Ξεκινησα πρωι πρωι να παω στο νοσοκομειο,ειχα να παω απο το προηγουμενο Σαββατο λογω της εντατικης εκπαιδευσης στην δουλεια,ηθελα να δω αν ειναι καλα.
Μπηκα στο δωματιο της,ηταν ξαπλωμενη και κοιταζε το κενο,με ειδε,δεν εδειξε καποιο συναισθημα,ηταν γενικα σκυθρωπη.
Καλημερα μαμα,τι κανεις?
Θα πεθανω εδω που με εφερες μου απαντησε,δεν μου δινει σημασια κανεις,μου λενε να φερεις τον γιο σου να σε φροντιζει.
Καθησα διπλα της....γιατι εχεις γινει τοσο δυσκολη της ειπα,εδω ειναι καθαρα(πραγματικα ειναι)εχεις ησυχια,μονο εσυ και η κυρια απεναντι,δυο κρεβατια,δεν μυριζει τιποτα.
Δεν μου δινουν σημασια απαντησε,εσυ με εφερες εδω,να με παρεις σπιτι...
Μαμα αν επαιρνες τα χαπια σου θα ησουν σπιτι της απαντησα,αρχισε παλι ο ιδιος διαλογος χωρις τελος....ηξερα οτι δεν θα βγαλει πουθενα.
Κοιταξα πιο χαμηλα,δεν φορουσε εσωρουχο,αρχισα να νευριαζω....πηγα προς το μερος που καθοντουσαν αναπαυτικα κατι κυριες,μαλλον νοσοκομες.
Συγνωμη,εχω αφησει στην μητερα μου 4 εσωρουχα να αλλαζει,για ποιον λογο ειναι γυμνη?
Με κοιταξαν.
Εδω τα ρουχα πλενονται ολα μαζι και μετα μοιραζονται στους ασθενεις απαντησε η μια,και τι παει να πει αυτο ξαναρωτησα?
Πεστε οτι γινεται ετσι για ποιον λογο δεν φοραει εσωρουχο μπορειτε να μου απαντησετε?
Αμηχανια,χμμμ... θα ειναι στην αποθηκη ειπε η αλλη παω να της φερω.
Γυρισα στο δωματιο,παραπονα,παραπονα και αλλα παραπονα,τι μπορω να σου κανω της απαντησα?
Επεμενε οτι δεν ειχε πεταξει αυτη τα χαπια κατω απο το κρεββατι αλλα καποιος που μπηκε στο σπιτι και δεν τον ειδαμε,την κοιταζα και σκεφτομουν οτι αυτο το χερι που ετρεμε συνεχως ηταν το ιδιο χερι που με κραταγε οταν ημουν μικρος και με αυτο το χερι μου μαγειρευε η καθαριζε το σπιτι.
Της εδωσα να φαει απο τα μπισκοτα που της πηγα,ελα...μην καθεσαι συνεχεια ξαπλωμενη,ελα να περπατησουμε λιγο μαζι,της εδωσα το δικο μου χερι να πιαστει να κρατηθει και καναμε δυο-τρεις βολτες στον διαδρομο.
Μια με κατηγορουσε,μια ελεγε οτι ειμαι ο μονος ανθρωπος που εχει,ετρεμα απο μεσα μου,αρχισε να κλαιει,λυγισα,δεν το αντεχω αυτο.
Πρεπει να φυγω μαμα της ειπα....δεν μπορω να σε βλεπω ετσι,αρχισε να με παρακαλαει και να με τραβαει πισω στο δωματιο,ενοιωθα οτι θα σωριαστω στο πατωμα.
Σε παρακαλω μαμα αφησε με,μην φερεσαι ετσι οταν ερχομαι δεν με σκεφτεσαι λιγο?
Συνεχισε να με τραβαει προς το δωματιο,γιατι Θεε μου σκεφτομουν να περναω αυτο τον γολγοθα?Τι εχω κανει?
Καποια στιγμη ξεφυγα και εφυγα βιαστικα,εκλαιγα με λυγμους και δεν ηθελα να με δει,την ακουγα που φωναζε απο το βαθος.
Εβαλα τα γυαλια μου και βγηκα στο προαυλιο.πρεπει να συνεχισω οσο μπορω σκεφτηκα,ανοιξα το βημα μου και απομακρυνθηκα.
Ενα αβεβαιο μελλον ανοιγεται μπροστα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου