Έγραφα χθες στο Twitter ότι:
@andriotakismanolis andriotakis
Η Ελλάδα που ΑΠΕΤΥΧΕ είναι η Ελλάδα που επιβραβευόταν όλα αυτά τα χρόνια… Η Ελλάδα της Αρπαχτής, του Τσαμπουκά, και της Ανευθυνότητας.
Αρκετοί έσπευσαν να συμφωνήσουν. Όμως μετά σκέφτηκα ότι δεν απέτυχε μόνο αυτή η διεφθαρμένη κι ασύδοτη Ελλάδα. Σίγουρα, αυτή ήταν η Ελλάδα που επιδοτούνταν, η Ελλάδα που παρουσιαζόταν φτιασιδωμένη στα κανάλια, η Ελλάδα για την οποία ήταν δήθεν όλος ο κόσμος υπερήφανος. Όμως αυτή η Ελλάδα ζούσε σε βάρος μιας άλλης Ελλάδας, η οποία δεν απέτυχε μόλις τώρα, καθώς οι αποτυχίες της ήταν καθημερινές. Ήταν η Ελλάδα της σκληρής δουλειάς, η Ελλάδα της εντιμότητας, του σεβασμού των Άλλων, η Ελλάδα της υπευθυνότητας, της λογικής, της ευαισθησίας, της πραγματικής αλληλεγγύης. Αυτή η Ελλάδα απέτυχε να έρθει στο προσκήνιο, απέτυχε να εμπνεύσει, να συσπειρώσει, να γίνει ελκυστική. Απέναντί της είχε το γρήγορο πλουτισμό, την αβάσταχτη ελφρότητα της καλοζωίας, τον ηδονισμό χωρίς όρια, το νοσηρό ατομικισμό του τσαμπουκά, την αποτελεσματικότητα της μίζας, τη γοητεία της έπαρσης.
Η διεφθαρμένη Ελλάδα νίκησε την έντιμη Ελλάδα, και αμφότερες σήμερα βαρυγκομούν. Η πρώτη πρέπει να συνειδητοποιήσει τώρα ΠΟΣΟ ανεύθυνη ήταν, κι η δεύτερη πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι συμβιβάστηκε με την αδυναμία της να σταματήσει την πρώτη, όσο εκείνη κανοναρχούσε και διαφέντευε. Και πρέπει αυτή η Ελλάδα της σοβαρότητας και της εντιμότητας επιτέλους να κινητοποιηθεί. Να γίνει το Παράδειγμα κι ο κανόνας. Ακούγονται ρομαντικά κι αφελή αυτά που γράφω, το γνωρίζω. Αλλά νιώθω την ανάγκη ότι πρέπει να τα γράψω, γιατί γνωρίζω ότι οι έντιμοι άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα είναι αρκετοί. Η εποχή είναι σίγουρα δύσκολη για τον καθένα, αλλά είναι ταυτόχρονα και μια μεγάλη ευκαιρία να επαναδιευθετήσουμε τις σχέσεις μας, να επανακαθορίσουμε τους εαυτούς μας, ν’ ακολουθήσουμε άλλα παραδείγματα. Η διαφθορά, η επιπολαιότητα, η κυριαρχία του τσαμπουκά, μας έχουν φέρει ως εδώ, μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης, να μην ξέρουμε που, ποιόν και τί να πιστέψουμε. Ας πιστέψουμε στη δύναμη του “μαζί”, στη δύναμη της συνεργασίας. Ας πιστέψουμε στην έντιμη Ελλάδα που εργάζεται για να μας ενώσει σε ζωντανά παραδείγματα. Μπορεί να μην τα κατάφερε να ηγηθεί στο παρελθόν, αλλά μπορεί, αν τη βοηθήσουμε με το καθημερινό μας παράδειγμα, να το κάνει τώρα. Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου ένα απ’ τα μείζονα στοιχήματα της πολιτικής σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου