Λιγη μουσικη παρακαλω

Αχ πικρο μου σωμα ποσα χρονια ακομα καθε πρωτη θα δινεις το νοικι,το παρον τελικα δεν ανηκει,δεν ανηκει......
Θυμαμαι τραγουδια που ειχαν κατι να πουν κατι πιο πολυ απο το σ'αγαπω μ'αγαπας και οταν συγκρινω αυτα που περασαν με αυτα που ειναι τωρα δυστυχως θλιβομαι.
Και η μουσικη αλλα κυριως ο στιχος των συγχρονων τραγουδιων δεν εχει σε τιποτα να συγκριθει με τα παλαιοτερα.
Δυσκολος καιρος για να μπορεσει η μοναξια μου πιο πολυ να με πονεσει,καθως μαθαινω επανω μου σκοποβολη τωρα που γινομαι ο στοχος που μ΄ αρεσει......
Και καποια εποχη ηρθε για μενα η αλλαγη....απο το βαρυ ροκ στην ελληνικη μουσικη,οχι δεν ηρθε με Χατζιδακη η Θεοδωρακη ηταν η μουσικη του Κραουνακη που με τραβηξε,και οι στιχοι της Νικολακοπουλου.
Οταν ακουσα τα"Σκουριασμενα Χειλη" ηταν σαν να ανοιξε μια τεραστια πορτα στην οπτικη που ειχα για το Ελληνικο τραγουδι.
Και μετα ηρθε το Σαριμπινταμ,το Μαμα γερναω,το Ανθρωπων εργα,οχι με την σειρα που τα γραφω.
Ηρθε το Μενω εκτος,με την Λινα μονο στον στιχο και δεκαδες αλλα μετα απο αυτα.
Γιαυτο παραπονιεμε που δεν υπαρχουν πια τετοια τραγουδια,γιαυτο περιμενω και περιμενω να ακουσω κατι καλυτερο η ισοτιμο με αυτα.
Το καλοκαιρι θαρθει στην ταρατσα του ΒΟΧ η Μελινα θα παιζει την Στελλα............