρ Γιώργος ολούθε κατά τη ρεματιά. Με φλομώσαν τα μανάρια μου.
- Ε καλά, κι αν καταστρέψαμε μια χώρα μην το κάνεις ζήτημα, νερό κι αλάτι μωρέ.
- Αλίμονο!
- Εσύ όμως, τώρα πρέπει να κάνεις μια θυσία.
- Μόνο μια;
- Κατ' αρχάς, θα σου φορολογήσουμε το διαμέρισμα δέκα φορές πάνω απ' την αξία του.
- Με κακομαθαίνετε!
- Η οποία αξία του θα πέσει στα Τάρταρα.
- Εμ, μισές δουλειές θα κάνουμε;
- Δεύτερον, θα πρέπει να σε απολύσουμε.
- Ουάου!
- Σόρι ρε Τούλα.
- Μην το ξαναπείς. Ευκαιρία να επιβλέπω προσωπικά το pool boy γιατί μου 'χει κάνει την ολυμπιακών διαστάσεων σύσκατη.
- Το γεγονός ότι θα είσαι απολυμένη δεν σημαίνει πως θα σκαπουλάρεις τους φόρους. Διπλά θα μας τα σκάσεις!
- Τι καλά, και νόμιζα πως δεν θα μου το ζητήσετε ποτέ!
- Πάμε τώρα στην επόμενη θυσία...
- Αχ, ωραία ίσα που ζεσταθήκαμε.
- Σε πειράζει το παιδί σου να είναι άνεργο;
- Αλίμονο, γιατί το σπούδασα τόσα χρόνια; Για να κάνει πλούσιους τους εσπρεσάδες και τους καπουτσινάδες της γειτονιάς.
- Αν έχει διδακτορικό, να στον βάλω ντελιβερά στα γυρόπιτα;
- Μη σας βάζω σε κόπο.
- Και τη κόρη η βιολόγος, με κονσομασιόν βολεύεται;
- Μας σκλαβώνετε!
- Τώρα αν δεν μπορέσεις να πληρώσεις και σου πάρουμε το σπίτι, μην το πάρεις προσωπικά!
- Είμ' εγώ τέτοιος άνθρωπος;
- Θα σου αφήσουμε μια κουβέρτα για να κοιμάσαι στο παγκάκι.
- Σας βάζω σε έξοδα.
- Δίνουμε παροχές εμείς, όχι αστεία!
- Βασίλισσα μ' έχετε!
- Κι ό,τι άλλο χρειαστείτε, μη διστάσετε.
- Γεια σου, ρε Τούλα λεβεντιά!
- Καμιά χρεοκοπία, καμιά απελπισία, καμιά αυτοκτονία – εδώ είμαι εγώ!
- Λοιπόν, παίρνω τη θυσία σου και να πηγαίνω σιγά σιγά...
- Να σας δανείσω και για το ταξί...
- Νοου πρόμπλεμ.
- Μα πως θα φύγετε;
- Νύχτα, Τούλα μου! Θα φύγουμε νύχτα!
ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ»