Δουλευα σημερα απο τις 10 εως τις 7 το απογευμα,ωραρια και αυτα να μπαινει μεσα καθε αργοσχολος να περναει την ωρα του κουνοντας παπουτσια.Απο δουλεια τιποτα.
Και περιμενα να γυρισω σπιτι να φαω κοτοπουλο λεμονατο στην χυτρα που ειχα μαγειρεψει απο χθες ελα ομως που η μητερα ειχε αλλα σχεδια.....!!!
Μπηκα και πηγα στην κουζινα,ανοιξα το ψυγειο,κοιταω απο δω κοιταω απο εκει,που ειναι το ταπερ με το κοτοπουλο που ειναι το ταπερ με το κοτοπουλο?
Πουθενα το ταπερ με το κοτοπουλο,μαμα που ειναι το ταπερ με το κοτοπουλο?
Το Πεταξα!!!!!
Συναισθηματα χιλιαδες ορμησαν και γιατι το πεταξες?
Γιατι ειχε επανω χιλιαδες κουνουπια.........
Αυτος λοιπον ηταν ο λογος που πεταξε το κοτοπουλο που λαχταραγα να φαω και με αφησε νηστικο Σαββατο βραδυ με ολα τα καταστηματα κλειστα.
Τα Κουνουπια.
Τωρα που τα ειδε τα κουνουπια αυτο συγνωμμη δεν μπορω να το ξερω εγω,εξ'αλλου απο το πρωι ειχε ανακοινωσει οτι δεν θα φαει κοτοπουλο και καλυτερα το εχει να πεθανει παρα να φαει.
Οποτε η ειδε κουνουπια το μυαλο της η απλα το επινοησε για να δικαιολογησει το οτι τα πεταξε και να μην της πω τιποτα.
Οπως και να ειναι εμεινα με μια σαλατα και λιγο καρπουζι μιας και ημουν τοσο κουρασμενος απο την ορθοστασια για να ψαξω να βρω κατι να φαω.
Που θα παει που θα βγει...οπως ελεγε και το παλαιο ασμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου