Είχε 60 υπουργούς,χιλιάδες μαθητούδια
ολημερίς το κτίζανε,το βράδυ γκρεμιζόταν
τι έχει και γκρεμίζεται...αυτός συλλογιζόταν
με άχυρα τι να κτιστεί..μονάχα κάτι αχούρια.
Πρόχειρα το στηλώσανε,και όνομα του δώσανε
τίτλος σπουδαίος μα άχρηστος,μιας και δεν λειτουργούσε
το έβλεπε στον ύπνο του αυτός κι ομολογούσε
οτι ήταν όλοι ανίκανοι,στο τέλος το απαυτώσανε.
Και ήρθε αυτό και έγινε σαν την Λερναία Ύδρα
που ένα κεφάλι έκοβες και άλλο έβγαινε πάλι
και όσο κι αν το έκρυβαν το μαύρο τους το χάλι
είχε γυρίσει ανάποδα και μέτραγε η κλεψύδρα.
Οποιος είναι ανίκανος το ελάχιστο να κάνει
κάθεται κι ονειρεύεται παλάτια οτι φτάχνει
αλλά μονάχα οι υπουργοί κι οι τόσοι μαθητάδες
του λένε οτι είναι ικανός και κάνουν τεμενάδες.
Γιατί όλοι οι άλλοι ξέρουνε πως για να κτίσεις κάτι
που να μην πέσει αυθημερόν και να έχει σημασία
πρέπει να έχεις όραμα,να ξέρεις την ουσία
κι όχι να βλέπεις πως το αχούρι...μοιάζει με παλάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου