Αποψε μετα την δουλεια και ενω ειχα κανονισει και εγω σαν ανθρωπος να παω για εναν καφε μια και η μονη μου εξοδος ειναι το Σαββατοκυριακο πηρα μια μεγαλη τρομαρα.
Πηρα τηλεφωνο στο σπιτι απο το κεντρο για να ρωτησω την μητερα μου αν ολα ειναι ενταξει.
Ειχα μιλησει μαζι της και το μεσημερι και ολα ηταν οκ,το θεμα ηταν οτι στο επομενο τηλεφωνημα δεν υπηρξε απαντηση.
Πηρα ξανα λεω στο μπανιο θα ειναι,και ξανα και ξανα περιπου 15 φορες τιποτα.
Βιαστικα ακυρωσα τον καφε και συγχισμενος πηρα τον δρομο βιαστικα για το σπιτι.
Αναρωτιομουν τι να εχει συμβει μιας και δεν συνηθιζει η μητερα μου να μην σηκωνει το τηλεφωνο.
Χιλιαδες σκεψεις μου ηρθαν στην διαρκεια της επιστροφης αλλα και αγχος και αγωνια.
Εφτασα τελικα σπιτι και ανοιξα την πορτα.......η μανταμ ξαπλωμενη στο κρεβατι της εβλεπε αμεριμνη ενα απο τα αγαπημενα της ριαλιτυ.
Ρωτησα γιατι δεν σηκωνε το τηλεφωνο και απο οτι καταλαβα ειχε μετακινησει την βαση για να καθαρισει το τραπεζακι και απο λαθος της εβγαλε το καλωδιο του ρευματος οποτε το τηλεφωνο εδινε ηχο κλησης αλλα δεν καλουσε γιατι δεν λειτουργουσε.
Τωρα εγω τι να πω?Τιποτα απλα υπομονη πρεπει να κανω γιατι ακρη δεν θα βρω με οτι και να πω.
Απλα κατι τετοιες στιγμες καταλαβαινω πως μπορει να ειναι οταν συμβει κατι στο μελλον.Χαλια δηλαδη ασε.
2 σχόλια:
έλα, μην σκέφτεσαι τα κακά του μέλλοντος... μην. όλα θα γίνουν όπως είναι γραφτό και όλα θα τα καταφέρουμε μαζί οι φίλοι.
μην ανησυχείς. σε παρακαλώ.
Ναι βρε Μπεουλη οκ προσπαθω.
Δημοσίευση σχολίου