Την περασμενη εβδομαδα εστειλα ενα μεηλ στον Γενικο διευθυντη του καταστηματος που εργαζομαι,δεν συνηθιζω να κανω κατι τετοιο,ομως η οριστικη πια διακοπη της εργασιας μου στο τελος του μηνα με ωθησε να το κανω,δεν εχω να χασω και τιποτα σκεφθηκα.
Του εξηγησα με λιγα λογια για το τι συμβαινει,τι προβλημα οικογενειακο και υγειας αντιμετωπιζω και ζητησα την βοηθεια του.
Θα ρωτησετε....και περιμενες να ενδιαφερθει?Παντα πρεπει να εχεις ελπιδα οτι ο διπλα σου θα καταλαβει,θα ενδιαφερθει.
Λαθος μαλλον το εκανα,περασε δυο φορες απο μπροστα μου και την μια κρυβοταν
πισω απο τον διευθυντη προσωπικου και την αλλη απλα ειπε μια καλημερα και εφυγε.
Οι ημερες μετρανε αντιθετα πια 3 εβδομαδες μεινανε και προσπαθω μεσω γνωστων και φιλων να δω αν υπαρχει κατι ωστε να μπορεσω να συνεχισω να εργαζομαι.
Ειναι απιστευτο που σε εταιρεια που σε ενα μηνα θα φυγουν 3 ατομα και συνεχεια τους φευγουν μου ειπαν οτι δεν προσλαμβανουν ατομα μεγαλυτερα των 30.
Αν ειναι ετσι γιατι η συνταξη μας δινετε στα 65?Θα επρεπε να την δινουν στα 31.
Η ψυχολογια μου δεν ειναι και στα καλυτερα της και κυριως με οσα γινονται και στο σπιτι μερικες φορες θα ηθελα να ειμαι καπου αλλου παρα εδω.
Υπομονη......μονο αυτο μπορω να κανω και οταν τελειωσει και αυτη τοτε θα ειναι λιγο διαφορετικα ολα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου