του Γιώργου Δελαστίκ
Δεν ιδρώνει με τίποτα το αυτί του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου.
Δεν πάνε να μαζεύονται και εκατό και διακόσιες και τριακόσιες χιλιάδες κόσμου που να διαμαρτύρονται στην πλατεία Συντάγματος εναντίον της πολιτικής του Μνημονίου; Απτόητος αυτός συνεχίζει την ίδια πολιτική.
Σαν αιμοδιψής ύαινα ο Γ. Παπανδρέου είναι αποφασισμένος να κατασπαράξει οικονομικά και κοινωνικά τον ελληνικό λαό, να λεηλατήσει μισθούς και συντάξεις και να βυθίσει σε απέραντη φτώχεια και δυστυχία όλους τους Έλληνες εκτός από τους πλούσιους και τα λαμόγια, υλοποιώντας το πολιτικοοικονομικό σχέδιο που είχε ευθύς εξαρχής όταν ανέλαβε την εξουσία!
Ο ίδιος δεν κάνει πίσω με τίποτα – ξέρει άλλωστε πως είναι πια αδύνατη η επανεκλογή του και επομένως πρέπει σε μία και μοναδική θητεία να κάνει όσα περισσότερα μπορέσει από όσα έχει σχεδιάσει. Γι’ αυτό και έχει αφηνιάσει.
Δεν έχει κανένα λόγο άλλωστε να φοβάται ανατροπή του είτε από το λαό είτε από την κοινοβουλευτική του ομάδα. Αναφορικά με τις λαϊκές αντιδράσεις εναντίον του, γνωρίζει άριστα δύο πράγματα. Πρώτο, ότι καμιά κυβέρνηση δεν πέφτει επειδή διακόσιες χιλιάδες ή και μισό εκατομμύριο άνθρωποι διαδηλώνουν εναντίον της. Δεύτερον, ότι μόνο λαϊκές εξεγέρσεις έχουν θεωρητικά πιθανότητες ανατροπής μιας μισητής κυβέρνησης όπως αυτής του ΠΑΣΟΚ, αλλά για να γίνει μια λαϊκή εξέγερση με υποτυπώδεις πιθανότητες επιτυχίας απαιτείται πληθώρα προϋποθέσεων που σήμερα δεν υφίστανται στην περίπτωση της Ελλάδας. Απαιτείται ηγεσία, οργανωμένα κόμματα που δρουν μέσα στις εξεγερμένες μάζες, στόχοι πολιτικοί, πολιτικά οράματα του λαού, τμήματα του στρατού ή πολύ ισχυρά ένοπλα τμήματα που θα περάσουν στην επίθεση εναντίον ενός καταρρέοντος καθεστώτος και πολλά άλλα. Χωρίς αυτά, κάθε απόπειρα εξέγερσης στην καλύτερη περίπτωση θα αποτύχει και στη χειρότερη θα οδηγήσει τις μάζες σε σφαγή από τα δυναμικά στηρίγματα του αστικού καθεστώτος.
Ο Γ. Παπανδρέου στη φάση αυτή δεν κινδυνεύει ούτε καν από ανατροπή της κυβέρνησής του από ισχυρούς οικονομικούς κύκλους. Δεν αναφερόμαστε σε στρατιωτικό, αλλά σε κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, το οποίο θα ανέτρεπε τον Γ. Παπανδρέου και το οποίο τα ελληνικά (και ξένα) κέντρα εξουσίας θα μπορούσαν να οργανώσουν εν ριπή οφθαλμού. Όσο δεν υπάρχει τέτοιος μηχανισμός που να θέλει να ρίξει τον Παπανδρέου, δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να κινηθούν εναντίον του καταψηφίζοντας το Μνημόνιο και ουσιαστικά ανατρέποντάς τον κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Θαύμα θα είναι ακόμη και αν υπάρξουν μόνο ένας ή δύο ή τρεις που θα τολμήσουν κάτι τέτοιο με κριτήριο την υποκειμενική προσωπική εντιμότητα και αξιοπρέπειά τους. Οι όμιλοι της ελληνικής ολιγαρχίας είναι φανατικά υπέρ του Γ. Παπανδρέου γιατί έχουν επίγνωση πως όλα τα εργασιακά δικαιώματα που καταλύει η κατάπτυστη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται φυσικά να τα αποκαταστήσει η ΝΔ όταν ξαναπάρει την εξουσία.
Το ελληνικό κεφάλαιο επομένως θα βγει σαφώς πιο ενισχυμένο απέναντι στους εργαζόμενους από την πολιτική Παπανδρέου και γι’ αυτό τον στηρίζει, όσο ηλίθιο και ανεπαρκή και αν τον θεωρεί.
Ο πρωθυπουργός του Μνημονίου έχει όμως κι ένα άλλο, πολύ σοβαρό πλεονέκτημα. Έχει την πλήρη υποστήριξη των ξένων κατοχικών δυνάμεων που έφερε να καταδυναστεύσουν το λαό μας και να λεηλατήσουν τη χώρα μας. Τον «ξέσκισαν» τον Αντώνη Σαμαρά αυτή την εβδομάδα οι... ομοϊδεάτες του ηγέτες της ευρωπαϊκής Δεξιάς στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες. Απαιτούσαν από τον πρόεδρο της ΝΔ να δηλώσει υποταγή στον Γ. Παπανδρέου!
Ο λόγος αυτής της φαινομενικά παράδοξης στάσης τους ήταν απλούστατος. Καθώς ο Γ. Παπανδρέου είναι ο πιο δουλόφρων πρωθυπουργός που κυβέρνησε την Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση, τον θεωρούν ιδανικό πολιτικό δοσίλογο για να πάρουν με πενταροδεκάρες τόσο επικερδείς ελληνικές υπηρεσίες κοινής ωφέλειας (φως, νερό, τηλέφωνο, λιμάνια, τρένα – τα πάντα!) όσο και δημόσιες εκτάσεις γης.
Λειτουργώντας ως όργανα επιχειρηματικών ομίλων των χωρών τους, οι δεξιοί ευρωπαίοι πρωθυπουργοί και ανώτατοι αξιωματούχοι διαφόρων θεσμών της ΕΕ απαίτησαν «συναίνεση» από τον Α. Σαμαρά στο νέο Μνημόνιο για να λεηλατήσουν με την άνεσή τους την Ελλάδα. Ταυτόχρονα, οι κύκλοι της ελληνικής ολιγαρχίας λειτουργούν ως σύγχρονοι «κατοχικοί μαυραγορίτες» και προσπαθούν –από σαφώς υποδεέστερες θέσεις βεβαίως σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν– να αποκαταστήσουν σχέσεις επωφελούς υποτέλειας με τους επικυρίαρχους της χώρας και να κάνουν δουλειές μαζί τους στο πλαίσιο που διαμορφώνει το νέο Μνημόνιο.
Ο Γ. Παπανδρέου τους είναι χρήσιμος σε αυτή τη φάση καθώς διασφαλίζει τη σταθερότητα του κατοχικού καθεστώτος. Κάτι που τους επιτρέπει να διερευνήσουν τις δυνατότητες που τους παρέχει η νέα ξενοκρατία του 21ου αιώνα και φυσικά στη συνέχεια θα απαλλαγούν από αυτή την αποκρουστική κυβέρνηση Κουίσλινγκ και θα την αντικαταστήσουν με κάποια άλλη, πιο ευπαρουσίαστη. Τότε θα έχει ολοκληρώσει το έργο του εξανδραποδισμού του λαού και του ξεπουλήματος της χώρας ο σύγχρονος «Τσολάκογλου», ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο είναι χειρότερος του πραγματικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου