Και να λοιπον που αρχισα παλι να ξυπναω,πολυ νωριτερα απο παλαιοτερα φυσικα,και μερικες απο αυτες τις ημερες δεν κοιμηθηκα σχεδον καθολου.
Αγχος,κουραση,και αισθηματα παραιτησης απο οτιδηποτε με ειχαν καταλαβει,ελεγα...τι προσπαθω τωρα εγω?Και τι θα καταφερω?
Αφηστε πολυ χαλια σας λεω,απελπισια σκετη,και να εχω και την εννοια μου που δεν μπορουσα να παω στο νοσοκομειο.
Ειχα παει το Σαββατο,επιθεσεων συνεχεια,ελεγε.....ειπα στον ταχυδρομο να μην σου δωσει μια δραχμη απο την συνταξη μου,καλυτερα σε εναν φτωχο........
Λες και εμεις ειμαστε πλουσιοι,ρε γαμοτο,τι της εκανα,τι να πω!!!
Το αλλο Σαββατο παλι που θα παω θα ακουσω και τα υπολοιπα,ειχα φτασει στα ορια μου,και τι εκανα?
Στο υπουργειο ειχα παει 3 φορες,καμμια απαντηση,πως θα τα βγαλω περα βρε παιδια ελεγα με τετοια κατασταση?
Αδιαφορια,δεν υπαρχει τιποτα ελεγαν,αγνοια.
Πηγα,και με φοβηθηκαν,στην αρχη μια τεμπέλα που την ενοχλησα μαλλον με την παρουσια μου μου υποσχοταν να αφησω το προβλημα μου να το μελετησει και θα εβλεπε τι μπορει να κανει.
Οταν αρχισα να φωναζω βρηκε χρονο αμεσως να ασχοληθει και να παρει και πολλα τηλεφωνα.
Τελικα πηγαμε παλι με συνοδεια στο νοσοκομειο,πολυ δυσκολα ομως,με φωνες,σχεδον γυμνοι,και με δυσκολια πηγαμε ως τα ιατρεια,με δυσκολια μπηκαμε στον θαλαμο ολα με πολυ δυσκολια.
Και γυρισα σπιτι και αρχισα να καθαριζω,βλεπετε δεν μπορω οσο ειναι εδω,της μυριζει και αυτο,και τι βρηκα παντου σε καθε κρυψωνα?
Τα χαπια της πεταμενα παντου....κατω απο το κρεβατι της,πισω απο την τηλεοραση,εξω στο περβαζι του παραθυρου,παντου,κομμενα μισα και πεταμενα.
Αυτη η εβδομαδα ηταν για μενα ο προθαλαμος του φρενοκομειου ευτυχως τελειωσε και ηρεμησα λιγο.
Εδω και τρεις μερες ειμαι στην εκπαιδευση με την νεα μου δουλεια,και εδω δυσκολα,ηθελα να τα παρατησω,δεν ενοιωθα να εχω δυναμη ουτε να ακουσω κανεναν,προσπαθησα πολυ και εμεινα,ακομη και σημερα δεν μου εχει φυγει η καταπτωση που νοιωθω στην ψυχη μου,προσπαθω.
Ελπιζω να μπορεσουν να την κανουν να παιρνει τα χαπια της εγω δεν το μπορω,εδω δεν νοιωθω οτι μπορω να υποστηριξω τον εαυτο μου πλεον,παντως καλυτερα απο την προηγουμενη εβδομαδα ειμαι.
Δυσκολη αρχη,κατι ειναι και αυτο,το χρειαζομουν.
Περιμένοντας μάταια αυτή την χώρα να γίνει μια χώρα που αγαπάει και σέβεται τους πολίτες της.----------------------- Live your myth in Greece,we live this nightmare for decades.......... Waiting in vain for this country to become a country who loves and respects its citizens...... Η προδοσία της χώρας συνεχίζεται απο δεξιά και τάχα αριστερά,πιαστήκαμε πάλι μαλάκες αλλα δεν θα σταματήσουμε να μαχόμαστε ενάντια στους κλέφτες,ψεύτες,απατεώνες και τους δολοφόνους αθώων ψυχών.
2 σχόλια:
Είσαι σίγουρα πολύ κουρασμένος, αλλά αυτή τη δουλειά την έχεις ανάγκη, όπως όλοι μας άλλωστε. Προσπάθησε να κρατηθείς δυνατός για να τα βγάλεις πέρα. Καλό κουράγιο!
Ειναι μια πολυπλοκη εργασια,θα τα αναφερω σε αλλη αναρτηση,ηδη οι περισσοτεροαπηυδησει και δεν εχει κλεισει βδομαδα ακομη.ι στην εκπαιδευση εχουν
Δημοσίευση σχολίου