ΔΕΘέλω να με πάρεις και στα σοβαρά!
Mon, 05/09/2011 - 16:30 — Mediasoup
ΔΕΘ-ηκα σ’ ένα κόμμα δίχως μέλλον. Όχι, δεν ήμουν η καλύτερη λύση. Ήμουν η λιγότερο χειρότερη. Ή απλώς ήμουνα “μία κάποια λύσις”.
ΔΕΘ-ηκα σ’ ένα κορδόνι αμφισβήτησης και συμμετείχα σε κάτι εσωκομματικές εκλογές, σκέτη παρωδία.
ΔΕΘ-ηκα σε μία προοπτική εξουσίας, παρότι κανένας δεν πίστευε ότι θα τα κατάφερνα. Αλλά η ζωή είναι απρόβλεπτη. Ή –κατά άλλους- απελπιστικά προβλέψιμη.
ΔΕΘ-ηκα στο άρμα των κερδοσκόπων –μήνες πριν την εκλογική νίκη μου- και δέχτηκα να παίξω πρόθυμα το παιχνίδι τους.
ΔΕΘ-ηκα σε μια καρικατούρα της χώρας μου, που άλλοι την έφτιαξαν, όχι ότι δεν έβαλα κι εγώ το χεράκι μου, και τώρα την παρουσιάζουν σαν την επίσημη εικόνα της. Όσο για τους έλληνες, αυτοί είναι ανίκανοι, ανάξιοι, τυχοδιώκτες, ζητιάνοι, παράσιτα, αλήτες, τεμπέληδες, πρόστυχοι, επικίνδυνοι, δουλοπρεπείς...
ΔΕΘ-ηκα στο πιο ψηλό κατάρτι και σφύριζα αδιάφορα: “Μα από την κόλασή μου σου φωνάζω, εικόνα σου είμαι βρε πατρίδα και σου μοιάζω”. Αλλά ποτέ δεν αντιλήφθηκα την ουσία των λόγων και των πράξεών μου.
ΔΕΘ-ηκα στην αντένα κάποιας σημαίας και έκανα σημαία μου ό,τι πιο κενό και ματαιόδοξο υπήρχε γύρω μου: κάποιον Δρούτσα, κάποιον Γερουλάνο, κάποια Μπιρμπίλη, κάποια Νταλάρα και ούτω καθεξής.
ΔΕΘ-ηκα στην παντιέρα αφηρημένων λέξεων και εννοιών: πράσινη ανάπτυξη, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, κοινωνική συναίνεση, ακομμάτιστο κράτος. Σκοπίμως δε έκανα και τόσα σαρδάμ, τόσα πολλά που η πολιτική σταδιοδρομία μου θα μοιάζει στο τέλος με ένα ατέλειωτο σαρδάμ.
ΔΕΘ-ηκα γύρω από το λαιμό της πατρίδας μου και αποτελώ τον κόμπο μιας θηλιάς που σφίγγει όλο και περισσότερο, όλο και περισσότερο...
Υ.Γ. ΔΕΘ-έλω να με πάρεις στα σοβαρά. Η αυτοκριτική μου δεν υποκρύπτει καθόλου ενοχική στάση και σε κάθε περίπτωση προβλέπεται μέσα στο συμβόλαιό μου με τους κάθε λογής κερδοσκόπους για λόγους καθαρά ατομικής ψυχοθεραπείας.
ΔΕΘ-ηκα σ’ ένα κορδόνι αμφισβήτησης και συμμετείχα σε κάτι εσωκομματικές εκλογές, σκέτη παρωδία.
ΔΕΘ-ηκα σε μία προοπτική εξουσίας, παρότι κανένας δεν πίστευε ότι θα τα κατάφερνα. Αλλά η ζωή είναι απρόβλεπτη. Ή –κατά άλλους- απελπιστικά προβλέψιμη.
ΔΕΘ-ηκα στο άρμα των κερδοσκόπων –μήνες πριν την εκλογική νίκη μου- και δέχτηκα να παίξω πρόθυμα το παιχνίδι τους.
ΔΕΘ-ηκα σε μια καρικατούρα της χώρας μου, που άλλοι την έφτιαξαν, όχι ότι δεν έβαλα κι εγώ το χεράκι μου, και τώρα την παρουσιάζουν σαν την επίσημη εικόνα της. Όσο για τους έλληνες, αυτοί είναι ανίκανοι, ανάξιοι, τυχοδιώκτες, ζητιάνοι, παράσιτα, αλήτες, τεμπέληδες, πρόστυχοι, επικίνδυνοι, δουλοπρεπείς...
ΔΕΘ-ηκα στο πιο ψηλό κατάρτι και σφύριζα αδιάφορα: “Μα από την κόλασή μου σου φωνάζω, εικόνα σου είμαι βρε πατρίδα και σου μοιάζω”. Αλλά ποτέ δεν αντιλήφθηκα την ουσία των λόγων και των πράξεών μου.
ΔΕΘ-ηκα στην αντένα κάποιας σημαίας και έκανα σημαία μου ό,τι πιο κενό και ματαιόδοξο υπήρχε γύρω μου: κάποιον Δρούτσα, κάποιον Γερουλάνο, κάποια Μπιρμπίλη, κάποια Νταλάρα και ούτω καθεξής.
ΔΕΘ-ηκα στην παντιέρα αφηρημένων λέξεων και εννοιών: πράσινη ανάπτυξη, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, κοινωνική συναίνεση, ακομμάτιστο κράτος. Σκοπίμως δε έκανα και τόσα σαρδάμ, τόσα πολλά που η πολιτική σταδιοδρομία μου θα μοιάζει στο τέλος με ένα ατέλειωτο σαρδάμ.
ΔΕΘ-ηκα γύρω από το λαιμό της πατρίδας μου και αποτελώ τον κόμπο μιας θηλιάς που σφίγγει όλο και περισσότερο, όλο και περισσότερο...
Υ.Γ. ΔΕΘ-έλω να με πάρεις στα σοβαρά. Η αυτοκριτική μου δεν υποκρύπτει καθόλου ενοχική στάση και σε κάθε περίπτωση προβλέπεται μέσα στο συμβόλαιό μου με τους κάθε λογής κερδοσκόπους για λόγους καθαρά ατομικής ψυχοθεραπείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου