Σε γνωρισα εκει γυρω στα δεκαπεντε σου,σαστισμενο απο την ζωη που ειχες ζησει,μικρος αλλα και μεγαλος συγχρονως,ολα αυτα τα χρονια που περασαν εως σημερα μεγαλωσαμε μαζι,δεν με ηξερες,ουτε με ξερεις,δεν ημουν ποτε κοντα σου και ας μπορουσα να το κανω.
Δεν μ'αρεσει να βοηθαω,δεν ειναι αυτη η δουλεια μου,εγω μεγαλωσα τρωγωντας απο αυτα που ετρωγες εσυ,πινοντας το νερο σου,με πληρωνες για να μην κανω τιποτα,αγριευες αλλα τι με ενδιεφερε εμενα αυτο,εγω ειχα ηδη κατσει στην καρεκλα που που εδωσες.
Σου υποσχεθηκα πολλα,οτι θα πας μπροστα,θα ζεις καλυτερα,θα μπορεις να θεωρεις και εσυ οτι εισαι ιδιος με ολους τους υπολοιπους σε αυτην την ζωη
Καθε χρονο σου υποσχομουν,και καθε χρονο ζητουσα περισσοτερα,και ας αγριευες εσυ,εγω ειχα εγκαταστησει ολα τα εμποδια που θα σε εκαναν να με ενοχλησεις,δεν θα μπορουσες να με φτασεις,δεν ημουν εκει και ας υποσχομουν οτι ειμαι.
Με υποσχεσεις σε κοροιδεψα,καθε τοσο εσυ μου εδινες το ελευθερο να το κανω αυτο,περνουσαν τα χρονια και εγω παντα για σενα ελεγα οτι προσπαθω,για να περνας καλυτερα,να ζεις πιο ανετα.
Καθε χρονο μεγαλωνα,εγινα τερας,μου αρεσε που μεγαλωνα εις βαρος σου,τι με ενδιεφερε τι σκεφτεσαι,εγω περναγα καλα εσυ αει πνιξου.
Καποιοι προσπαθησαν να με πληγωσουν,εσυ παλι με διεσωσες και ας μην το ξερεις,σε σενα στηριζομαι και ας σε φτυνω συνεχεια,σε εχω αναγκη,εισαι σαν τροφοδοτης μου συνεχως.
Καθε χρονο εγω πλουτιζα ενω εσυ φτωχαινες,σου επινα το αιμα και σου μιλουσα με γλυκα λογια οσο το εκανα για να μην το καταλαβαινεις,εχω αναγκη απο αυτο το αιμα αλλοιως θα πεθανω.
Δεν νοιαζομαι που η ζωη σου γινεται καθε χρονο και χειροτερη,αρκει εγω να επιβιωνω,αλλαζω μορφες,αλλαζω λεξεις,αλλαζω πραξεις αλλα επιβιωνω,και θα επιβιωσω και οταν εσυ απογοητευμενος αφησεις αυτον τον κοσμο,εχω ολοκληρο εργοστασιο με αλλους σαν εσενα,εχω να πινω αιμα εως την αιωνιοτητα,δεν με νοιαζει ποιος θα ζησει η ποιος θα πεθανει,αρκει να επιβιωσω εγω.
Ποιος σου ειπε οτι στον κοσμο που ζεις υπαρχει ισοτητα,αξιοπρεπεια,καλοσυνη,αυτα υπαρχουν μονο στα παραμυθια,εγω πιστευω οτι αξιζει να επιβιωνει οποιος κλεβει και εξαπατα,οι υπολοιποι ειναι γραναζια φοβισμενα στην μηχανη,και ειναι ετοιμοι προς αλεσμα για την τροφη που με κραταει ζωντανο
Ολα που σου υποσχεθηκα δεν θα τα πραγματοποιησω ποτε,ετσι θα περασει ο καιρος εως οτου πεθανεις,με υποσχεσεις,με λογια,και θα βιωνεις την αδιαφορια,την εξαπατηση,το τιποτα.
Κριμα που δεν μπορεσες και εσυ να γινεις σαν τα μοντελα που εχω εφευρει για να σε καλοπιανουν,ενας αποτυχημενος θα εισαι στα ματια μου,τροφη για μενα φθηνη και αδιαφορη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου