Θέμα των ημερών έγινε, τελικά, το αν θα μιλήσει ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης… και πιστέψτε με, δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο για τον άνευ λόγου ντόρο.
Και εξηγούμαι.
Δηλαδή, τι θα γίνει αν μιλήσει ο Γιώργος Παπανδρέου; Αφού από την άφιξη του γερμανού επιτηρητή, ο ίδιος παύεται και διατηρείται ως διακοσμητικό στην καρέκλα του πρωθυπουργεύοντα, ενώ η παραμονή του αυτή θα μας κοστίζει περίπου 10.000 ευρώ (ο προσωπικός του μισθός), συν περίπου 1,5 εκατομμύρια ευρώ οι μισθοί των υπαλλήλων του πρωθυπουργικού γραφείου, ενώ είναι άγνωστο το ποσό των μισθών για τους πρωθυπουργικούς συμβούλους (θα μου πείτε, άγνωστος είναι ο αριθμός τους ως πλήθος, κι εσύ περίμενες να ξέρεις πόσα παίρνουν συνολικά και ως μισθούς;)
Αφού, λοιπόν, ο Γιώργος δεν θα είναι πρωθυπουργός, πώς να μιλήσει ως πρωθυπουργός; Ο άνθρωπος απλά παρίσταται (όχι τώρα, εδώ και καιρό, αλλά μέχρι τώρα λέγαμε πως είχαμε πρωθυπουργό ταξιδίων, διακοπών και εξωτερικού, ενώ τώρα…) σαν γλάστρα και εκτελεί χρέη κλητήρα (μοιράζει τις αποφάσεις της τρόικας και συντονίζει το έργο του… φωτοτυπικού!).
Άντε και να μιλήσει… τι πιστεύετε (εσείς, εγώ, όλοι μας…) ότι μπορεί να πεί;
Θα πει πως βγαίνουμε από το τούνελ;
Εδώ, ολόκληρη η Ευρώπη δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτό το τούνελ, στο οποίο μπαίνει και η ίδια. Και το αναγνώρισε ο Γιώργος Παπανδρέου; Να γελάσω ή να κλάψω με μία τέτοια διαπίστωση;
Θα πει ότι το τέλος είναι κοντά;
Ποιο τέλος; Της κρίσης ή το δικό μας; Αυτός θα πει της κρίσης και θα εννοεί το δικό μας, ενώ εμείς θα βαυκαλιστούμε πως δεν καταλάβαμε τον «τελευταίο (πρωθυπουργικό) ασπασμό» και θα συνεχίσουμε να ζούμε περιμένοντας το… τέλος! Ας σοβαρευτούμε. Έστω και τώρα. Και ας κάνουμε μία ύστατη προσπάθεια να ακούσουμε το ένστικτό μας, το ένστικτο της επιβίωσης που κράτησε τον άνθρωπο όταν εξαφανίζονταν οι δεινόσαυροι. Και σήμερα δεινόσαυροι εξαφανίζονται (βλ. πολιτική και πολιτικούς της Ελλάδας) και θέλουν να γίνουμε το τελευταίο τους γεύμα…
Άντε και αποφάσισε ο Γιώργος Παπανδρέου να μας μιλήσει στην ΔΕΘ… Θα πει αλήθειες ή ψέματα; Εσείς τι πιστεύετε; Λέτε να τολμήσει να μας πει ότι τα «δωράκια» δεκαετιών, η πολιτική αδιαφάνεια, η διαφθορά και ο πλουτισμός πολιτικών και πολιτευτών έφερε τη χώρα στο χάλι που βρίσκεται σήμερα; Πιστεύετε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα εξομολογηθεί ενώπιον του Ελληνικού λαού και θα αποδεχθεί την συμμετοχή του στην -επί δεκαετίες- λεηλασία μιάς χώρας; Πιστεύετε πως θα ομολογήσει την ενοχή του για τα συνεχόμενα ψέματά του ή για τις καθυστερήσεις και τα λάθη που μας έχουν εξουθενώσει (πέρα από οικονομικά) ηθικά ως λαό; Ή πιστεύετε πως θα μας ξαναπεί ψέματα, πως έχει σχέδιο εξόδου από την κρίση (δικό του ή της χώρας, μάλλον δεν θα το διευκρινήσει…), πως πρέπει να υποστούμε μία αυστηρή λιτότητα για να επανέλθουμε (πότε και πως δεν θα μας πει, ούτε φυσικά θα μας πει ότι η λιτότητα θα γίνει από κάποιους και όχι από όλους…) στην ανάπτυξη κ.λ.π κ.λ.π.;
Ποιος Έλληνας μπορεί να διανοηθεί, άραγε, ότι ο Γιώργος και θέλει και μπορεί να παλέψει για την χώρα; Έβγαλε –και πάλι- σχεδόν ολόκληρο το καλοκαίρι πλατσουρίζοντας στα κύματα, και στρώνοντας» με χιλιόμετρα το κανώ του (μην ξαναπάθει καμιά μηχανική βλάβη και δεν τον προλάβει ούτε το Λιμενικό…), ενώ η παντελής έλλειψη και επαφή του με την πραγματικότητα, τείνει να γίνει παροιμιώδης… Η Ευρώπη καιγόταν, οι συναντήσεις πολιτικών αρχηγών γινόταν καθημερινά (και μερικές φορές συναντήθηκαν και βράδια) και ο Γιώργος Παπανδρέου διακοπαζόταν και μας ενημέρωναν τα παπαγαλοειδή ότι μιλούσε τηλεφωνικά (μετά το δείπνο και κατά τη διάρκεια του απεριτίφ) με την Ευρώπη!!! Δηλαδή, πρωθυπουργού αλλού γι αλλού ή αλλού φαν παρκ!!!
Κι εμείς αναρωτιόμαστε αν θα μιλήσει ή όχι στην ΔΕΘ. Φυσικά θα μιλήσει. Όσο μπορεί, θα προσπαθήσει να απαντήσει στις ερωτήσεις που του δόθηκαν ημέρες πριν την συνταρακτική του συνέντευξη. Θα μιλήσει με το ακουστικό στο αυτί και με το μάτι στον καιρό, για να ξέρει αν θα πάει για κανό στην Ύδρα ή στο… Καστελόριζο…
Λοιπόν, για να τελειώσει αυτό το επικοινωνιακό παραμυθάκι των μεγκάλων και σκα(ϊ)σμένων δημοσιογράφων, θα πρέπει να καταλάβουμε πως είτε ο Γιώργος Παπανδρέου μιλήσει στην ΔΕΘ, είτε δεν μιλήσει, εμείς οι άλλοι, οι χρήσιμοι ηλίθιοι και καλοπληρωτές, το επόμενο διάστημα (εβδομάδων ή μηνών) θα είμαστε σε τέτοια θέση, που δεν θα μπορούμε να βγάλουμε μιλιά… Όταν δεν θα έχουμε να πληρώσουμε όλα τα έκτακτα (που πάντα γίνονται μόνιμα, εκτός και αν είδατε ποτέ φόρους ή μέτρα να καταργούνται) που μας φορτώνουν, όταν δεν θα έχουμε δουλειά, όταν δεν θα έχουμε να πληρώσουμε τις τράπεζες, επειδή θα έχουμε προτιμήσει να πληρώσουμε για τρόφιμα, τότε που το βάρος της ευθύνης μας θα μας έχει πλακώσει, τότε θα είναι αργά για να αντιταχθούμε σε ανθρώπους που τα λεγόμενά τους έχουν καταστρέψει μία χώρα και τους πολίτες της. Θα είναι πολύ αργά, αγαπητοί και αγαπητές μου… Και ξέρετε γιατί; Επειδή θα έχουμε επιτρέψει ένα τίποτε να μας υποδεικνύει τον τρόπο της εξαφάνισής μας…
Σας φαίνεται υπερβολικό; Ίσως… Περισσότερο υπερβολικό όμως είναι το να πιστεύουμε πως ο Γιώργος Παπανδρέου έχει πλέον να πει οτιδήποτε στους Έλληνες πολίτες… Σε άλλους πολίτες ίσως να έχει να πει πολλά, ίσως να έχει να τους προσφέρει ακόμη περισσότερα. Απέναντί μας είναι γράμμα διαβασμένο και δυστυχώς… κενό.
Έτσι, εκ των πραγμάτων, να άμα μιλήσει, να και άμα δεν μιλήσει ο Γιώργος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου